Οι AC/DC αναμφισβήτητα συγκαταλέγονται στα μεγαθήρια του χώρου και πως αλλιώς θα μπορούσαν άλλωστε, με πάνω από τέσσερις δεκαετίες καριέρας στις πλάτες τους, εκατομμύρια πωλήσεις, εκατοντάδες εμφανίσεις και απίστευτη αναγνωρισιμότητα.
Όλα ξεκίνησαν από το πάθος των αδελφών Young να φτιάξουν τη δική τους μουσική πρωτίστως, αλλά και την ευρηματικότητα της αδερφής τους, της Margaret Young της οποίας η ραπτομηχανή θα αποτελούσε πηγή έμπνευσης για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα της μουσικής βιομηχανίας. Κι αυτό γιατί το εναλλασσόμενο ρεύμα που μετατρέπεται σε συνεχές για τις ανάγκες λειτουργίας της συγκεκριμένης οικιακής συσκευής, ώθησε τους Malcom και Angus να ταυτίσουν τα αρχικά AC/DC με το στυλ της μουσικής που ήθελα να παίξουν… Δηλαδή, high voltage rock n’ roll!
Οι απαραίτητες κινήσεις για το ξεκίνημά τους λοιπόν έχουν ολοκληρωθεί και σαν σήμερα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, 31 Δεκεμβρίου του 1973, θα δώσουν την πρώτη τους συναυλία σ’ ένα μικρό club του Sydney (το Chequers Club), με ένα set-list αποτελούμενο από διασκευές σε ROLLING STONES, Chuck Berry, THE BEATLES αλλά και original υλικό.
Εκτός από τα αδέλφια Young, το line-up συμπληρωνόταν από τον Dave Evans στα φωνητικά, τον Larry Van Kriedt στο μπάσο (ενίοτε και στο σαξόφωνο!) και τον Colin Burgess πίσω από τα τύμπανα.
Η συνέχεια θα έφερνε αλλαγές στη σύνθεσή τους, με βασικότερη την έλευση του Bon Scott και φυσικά ένα τεράστιο ντεμπούτο ονόματι “High Voltage” που θα εξάπλωνε τη φήμη της μπάντας σε ολόκληρο τον κόσμο!
Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1984, ήταν μια μέρα που σημάδεψε άσχημα τους DEF LEPARD και ιδίως τον ντράμερ τους Rick Allen, που είδε όλη του τη ζωή ν’ αλλάζει μέσα σε μια τραγική στιγμή.
Εκείνη την εποχή, ολόκληρη η μπάντα διένυε σπουδαίες μέρες, γευόμενη την τεράστια επιτυχία του τρίτου της άλμπουμ, “Pyromania”, έχοντας ολοκληρώσει μια ευρωπαϊκή αλλά και την πρώτη της παγκόσμια περιοδεία ως headliners, ενώ όλοι βρίσκονταν σε φάση προετοιμασίας του δίσκου που θ’ ακολουθούσε.
Ορισμένα προβλήματα που εμφανίστηκαν όσον αφορά το ποιος θα έκανε την παραγωγή του δίσκου και τελικά ξεπεράστηκαν, αποδείχθηκε ότι θα ήταν αστεία, μπροστά σ’ αυτό που θα συνέβαινε λίγες μέρες αργότερα.
Είναι 31 Δεκέμβρη λοιπόν του 1984 και ο νεαρός ντράμερ, 21 ετών τότε, γυρνά με το αυτοκίνητό του, ένα Chevrolet Corvette, στο σπίτι του στο Sheffield της Αγγλίας, προκειμένου να γιορτάσει την Πρωτοχρονιά μαζί με την οικογένεια και τους φίλους του. Λίγο έξω από το Sheffield, μια Alfa Romeo τον προσπερνά. Ο Allen, όντας στην τρέλα της ηλικίας του, προσπαθεί να την ξαναπεράσει, αλλά σύμφωνα με τον ντράμερ, ο οδηγός του άλλου οχήματος τον εμποδίζει εσκεμμένα. Στην προσπάθειά του, εκνευρισμένος όπως είναι, δε θα δει τη στροφή του που βρίσκεται μπροστά του, θα χάσει τον έλεγχο του οχήματός και θα πέσει πάνω σε έναν τοίχο και μετά σε ένα χωράφι. Με τη ζώνη του να μην είναι σωστά δεμένη, πετάγεται έξω από το αμάξι κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά το αριστερό του χέρι και να ξεκολλήσει από το υπόλοιπο σώμα του. Ο άτυχος Allen θα διακομιστεί στο νοσοκομείο, όπου παρά τις εξαντλητικές προσπάθειες μικροχειρουργικής των γιατρών του Sheffield Royal Hospital, δεν θα καταφέρει να περισώσει το χέρι του. Για την ακρίβεια μάλιστα, ενώ φέρεται οι γιατροί να είχαν καταφέρει να κολλήσουν το χέρι του σε πρώτη φάση, μια μόλυνση τους ανάγκασε να του το αφαιρέσουν και πάλι μόνιμα.
Η τραγική είδηση, έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία για τους DEF LEPPARD, ενώ αιφνιδίασε με το χειρότερο τρόπο και λύπησε σφοδρά τους οπαδούς όχι μόνο της μπάντας, αλλά και γενικότερα τους φίλους της μουσικής, πολλοί εκ των οποίων έσπευσαν στο νοσοκομείο για να συμπαρασταθούν στον ντράμερ.
Ενάμιση μήνα μετά, ο δύσμοιρος Allen θα επέστρεφε στο συγκρότημα. Αν και δεν πίστευε πως θα κατάφερνε να συνεχίσει να παίζει γι’ αυτό, με την στήριξη του Joe Elliott, επισκέφθηκαν κάποιους τεχνικούς και άρχισαν να σχεδιάζουν ένα κιτ προσαρμοσμένο στις ανάγκες του.
Έτσι από τότε μέχρι σήμερα, βρίσκεται σταθερός στα καθήκοντά του πίσω απ’ τα τύμπανα του βρετανικού σχήματος.
Χαρά Νέτη
