Είναι οι CULT OF LUNA το άλογο που δεν χάνει κούρσα; Η ομάδα που πάει τρένο από την πρώτη αγωνιστική για το πρωτάθλημα; Η μετοχή που δεν πέφτει πάρα το αλλεπάλληλο σορτάρισμα; Ω ναι, διότι μπορεί να χρωστάνε την σπουδαία δισκογραφική τους κληρονομιά στους BREACH και τους NEUROSIS, ωστόσο η συνάρτηση της συνέπειας των κυκλοφοριών σε σχέση με την ποιότητα τους, αναδεικνύουν ξεκάθαρα το συγκρότημα στην κορυφή της post metal σκηνής.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά το εκπληκτικό “A Dawn to Fear”, για το οποίο δεν βρίσκαμε λόγια για να το εκθειάσουμε, οι Σουηδοί έκαναν και πάλι το θαύμα τους. Όπως το μακρινό 2013, όπου το ep “Vertikal II” διαδέχθηκε το σκοτεινό και βιομηχανοποιημένο “Vertikal”, έτσι και τώρα ο Johannes Persson προσφέρει απλόχερα στο κοινό του ένα αντίστοιχο δεύτερο μέρος της προ διετίας κυκλοφορίας. Το “The Raging River” είναι κυριολεκτικά ένας ορμητικός χείμαρρος που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του, καθώς μόλις σε 40’ η μπάντα προλαβαίνει να πειραματιστεί, να παίξει safe, αλλά πολύ περισσότερο να θέσει τον πήχη ακόμα ψηλότερα.
Εγκαινιάζοντας λοιπόν το νέο τους label, Red Creek, οι COL συνεχίζουν δυναμικά από εκεί που άφησαν το “A Dawn to Fear”. Τα “Three Bridges” και “What I Leave Behind” αποτελούν ομόκεντρους κύκλους του ίδιου συνθετικού κέντρου που καθόρισε την ποιότητα του προκατόχου. Από εκεί και πέρα έρχονται τα ωραία. Το “Inside of a Dream” αποτελούσε ένα άπιαστο όνειρο για τον Johannes Parsson, καθώς σε αυτό συνεργάζεται επιτέλους με τον σπουδαίο βαρύτονο Mark Lanegan. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Parsson, το μελαγχολικό “And with her came the birds” από τον δίσκο-σταθμό “Somewhere along the Highway” του 2006, γράφτηκε έχοντας στο μυαλό την φωνή του Lanegan, ωστόσο δεν είχαν τα κότσια να του ζητήσουν να το ερμηνεύσει. Αυτή η έλλειψη αυτοπεποίθησης αναγραμματίστηκε σε πάθος για πειραματισμό κι έτσι έχουμε μια συνεργασία που δεν θα περίμενε κανείς. Η συνέχεια με το “I Remember” και το ύφος του κομματιού να παραπέμπει στην εποχή “Salvation”, ενώ το κλείσιμο του ep έρχεται με “Wave after Wave” που ανεβάζει τον πήχη των προσδοκιών για την επόμενη full length κυκλοφορία.
Αυτή τη συνήθεια των COL με τα eps, μπορώ όχι μόνο να την δεχτώ, αλλά πολύ περισσότερο να την περιμένω μετά από κάθε νέο δίσκο. Τα περισσεύματα που άλλοι τα μεταφέρουν στους επόμενους δίσκους ο Parsson και η παρέα του φροντίζει να τους δίνει ξεχωριστή οντότητα, όπως τους αρμόζει. Το “The Raging River” υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι μια αυτοτελής κυκλοφορία που θα χάριζε το κάτι παραπάνω σε μια απλή post metal μπάντα. Για τους COL είναι άλλη μέρα στο στούντιο. Για εμάς είναι άλλος ένα λόγος να τους αποθεώσουμε.
8,5 / 10
Νίκος Ζέρης
