Καλό μήνα σε όλους… Η καλοκαιρινή ραστώνη εδώ και καιρό έχει λάβει τέλος, καιρός για μία βόλτα στα Underground στέκια του heavy metal… Καλή δύναμη σε όλο τον κόσμο, στους μαθητές, φοιτητές και τους γονείς τους… Δύσκολοι καιροί…
NINTH CIRCLE – “Legions of the brave” (Pure Rock)
H τριάδα από το Λος Άντζελες διαθέτει το χάρισμα να πηγαινοέρχεται με άνεση και χωρίς να χάνει λεπτό από την συνθετική της διαύγεια από το μελωδικό heavy, στο hard rock (όχι το poser), το metal που τιμά την σχέση του με την κλασική μουσική, ακόμα και το progressive. Δεν είμαι ο θερμότερος υποστηρικτής των προσμίξεων και των ετερόκλητων επιρροών, όταν όμως αυτά τα διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία, φιλτράρονται και αποδίδονται με συνοχή, διάρκεια και αφήνουν όμορφες εικόνες στο μυαλό μου, τότε είναι σχεδόν σίγουρο πως θα υπερθεματίσω. Το “Legions of the brave” είναι το τρίτο άλμπουμ των Αμερικανών, από το 2000 μάλιστα και κερδίζει τις εντυπώσεις για το τεχνικό (αλλά όχι σε σημείο επίδειξης) παίξιμο των μελών της μπάντας για τις έξυπνες μελωδίες, τα πλήκτρα που ξέρουν πότε θα γεμίσουν αρμονικά τις συνθέσεις και πότε θα δώσουν στην κιθάρα την δυνατότητα να μας ταξιδέψει σε άλλα ηχοτόπια. Κερασάκι στην τούρτα η διασκευή στο μέγα έπος των DEEP PURPLE “Stormbringer”. “After the rain”, “All or nothing”, “The quickening” και “Arcturus rising Part 2”, οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές σ’ ένα άλμπουμ έκπληξη για το 2014!
DISTANT PAST – “Utopian void” (Pure Steel)
Τέταρτο (!;) άλμπουμ για το Ελβετικό κουιντέτο, που στο line up του συναντάμε τον πρώην τραγουδιστή των EMERALD, Jvo Julmy αλλά και τον νυν κιθαρίστα τους Andrian Troiano στην κιθάρα. Τίμιο heavy/power, με καλές ιδέες που απλώνονται σε όλη την διάρκεια του “Utopian void” και την γνώριμη ερμηνεία του Julmy, που σε προσωπικό επίπεδο, πάντα θα με συναρπάζει… Δεν βρίσκονται όλες οι συνθέσεις στο ίδιο επίπεδο, ορισμένες διαθέτουν μία σκληρότερη χροιά από αυτό που θα περίμενε κανείς, κάποιες άλλες είναι πιο μελωδικές, γενικά, ο ακροατής μπορεί να βρει στοιχεία που αξίζει να μελετήσει και να ταιριάζουν στα γούστα του…
THUNDER LORD – “Heavy metal rage” (Iron Shield)
Χιλιανοί οι THUNDER LORD με το πολύ πρωτότυπο όνομα και τίτλο για το δεύτερο τους άλμπουμ, το οποίο ηχογραφήθηκε το 2012 αλλά δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο ευρύ κοινό, μέχρι να το πράξει η Γερμανική Iron Shield. Oι RUNNING WILD της πρώιμης περιόδου και οι συνεχιστές του έργου τους LONEWOLF, συνιστούν τις κυρίαρχες κατευθύνσεις του ήχου της μπάντας. Διακριτό το πάθος, σεβαστή και εκτιμητέα η προσπάθεια τους αλλά οι αισθητές συνθετικές ατέλειες, τους στερούν για την ώρα την δυνατότητα για κάτι περισσότερο.
IRON KNIGHTS – “Iron knights” (Metal Box Recordings)
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς είχατε ακούσει τους Βρετανούς STUKA SQUADRON, στους IRON KNIGHTS, πάντως, συναντάμε κάποια μέλη τους που αποσπάστηκαν με σκοπό ν’ ακολουθήσουν άλλους μουσικούς δρόμους. Τώρα, το τι τους βρίσκουν οι δημοσιογράφοι της χώρας τους και τους αποθεώνουν, αυτό είναι κάτι που δνε μπόρεσα ποτέ να καταλάβω με την ακρόαση του δεύτερου του ς ομότιτλου CD. Thrash με groove άποψη, μοντέρνα αισθητική και συνθέσεις που περνούν εντελώς απαρατήρητες.
STEEL PROPHET – “The goddess principle” (Pure Steel)
Πολύς κόσμος δεν μπορούσε να βρει την παρθενική ηχογράφηση των STEEL PROPHET “The goddess principle” και μοιραία η επανακυκλοφορία του (και σε βινύλιο παρακαλώ) από την Pure Steel, σκορπά απλόχερα χαμόγελα ικανοποίησης. Οι Αμερικανοί ήταν κατά την ταπεινή μου άποψη ένα από τα σχήματα εκείνα που βασίστηκαν στην πλούσια παράδοση της χώρας τους από τα 80’s αλλά φρόντισαν να εξελίξουν τον ήχο και να προσαρμοστούν στα δεδομένα της εποχής. Από την αρχή μ’ ένα ύφος που έγερνε προς IRON MAIDEN και FATES WARNING μεριά, από το ξεκίνημα, με σεβασμό και διάθεση για προσφορά στο οικοδόμημα του heavy metal! Τα “πιο John Arch δεν γίνεται” φωνητικά του Rick Mythiasin, οι μαγευτικές κιθαριστικές γραμμές των Horacio Colmenares και Steve Kachinsky, η δεξιοτεχνία τους να χτίζουν επιβλητικές συνθέσεις που “απλώνονται” χωρίς να χάνουν την συνοχή τους και το αρχικό πλάνο, όλα αυτά και ακόμα παραπάνω ξεδιπλώνονται μέσα στα 53 λεπτά που διαρκούν οι δέκα συνθέσεις. Δεν μπορώ να αποφασίσω ακόμα αν όντως το “The goddess principle” είναι η κορυφή του παγόβουνου όπως ευαγγελίζονται αρκετοί, σίγουρα όμως ανήκει στην ελίτ! Απαραίτητο για κάθε θιασώτη του US power metal!!!
HUNDRED – “The forest kingdom part one” (Iron On Iron)
Τους είδαμε στο Up the hammers της τρέχουσας χρονιάς αλλά δεν θα έλεγα πως η εμφάνισή τους ήταν κάτι που θα θυμάμαι για πολύ καιρό. Οι Βρετανοί αρέσκονται στο τραχύ, ασυμβίβαστο heavy metal, με τις αναφορές σε IRON MAIDEN και BATHORY στο κάδρο, παραπέμπουν ηχητικά στους DARKEST ERA, η αύρα των τελευταίων, όμως, δεν τους έχει χτυπήσει την πόρτα. Ίσως το επόμενο βήμα από το συγκεκριμένο EP (που σημειωτέον πρωτοκυκλοφόρησε από τους ίδιους στις αρχές τις χρονιάς) να έχει κάτι πιο ελκυστικό να μας δείξει…
PRIMEVAL REALM – “Primordial light” (Pure Steel)
Εξαιρουμένων των SOLITUDE AETURNUS και των πρώιμων ΤROUBLE, η Αμερικανική doom metal σκηνή υστερεί αισθητά συγκρινόμενη με αυτή της Ευρώπης. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για περαιτέρω αναλύσεις, το ντεμπούτο των PRIMEVAL REALM, όμως, κινείται προς την κατεύθυνση “πέρασε και δεν ακούμπησε”. Τυπικό doom, με μπόλικα instrumental μέρη, άχρωμα φωνητικά και συνθέσεις που εύκολα ξεχνάς…
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
