Έτι μια φορά, death metal το ανάγνωσμα. Αυτή τη φορά, με άρωμα Ελλάδας, οι CONTRARIAN από το Rochester της Νέας Υόρκης. Γιατί αυτό; Μα γιατί είχε περάσει από αυτούς ο δικός μας Γιώργος Κόλλιας (NILE, SICKENING HORROR και πόσες ακόμα μπάντες) για τους 3 πρώτους τους δίσκους. Να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια, εγώ κάπως έτσι πρωτοάκουσα το όνομα τους. Ωστόσο, θα ήταν άδικο μια καθόλα ποιοτική μπάντα να μείνει μόνο γι αυτό γνωστή. Έτσι λοιπόν, ας μιλήσουμε γι αυτό το συγκρότημα που πατάει στις ορθόδοξες αρχές του προοδευτικού death metal των ύστερων DEATH, των CYNIC, αλλά και των ATHEIST. Που ιθύνων νους είναι ο γεννηθείς στην Αμερική βιρτουόζος κιθαρίστας Δημήτρης Τάσικας και πλέον βρίσκονται στον 5ο δίσκο σε 8 χρόνια δισκογραφίας και 9 χρόνια συνολικής ύπαρξης.
Και το όνομα αυτού του πέμπτου δίσκου; “Sage of shekhinah”. Τώρα με μικρή έρευνα που έκανα, Shekhinah αφορά την αίσθηση της παρουσίας του Θεού και απαντάται στον Ιουδαισμό. Προφανώς, δε θα σας κουράσω περαιτέρω με εγκυκλοπαιδικές λεπτομέρειες, απλά το αφήνω εκεί και προχωρούμε στο κυρίως πιάτο. Μπαίνει το ομώνυμο κομμάτι, σε mid-tempo ρυθμούς και με καλεσμένο να παίζει μπουζούκι πάνω από τέτοιου είδους κομμάτι. Εκτός του προφανούς που μου θύμισε τις στιγμές των NILE με μπαγλαμά και άλλα ανάλογα έγχορδα, κούμπωσε τόσο όμορφα που δεν το πίστευα! Φυσικά το μπάσο ξεσαλώνει από πίσω, ως είθισται σε τέτοιου τύπου δίσκους. Η μελωδικότητα φυσικά δεν λείπει με το “In gehenna” να μας χαρίζει όμορφα αρπίσματα που κοιτάζουν σε δίσκους όπως το “Individual thought patterns” και το “Symbolic”, ενώ ακούμε φυσικά και τα blastbeats εκεί που πρέπει.
Στο δε “Ibn al rawandi” οι CYNIC κάνουν την εμφάνιση τους μέσα στις επιρροές του συγκροτήματος, σε μια ατμοσφαιρική εισαγωγή που σύντομα και απότομα αναπτύσσεται σε ένα άκρως βαρύ κομμάτι με δομή ala “Human”. Ενώ τα τύμπανα του Alex Cohen (με παρελθόν στους IMPERIAL TRIUMPHANT, PYREXIA, MALIGNANCY) ξεσαλώνουν να πούμε εδώ, δεν ξεφεύγουν από τον ρόλο τους που είναι να χρωματίσουν τον ήχο του δίσκου και να υπηρετήσουν πρώτα το κομμάτι και έπειτα την όποια φιλοδοξία του παίκτη. Ακολουθώντας φυσικά το τρόπο της μεγάλης του επιρροής, του μέγιστου Gene Hoglan, τα θέματα του είναι πάντα σε μια ισορροπία χάους και τάξης. Αυτό φαίνεται συγκεκριμένα στα “Guide for the perplexed”, “Zabur of satfiyah al shamal” και “Apollonius of tyana”.
Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στο μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου (οριακά κάτω από 7 λεπτά), το “Madman from island Patmos”. Σίγουρα, το πιο περιπετειώδες κομμάτι, με αλλαγές ρυθμού σε κάθε γωνία να παραμονεύουν, και τα κιθαριστικά solos να χαζεύουν οποιονδήποτε προσπαθεί να τα παρακολουθήσει. Εν κατακλείδι, 33 λεπτά ενός δυνατού δίσκου προοδευτικού death metal από ένα συγκρότημα που απασχολεί κόσμο και πρέπει να απασχολήσει περισσότερους, ειδικά δεδομένης της εν γένει αισθητικής τους που έχει θιασώτες, ειδικά στον προοδευτικό χώρο.
8 / 10
Γιάννης Σαββίδης
