“Schizos are never alone”
Η συνέντευξη με τον Max Cavalera, είχε κανονιστεί αργά, μετά τα μεσάνυχτα. Ο τελικός του Conference League είχε τελειώσει ελάχιστα πριν και ο εμβληματικός τραγουδιστής, ήταν απέναντί μου, στην οθόνη του υπολογιστή, για να μιλήσουμε για την επανηχογράφηση του “Schizophrenia”. Η κουβέντα –όπως μπορείτε να δείτε και στο video- έγινε σ’ ένα πάρα πολύ εγκάρδιο και φιλικό κλίμα, με τον Max να είναι πολύ χαλαρός και με πολύ χιούμορ. Μιλήσαμε για την ηχογράφηση του “Schizophrenia” τη δεκαετία του ’80, για την επανηχογράφηση, αλλά στο τέλος, άφησε ανοιχτό κι ένα παραθυράκι για τους SEPULTURA. Για διαβάστε παρακαλώ…
Έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια από την τελευταία μας συνέντευξη, να ‘μαστε όμως και πάλι μαζί, για να μιλήσουμε για το “Schizophrenia”, που ήταν ο πρώτος δίσκος που άκουσα από τους SEPULTURA σαν νέο παιδί.
Κι εγώ ήμουν νέο παιδί όταν τον έκανα το δίσκο. Χαχαχαχα.
Πολύ ωραία. Ας μιλήσουμε λοιπόν και για την επανηχογράφηση αλλά και για τον «κανονικό» δίσκο, που είχε βγει στα 80s. Νομίζω ότι θα έχει πλάκα. Ας ξεκινήσουμε από το τώρα. Τι σας έκανε να επανηχογραφήσετε αυτό το κλασικό άλμπουμ; Θεωρήσατε ότι χρειαζόταν μία πιο φρέσκια προσέγγιση και παιχτικά αλλά και στο θέμα της παραγωγής ή μήπως απλά θέλατε να αποκτήσετε οι ίδιοι τα δικαιώματα;
Όχι, έχει να κάνει με τον ήχο. Μιλάμε για μία τριλογία, δηλαδή τους τρεις δίσκους που ηχογραφήθηκαν στη Βραζιλία, σε στούντιο που δεν ήταν φτιαγμένα για heavy μουσική, από μηχανικούς ήχου που δεν ήξεραν τίποτα σχετικά με τη heavy μουσική. Ήμασταν λοιπόν εμείς, κάποια παιδιά που προσπαθούσαμε να τους υποδείξουμε τι θέλαμε ηχητικά και ήμασταν κάπως απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα, επειδή δεν ακουγόταν ο δίσκος όπως θέλαμε. Όταν αρχίσαμε να παίζουμε live μαζί με τον Iggor το “Return to roots”, το “Beneath the remains”, το “Arise”, νιώθαμε τόσο καλά, τόσο έντονα που μας γεννήθηκε η ιδέα να επιστρέψουμε στο στούντιο και να βάλουμε στους δίσκους αυτό το attitude που είχαμε στις συναυλίες και να τους κάνουμε να ακούγονται φοβεροί, έχοντας έναν μοντέρνο ήχο, αλλά την ίδια επιθετικότητα και την ωμή βία του αυθεντικού δίσκου. Αυτοί ήταν και οι τρεις δίσκοι, που δεν ήμουν 100% ικανοποιημένος. Μου αρέσουν τα riff και τα τραγούδια, αλλά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η παραγωγή. Κάναμε τους δίσκους, μαζί με τον Iggor, έχοντας υπόψη τι θα ήθελε να ακούσει ένας οπαδός, αλλά κι εμείς, ως μουσικοί. Έτσι κάναμε αυτές τις ηχογραφήσεις. Όταν επανηχογραφήσαμε το “Morbid visions” και το “Bestial devastation”, νομίζω ότι υπήρχε κόσμος που είχε μπερδευτεί με την ιδέα μας, αλλά όταν τα άκουσαν, κατάλαβαν ακριβώς τι θέλαμε να κάνουμε. Ήταν σαν να κάναμε κάποιο μαγικό τρικ, διότι είναι πολύ δύσκολο να πάρεις κάτι παλιό και να το κάνεις να ακούγεται καλό, αυτή τη στιγμή. Φτάσαμε πολύ κοντά σ’ αυτό που θέλαμε να κάνουμε, όμως, με τα δύο πρώτα άλμπουμ. Το “Schizophrenia” ήταν το τελευταίο κομμάτι του παζλ. Αυτό που έκανα ήταν να παίξω λίγο γρηγορότερα από το αυθεντικό, ιδίως σε τραγούδια όπως το “To the wall” ή το “Septic schizo”, οπότε έγινε και πιο ενεργητικό το άλμπουμ. Τα φωνητικά είναι πιο σκοτεινά από το αυθεντικό, το drumming του Iggor είναι φανταστικό και νομίζω ότι τελικά ήταν πολύ καλή ιδέα. Ξέρεις, πάντα μπορείς να επιστρέψεις και να ακούσεις το αυθεντικό άλμπουμ. Αν θέλεις όμως, να ακούσεις που θα θέλαμε να ακούγονται αυτοί οι δίσκοι, τότε προτιμάς τις επανηχογραφήσεις.
Πιστεύεις ότι παίζοντας και πάλι τους τρεις πρώτους σας δίσκους στο στούντιο αλλά και ζωντανά, έχοντας αυτά τα vibes από τα 80s δηλαδή, μπορεί να σας επηρεάσει προς αυτήν την κατεύθυνση και στις τωρινές μπάντες στις οποίες βρίσκεστε;
Εννοείται. Ο λόγος που κάναμε τις επανηχογραφήσεις, ήταν οι συναυλίες και τώρα αυτές οι επανηχογραφήσεις θα επηρεάσουν όσα θα κάνουμε στο μέλλον. Ήδη, θεωρώ ότι οι δίσκοι των GO AHEAD AND DIE ήταν πάρα πολύ επηρεασμένοι από το “Morbid visions”, με αυτόν τον συνδυασμό του black metal με την punk μουσική, για παράδειγμα. Νομίζω ότι κάθε καλλιτέχνης που επισκέπτεται ξανά τον παλιό του κατάλογο, θέλει να επηρεαστεί από αυτόν στη μουσική που θα γράψει. Ναι, λοιπόν, έχω επηρεαστεί πάρα πολύ από αυτό, αλλά κυρίως από τις περιοδείες, γιατί όταν παίζουμε αυτά τα τραγούδια live, είναι σαν να σκάει μία βόμβα, ο κόσμος τρελαίνεται. Είχαμε τις προάλλες ένα sold out show εδώ, στο Los Angeles, σ’ ένα χώρο 2000 ατόμων, και νόμιζα ότι είχαμε γυρίσει στο 1988!!! Ο κόσμος φορούσε ζώνες με σφαίρες, battle vests, είχαν όλοι μακριά μαλλιά και αναρωτιόμουν μήπως είχε γυρίσει ο χρόνος πίσω στο 1988-1989!!! Χαχαχα.
Φορούσες καρφιά στα χέρια όταν έπαιζες;
Ναι, ναι! Χαχαχα!
Ε, τότε, γιατί να μην φοράει και ο κόσμος battle vests και ζώνες με σφαίρες; (γέλια)
Ξέρεις, αυτή η επιστροφή στις ρίζες, θέλαμε να είναι και αισθητική. Με τις ζώνες με τις σφαίρες, με τα καρφιά. Και φέρνει και μία συντροφικότητα, αφού πολλές φορές ζητάω από τον Iggor, για παράδειγμα, να μου βάλει τα καρφιά στα χέρια. Είναι φοβερό να κάνεις σ’ αυτήν την ηλικία, τα πράγματα που έκανες όταν ήσουν 15. Μόνο που τώρα είμαι 54! Χαχαχα. Δεν θα μεγαλώσουμε ποτέ!
Το “Nightmares of delirium” είναι καινούργιο τραγούδι ή απομεινάρι εκείνης της εποχής;
Πέρασα μία εβδομάδα ακούγοντας το “Schizophrenia” στο repeat. Αυτό και μόνο αυτό. Συνήθιζα να αστειεύομαι λέγοντας “I’m high on schizophrenia”!!! Πήρα λοιπόν την κιθάρα και άφησα να βγουν τα riff από μόνα τους, εμπνευσμένα από εκείνον το δίσκο. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα riff, που το έπαιζα από την περίοδο του “Schizophrenia”, μόνο που δεν είχε μπει ποτέ στο δίσκο (σ.σ. ξεκινά να το τραγουδά, με μοναδικό τρόπο), που ήταν επηρεασμένο από το “Bonded by blood” των EXODUS. Σκέφτηκα λοιπόν, να γράψω ένα καινούργιο τραγούδι, επηρεασμένο από τα πράγματα που ακούγαμε εκείνα τα χρόνια, στον χώρο του death/thrash metal. Ο γιος μου Igor Amadeus, έγραψε μερικούς πολύ metal στίχους για ανθρώπους με ψυχικές διαταραχές, που ταιριάζουν απόλυτα με τη μουσική.
Πάντα ήθελα να σου κάνω την επόμενη ερώτηση, αλλά ποτέ δεν είχαμε μιλήσει για το “Schizophrenia”. Ο demo τίτλος του τραγουδιού ήταν “The past reborns the storms”, όπου μιλάμε ξεκάθαρα για λάθος αγγλικά. Στη συνέχεια όμως, αλλάξατε τον τίτλο, με άλλον έναν που ήταν σε λάθος αγγλικά: “From the past comes the storms”. Δεν σας είπε κανείς ότι είναι λάθος;
Χαχαχαχα. Μου αρέσει που είναι λάθος και μακάρι να κρατούσα τον αυθεντικό τίτλο! Ήθελα να περιγράψω την κατάσταση ότι αυτά που είχες περάσει μικρός, σ’ έκαναν την «καταιγίδα» που είσαι τώρα. Έχει να κάνει και με τους πολέμους του παρελθόντος, που έρχονται να στοιχειώσουν τους πολέμους του παρόντος. Τότε, ακόμα μετέφραζα τα πορτογαλικά σε αγγλικά…
Χωρίς καν google translate ή βοήθεια από την τεχνητή νοημοσύνη.
Χαχαχα! Το google translate μου, ήταν ένας φίλος μου, που τον έλεγαν Lino.
Ο οποίος Lino, να πούμε, ότι ήταν ο μεταφραστής σας, όταν πήγατε να υπογράψετε το πρώτο σας συμβόλαιο με τη Roadrunner, για το “Schizophrenia”. Θυμάμαι, μιλώντας με τον Monte Conner, μερικά χρόνια πριν, μου είχε πει ότι φοβόταν πολύ πριν σας υπογράψει στην εταιρία, επειδή μόνο εσύ γνώριζες ελάχιστα αγγλικά και ίσως υπήρχε πρόβλημα με τα συμβόλαια, οπότε τα είχε μεταφράσει και στα πορτογαλικά, ενώ είχατε και τον φίλο σας τον Lino στις διαπραγματεύσεις, σαν μεταφραστή, έτσι δεν είναι;
Ναι, αλλά ποτέ δεν διαβάσαμε τίποτα απ’ όλα αυτά που γράφονταν. Απλά υπογράψαμε το συμβόλαιο. Θα μπορούσαν να είχαν βάλει σαν όρο, να έχουν τις ψυχές μας για μία αιωνιότητα. Θα το υπογράφαμε κι αυτό! Χαχαχαχα. Ήμασταν απελπισμένοι να υπογράψουμε κάπου καλύτερα από εκεί που ήμασταν.
Το intro στον αυθεντικό δίσκο, σίγουρα προέρχεται από την ταινία «Ψυχώ». Τώρα, σαν να μου φαίνεται ότι λείπει. Έχει να κάνει με τα πνευματικά δικαιώματα;
Ε, είναι εκεί, αλλά το καμουφλάραμε λίγο, αφού δεν θέλουμε να μας μηνύσει η εταιρία. Χαχαχαχα. Εμείς θέλαμε να κρατήσουμε το αυθεντικό, αλλά ο παραγωγός μας, μας συμβούλευσε για το αντίθετο. Αυτό που ήταν cool, όμως, ήταν ότι βάλαμε πάλι τον ίδιο «ανάποδο» ήχο, κάνοντας αυτό το παλιό τρικ από το αυθεντικό άλμπουμ, με τις τωρινές συνθήκες. Η αλήθεια είναι ότι κάναμε πολλά πράγματα όπως στην αυθεντική ηχογράφηση. Για παράδειγμα, είπα στον Iggor, να βάλει μικρόφωνα μέσα στα tom των τυμπάνων του, για να έχει αυτό το feeling του “Pleasure to kill”. Επίσης, μου αρέσουν πολύ τα φωνητικά μου στο “Schizophrenia”, είναι από τα πιο αγαπημένα μου σε δίσκο που έχω ηχογραφήσει. Έχουν λίγη παραμόρφωση, είναι θυμωμένα, έχουν λίγη απελπισία. Ήθελα να πιάσω αυτό το feeling και νομίζω ότι τώρα, τα έκανα ίσως και ακόμη πιο σκοτεινά. Όταν ηχογραφούσα το δίσκο, τότε και τώρα, ένιωθα σαν τον τύπο στο εξώφυλλο με τον ζουρλομανδύα! Χαχαχα.
Μιλώντας για το εξώφυλλο, είμαι εντελώς σίγουρος ότι είχατε στο μυαλό σας το εξώφυλλο του “Blackout” των SCORPIONS όταν το φτιάξατε…
Ναι, ναι, ακριβώς. Το είχαμε μαζί μας όταν πήγαμε στον καλλιτέχνη που μας έφτιαξε το αυθεντικό εξώφυλλο και του είπαμε ότι θέλαμε να το κάνει έτσι, μόνο που αντί για ένα πρόσωπο να είχε ένα άτομο με ζουρλομανδύα. Να σου πω την αλήθεια, στην αρχή είχαμε άλλο εξώφυλλο, αλλά στη συνέχεια πήγαμε στον Ibsen και μας έφτιαξε αυτό. Άκουσα τις προάλλες ότι το πρόσωπο στο εξώφυλλο είναι κοπέλα. Δεν ξέρω αν είναι κοπέλα ή αγόρι, αλλά σίγουρα, στην καινούργια εκδοχή του δίσκου, είναι αγόρι! Χαχαχα.
Σ’ αυτή του Eliran Kantor, εννοείς, έτσι;
Ναι. Ό,τι φτιάχνει ο Eliran, είναι για να μπαίνει στο μουσείο. Έκανε τρομερή δουλειά και σε αυτό και στις επανηχογραφήσεις των δύο πρώτων άλμπουμ. Ξέρεις, στο “Morbid visions”, δεν ξέρω αν το έχεις παρατηρήσει, ο δαίμονας στο εξώφυλλο είναι αλλήθωρος!!! Χαχαχαχαχα! Χρειαζόταν γυαλιά και ο Eliran το έφτιαξε αυτό. Ο τύπος που έφτιαξε το αυθεντικό εξώφυλλο, ήθελε να βάλει τους δαίμονες να κρατάνε κιθάρες και εμείς του λέγαμε «όχι, όχι. Υποτίθεται ότι βασανίζουν τον Χριστό, δεν τζαμάρουν μαζί του» (σ.σ. δεν φαντάζεστε τι γέλιο ρίξαμε ή μάλλον, μπορείτε να το δείτε στο video).
Το “Inquisition symphony” ήταν ένα κομμάτι που κανείς δεν περίμενε ότι μπορούσατε να γράψετε. Το αφήνω όμως στην άκρη για λίγο, επειδή θέλω να μου πεις αν περίμενες ότι λίγα χρόνια αργότερα, ένα γκρουπ, οι APOCALYPTICA, που αποτελούνται από μουσικούς με κλασική εκπαίδευση, που παίζουν τσέλο, θα ονόμαζαν ένα δίσκο τους από αυτό το τραγούδι και θα το διασκεύαζαν κιόλας.
Χαχα! Είναι εντελώς τρελό. Όταν το γράφαμε, φυσικά και πίστευα ότι ήταν πολύ επηρεασμένο από τα instrumental των METALLICA, όπως το “The call of Ktulu”. Θέλαμε να το κάνουμε όμως πιο γρήγορο και πιο επιθετικό. Εκείνη την περίοδο, ο Jairo (σ.σ. κιθαρίστας του σχήματος πριν τον Andreas Kisser), μου έμαθε να παίζω μερικά riff των MERCYFUL FATE. Το “Inquisition symphony”, λοιπόν, είναι σαν ένα τραγούδι των MERCYFUL FATE, όπου βάζουμε το ένα riff μετά το άλλο, χωρίς να σταματάμε, ολοένα και περισσότερα. Είχαμε 50 riffs και λέγαμε ότι θέλαμε και 20 ακόμα, τέτοια φάση. Τώρα, καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένα λίγο «κλασικό» ή «οπερετικό» στοιχείο στο τραγούδι. Θα γούσταρα πάρα πολύ να ηχογραφούσα μόνο αυτό το τραγούδι, με φουλ ορχήστρα, με τσέλο, με βιολί, με πολλά όργανα.
Γιατί δεν το ζητάς από τους APOCALYPTICA; Είμαι βέβαιος ότι θα χοροπηδήσουν από τη χαρά τους, αφού είναι μεγάλοι σας οπαδοί.
Θα ήταν πολύ ωραίο να γινόταν αν παίζαμε μαζί σε κάποιο φεστιβάλ ή κάτι τέτοιο.
Μιας και ανέφερες τον Jairo, τον παλιό σας κιθαρίστα, είναι αλήθεια ότι έφυγε από το γκρουπ επειδή άκουγε POISON και CINDERELLA;
Δυστυχώς, ναι! Ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω, να σου πω την αλήθεια. Ήμασταν σ’ όλο αυτό μαζί και μεγάλο μέρος του “Schizophrenia” γράφτηκε από τον Jairo. Έγραψε το “Screams behind the shadows”, το “”R.I.P. Rest in pain”, το “To the wall”, το “From the past comes the storms”. Πολλά από αυτά τα riffs που ακούς, τα είχα δουλέψει με τον Jairo. Και μία μέρα, εντελώς ξαφνικά -και αυτό που θα σου πω είναι αλήθεια, δεν το βγάζω από το μυαλό μου- ήρθε και μας είπε ότι τα παρατάει και θα πάει να παίξει glam rock!!! Χαχαχαχα! Του την πέσαμε όλοι και του λέγαμε ότι αυτή η μουσική είναι χάλια και διάφορα τέτοια… Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Είχε υπαρξιακά θέματα προφανώς. Χάρηκα που έφτιαξε τους TROOPS OF DOOM και παίζει πάλι αυτή τη μουσική. Τον γουστάρω αυτόν τον τύπο.
Ο τίτλος του δίσκου, “Schizophrenia”, είχε να κάνει με την Ιταλική μπάντα SCHIZO και το άλμπουμ της “Total schizophrenia”;
Όχι, απ’ όσο θυμάμαι, έχει να κάνει με μία hardcore μπάντα από τη Φινλανδία, τους RIISTETYT, που είχαν κυκλοφορήσει το 1983 το δίσκο “Skitsofrenia” και είχαμε επηρεαστεί από αυτούς. Νομίζω ότι ήμασταν μπροστά από την εποχή μας, κάνοντας ένα δίσκο για την ψυχική υγεία, όταν κανείς δεν είχε κάνει κάτι παρόμοιο. Πρέπει να σου πω ότι λατρεύω και το τραγούδι “Septic schizo” και το θεωρώ ως το τέλειο death/thrash τραγούδι.
Το “Escape to the void” είναι βασισμένο στο “Escape into the mirror”, που είχε ο Andreas Kisser στο προηγούμενο γκρουπ του, τους PESTILENCE;
Ναι, κάπως έτσι πρέπει να είναι, δεν θυμάμαι ακριβώς. Είχε έρθει ο Andreas με ένα χαρτί με στίχους. Δεν μου άρεσε ποτέ να γράφω στίχους, ποτέ όμως. Όταν ήρθε, είχαμε έτοιμα κάποια τραγούδια, αλλά είχε κι εκείνος πολλές ιδέες. Μου άρεσε πολύ το “Abyss”, το instrumental. Είναι κάτι που το δούλευε μόνος του και θυμάμαι ότι τον προτρέπαμε να κάνει κι άλλα πράγματα σαν κι αυτό. Στην επανηχογράφηση αλλάξαμε λίγο το κομμάτι αυτό και το κάναμε πιο πολύ σαν την ταινία “Twin peaks”. Βάλαμε ήχο σαν να καίγεται κάτι και ήχους από φωτιά και τέτοια πράγματα. Για να επιστρέψω στην ερώτησή σου, είμαι σίγουρος ότι έφερε τουλάχιστον τους στίχους από το άλλο συγκρότημα.
Πιστεύεις ότι το γεγονός πως εσύ και ο Andreas, προερχόσασταν από εντελώς διαφορετικό background, έφερε κάτι τόσο διαφορετικό και φρέσκο στον ήχο των SEPULTURA;
Πάντα αναρωτιόμουν πως θα ήταν ο δίσκος, αν έπαιζε ο Jairo. Ίσως να ήταν λίγο πιο heavy και λιγότερο τεχνικός. Είναι δύσκολο να το κανείς ότι θα γινόταν βέβαια πιο σκληρός, αφού είναι ήδη πολύ σκληρός. Επικοινωνώ πολύ καλά με τους μουσικούς, έτσι και με τον Andreas, που έπαιξε και το μπάσο, επειδή ο Paulo Jr δεν ήθελε να ηχογραφήσει, αφού είναι πάντα νευρικός στο στούντιο. Έτσι στον αυθεντικό δίσκο, εγώ κι ο Andreas, μοιραστήκαμε το μπάσο. Αυτό που μου αρέσει πολύ στη νέα version, είναι ότι μπορείς πραγματικά να ακούσεις το μπάσο, όπως και να νιώσεις αυτή χημεία που έχει το μπάσο με τα τύμπανα. Όπως λέει ο Iggor, εκείνη η περίοδος ήταν περιπετειώδης για τη μουσική. Είχες το “Killing technology” των VOIVOD, το “Pleasure to kill”, το “Darkness descends”. Τότε είχε αρχίσει το death/thrash να γίνεται δημοφιλές. Πάντα μου άρεσε το thrash, αλλά πίστευα ότι μπορούσε να γίνει ηλίθιο με πάρα πολλά τρικ. Πάντα μου άρεσε το death metal, αλλά πίστευα επίσης, ότι του έλειπε λίγο το τεχνικό στοιχείο του thrash. Έτσι, αν τα έβαζες και τα δύο μαζί, παίρνεις ως αποτέλεσμα το “Schizophrenia” ή το “Eaten back to life” των CANNIBAL CORPSE, που είναι ένας σπουδαίος δίσκος, ένας από τους αγαπημένους μου από αυτό το γκρουπ, επειδή δεν είναι death metal, αλλά death/thrash.
Οι SEPULTURA ανακοίνωσαν το τέλος τους, Σας πλησίασαν ποτέ για να κάνετε ένα τελευταίο show μαζί;
Όχι, δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Κάπου, μου φαίνεται ότι είδα μία απάντηση του Andreas, του τύπου «γιατί να τους καλέσουμε; Για να μας χαλάσουν το πάρτι;», που είναι μία πολύ τυπική απάντησή του (χαμογελάει). Εγώ θα αφήσω τα πράγματα να συμβούν όπως πάνε. Δεν πρόκειται να πιέσω κάτι. Όταν φτάσει η στιγμή που φαίνεται ότι μπορούμε να κάνουμε ένα reunion, ΟΚ, καλά, θέλω όμως να το κάνουμε με τον σωστό τρόπο. Όπως ακριβώς και με τις επανηχογραφήσεις. Τις κάναμε με τον σωστό τρόπο. Ειλικρινείς, σωστά, μέσα από την καρδιά. Τώρα δεν το σκέφτομαι αυτό. Ξέρω ότι ανακοίνωσαν το τέλος της μπάντας, βέβαια δεν καταλαβαίνω για το έκαναν, αν πιέστηκαν από κάτι ή αν είναι κοινή απόφαση όλων να σταματήσεις να παίζεις επειδή δεν θέλεις να το κάνεις άλλο. Δεν γνωρίζω. Εγώ, δεν μπορώ πάντως να ζήσω χωρίς μουσική. Θέλω να παίζω συναυλίες. Είναι σαν τον αέρα που αναπνέω. Μου αρέσει αυτό που κάνω με τον Iggor και τους CAVALERA και θα το συνεχίσουμε.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου για τις επανηχογραφήσεις;
Οι περισσότερες είναι πολύ καλές. Τα δύο πρώτα άλμπουμ είχαν απίστευτα καλές αντιδράσεις, πιο καλές απ’ ότι περίμενα. Εγώ τα ακούω και μου αρέσουν πολύ, αλλά ήμουν βέβαιος ότι θα είχαμε αντιδράσεις από κόσμο που θα ήθελε να μην αγγίξουμε τα αυθεντικά άλμπουμ. Παρόλα αυτά, ακόμα και οι κριτικές από τον Τύπο ήταν πολύ καλές, του τύπου «έτσι πρέπει να γίνονται οι επανηχογραφήσεις». Νομίζω ότι και για το “Schizophrenia” θα είναι έτσι, γιατί δεν αλλάξαμε τίποτα στην προσέγγιση που είχαμε παλιά. Είναι πολύ όμοιο με το “Morbid vision”. Πολύ βρώμικο, επιθετικό, σκοτεινό, απλά είναι πολύ καλύτερα ηχογραφημένο. Έχει έναν καλύτερο ήχο, μοντέρνο, αλλά όχι ψηφιακό. Είναι ακόμα οργανικός.
Τι να περιμένουμε από τα άλλα σου σχήματα τώρα που έχεις την έμπνευση από τα παλιά άλμπουμ των SEPULTURA;
Δουλεύω αυτή τη στιγμή πάνω σε νέο δίσκο των SOUFLY. Νομίζω ότι θα είναι ένας πολύ δυναμικός δίσκος κυρίως από το γεγονός ότι πέθανε πέρσι η μητέρα μας και κάνω αυτόν το δίσκο σαν φόρο τιμής για όσα έκανε για εμάς, από την αρχή των SEPULTURA και όλες τις θυσίες που έκανε. Ήταν ένα πολύ δυναμικό πρόσωπο με μεγάλη πνευματική επιρροή πάνω μου και τώρα θέλω να κάνω ένα δίσκο εμπνευσμένο από εκείνη και τη ζωή της. Νομίζω ότι ταιριάζει πολύ σ’ ένα δίσκο των SOULFLY. Μουσικά, θα δούμε τι θα συμβεί, εξαιτίας της επιρροής των επανηχογραφήσεων. Σίγουρα θα έχουμε πολύ δυναμικά τραγούδια. Πάντως ανυπομονώ για το μέλλον. Έχουμε τόσα σπουδαία πράγματα να κάνουμε. Σήμερα ανακοινώσαμε και τη νέα μας περιοδεία με τους SOULFLY με τους EYHATEGOD και όπως φαίνεται, αυτός ο χρόνος θα είναι γεμάτος από συναυλίες και σύνθεση μουσικής. Και το γουστάρω πολύ γιατί δεν μου αρέσει να κάθομαι.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και σου εύχομαι μια ωραία μέρα.
Κι εγώ ευχαριστώ. Ανυπομονώ να τα πούμε στην Ελλάδα.
Σάκης Φράγκος
