a
Δεν ξέρω πόσους θιασώτες μετράει το ευρύτερο ιδίωμα του post/sludge χώρου, αλλά κρίνοντας από την αλλαγή χώρου από Temple σε Fuzz για την συναυλία των Γερμανών THE OCEAN (COLLECTIVE), φαντάζομαι πως υπάρχει αρκετό κοινό που το απασχολεί έστω και επιδερμικά. Ο γράφων δεν διεκδικεί δάφνες ειδήμονα/guru, ούτε κατά διάνοια! Ας πούμε ότι κατά προσέγγιση, σκαμπάζει τα θεμελιώδη, ένα εκ των οποίων είναι οι εξαίρετοι Σουηδοί CULT OF LUNA, που έτι μια φορά μας έκαναν τηντιμή και επισκέφθηκαν τη χώρα μας, αναπτύσσοντας μια έντονη σχέση με το κοινό τους εδώ. Έτερο σημαντικό γεγονός ότι η περιοδεία τελειώνει στην Αθήνα, οπότε η επίγευση που αυτό θα αφήσει είναι εκ των πραγμάτων σημαντική. Πάμε να τα δούμε.
Πρώτοι στη σκηνή 19:40 με το ρολόι οι δικοί μας SEVENGILL. Άχαρος ρόλος του support ειδικά σε μπάντες που έχουν τόσο φανατικό κοινό. Πιστοί στο πνεύμα της βραδιάς υφολογικά, αμιγώς instrumental (σχεδόν, μια και στο φινάλε ακούσαμε φωνή) τριάδα σχολής ISIS, με την ενέργεια τους και την καλή τους διάθεση, παρουσίασαν υλικό από το πρώτο τους EP “Atem” (2019), ενώ έκαναν τους παρευρισκόμενους σε ένα μισογεμάτο Fuzz Club να χειροκροτήσουν. Μικρή επικοινωνία με το κοινό θα έλεγε κάποιος, εγώ θα πω ταιριαστό στη φύση της μουσικής τους. Άλλωστε, τα πάντα είναι συνάρτηση της μουσικής που υπηρετεί το εκάστοτε συγκρότημα. Μόνο ευχαρίστησαν στο φινάλε το κοινό, και καληνύχτισαν. Παρά πολύ καλός και καθαρός ήχος, που δίνει ένα καλό μήνυμα από την αρχή για το πως θα πάει η βραδιά.
Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν οι CALYCES του Μάνθου Στεργίου (TARDIVE DYSKINESIA). Ξεκάθαρα πιο ξεσηκωτικό και λιγότερο ταξιδιάρικο συγκρότημα που προσωπικά κέρδισαν τη ψυχούλα μου όταν τους είδα να ανοίγουν για τους NEED πριν μερικούς μήνες στο Gagarin 205. Χώρια που το Fuzz είχε αρχίσει ήδη να γεμίζει, έχοντας δώσει την ευκαιρία στους CALYCES να παίξουν σε ακόμα μεγαλύτερο κοινό. Τίγκα συναυλιακός ήχος, με υλικό παρμένο από το μοναδικό τους full-length album “Impulse to soar” (2020). Εδώ τα φωνητικά κάνουν την εμφάνισή τους από πολύ νωρίς, οπότε ξεκάθαρη διαφορά. Σοφότατη επιλογή να διαφοροποιηθεί έτσι το line up έστω και σε αυτό το βαθμό, μια και το post στοιχείο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του DNA της μπάντας, με έντονες progressive καταβολές. Ιδιότυπο και καταστροφικό για live μείγμα που κέρδισε το κοινό ακόμα περισσότερο! Η μπάντα ευχαρίστησε τόσο τη διοργάνωση όσο και τους ίδιους τους CULT OF LUNA για τη πρόσκληση, συνεχίζοντας στον δρόμο που χάραξαν οι SEVENGILL όσον αφορά τον άρτιο ήχο.
Κάπως έτσι, φτάνουμε στον headliner στις 21:40. 24 ετών συγκρότημα με τούτα και με εκείνα οι σπουδαίοι CULT OF LUNA (έτος ίδρυσης 1998) και όχι μόνο δε μασάνε, αλλά το “The long road north” δικαίως θεωρείται από τις κυκλοφορίες της χρονιάς. Το οποίο και εκκίνησε την εμφάνιση τους, με το ντουέτο “Beyond II”/”Cold burn”. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ιδιόμορφο του στησίματος της μπάντας: δύο drummers και μια σεμιναριακού τύπου ηχητική παραγωγή (Σουηδοί επαγγελματίες, τι περίμενα θα μου πεις), μόνη που αρμόζει για τα ηχοτόπια που θέλουν να παρουσιάσουν οι CULT OF LUNA. Εκπληκτική απόδοση, “μπάσιμο μεγάλου παίκτου” που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Αλέφαντος και εγώ θα συμπληρώσω εμφάνιση πραγματικά ΜΕΓΑΛΗΣ μπάντας. Μιας από τις μεγαλύτερες, και ιστορικότερες του είδους της στη πλήρη ακμή της. Όχι ότι υπήρξε κάποια ιδιαίτερη πτώση δηλαδή, αλλά οι διθύραμβοι για τη τελευταία τους δουλειά, δείχνουν μόνο προς τα πάνω ότι πάει η δουλειά!
Εντυπωσιακά τα φώτα που δεν ήταν τα τυπικά μιας συναυλίας αλλά άρρηκτα συνδεδεμένα με το πόσο ατμόσφαιρα άρμοζε σε κάθε κομμάτι, καθώς και τι τύπου ατμόσφαιρα αυτό απαιτούσε! Μαγεία, και δείγμα μπάντας που σχεδίασε τα πάντα στην εντέλεια. Τα σέβη μου! Το τελευταίο πόνημα, τιμήθηκε δεόντως, με το μισό να παίζεται (“Beyond I”, “Beyond II”, “The silver arc”, “Cold burn”, “Blood upon stone”), ενώ τιμήθηκαν τόσο το “A dawn to fear” (“Lights on the hill” – ανατριχίλα, “Nightwalkers”, “The silent man”) όσο και τα “Vertikal”(“Dim” – σκέτο δέος!), “Somewhere along the highway” (“Ι: the weapon”). Εντύπωση μου έκανε πόσο όμορφα έδεσε το παρόν και το παρελθόν στο ίδιο σετ, ξεκάθαρο σημάδι χαρακτήρα που διέπει όλα τα κομμάτια τους και απλά αντανακλάται σε διαφορετικό τρόπο από δίσκο σε δίσκο. Και όταν μιλάμε για 24 ετών συγκρότημα, δεν μιλάμε πλέον για χαρακτήρα μόνο, αλλά για δεύτερη φύση της μπάντας.
Τι να πούμε τώρα για την απόδοση που δεν είπαμε με λίγα λόγια παραπάνω; Ας πούμε ότι πολύ απλά οι δύο drummers παρέδωσαν μαθήματα δυναμικών και συγχρονισμού, οι κιθαρίστες χτυπιόντουσαν λες και παίζουν τουλάχιστον σε hardcore μπάντα, ενώ highlight όταν ο τραγουδιστής/κιθαρίστας ανέβηκε στο κάγκελο και έπαιζε ακριβώς από πάνω μας στο “Blood upon stone” (προσωπική προτίμηση από το τελευταίο άλμπουμ). Εγώ περίμενα βουτιά ΜΕ τη κιθάρα ala THE OCEAN αλλά ίσα που έμεινε για ένα μέρος του κομματιού εκεί και μετά επέστρεψε στο σανίδι γελώντας μαζί μας! Δε βαριέσαι, και αυτά τα σκέρτσα στο παιχνίδι είναι! Ένα συγκλονιστικό φινάλε σε μια εξαίρετη συναυλία 90 λεπτών και κάτι παραπάνω, που άφησε ένα κατάμεστο Fuzz πλήρως ικανοποιημένο με κάποιους φανατικούς επιπλέον να φωνάζουν για encore, δίχως η μπάντα να γυρίζει φυσικά, αλλά υγεία πάνω από όλα.
Άλλωστε, ουδέν παράπονο από αυτή την εκπληκτική εμφάνιση των CULT OF LUNA. Απεναντίας, το βλέμμα δέους από “βετεράνους” και “νέους” οπαδούς της μπάντας, μιλάει από μόνο του! Και εδώ γυρίζουμε στο γεγονός ότι ήταν η τελευταία βραδιά της περιοδείας, και φυσικά έληξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σε μια πόλη και χώρα που τους έχει αγκαλιάσει επί σειρά ετών. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη φορά, και γιατί όχι σε μεγαλύτερο venue ακόμα! Εις το επανιδείν!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Christina Alossi
