a
Το 1999 ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Thomas Gabriel “Warrior” Fischer μαζί με τον μπασίστα Martin Eric Ain κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην επανακυκλοφορία του back catalogue των, τότε, διαλυμένων CELTIC FROST. Εκείνη την περίοδο ο Warrior είχε τους APOLLYON SUN, οι οποίοι ήταν σε industrial μονοπάτια. Όμως το δίδυμο αποφάσισε να ξεκινήσει τη διαδικασία επαναδραστηριοποίησης της μπάντας. Τα μεγάλα festival τους καλούσαν να παίξουν, αλλά εκείνοι πιστοί στο όραμα τους δήλωναν ότι αυτό θα γίνει μόνο με την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου. Το δούλευαν για 5 ολόκληρα χρόνια, γεγονός που εξηγεί γιατί το “Monotheist” είναι αψεγάδιαστο σε όλα τα επίπεδα. Ηχητικά ακύρωσε όλες τις παραγωγές της εποχής που ήταν καλογυαλισμένες, προτείνοντας έναν ογκώδη και primitive ήχο. Ο αντίκτυπος στη σκηνή ήταν τρομακτικός σε τέτοιο βαθμό που πολλές μπάντες θα ακολουθούσαν το ίδιο ηχητικό μονοπάτι, διαφοροποιώντας εαυτούς από τις καλογυαλισμένες παραγωγές. Το album θα είναι το κύκνειο άσμα τους και η επιτομή του τι είναι διαχρονικά σαν μπάντα, έχοντας και στοιχεία από τον αργόσυρτο και πρωτόγονο τρόπο σύνθεσης που είχαν ως HELLHAMMER. Είναι ο αρτιότερος extreme metal δίσκος των 00s με ένα εξώφυλλο που προετοιμάζει τον ακροατή για όσα θα βιώσει κατά την ακρόασή του. Χωρίς κανένα σημείο του να μην είναι μελετημένο, το να μπω στη διαδικασία να ιεραρχήσω την αξία των μερών του είναι ανούσιο, μιας και κάθε κομμάτι του είναι ξεχωριστό και μοναδικό όχι μόνο στο άλμπουμ, αλλά και στη δισκογραφία τους.
The “Monotheist” countdown
- “Totengott” (4:27)
Το μη μουσικό – με τον παραδοσιακό τρόπο – μέρος του δίσκου, το οποίο ουσιαστικά προετοιμάζει τον ακροατή για το κλείσιμο του δίσκου. Απόκοσμο τόσο ηχητικά όσο και στα φωνητικά που είναι παραμορφωμένα με επιτηδευμένο τρόπο. Μια τρανή απόδειξη του πόσο ακραίοι είναι οι CELTIC FROST.
- “Winter (Requiem, Chapter three: Finale)” (4:34)
Το πρώτο μέρος του “Requiem” υπάρχει στο “Into the pandemonium” και είναι το μοναδικό “Rex irae”. Εδώ έχουμε το τρίτο μέρος που είναι ορχηστρικό και κλείνει ιδανικά τον δίσκο. Με τους TRIPTIKON o Warrior παρουσίασε και τα τρία μέρη του “Requiem” στο Roadburn festival το 2019. Το 32λεπτο δεύτερο μέρος της τριλογίας δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ σε δισκο τους και υπάρχει μόνο σε αυτή τη live ηχογράφηση.
- “Os abysmi vel daath” (6:41)
Μοναδικός συνδυασμός doom και απόκοσμων σημείων που το κάνουν ακόμα πιο ακραίο. O Warrior ακολουθεί την ερμηνευτική προσέγγιση του Rozz Williams (CHRISTIAN DEATH) στο ήρεμο μέρος του κομματιού, ενώ στα έντονα αργόσυρτα μέρη έχει επιλέξει τα ακραία. Ένα κομμάτι που δείχνει ότι οι CELTIC FROST της νέας εποχής μπορούσαν να συνδυάσουν πολλά ετερόκλητα στοιχεία.
- “Domain of decay” (4:36)
Ένα κομμάτι με φοβερή ένταση, doom προσέγγιση, φοβερές εναλλαγές ρυθμών και τρομερή ένταση. Η τοποθέτηση του στο tracklisting δεν ήταν τυχαία, μιας και είναι ακριβώς μετά τα ατμοσφαιρικά κομμάτια του δίσκου και προετοιμάζει το έδαφος ιδανικά για το “Ain elohim”.
- “Drown in ashes” (4:23)
Ένα φοβερό ατμοσφαιρικό κομμάτι με φοβερή ένταση και με εκπληκτικά φωνητικά από τον Warrior και την Lisa Middelhauve. Εδώ για μοναδική φορά ο Warrior ερμηνεύει τους στίχους χωρίς να ακολουθεί τον τρόπο ερμηνείας του Rozz Williams κατά γράμμα όπως συνήθιζε στα ατμοσφαιρικά κομμάτια τους. Ίσως η καλύτερη στιγμή του δίσκου με σαφή προσανατολισμό στην προσέγγιση του “Into the pandemonium” με την εσωτερική ένταση να μην κορυφώνεται ποτέ σε κάποιο ξέσπασμα.
- “Obscured” (7:05)
Είναι ένα από τα πιο ολοκληρωμένο ατμοσφαιρικό κομμάτι της καριέρας τους, κυρίως γιατί το πέτυχαν χωρίς επιπρόσθετα όργανα πέραν της rock ενορχήστρωσης. Εκπληκτική ατμόσφαιρα με την κιθάρα να χρωματίζει τέλεια τον επαναλαμβανόμενο ρυθμό από τα τύμπανα και τον Warrior με την Simone Vollenweider σε ένα εκπληκτικό ντουέτο.
- “Ground” (3:55)
Ίσως το πιο στρωτό κομμάτι του δίσκου με το ρεφρέν να ξεχωρίζει και τον εθιστικό του ρυθμό να σας παρασέρνει να το σιγοτραγουδήσετε. Υπάρχουν δυο demo εκτελέσεις που αξίζει να ακούσετε για να αντιληφθείτε ότι ο τελικός ήχος του δίσκου έγινε στο studio.
- “A dying God coming into human flesh” (5:38)
Η οπτικοποίηση του στο video clip ήταν ιδανική όχι μόνο για το κομμάτι, αλλά για ολόκληρο τον δίσκο με την ευφυή εναλλαγή του λευκού και του μαύρου. Εδώ ο Ain για πρώτη φορά κάνει φωνητικά κερδίζοντας τις εντυπώσεις ακόμα και από τον Warrior, που δίνει κι αυτός ρεσιτάλ. Ίσως το κομμάτι παρακαταθήκη για το τι μπορούσαν να κάνουν σαν δίδυμο ο Ain με τον Warrior.
- “Progeny” (5:02)
Συγκλονιστικό ξεκίνημα με ένα κομμάτι που σε πιάνει από το λαιμό και σε κάνει να τρελαίνεσαι. Είναι σίγουρα ενδεικτικό του πως μπορούσαν να κουμαντάρουν τις ιδέες τους όταν οι ταχύτητες είναι φρενήρεις.
2. “Ain Elohim” (7:33)
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν αυτό το τραγούδι. Είναι μοναδικό σε όλη τη δισκογραφία τους, γιατί δεν έχουν γράψει ποτέ ένα τόσο ευθύ και ταχύτατο κομμάτι και να είναι 7 λεπτά. Τρανή απόδειξη του πόσο πολύ είχαν δουλέψει γι’ αυτό το δίσκο. Καθόλου τυχαία το είχαν πάντα στο setlist τους.
- “Synagoga Satanae” (14:23)
Το κομμάτι που είναι συνυφασμένοι οι CELTIC FROST εκείνης της εποχής. Όποιος βίωσε την εμφάνιση τους στο Rockwave του 2006 θα θυμάται για πάντα το κλείσιμο του set τους με αυτό τον ύμνο στο σκότος και την ακρότητα. Υποχθόνιο, αργόσυρτο και απόλυτα doom, το “Synagoga satanae” είναι το κομμάτι πάνω στο οποίο ο Warrior έχτισε τον ήχο και τον τρόπο σύνθεσης των TRIPTYKON μετά τη διάλυση τους.
Λευτέρης Τσουρέας
