Τι πιο ωραία είδηση από το ότι οι CORROSION OF CONFORMITY κυκλοφορούν νέο δίσκο με τον «θείο» Pepper στην σύνθεση της μπάντας. Πέρασαν κιόλας 12 «διαβολεμένα» χρόνια από τον τελευταίο τους δίσκο “In the Arms of God” (με αυτή την σύνθεση). Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε, ο Pepper Keenan κυκλοφόρησε δίσκους και περιόδευσε στον κόσμο με τους DOWN και η υπόλοιπη τριπλέτα των C.O.C. κυκλοφόρησε δύο δίσκους (ως C.O.C.) που ήταν καλοί μεν, αλλά σαφώς τους έλειπε αυτό το κάτι που δίνουν οι πινελιές του Pepper στην μουσική τους. Στην είδηση της επανασύνδεση τους το 2015 (αν και δεν είχαν διαλύσει ποτέ επίσημα), όσοι τους παρακολούθησαν σε κάποια από τις εμφανίσεις τους στην τότε μίνι-ευρωπαϊκή περιοδεία, αντιλήφθηκαν ότι η μπάντα επι σκηνής ήταν σαν να μην είχε περάσει μία μέρα που να μην ήταν μαζί. Αυτό που έλειπε ήταν η κυκλοφορία ενός νέου δίσκου και τους πήρε δύο χρόνια για να το κάνουν πραγματικότητα.
Με το “No Cross No Crown” για τίτλο του δίσκου, από το πρώτο άκουσμα το συναίσθημα που ένιωσα ήταν το ίδιο με αυτό που είχα νιώσει, όταν τους είχα δει live προ διετίας. Σαν να μην πέρασε ούτε λεπτό από την τελευταία κυκλοφορία τους και ενώ το άλμπουμ φαντάζει σαν την φυσιολογική δισκογραφική και μουσική εξέλιξη των CORROSION OF CONFORMITY. Στον “No Cross No Crown” βρίσκουμε όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στην μουσική τους και ενώ προσωπικά περίμενα να ακούσω κάτι που να παραπέμπει στον “In the Arms of God”, ο δίσκος αυτός είχε αρκετά στοιχεία από το “Deliverance” και το “Wise Blood” όσον αφορά σε ατμόσφαιρα, δυναμική και feeling, χωρίς όμως να επαναλαμβάνεται ή να αντιγράφει. Η διαφορά με τους τότε δίσκους είναι ότι το “No Cross No Crown” απαιτεί κάποια ακούσματα για να αντιληφθείς το μέγεθος της εκπληκτικής δουλειάς που έχει γίνει, καθώς προσωπικά μόνο 3-4 τραγούδια μου φάνηκαν «πιασάρικα» με το πρώτο άκουσμα.
Το “No Cross No Crown” έχει μεγάλη μουσική ποικιλία καθώς βρίσκεις από heavy τραγούδια όπως το “A Quest to Believe (A Call to the Void)”, που είναι το πιο heavy του δίσκου, αλλά και αρκετά up-tempo τραγούδια όπως τα ήδη γνωστά “Cast the First stone”, το “Wolf Named Crow” που εκπέμπουν μια δυναμική καθώς και το πιασάρικο “The Luddite” που είναι επίσης κλασσικό C.O.C. τραγούδι και ανοίγει ουσιαστικά το δίσκο. Ωραίες στιγμές είναι οι southern πινελιές στα “Forgive Me” που είναι μία μείξη southern rock στοιχείων με Sabbath επιρροές και του “Little Man” που τα φωνητικά του Pepper σε συνδυασμό με την Lynyrd Skynyrd αισθητική, σε σκαλώνει από το πρώτο άκουσμα τους. Τα τελευταία τραγούδια του άλμπουμ είναι πιο μελό, χωρίς όμως να χάνει ο δίσκος σε δυναμική ή να απομονώνεται η πρώτη πλευρά του. Στο “Nothing Left to Say” οι Pepper/Weatherman έχουν κάνει εξαιρετική κιθαριστική δουλειά ενώ το διαστροφικό “E.L.M.” μπαίνει άκοπα στην λίστα με τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου και της εν γένει δισκογραφίας τους, μαζί με το “Little Man”.
Είναι γνωστή η αδυναμία μου για τον καλλιτέχνη Pepper Keenan και σε αυτό το δίσκο ενισχύεται ακόμα περισσότερο. Η δουλειά που έχει γίνει στα φωνητικά είναι εξαιρετική και αποτελεί ένα ακόμα highlight του άλμπουμ. Μουσικά έχει προσφέρει κλασσικά C.O.C. έπη όπως και ο Weatherman φυσικά, ενώ τα ιντερλούδια (“No Cross”, “Matre’s Diem”, “Sacred Isolation”) που έχει γράψει και προσθέσει ανάμεσα στα τραγούδια, είναι ιδιαίτερες εμπνεύσεις που δεν κουράζουν, αντιθέτως ενισχύουν το feeling και σε βάζουν πιο βαθιά μέσα στον δίσκο όπως είχε κάνει και στο παρελθόν στον “Deliverance”.
Οι CORROSION OF CONFORMITY με τον Pepper Keenan στις επάλξεις φυσικά και ΔΕΝ είχαν τίποτα να αποδείξουν ως μουσικοί ή ως συγκρότημα. Είναι μία από τις κορυφαίες μπάντες του χώρου, με δίσκους αριστουργήματα που θα ζήλευαν η πλειοψηφία των μπαντών εκεί έξω. Κατάφεραν να κάνουν να φαίνεται απλό, μία μπάντα με τόσα πολλά «χιλιόμετρα στο κοντέρ» της, να κυκλοφορεί ΜΟΝΟ καλούς δίσκους και να μην αρέσκονται στην μετριότητα ή σε αρπαχτές, για να έχουν κάποιο λόγο να περιοδεύουν. Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα, πιστεύω ότι θα είναι μία από τις τοπ κυκλοφορίες του 2018 και σίγουρα ανάμεσα στις αγαπημένες δικές μου.
9/10
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
