Ομολογώ ότι πριν από το τρίτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, δεν είχα ακούσει το παραμικρό για τους CHONTARAZ από τη Νορβηγία. Η παρουσία όμως του Fotis Benardo στα ντραμς και την παραγωγή του “Phantom of reality”, το guest του Σάκη Τόλη (ROTTING CHRIST) και οι υπόλοιπες ελληνικές συμμετοχές (του Κώστα Μέξη στο μπάσο και του Γιώργου Νεράντζη στα πλήκτρα), εννοείται ότι μου κίνησαν το ενδιαφέρον.
Από το εναρκτήριο “Istanbul”, καταλαβαίνεις ότι αυτό που θα ακούσεις, είναι πολύ ανώτερο του μέσου όρου, με τις ανατολίτικες επιρροές και τον αμανέ να κλέβουν την παράσταση και τον Φώτη στα ντραμς να δείχνει πόσο κομβικής σημασίας μεταγραφή είναι.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε όμως τα ιδιαίτερα φωνητικά του Frode Kvarsnes (Chontaraz), ο οποίος έχει την ικανότητα να ελίσσεται από το ύφος του Till Lindemann (γενικότερα παίζουν πολύ οι RAMMSTEIN στον δίσκο) και του Marilyn Manson, μέχρι αυτό του Johannes Eckerström (AVATAR) αλλά και του Udo Dirkschneider, κάτι που τους δίνει μία αξιοζήλευτη ποικιλία.
Το άλμπουμ, έχει μία πολύ έξυπνη ροή, αφού τα τρία κομβικά του τραγούδια, είναι τοποθετημένα στην αρχή, τη μέση και το τέλος. Αρχίζει με το “Istanbul”, για το οποίο ήδη μιλήσαμε (ενώ δεν πρέπει να παραλείψουμε να πούμε ότι στο ντεμπούτο τους, υπήρχε το τραγούδι “Eyrusalem”) και κάπου στη μέση βρίσκουμε το “Scream”, που έχει ως guest τον Σάκη Τόλη, ο οποίος χαρίζει αυτά τα trademark φωνητικά του στο ρεφρέν, απογειώνοντάς το στην κυριολεξία. Το τραγούδι, όμως, που ακούω ξανά και ξανά, είναι το “Kingpin”, που κλείνει το “Phantom of reality”, με την ωμή του δύναμη και την ατελείωτη γκρούβα και είναι πραγματικά πάρα πολύ κολλητικό.
Σίγουρα οι λάτρεις του σκοτεινού, industrial ήχου, με κάποια nu και groove metal στοιχεία, είναι βέβαιο ότι θα βρουν αντικείμενο μελέτης. Ακούγοντας τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους κατόπιν εορτής, το “Phantom of reality” ακούγεται πολύ καλύτερο, από μία πιο συγκροτημένη μπάντα, με στιβαρό ήχο που δεν αστειεύεται και μπορεί να αναμιγνύει ετερόκλητα στοιχεία δημιουργώντας κάτι αρκετά ομοιόμορφο στο τέλος. Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο να επιτευχθεί. Γι’ αυτό και μόνο, αξίζει να τους δώσετε μία ευκαιρία. Εγώ, προσωπικά, θα ήθελα πολύ να τους δω και live…
8 / 10
Σάκης Φράγκος
