Η ιστορία των CONCEPTION ξεκινά το 1989 στη μικρή νορβηγική πόλη Raufoss, όταν ο κιθαρίστας Tore Østby αποφάσισε να δημιουργήσει μια μπάντα που θα ξεχώριζε από τα τυπικά power metal σχήματα της εποχής. Σύντομα βρέθηκε πλάι του ο χαρισματικός τραγουδιστής Roy Khan, ο οποίος έδωσε στην μπάντα τη φωνή που θα την καθιέρωνε στο παγκόσμιο metal στερέωμα. Το σχήμα συμπληρώθηκε με τους Ingar Amlien (μπάσο) και Arve Heimdal (τύμπανα), δημιουργώντας έναν πυρήνα που παραμένει έως σήμερα αναλλοίωτος. Από το πρώτο τους άλμπουμ “The last sunset” του 1991, έγινε σαφές ότι οι CONCEPTION δεν ήταν μια συνηθισμένη μπάντα. Ο ήχος τους συνδύαζε τη δύναμη του power metal με progressive δομές, αλλά και ατμοσφαιρικές επιρροές που τους έκαναν να ξεχωρίσουν.
Η δεκαετία του ’90 ήταν η χρυσή περίοδος για το συγκρότημα. Με άλμπουμ όπως το “Parallel minds” του 1993, το “In your multitude” του 1995 και το ιδιαίτερα φιλόδοξο “Flow” του 1997, οι CONCEPTION άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο progressive metal, ενσωματώνοντας μελωδίες, πολυρυθμίες και λυρικές θεματικές που μιλούσαν για την εσωτερική πάλη, την πνευματικότητα και τις κοινωνικές αντιφάσεις. Ωστόσο, το 1998, η πορεία τους διεκόπη απότομα, όταν ο Roy Khan προσχώρησε στους KAMELOT, αφήνοντας το συγκρότημα σε αδράνεια. Τα μέλη ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους.O Østby ίδρυσε τους ARK, ο Amlien συνέχισε με τους CREST OF DARKNESS, όμως η κληρονομιά των CONCEPTION συνέχισε να μεγαλώνει, αποκτώντας σχεδόν μυθικό χαρακτήρα μέσα στους οπαδούς του progressive metal.
Μετά από δύο δεκαετίες σιωπής, οι CONCEPTION αναγεννήθηκαν το 2018, επιστρέφοντας με το EP “My dark symphony” και το άλμπουμ “State of deception” του 2020. Η επανένωση δεν ήταν απλώς μια νοσταλγική κίνηση, αλλά μια νέα δημιουργική περίοδος, όπου το συγκρότημα αξιοποίησε τόσο την εμπειρία του όσο και τις σύγχρονες μουσικές τάσεις. Οι CONCEPTION πλέον δεν αποτελούν μόνο μια αναφορά στο παρελθόν, αλλά μια ζωντανή και ενεργή μπάντα που εξακολουθεί να εξερευνά νέους δρόμους στον ήχο της. Η πορεία τους αποδεικνύει ότι το πραγματικά πρωτοποριακό metal δεν υπόκειται σε χρονικά όρια, αλλά έχει τη δύναμη να αναγεννάται και να παραμένει φρέσκο, διαχρονικό και ουσιαστικό.
Το Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου, στο VIP event του Rock Hard Festival Greece, ο Roy Khan και ο Tore Ostby, θα έρθουν να δώσουν μία ακουστική συναυλία (όπως και οι Gildenlow/Hallgren των PAIN OF SALVATION) για τους κατόχους αυτών των εισιτηρίων κι εμείς επιχειρούμε να κάνουμε μία μαντεψιά για το ποια τραγούδια μπορεί να παίξουν (δίχως να έχουμε κανένα hint)!!!
Ιδού, λοιπόν, δέκα κομμάτια των CONCEPTION που, «γράφουν» υπέροχα σε ακουστική/“unplugged” μορφή, λόγω μελωδίας, αρμονικής ραχοκοκαλιάς και του τρόπου που μπορεί να λάμψει η φωνή του Roy Khan. Για το καθένα αναφέρουμε φυσικά και το «γιατί».
“Roll the fire” (“Parallel minds”, 1993)
Μεγάλο, λυρικό ρεφρέν και ξεκάθαρη μελωδική γραμμή στην κιθάρα. Σε ακουστική εκδοχή θα αναδειχθεί ιδιαίτερα, με τη φωνή και τα ακόρντα, με ρυθμικό «σκάσιμο» από palm-mute.
“Silent crying” (“Parallel minds”, 1993)
Κατά βάση mid-tempo με μελωδία που στέκεται και «γυμνή». Με κλασική κιθάρα, το τραγούδι γίνεται σχεδόν δραματικό, χωρίς όμως να χάνει τον παλμό του.
“Soliloquy” (“Parallel minds”, 1993)
Το πολυμερές, σχεδόν μπαλαντοπροοδευτικό έπος του δίσκου. Αν το «σπάσεις» σε ενότητες με κιθάρα-φωνή, κρατώντας τις δυναμικές, θα ακουστεί σαν μίνι θεατρική παράσταση.
“The last sunset” (“The last sunset”, 1991)
Μελαγχολικό θέμα και σε υποβλητική κλίμακα. Σε unplugged μορφή μπορεί να δώσει «χώρο» στη φωνή με αρπίσματα. Μιλάμε για κινηματογραφική αύρα.
“Bowed down with sorrow” (“The last sunset”, 1991)
Ήδη κουβαλά μπαλαντοειδές DNA. Μια ζεστή ακουστική κιθάρα, λίγη αρμονική δεύτερη φωνή και θα τονιστεί στο έπακρο το λυρικό/επικό στοιχείο.
“A virtual lovestory” (“Flow”, 1997)
Ίσως το πιο «ποπ-αισθητικής» κομμάτι της μπάντας. Σε ακουστική pop/rock διάταξη με μικρές μπασογραμμές από κοντραμπάσο γίνεται άμεσα φανταστικό, χωρίς να χάνει την prog φινέτσα.
“Angel (Come walk with me)” (“Flow”, 1997)
Μελωδικός κορμός σχεδόν έτοιμος για μπαλάντα. Σε χαμηλότερο τόνο με fingerpicking , το ρεφρέν θα «απογειωθεί».
“Cry” (“Flow”, 1997)
Τίτλος και περιεχόμενο «φωνάζουν» για ακουστική απόδοση. Μια κιθάρα αρκεί για να δώσει έμφαση στη δυναμική άνοδο του ρεφρέν που θα φέρουν δάκρυ… με την καλή έννοια.
“By the blues” (“State of deception”, 2020)
Έχει ήδη bluesy χαρακτήρα, οπότε σε ακουστικό ύφος, θα δείξει μια άλλη, πιο «γήινη» πλευρά των CONCEPTION.
“The mansion” (“State of deception”, 2020)
Ιδανικό για ένα ντουέτο ίσως φωνών πάνω σε ακουστική κιθάρα (καλά, αρκεί ο Khan). Η δραματική αφήγηση θα σταθεί ακόμη καλύτερα χωρίς ηλεκτρικά στοιχεία, με crescendos μόνο από τη φωνή και την κιθάρα.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
