Η συναυλία των CANDLEMASS το Σάββατο, ήταν από τα ελάχιστα live που ενώ πήγαινα, μου είχαν δημιουργηθεί ανάμεικτα συναισθήματα. Σε αυτή την μίνι-σύγχυση δεν με επηρέασε το μουσικό σκέλος φυσικά, αφού είναι από τις πολύ αγαπημένες μου μπάντες και πόσο μάλλον όταν έχει ανακοινωθεί ότι θα παίξουν τον δίσκο “Nightfall” στην ολότητα του. Στην αρνητική πλευρά των όποιων σκέψεων μου, συνετέλεσε το γεγονός ότι ο Leif Edling, ο άνθρωπος που έχει γράψει όλο τον δίσκο βασικά (και τα περισσότερα στην δισκογραφία τους) δεν ήταν στην σκηνή (κάτι που ήταν ήδη γνωστό βέβαια). Ήταν για μένα σαν πηγαίνεις να δεις DANZIG χωρίς τον Glenn Danzig, METALLICA χωρίς James Hetfield ή BLACK SABBATH χωρίς Tony Iommi κτλ. Έχεις χάσει την μισή μαγεία (αν όχι τελείως) από αυτό που αναμένεις να δεις ή να ακούσεις. Είμαι της άποψης ότι τέτοιου είδους concepts θα έπρεπε να γίνονται «σωστά», δηλαδή τουλάχιστον οι άνθρωποι που έγραψαν τον δίσκο να είναι παρόντες επί σκηνής και στην παρούσα φάση ο Leif Edling θα έπρεπε να είναι εκεί για να δικαιολογηθεί η παρουσία τους ως … CANDLEMASS, που παίζουν τον “Nightfall”στην ολότητα του. Νομίζω ότι αυτό το γεγονός σε συνδυασμό ότι πριν ένα χρόνο είχαν ξαναεπισκεφτεί την χώρα μας ήταν και ο λόγος που δεν είχε τον απαιτούμενο κόσμο η εμφάνιση του Σαββάτου. Στην θετική πλευρά των σκέψεων μου και αποβάλλοντας τους όποιους συναισθηματισμούς ή το όποιο «οπαδικό» κόλλημα με την μπάντα, ήξερα ότι θα ακούσω επαγγελματίες που θα σεβαστούν στο απόλυτο το εισιτήριο που θα πληρώσει ο οπαδός τους για να τους δει και οι ερμηνείες του Mats Leven είναι σε τέτοια επίπεδα που δεν υπάρχει περίπτωση να δυσαρεστηθείς ή να περάσεις άσχημα.
Η ώρα είναι 20:25 και κάνουν την εμφάνιση τους επί σκηνής οι Αθηναίοι SORROWS PATH. Ο κόσμος ακόμα δεν έχει εμφανιστεί στο club, είναι μετά βίας 100-150 άτομα και οι πρώτες νότες του “Tragedy” αλλά και του “A Dance with the Dead” από τον τελευταίο τους δίσκο “Doom Philosophy”, ζεσταίνουν τον λίγο κόσμο που είναι μαζεμένος και που αρχίζει να αυξάνεται με αργούς σχετικά ρυθμούς. Στην συνέχεια και με την μπάντα να ζεσταίνεται και να έχει καλό ήχο, έκαναν βουτιά στον πρώτο δίσκο τους “The Rough Path of Nihilism” όπου έπαιξαν το “All Love Is Gone” και το “Queen of Doom” που ήταν από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς τους. Είναι η πρώτη φορά που τους είδα σε συναυλία και ενώ ο πρώτος δίσκος τους δεν με είχε αγγίξει σε σχέση με το “Doom Philosophy”για να είμαι ειλικρινής, τα τραγούδια του “The Rough Path of Nihilism” Live μου ακούστηκαν πολύ καλύτερα. Το συγκρότημα με πολύ καλή διάθεση και με τον κόσμο να έχει μαζευτεί σε ικανοποιητικό βαθμό, έπαιξαν στην συνέχεια το “Brother of Life” και το “Epoasis” που το τελευταίο το έχουν γυρίσει σε video clip. Η βραδιά τους έκλεισε με το επίσης γυρισμένο σε video clip “Empty Eyes and Blackened Hearts” από τον πρώτο τους δίσκο, ανακοινώνοντας παράλληλα ότι ήταν και η τελευταία εμφάνιση του drummer της μπάντας με το συγκρότημα, μετά από 12 χρόνια παρουσίας πίσω από το drumkit των SORROWS PATH. Συνολικά καλή παρουσία, δεμένη μπάντα με πολύ καλό ήχο και με θετικό στοιχείο ότι τα τραγούδια που δεν με είχαν ξετρελάνει στην Studio version του “The Rough Path of Nihilism” όταν το είχα ακούσει το 2010, ζωντανά με κέρδισαν 100% και μάλλον χρειάζεται μία εκ νέου ακρόαση του δίσκου τους.
Στις 21:30 εμφανίζονται επί σκηνής οι CANDLEMASS με τους ήχους του “Gothic Stone” να ακούγονται από τα ηχεία. Το Piraeus Academy δεν έχει πάρα πολύ κόσμο (αναφέραμε τους πιθανούς λόγους παραπάνω) και με τις πρώτες νότες του “The Well of Souls”, το πάρτι ξεκίνησε για τα καλά. Το συγκρότημα σε καλή φόρμα και με εξαιρετική διάθεση, ο ήχος ήταν σύμμαχος του συγκροτήματος και η ερμηνεία του Mats Leven σε καλά και αξιοπρεπή επίπεδα. Στα “At the Gallows End” και “Samarithan” όλο το club τραγουδούσε, κοπανιόταν και γενικότερα είχε στηθεί μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα από την μπάντα και τον κόσμο που ήταν παρόντες. Από τα ηχεία ακούγεται το “Marche Funebre” και ήταν η κατάλληλη ώρα για να refill-άρουμε τα ποτήρια μας πριν αρχίσει ο καταιγισμός με τα “Dark are the Veils of Death”, “Mourner’s Lament” και “Bewitched” όπου ήταν ένα 20λεπτό χωρίς να κάνουν κενό, παίζοντας τα σχεδόν αμέσως, το ένα μετά το άλλο και να δημιουργείται μία ωραία αλληλεπίδραση μεταξύ των Mats Leven που τραγουδούσε και έκανε χορογραφίες ala Marcolin Messiah και του κοινού στις μπροστά σειρές.
Εδώ τελείωσε το αφιέρωμα στον δίσκο ορόσημο από τους CANDLEMASS και από τα ηχεία ακούγεται το “Black Candles (Outro)” όπου η μπάντα παίρνει ανάσες και ο Mats Leven εκθειάζει το ελληνικό κοινό και αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες που πάντα τους στήριζε από το ξεκίνημα τους και γι’ αυτό συμπεριλήφθηκε σε μία από τις έξι εμφανίσεις που έχουν κλείσει στην Ευρώπη για να αποτίσουν φόρο τιμής στον δίσκο “Nightfall”. Μετά το πρώτο μίνι encore, η μπάντα βγήκε και με βουτιά στους δίσκους “Ancient Dreams” και “Tales of creation”, μας έπαιξαν τα “Mirror-Mirror”, “Dark Reflections” και το “Cry from the Crypt”. Στο σημείο αυτό έφυγαν ξανά από την σκηνή για τις τελευταίες ανάσες και στο γυρισμό τους αστειεύτηκε ο Mats Leven λέγοντας ότι έρχονται τα τελευταία χρόνια πολύ συχνά, κάτι που αποδίδεται στην αγάπη του κοινού για το συγκρότημα και ίσως θα έπρεπε να καθιερώσουν ένα ετήσιο event στην χώρα μας. Σε συνέχεια του mini μονολόγου, είπε ότι έχουν παίξει τραγούδια της περιόδου από το 1989 και πίσω αλλά ακόμα δεν έχουν παίξει από το “Epicus Doomicus Metallicus” τίποτα. Ο κόσμος το περίμενε πως και πως, από ότι έδειξε από την αντίδραση του και οι CANDLEMASS έκλεισαν την συναυλία με τα έπη “Crystal Ball” και “Solitude”, αποδίδοντας τα άψογα. Μετά από κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα συναυλίας, οι CANDLEMASS μας καληνύχτισαν, μετά της γνωστής υποκλίσεως προς το κοινό.
Σε γενικές γραμμές, καθαρά η συναυλία σαν συναυλία ήταν πολύ καλή, με το συγκρότημα να είναι επαγγελματίες 100% και να αποδίδουν τα τραγούδια άψογα. Ο ήχος για μία ακόμα φορά ήταν καλός στο Piraeus Academy και συνετέλεσε στο να περάσει ο κόσμος καλά, χωρίς να απαιτείται να ψάχνει το «κατάλληλο σημείο» για να ακούσει καλά, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε μεγάλο αριθμό συναυλιών στην χώρα μας. Με τους όποιους συναισθηματισμούς όμως που κουβαλάμε, αφού αυτές οι μπάντες μας έχουν συντροφεύσει από μικρές ηλικίες και για να καλυφτεί η απουσία του Leif Edling, δικαιολογώντας της παρουσία τους ως CANDLEMASS (χωρίς τον Edling), θα ήθελα προσωπικά να έπαιζαν περισσότερο χρόνο και να άκουγα επιπλέον το “Sοrcerer’s Pledge” ή και από το “Chapter VI” 2-3 τραγούδια ακόμα. Αφήνοντας όμως έξω τους όποιους συναισθηματισμούς και σκέψεις για το ότι έλειπε ο Leif Edling, και κρίνοντας την εμφάνιση τους αποκλειστικά για τα 80 λεπτά που έπαιξαν, ήταν μία πολύ καλή συναυλία και ο κόσμος που ήρθε σίγουρα διασκέδασε με το αφιέρωμα στον “Nightfall” αλλά και με τα υπόλοιπα τραγούδια. Εις το επανιδείν …με τον Leif Edling την επόμενη φορά.
SORROWS PATH
-Tragedy
-A Dance with a Dead
-All Love Is Lost
-Queen of Doom
-Brother of Life
-Epoasis
-Empty Eyes and Blackened Hearts
CANDLEMASS
(“Night fall” album)
-Intro/Gothic Stone (ηχεία)
-The well of Souls
-Codex Gigas
-At the gallows end
-Samarithan
-Marche Funebre (ηχεία)
-Dark are the veils of death
-Mourner’s Lament
-Bewitched
-Outro/Black Candles (ηχεία)
1st Encore
-Mirror Mirror
-Dark Reflections
-Cry from the Crypt
2nd Encore
-Crystal Ball
-Solitude
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
