Το Chania Rock Festival έχει μεγαλώσει, κοντεύει να ενηλικιωθεί και περισσότερο από κάθε άλλο φεστιβάλ στη χώρα μας, έχει χαρακτήρα ανάλογο των διεθνών και καταξιωμένων. Εκεί όπου το ταξίδι, η παρέα, η ατμόσφαιρα και το γενικότερο περιβάλλον, αποτελούν τον πόλο έλξης, με τα ονόματα των καλλιτεχνών να είναι αιτία μόνο για λίγους. Στα Χανιά, το ζήσαμε αυτό. Νέα πρόσωπα κάθε χρονιά που μπαίνουν στον κύκλο των μυημένων, αυτών που έχουν γευτεί την μαγεία. Οι παλιοί όμως, παραμένουν εκεί, πιστοί για άλλη μια χρονιά. Πώς άλλωστε να απουσιάζουν όταν δυο μεγάλες μπάντες όπως οι BLIND GUARDIAN και οι WARLORD δίνουν αποκλειστικές εμφανίσεις;
Έτσι φέτος, με εισιτήρια πουλημένα σε 25 διαφορετικές χώρες, είχαμε το πιο διεθνές κοινό, ενώ με την ανακοίνωση των Γερμανών Βάρδων, είχαμε το μεγαλύτερο κοινό που παρευρέθηκε ποτέ. Παρόλα αυτά, ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος, με το θερμόμετρο να φλερτάρει με τους 40 βαθμούς, το βοριαδάκι να… μας έχει ξεχάσει και ο ήλιος να μην μας λυπάται. Για το λόγο αυτό η πρώτη μπάντα UPON REVIVAL που είχε κερδίσει τον διαγωνισμό που φέρει το όνομα του Γιώργου Μανουσέλη, κι εμφανίστηκε γύρω στις 5:30 το απόγευμα, δεν θα μπορούσε να προσελκύσει πολλούς. Με τέτοιες συνθήκες, ίσως να μετάνιωναν και για την συμμετοχή τους σε τέτοιο λιοπύρι. Έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν στα 25 λεπτά που τους αναλογούσαν κι άνοιξαν το διήμερο.
Ούτε οι Ιταλοί SAILING TO NOWHERΕ φάνηκαν να πτοούνται, παίζοντας γνώριμο power metal και συνδυάζοντας γυναικεία με ανδρικά φωνητικά. Η μουσική τους μπορεί να μην ήταν γνωστή στο κοινό, αλλά τηρουμένων των αναλογιών, κέρδισαν την προσοχή του κόσμου με το μελωδικό ύφος τους, που φέρνει σε SONATA ARCTICA, LABYRINTH κλπ.
Σαν να μην έφτανε η ζέστη, η μικρή καθυστέρηση στην αρχή αλλά και τους Ιταλούς που τράβηξαν το πρόγραμμά τους μέχρι το τέλος, το αεροπορικό σύμπαν, συνωμοτούσε ενάντια στο να φτάσουν οι SL THEORY στην ώρα τους. Μάλιστα, όταν η μπάντα ξεκίνησε να παίζει με 20 λεπτά καθυστέρηση, στην σκηνή βρέθηκαν λειψοί, αφού κάποιοι ξέμειναν στην Αθήνα κι έφτασαν με το τέλος του show… Έτσι η μπάντα που τόσο εξυμνήθηκε μετά το επιτυχημένο τους σόου στην πρωτεύουσα μέσα στη χρονιά, δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Θα ήταν άστοχο να σχολιάσουμε την απόδοσή τους, παρά μόνο να εξυμνήσουμε την μεγάλη τους προσπάθεια για να παίξουν ότι και όσο μπορούσαν.
Με αυτά κι αυτά, είχε φτάσει η ώρα των SEPTIC FLESH. Παρά τις απάνθρωπες καιρικές συνθήκες, τόλμησαν να εμφανιστούν με πλήρη κοστούμια. Πάτησαν το σανίδι, έχοντας κοινό εφάμιλλο με τον αριθμό που παρακολούθησε τους headliners KREATOR πέρυσι… Σαν να μην έφτανε η καθυστέρηση, αντιμετώπισαν κι αυτοί κάποια μικροπροβλήματα, με αποτέλεσμα να περιορίσουν το σετ τους σε 5 μόλις τραγούδια. Κι αυτό διότι οι BLIND GUARDIAN έπρεπε να βγουν συγκεκριμένη ώρα, για να καταφέρουν να ολοκληρώσουν πριν το απαγορευτικό, στις 11:30 μ.μ.
Μετά την δύση του ήλιου, η κατάσταση ήταν αντιμετωπίσιμη και όταν οι Γερμανοί headliners πάτησαν το σανίδι, κανείς δεν σκεφτόταν την θερμοκρασία, αφού έτσι κι αλλιώς θα επικρατούσαν συνθήκες πλανήτη Άρη. Το “The ninth wave” μπορεί να μην είναι ιδανικό εναρκτήριο κομμάτι, όμως η τεράστια αναμονή για την άφιξη των BLIND GUARDIAN στη χώρα μας, ήταν αρκετή για να ξεσηκώσει τον κόσμο. Στο “Welcome to dying” έδειξαν τα δόντια τους, όπως και στο “Nightfall” που ακολούθησε, ενώ το “Fly” έκλεισε την εισαγωγή τους, πριν τηρήσουν την υπόσχεσή τους και μας παρουσιάσουν αυτούσιο όλο το “Imaginations from the other side”, ένα άλμπουμ που κατέχει ιδιαίτερη θέση στις καρδιές μας.
Αυτό που ακολούθησε ήταν ένας συναυλιακός οργασμός, με αποκορύφωμα τραγούδια όπως το “I’m alive”, “Bright eyes” και “Another holy war”. Ακόμα κι αυτοί είχαν κάποιες δυσκολίες, κάτι που φάνηκε έντονα στο αγαπημένο μου “And the story ends”. Πάντως ο κόσμος δεν σταμάτησε να τραγουδάει σε καμία στιγμή, δείχνοντας πως το κοινό ήταν εκεί γι’ αυτούς. Μετά από 2 ώρες σε θερμοκρασία 36 βαθμών Κελσίου κι έπειτα από βαρβάτες εκτελέσεις των “Valhalla” και “Mirror, mirror” κατέβηκαν από την σκηνή του Chania Rock Festival, αφήνοντας μόνο χαμόγελα ζωγραφισμένα στα πρόσωπά μας. Η βραδιά, συνεχίστηκε με μπυροποσία και πολλή διασκέδαση στο γραφικό λιμάνι της πόλης, μέχρι πρωίας. Ακόμα κι ο Andre Olbrich έδωσε το παρόν!
Το Σάββατο, πρώτη μέρα του Ιούλη, η ζέστη δεν έδειχνε να υποχωρεί, αλλά ούτε κι εμείς ενδώσαμε. Ευτυχώς οι ατυχίες της πρώτης ημέρας δεν είχαν συνέχεια και το πρόγραμμα κύλησε ως έπρεπε. Την μέρα άνοιξαν οι Χανιώτες HEMINGWAYS, με την εξίσου συμπαθητική προσπάθεια για να παραμείνουν όρθιοι παίζοντας στον καύσωνα. Εμφανίστηκαν μπροστά σε ελάχιστο κόσμο, μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών, καθώς ο ήλιος πραγματικά έκαιγε. Στα 20 λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους έπαιξαν δικό τους υλικό και αποχώρησαν για να προστατευτούν από τον καυτό ήλιο.
Ακολούθησαν λίγο μετά τις 6 π.μ. οι Ιταλοί EVERSIN. Με μέτριο ήχο και μπροστά σε λίγο περισσότερο κόσμο δεν κατάφεραν να συγκινήσουν τον κόσμο με τη μουσική τους. Λίγο η ζέστη, λίγο το μέτριο παίξιμο, δεν στάθηκαν ικανά να προσεγγίσουν τον κόσμο ο οποίος αναζητούσε σκιά και δροσιά είτε μέσα στο χώρο είτε έξω από αυτόν.
Αν και στο όριο της αφυδάτωσης, δεν θα μπορούσαμε να απουσιάσουμε από την εμφάνιση των INNERWISH. Μια μπάντα που είχε πρωτοπαίξει στο Chania Rock Festival το 2002, αλλά που πλέον κουβαλά μεγαλύτερη εμπειρία και φήμη, αλλά και καλύτερα τραγούδια. Οι Αθηναίοι, παρά την όποια ταλαιπωρία που είχαν υποστεί, ήταν εκπληκτικοί επί σκηνής και… ζέσταναν (εδώ γελάμε) το κοινό που τους συντρόφευσε από τις 7 ως τις 8 σχεδόν.
Οι πιο άγνωστοι, από τους γνωστούς καλλιτέχνες του φεστιβάλ, ήταν οι PHIL CAMPBELL AND THE BASTARD SONS. Κανείς δεν γνώριζε τα τραγούδια τους, όμως οι αρκετές προσθήκες από τραγούδια του διάσημου Ουαλού των MOTORHEAD, σε συνδυασμό με την τίμια προσπάθεια που κατέβαλαν όλοι επί σκηνής, είχε ως αποτέλεσμα να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να αποδείξουν ότι η μουσική μας έχει φτιαχτεί για να παίζεται ζωντανά και να είναι εκρηκτική! Το moshpit στο “Ace of spades” ήταν εκπληκτικό, αλλά και η επιλογή του “Eat the rich” ήταν το λιγότερο πετυχημένη. Ο κόσμος ευχαριστήθηκε πολύ και πιστεύω πως αρκετοί κατέληξαν να αγοράσουν το άλμπουμ τους. Οι γιοί (και μη) του Phil Campbell, είχαν μεγάλη ενέργεια στην σκηνή, κάτι που πέρασε και στο κοινό. Ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη του διημέρου.
Το φεστιβάλ θα έκλεινε με τους WARLORD. Μια μπάντα που έχει λατρευτεί στη χώρα μας, σε μέτρο που δεν συγκρίνεται με οποιαδήποτε άλλη χώρα. Ο συνδυασμός των μελωδιών του Bill Tsamis, με την εκρηκτική παρουσία του Mark Zonder στα τύμπανα και τους κλασικούς metal τραγουδιστές που είχαν, αλλά και το γεγονός πως οι παλιές τους κυκλοφορίες ήταν τόσο δυσεύρετες, τους έχει κάνει ζωντανούς θρύλους εδώ. Οι ίδιοι, έσπευσαν να ανακοινώσουν εξίσου δίωρη εμφάνιση, όπως οι Γερμανοί την προηγούμενη και η ανυπομονησία του κόσμου είχε μεγαλώσει. Η επιλογή να παίξουν 19 τραγούδια ήταν τουλάχιστον χορταστική και μεγάλη μερίδα του κοινού τους αποθέωσε.
Ανάμεσα σε αυτά ήταν το “Penny for a poor man”, το “Winter tears” και το “Mrs Victoria”, το πιο πρόσφατο “70,000 sorrows” και το “Winds of Thor” των LORDIAN GUARD. Ας μην ξεχνάμε πως πολλοί από εμάς έβλεπαν τους WARLORD για πρώτη φορά. Αν και ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος, θα σχολιάσω συντηρητικά την εμφάνισή τους ως μέτρια, κάτι που ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι η μπάντα δεν είναι πραγματικά ενεργή, με λίγες πρόβες και συναυλίες στο πρόγραμμά της. Ίσως να υπήρχαν και τεχνικά προβλήματα – δεν γνωρίζω – αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω τόσα πολλά λάθη. Δίχως να επεκταθώ επί τούτου, αρκετοί από τους παρευρισκόμενους, έφυγαν με χαμόγελα και τελικά αυτό έχει σημασία.
Για άλλη μια χρονιά, το Chania Rock Festival ήταν μια γιορτή, γεμάτη θετική ενέργεια, εξαιρετικό περιβάλλον, παρέες πριν και μετά τις συναυλίες, αλλά και διακοπές στην Κρήτη. Του χρόνου περιμένουμε περεταίρω πρόοδο και σίγουρα να δούμε ξανά πολλούς φίλους εκεί.
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
