Δύο χρόνια μετά το δυνατό τους ντεμπούτο “One fine day”, οι Έλληνες CELLAR STONE επιστρέφουν πραγματικά δριμύτεροι. Ακούγεται σαν κλισέ να ξεκινάς έτσι μια παρουσίαση νέου δίσκου, αλλά τα παιδιά εδώ έχουν πραγματικά πάει το heavy rock τους αρκετά σκαλιά πιο πάνω, πράγμα που φάνηκε στα πρώτα single που μας προετοίμασαν για έναν σαφώς πιο καλογραμμένο, μεστό και ώριμο δίσκο που πάει τη μπάντα από την εφηβεία στην ενηλικίωση (αφού έχουν επίσης μετακομίσει υπό τη στέγη της Roar! Rock Of Angels Records). Επομένως ναι, δριμύτεροι, ωριμότεροι και έτοιμοι για νέα διαφαίνονται οι CELLAR STONE με το νέο τους άλμπουμ “Rise & fall” που μόλις κυκλοφόρησε, μετά από δύο χρόνια δουλειάς και προσήλωσης ελέω πανδημίας. Και φυσικά δεν γινόταν να μην πρωταγωνιστήσουν η πανδημία και οι καραντίνες αμέσως κι εμμέσως. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η επικαιρότητα σήμερα είναι τόσο έντονη και τρομακτική που ολοένα και περισσότερες μπάντες όχι μόνο επηρεάζονται (περιοδείες που ακυρώθηκαν, αγαπημένα πρόσωπα που χάθηκαν, στούντιο που έκλεισαν και τόσα άλλα), αλλά βρίσκουν και έμπνευση. Ξεχάστε rock δίσκους που μιλάνε για γυναίκες, μηχανές, ταξίδια και αγάπες. Οι καλλιτέχνες πρέπει κάπως να βρουν μια εκτόνωση από το σκοτάδι και το άγχος των τελευταίων δύο και χρόνων. Καθόλου λοιπόν δεν μας εκπλήσσει που υπάρχουν εδώ κομμάτια όπως “A war we can win” που μιλάει για το συλλογικό απέναντι στην αόρατη απειλή.
Οι CELLAR STONE παίζουν και εδώ το γνώριμο rock τους εδώ που λειτουργεί σαν μια εγκυκλοπαίδεια με αναφορές, τόσο στη σύνθεση όσο τον ήχο, στους BLACK SABBATH, URIAH HEEP, UFO αλλά και σε πιο σύγχρονες hard rock μπάντες όπως BLACK STONE CHERRY και ALTER BRIDGE λες και πάνε να ενώσουν ΗΠΑ και Αγγλία. Δεν λείπουν επίσης τα χαρακτηριστικά πιο grunge βρώμικα σημεία όπως και κάπως stoner στοιχεία με χαμηλά κουρδισμένες κιθάρες και blues στυλ. Ο δίσκος είναι τίγκα στη μελωδία και στα όμορφα και καλογραμμένα ρεφραίν που γαντζώνονται στο μυαλό του ακροατή χάρη στην ζεστή και μεστή φωνή του Άρη Πύρρη που στέκεται ψηλά πάνω στις στιβαρές κιθάρες και το rhythm section, παραδίδοντας μαθήματα ερμηνείας. Τα ριφ είναι επίσης μελωδικά, μονολιθικά, και ξεσηκωτικά αλλά η ειδοποιός διαφορά εδώ είναι πως ο νέος δίσκος των CELLAR STONE είναι πιο σκοτεινός, βαρύς και heavy metal από τον προκάτοχο. Είναι επίσης πιο καλογραμμένος και προσεγμένος, πράγμα που φαίνεται στις συνθέσεις οι οποίες μαρτυρούν το μέγεθος της προσήλωσης και δουλειάς που επενδύθηκε τα τελευταία δύο χρόνια. Ο δίσκος δεν βαλτώνει επειδή ακριβώς η μπάντα δούλεψε πάνω στο κομμάτι του songwriting, αποφεύγοντας έτσι τα πολλά κλισέ του είδους (blues riff, εύκολο και επαναλαμβανόμενο ρεφραίν, πολλές απλοϊκές μπαλάντες). Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει και στον ήχο και την παραγωγή από τον Νίκο Παπαδόπουλο στα Soundflake studios, με την μίξη να γίνεται στα Monocle studios του Κεντάκυ από τον Jordan Westfall που προσδίδει αυτόν τον πιο σύγχρονο «Αμερικάνικο» ήχο. Τέλος, να πούμε επιπλέον πως η ανάμειξη πολλών επιρροών από όλο το φάσμα του παλιού και σύγχρονου rock είναι πιο άρτια από πριν και δείχνει πως οι CELLAR STONE χτίζουν τον δικό τους ήχο και ένα ύφος που στο εγγύς μέλλον θα είναι εχέγγυο της μπάντας. Κλείνω λοιπόν ακριβώς όπως ξεκίνησα την παρουσίαση: οι CELLAR STONE έχουν κάνει μια πολύ καλή και αναγκαία υπέρβαση με το “Rise & fall”, βελτιώνονται σαν μουσικοί και συνθέτες, δεν επαναλαμβάνονται αλλά πάνε πιο πέρα το heavy rock τους, δείχνοντας πως έχουν μεγάλες βλέψεις, ζήλο και μεράκι.
8 / 10
Φίλιππος Φίλης
