“Screaming for vengeance”
Κάθε συνέντευξη με τον Dani Filth, είναι απλά απολαυστική. Μιλάμε για έναν χειμαρρώδη καλλιτέχνη, φοβερά δημοσιογραφικό (με την έννοια ότι δεν βάζει τελεία με τίποτα), με πνευματώδεις ατάκες, χιούμορ που τσακίζει κόκαλα και όταν όλα αυτά συνοδεύονται κι από έναν πολύ καλό δίσκο όπως το “Screaming of the Valkyries”, τότε όλα γίνονται πιο απλά. Σας προτείνω να δείτε το video της συνέντευξης, γιατί το βρετανικό του χιούμορ είναι πολύ δύσκολο να αποδοθεί στο χαρτί… Απολαύστε…
Περιγράφετε το “Screaming of the Valkyries” ως μια αντανάκλαση του παρελθόντος των CRADLE OF FILTH αλλά και ως ένα τολμηρό βήμα προς το μέλλον. Πως κρίνεις εσύ αυτή την ισορροπία;
Καλή ερώτηση. Υπάρχει πολύ υλικό στο άλμπουμ το οποίο γράφουμε κατά κύριο λόγο για μας και ύστερα τους οπαδούς και δεν λογαριάζουμε ιδιαίτερα το συγκεκριμένο είδος που θα πρεσβεύει η μουσική, είτε αν θα είναι death ή black metal ή ας πούμε NWOBHM στυλ. Γράφουμε πρωτίστως καλή μουσική. Για να σου απαντήσω στην ερώτηση, υπάρχει μια ισορροπία στο συγκρότημα και αυτή είναι η μουσική που γράψαμε. Σίγουρα βοήθησε η εισαγωγή νέων μελών, ή ενδεχομένως διάφορες επιρροές. Όταν γράφεις ένα άλμπουμ δεν τικάρεις απλώς κουτάκια. Η έμπνευση μπορεί να έρθει από οπουδήποτε, από τη φύση, από όσα συμβαίνουν στον κόσμο, την επιστήμη και τη λογοτεχνία, θρησκεία, τις τέχνες, το σινεμά… Υπάρχουν πολλές συνιστώσες που αλληλεπιδρούν, ο τόπος, ο χρόνος, το άτομο.
Συμφωνείς πως τα κομμάτια “She is the fire” και “Demon prince regent” θέτουν τον γενικότερο τόνο του “The screaming of the Valkyries”;
Θα έλεγα πως ναι, όπως και τα πρώτα single. Γι’ αυτό το λόγο τα συμπεριλάβαμε στο διπλό live άλμπουμ “Trouble and their double lives”, για να προετοιμάσουμε το κοινό για τον επόμενο δίσκο που είναι το “Screaming of the Valkyries”. Θέλαμε να γράψουμε έναν πιο προσβάσιμο δίσκο και για να το καταφέρουμε, δεν διαλέξαμε την οδό ενός διπλού special edition δίσκου επειδή πολύς κόσμος γκρίνιαζε πως ο προηγούμενος ήταν πολύ μεγάλος σε διάρκεια. Δεν θέλαμε επιπλέον να συμπεριλάβουμε bonus κομμάτια που μας είχαν ξεμείνει και έτσι γράψαμε εννιά τραγούδια και κάθε ένα είναι πιασάρικο και αντιπροσωπευτικό των COF είτε είναι μελαγχολικό, γρήγορο, αργό, ακραίο ή κινηματογραφικό. Έτσι, δεν έχουμε intro ή outro ή κάτι στη μέση.
Το άλμπουμ κλείνει το μάτι σε κλασσικούς δίσκους όπως το “Dusk and her embrace” και “Cruelty and the beast” ενώ παράλληλα περιέχει καινούργιες επιρροές. Ποιες πτυχές αυτών των δίσκων πιστεύεις πως θα αναγνωρίσουν οι οπαδοί;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Έχει να κάνει με την προσωπική ερμηνεία και αν σου πω, ενδεχομένως πολλοί να διαφωνήσουν. Περισσότερο θα έλεγα πως στόχευα προς μια ατμόσφαιρα και πως υπήρχε μια ομοιομορφία στα κομμάτια που γράφαμε όσον αφορά την γενικότερη ατμόσφαιρα, τις εντάσεις και το συναίσθημα. Όσον αφορά την ερώτηση σου, λέγεται συχνά πως όλα κάνουν τον κύκλο τους και ίσως αυτό να συμβαίνει και εδώ ή απλώς να μιλάμε για μια γενικότερη νοσταλγία. Δεν είσαι πάντως ο πρώτος που κάνει αυτή την παρατήρηση. Αλλά στη τελική, έχει να κάνει περισσότερο με το πώς ο κάθε ακροατής ερμηνεύει τη μουσική, τους στίχους ή ακόμα και το artwork. Όταν ήμουν νέος και άρχισα να ακούω heavy metal, πολλά άλμπουμ δεν περιείχαν στίχους και έτσι δημιουργούσα τη δική μου ερμηνεία πάνω στο τι νόμιζα πως έλεγαν οι στίχοι και, σε συνδυασμό με το artwork, ερχόταν μια συγκεκριμένη εικόνα στο νου που έμεινε μαζί μου μέχρι και σήμερα. Και αυτό έχει να κάνει με την ατμόσφαιρα. Ελπίζω να βιώσει το κοινό με παρόμοιο τρόπο το δικό μας άλμπουμ και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Ξέρεις, δεν θέλω να δώσω συγκεκριμένες επεξηγήσεις πάνω στο τι πρέπει ο ακροατής να νιώσει ή σκεφτεί. Αν για παράδειγμα δω μια ταινία, δεν θέλω να ξέρω πως γυρίστηκε, χαλάει έτσι η μαγεία.
Με δεκατέσσερα άλμπουμ πλέον στην καριέρα σας, νιώθεις καθόλου πως το δημιουργικό σκέλος έχει αλλάξει; Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζετε σήμερα;
Υπάρχει σίγουρα ακόμα η φλόγα και η αίσθηση πως είμαστε ένα συγκρότημα. Αλλά υπάρχουν κάποιες προκλήσεις επειδή έχει περάσει τόσος χρόνος. Η ιστορία έχει αφήσει ένα στίγμα και έτσι είναι αρκετά δύσκολο να διατηρήσουμε μια συγκεκριμένη ταυτότητα που να είναι αυθεντική και επίκαιρη. Πιστεύω πως έχουμε μείνει πιστοί στον ήχο, το παρουσιαστικό και το στυλ μας ως συγκρότημα, ένα που πολλοί θα έλεγαν πως είναι δικό μας. Μπορούμε ίσως να αντιγράψουμε τους εαυτούς μας αν θέλουμε, γιατί όχι αφού είναι ο δικός μας ήχος και το δικό μας χαρακτηριστικό ύφος. Κοιτάμε επομένως με το ένα μάτι στο παρελθόν μας αλλά και στο μέλλον με νέες τεχνικές, νέους ήχους.
Ανέφερες διάφορα νέα πράγματα που δοκιμάσατε στο άλμπουμ, όπως κάποιους ήχους στα πλήκτρα και διάφορα τέτοια, παρότι χρησιμοποιήσατε τον ίδιο παραγωγό στον δίσκο.
Ναι αλλά καταλαβαίνεις πως ενώ δοκιμάζουμε νέες ιδέες, θέλουμε και έναν παραγωγό που να εμπιστευόμαστε όπως ότι θα πας το αμάξι σου στο ίδιο γκαράζ γιατί ξέρεις πως θα κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Ο Scott είναι καλός φίλος και ουσιαστικά το έβδομο μέλος της μπάντας. Βρίσκεται εκεί από το ξεκίνημα ενός δίσκου, από τη σύλληψη μιας ιδέας, μέχρι την ολοκλήρωση του. Δεν χαϊδεύει τα αυτιά μας και το Εγώ μας και γι αυτό τον εμπιστευόμαστε. Το αποτέλεσμα είναι μια από τις καλύτερες παραγωγές σε δίσκο του γκρουπ και το οφείλουμε σ’ αυτόν.
Στην τελευταία μας συνέντευξη μιλήσαμε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες με τις ψηφιακές πλατφόρμες. Έχει αλλάξει κάτι από τότε; Βλέπεις καμία λύση στον ορίζοντα για να παίρνουν οι καλλιτέχνες καλύτερες αμοιβές από τις πλατφόρμες αυτές;
Ποιος ξέρει; Money talks and bullshit walks… Όσο ο κόσμος του δίνεται να πιστέψει πως η μουσική δεν μπορεί να είναι ένα φυσικό προϊόν που μπορείς να κρατήσεις στα χέρια σου, τότε ο κόσμος θα συνεχίσει να νομίζει πως μπορεί να τα έχει όλα δωρεάν. Αυτό που πρέπει να συμβεί είναι κάποιες ρυθμίσεις στην αγορά ώστε οι ψηφιακές πλατφόρμες να πληρώνουν τον καλλιτέχνη σωστά ειδικά αν αναλογιστείς πως οι πλατφόρμες αυτές έχουν κάνει τεράστιες περιουσίες. Φυσικά και γνωρίζω τα οφέλη της ψηφιακής πλατφόρμας αφού σου επιτρέπει να ακούσεις πολλή μουσική και να ανακαλύψεις πολλά συγκροτήματα οποιαδήποτε στιγμή. Αυτό όμως γινόταν και στο παρελθόν και είχε περισσότερη πλάκα. Πήγαινες στο δισκοπωλείο, διάβαζες περιοδικά, έκανες ανταλλαγές και έπαιζες ένα CD στο αμάξι και το άκουγες από της αρχή μέχρι το τέλος ακριβώς όπως το συγκρότημα το σχεδίαζε. Είχες έτσι μια πιο προσωπική και άμεση σχέση με το συγκρότημα. Το παν είναι το χρήμα και ο κόσμος δεν θέλει να ξοδέψει ενώ οι πλατφόρμες βγάζουν τρομερά κέρδη. Αν θέλουμε ωστόσο να υπάρχουν μπάντες στο μέλλον, θα χρειαστεί να ρυθμιστεί η αγορά κάπως. Δεν είναι μια απειλή αλλά η πραγματικότητα. Δεν θα μπορούν να γράφουν δίσκους στο μέλλον, να γυρίζουν βίντεο, πόσο μάλλον να περιοδεύουν!
Μιλώντας για περιοδείες, οι τιμές έχουν εκτοξευτεί μετά την πανδημία. Ποιος είναι ο αντίκτυπος στο συγκρότημα;
Ευτυχώς είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε εξαιρετικό μάνατζμεντ αλλά ναι νιώθουμε λίγο την πίεση γιατί όπως είπες οι τιμές έχουν εκτοξευτεί: καύσιμα, τα touring buses, οι συναυλιακοί χώροι που παίρνουν μερίδιο από το merchandise το οποίο πρέπει να πληρώσεις. Ξέρεις, μιλούσα νωρίτερα με κάποιον και μου έλεγε “ναι αλλά τι σε χαλάει, αφού βγάζεις τόσα λεφτά από τις περιοδείες και το merchandise”. Προφανώς δεν έχει ιδέα αφού δεν παίζει σε ένα συγκρότημα. Όλα αυτά από τα οποία έβγαζα χρήματα φορολογούνται πολύ. Πολλές μπάντες, μικρότερες μπάντες, δεν μπορούν να παίξουν στην Αμερική γιατί κοστίζει 20.000 δολάρια για να βγάλουν βίζες! Και η κατάσταση όλο και χειροτερεύει. Προσωπικά πάντως, λατρεύω τη δουλειά μου. Η μπάντα τα πάει πολύ καλά τώρα ειδικά αφού με την πανδημία υπήρχε η ευκαιρία να ξαναρχίσουμε πάλι από το μηδέν. Έχουμε ένα νέο άλμπουμ και μάλιστα γράφουμε ένα ακόμα, έχουμε ένα σωρό φεστιβάλ που θα παίξουμε. Και ακόμα και αν η μουσική βιομηχανία απειλείται από τις πλατφόρμες και την ψηφιακή τεχνολογία, έχουμε πάντοτε μέσα μας τη φλόγα για να συνεχίσουμε και να εξελισσόμαστε.
Και είναι προφανές από τα πρόσφατα άλμπουμ σας, ότι μιλάμε για μία αναζωογόνηση.
Ναι τελείως! Εξελισσόμαστε.
Και πιστεύω ότι έχεις ακόμα αυτή την έκκριση αδρεναλίνης πριν βγεις στη σκηνή, όπως είχες και στα 90s…
Απολύτως, ναι. Ακούς πολλές φορές κάποιους τραγουδιστές να λένε ότι όσο μεγαλώνουν τραγουδάνε και καλύτερα, αλλά όταν αυτό βγαίνει από το στόμα του Vince Neil, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι καθόλου αλήθεια (σ.σ. αμάν τι είπε!!!). Ως μπάντα έχουμε περισσότερη εμπειρία, έχουμε δυνατό επιτελείο, μάνατζμεντ και χάρη σ’ αυτούς, όταν βγαίνουμε στη σκηνή όλα είναι εκεί ώστε να κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν προσαρμοστείς και εξελιχθείς. Θα ήθελα, φυσικά, να διορθώσω κάποια λάθη και να είχα κάνει κάποια πράγματα καλύτερα όπως το να προσέχω τη φωνή μου όταν ήμουν πιο νέος.
Αν μπορούσες να γυρίσεις στο παρελθόν και να δώσεις μια συμβουλή στον νεαρό Dani Filth, ποια θα ήταν;
Μην είσαι μ***ας. Όλοι πρέπει να το κάνουν.
Και με το κομμάτι που γράψατε με τον Ed Sheeran, τι γίνεται;
Έχει γραφτεί, το τελειώσαμε. Θα βγει μάλλον τον επόμενο χρόνο μιας και δεν θέλαμε να επισκιάσει το νέο μας άλμπουμ. Είναι ένα υπέροχο όσο και περίεργο τραγούδι. Είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενες: Ed Sheeran και CRADLE OF FILTH. Ο Ed παίζει ακουστική κιθάρα και σπρώχνει περισσότερο τη φωνή του, το κομμάτι περιέχει ακουστικές και βαριές κιθάρες ακόμα και blast beats.
Τι έπεται για τους CRADLE OF FILTH μετά το “Screaming of the Valkyries”;
Έχουμε πολλά μελλοντικά σχέδια. Έχουμε ένα συμβόλαιο με έναν μεγάλο οίκο μόδας, και με την black craft μάρκα ρούχων και καφέ, περιοδεύουμε με τους DYING FETUS στην Αμερική, καλοκαιρινά φεστιβάλ, ένα σωρό πράγματα!
Σάκης Φράγκος
(απομαγνητοφώνηση: Φίλιππος Φίλης)
