Σε μία δεκαετία που τo retro είναι τάση και τα συγκροτήματα αντλούν έμπνευση αναμασώντας το μακρινό παρελθόν και με κάποιες εξαιρέσεις να το ξαναφέρνουν στην επιφάνεια υπό ένα διαφορετικό πρίσμα, υπάρχουν και οι CONVERGE. Με σταθερή πορεία από το 1994 που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους και την αίσθηση που έκαναν στο ανερχόμενο τότε metalcore της εποχής με αρκετά αξιόλογα άλμπουμ για το είδος, ήρθε το “Jane Doe” στις αρχές των 00’s με το οποίο όχι απλά ξεχώρισαν από τα υπόλοιπα ομόηχα συγκροτήματα αλλά δημιούργησαν κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό και εκλεπτυσμένης αισθητικής, χαρακτηριστικό που παραμένει αναπόσπαστο για κάθε μία από τις κυκλοφορίες που ακολούθησαν. Για να έρθει στα χέρια μας το ένατο άλμπουμ τους, “The dusk in us”, χρειάστηκαν να περάσουν πέντε χρόνια από το “All we love we leave behind”, το μεγαλύτερο κενό που έχει υπάρξει μεταξύ δύο άλμπουμ αλλά να μην ξεχνάμε πως η επιτυχία του προκατόχου του ήταν τέτοια που το μεγαλύτερο διάστημα τους βρήκε στο δρόμο περιοδεύοντας, κάποιοι ασχολήθηκαν με τα προσωπικά τους project (ALL PIGS MUST DIE, MUTOID MAN, OLD MAN GLOOM, DOOMRIDERS, μέχρι και συμμετοχή του Nate Newton στο “Pandemonium” των CAVALERA CONSPIRACY) ενώ κυκλοφόρησαν και το φοβερό DVD-ανθολόγιο “Thousands of miles between us”.
To “The dusk in us” αποτελεί μία εξέλιξη των όσων έχουν κάνει και παρουσιάσει δισκογραφικά οι CONVERGE την τελευταία 15ετία καταφέρνοντας την τελευταία στιγμή να διαφοροποιούνται από ότι μας έχουν παρουσιάσει μέχρι σήμερα έστω και στις λεπτομέρειες. Μπορεί αρχικά να μην σε παίρνει από τα μούτρα και οι post/noise αναφορές να είναι πιο ευδιάκριτες αλλά μην επαναπαύεστε γιατί ο ήχος που βγάζουν οι τέσσερις αυτοί τύποι όταν βρίσκονται μαζί είναι τόσο στιβαρός που όταν αφεθούν και ξεσπάσουν είναι σαν να σε πλακώνει το ταβάνι. Ακούστε πως ελίσσονται από τα “Murk & Marrow” και “Trigger” στα “Broken by light” και “Cannibals” και θα πάρετε μια πρώτη ιδέα. Εννοείται πως η φανταστική παραγωγή του κιθαρίστα Kurt Ballou συντελεί στα παραπάνω, όντας ένας από τους πιο περιζήτητους παραγωγούς αυτή τη στιγμή στον ακραίο και πιο πειραματικό ήχο με συνεργασίες όπως οι TRAP THEM, CODE ORANGE, HIGH ON FIRE, VALLENFYRE και CHELSEA WOLFE και αρκετών άλλων, ο οποίος εναρμονίζει όλα αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία και καθιστά στεγανό το ηχητικό αποτέλεσμα όπως ο ίδιος πολύ καλά γνωρίζει και έχει δημιουργήσει σχολή τα τελευταία χρόνια.
Χωρίς τη συμμετοχή μελών από άλλα συγκροτήματα για δεύτερη συνεχόμενη φορά, οι CONVERGE εκτίθενται στιχουργικά διαμέσου του πατέρα πλέον Jacob Bannon, οι ασυμβίβαστες μελωδίες τους σκάνε ύπουλα κάτω από τις θορυβώδεις κιθάρες (σας σκάει κι εσάς μία “Paracletus” essence από DEATHSPELL OMEGA στις δυσαρμονίες του “Eye of the quarrel”;) και το μπάσο-μασίφ ενώ θα βρείτε και χαρακτηριστικά του ύφους τους τραγούδια όπως το “I can tell you about pain” που ήταν και το πρώτο single του άλμπουμ. Ακόμα και σε έναν κόσμο που ο μοντέρνος ακραίος ήχος έχει μπουχτίσει από CONVERGE-related μπάντες και αρκετοί από τους ομοϊδεάτες τους δυστυχώς δεν υπάρχουν ή είναι πια αρκετά λίγοι συγκριτικά με ότι βιώσαμε στα 00’s, οι ίδιοι καταφέρνουν και ξεχωρίζουν αποδεικνύοντας περίτρανα πως το the-real-thing δεν το αγγίζει κανείς.
8.5 / 10
Κώστας Αλατάς
