Με τσίτα τα γκάζια και τα νεύρα, ανηφόρισα για το Gagarin, μετά από πολύ-πολύ καιρό για να δω για έκτη φορά τους αγαπημένους μου C.O.F.! Μπαίνοντας ακριβώς την ώρα που ξεκίνησαν οι W.E.B., παρατήρησα πόσο λίγο κόσμο είχε ο συναυλιακός χώρος, βαριά 400 άτομα, κάτι που ούτε αργότερα άλλαξε πολύ μιας και το πολύ να μαζευτήκαμε 600-700 άτομα. H χαμηλότερη προσέλευση κοινού που είχαν ποτέ στη χώρα μας οι CRADLE. Κρίμα μιας και η μπάντα βρίσκεται σε μια πολύ καλή φάση στην καριέρα της.
Προχωράμε όμως στους WEB που για άλλη μια φορά, έπαιξαν πάρα πολύ καλά και αν και συνεχίζω να μην είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός της μουσικής τους (το αν κάτι σε αγγίζει η όχι είναι καθαρά προσωπικό θέμα ), μπορώ να πω ότι για άλλη μια φορά στάθηκαν τρομερά επαγγελματικά πάνω στη σκηνή και ανέβασαν τους φίλους του γκρουπ, οι οποίοι σε κάθε τους συναυλία παρατηρώ ότι είναι και περισσότεροι. Είχαν σχετικά καλό ήχο κάτι που βοήθησε ακόμη περισσότερο στο όλο αποτέλεσμα και έφαγα και λίγο αίμα στο μάτι που πετούσαν στο κοινό! Ωραίο show, ωραίο στήσιμο, μακάρι το μέλλον να τους φέρει ακόμη πιο ψηλά.
Μετά από ένα μισάωρο διάλλειμα και Άγγλοι στο ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό ανέβηκαν στη σκηνή με την punkίλα “Gilded Cunt” (επιχρυσωμένο αιδοίο, δηλαδή χαχαχαχαχα) και το κοινό να τους αποθεώνει. Γρήγορη χαιρετούρα από τον Dani και συνέχεια με το εκπληκτικό “Beneath the Howling Stars” πίσω στις μέρες του “Cruelty…”. Μας λέει κάπου εδώ ο Dani ότι θα περάσουν σε κάποια νεότερα με κομμάτια με τα “Blackest Magick in Practice” και “Heartbreak and Séance” να σπέρνουν τον πανικό, με ένα pit που δυστυχώς θα πρέπει εδώ να αναφέρω ότι χάλασε σε πολλούς την συναυλία. Πάντα ήμουν και θα είμαι υπέρ του pit, αλλά τα τελευταία χρόνια απλά βλέπω παιδιά να πέφτουν άγαρμπα απλά ο ένας πάνω στον άλλο και να χτυπάνε, με μια διάθεση απλά να παίξουν ξύλο και τίποτα άλλο. Σόρρυ αλλά δεν πέφτεις από το σκαλοπάτι πάνω σε αυτούς που είναι στις πρώτες σειρές. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας δύο παιδιά χτύπησαν άσχημα και καλό είναι αν κάποιοι βλέπουν ορισμένα άτομα τα οποία δεν είναι αρκετά νηφάλια ώστε να παρακολουθήσουν συναυλία, να μην τα αφήνουν να μπαίνουν, για το καλό όλων μας.
Συνέχεια με τον Dani να μιλά για τα 20 χρόνια του “Cruelty…” και πάρε την εκπληξούλα το τρομερό “Bathory Aria” με καπάκι να μπαίνει το “Dusk and Her Embrace” που ομολογώ ότι δάκρυσα. Πίσω στο παρόν με το “The Death of Love” να μας βάζει στα πιο goth μονοπάτια της μπάντας ενώ το κυρίως σετ έκλεισε με το καινούργιο “You Will Know the Lion by His Claw”. Παρατήρηση, ο κόσμος αν εξαιρέσουμε τα 100 άτομα μπροστά, είναι τόσο ενεργητικός όσο την ώρα που πίνεις τον καφέ και τρως το παξιμάδι μετά από κηδεία.
Στο δεύτερο μέρος του σετ, άλλη μια έκπληξη με το “The Promise of Fever” από το παρεξηγημένο “Damnation and a Day”, με το hitάκι “Nymphetamine” να ακολουθεί και μπορώ να πω ότι για άλλη μια φορά το κατακρεούργησαν. Πραγματικά δεν τους έχω δει ποτέ να παίζουν σωστά το συγκεκριμένο κομμάτι. Το “Her Ghost in the Fog” ανεβάζει τα αίματα και εκεί που είμαι και χτυπιέμαι και σκέφτομαι, πόσο θαυμάσια παραμένει η φωνή του Dani, που βγάζει άνετα ακόμη όλους αυτούς τους απίστευτα δύσκολους χρωματισμούς, μια γνώριμη μυρωδιά με ξυπνά από τον λήθαργο και καθώς ανοίγω τα μάτια βλέπω ένα παιδί με πέντε πίτσες να οδεύει στα καμαρίνια. Γαμώτο! Θέλω και εγώ να γίνω rock star (που λένε και οι NICKELBACK).
Τρίτη εκπληξούλα της βραδιάς το “Born in a Burial Ground” και καπάκι το “From the Cradle to Enslave” που έγινε πανικός. Ο Dani μας αποχαιρετά και δύο ώρες, φάνηκαν σαν μια στιγμή. Απίστευτη εμπειρία να βλέπεις την μπάντα αυτή live κάθε φορά. Μακάρι μέχρι την επόμενη επίσκεψη τους να μην τους πάρει άλλα εφτά χρόνια….
Υ.Γ.1 : Παιδιά σε ένα live, όταν βλέπετε κάποιον να γίνεται επιθετικός σε ένα live άρα και επικίνδυνος, μη φοβάστε να πάτε να το πείτε στα security. Αυτή είναι η δουλειά τους.
Υ.Γ.2 : Μετά το πέρας του live, κάτσαμε και περιμέναμε το γκρουπ, το οποίο φιλικό έκατσε και υπέγραψε, έβγαλε φωτογραφίες, με τον Dani να βγαίνει τελευταίος από τα καμαρίνια και φιλότιμα αν και κουρασμένος έκατσε να βγάλει με όλους. Ενώ διάφοροι έλεγαν ότι ο Dani δεν είναι καλά και δεν θα κάτσει με τον κόσμο, εγώ είδα ακριβώς το ανάποδο, ο άνθρωπος να θέλει να βγάλει φωτογραφίες κτλ. και τον tour manager από πίσω να βρίζει και να τον πιέζει, κάνοντας και countdown πόσο χρόνο έχει. Αυτοί τώρα οι άνθρωποι, νομίζουν πως κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ενώ ουσιαστικά μπορούν να δημιουργήσουν αντιπάθεια από το κοινό προς τον καλλιτέχνη που στην τελική δεν φταίει κιόλας.
Γιώργος Καραγιάννης
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
