Δέκα ολόκληρα χρόνια παστώματος στην δισκογραφική ναφθαλίνη είναι υπεραρκετά για να σε ρίξουν στο καναβάτσο. Πόσο μάλλον όταν πριν από αυτά, τα δείγματα γραφής σου ήταν τέτοια που άφηναν αρκετά περιθώρια αισιοδοξίας για την συνέχεια. Οι THE CURF όμως δεν το έβαλαν κάτω. Με νέο και ανανεωμένο line-up πια, επέστρεφαν ώριμοι σαν το παλιό καλό whiskey για να συνεχίσουν την δουλειά που είχαν αφήσει στη μέση με το πρώτο τους άλμπουμ.
Η βαριά ψυχεδέλεια είναι σε πρώτο πλάνο και στο “Death and Love”. Αν αλλάζει κάτι δραστικά είναι σίγουρα το γεγονός ότι απουσιάζει το μερακλήδικο, νταβραντισμένο stoner-ικό μοτίβο του “I” και στη θέση του δεσπόζει μια σαφώς πιο σκοτεινιασμένη doom διάθεση, μέρος της οποίας είχε αποκαλυφθεί και στο προπέρσινο “Royal Water” EP. Προφανώς και το έμπειρο αυτί θα αναγνωρίσει σε κομμάτια σαν το “Smoke ring” ή το “California”, ψήγματα της MOTORHEAD-ικής βρωμιάς και της ακατέργαστης heavy rock αισθητικής του παρελθόντος που έκαναν κάθε ακρόαση κύλισμα στον καπνό και τη λάσπη, ωστόσο, από τη στιγμή που η συνθετική τεχνοτροπία του αθηναϊκού σχήματος έχει ρίξει εκούσια το βάρος στα αργόσυρτα, υπέρβαρα όσο και ορμητικά ρυθμικά μέρη στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, η εξοικείωση είναι ξεκάθαρα προϊόν των ογκωδέστατων κιθαριστικών riffs. Όχι ότι το rhythm section δεν πράττει τα δέοντα από πλευράς όγκου και στιβαρότητας, κάθε άλλο. Απλά όταν δίνεις βορά στα ηχεία σου άσματα σαν το λασπωμένο “Let Go”, το “9-6” (με guest γυναικεία φωνητικά παρακαλώ) ή το τριπαριστό ομώνυμο του άλμπουμ, εκείνο που σε συνεπαίρνει μονομιάς είναι η πυγμή που αναβλύζει μέσα από τις εμπνεύσεις της κιθάρας.
Η ουσία είναι ότι το “Death and Love” συνιστά ξεκάθαρα βήμα προόδου. Δειλό μεν βήμα, αλλά συγχρόνως και υπεραρκετό ώστε να ξαναβάλει με τα μπούνια το συγκρότημα στις δισκογραφικές ράγες. Ο δρόμος προς την doom θέωση φαντάζει σίγουρα δύσβατος και κακοτράχαλος με τα υπάρχοντα δεδομένα, επειδή όμως μέχρι στιγμής η σκηνική τους παρουσία μας πείθει και με το παραπάνω, θεωρώ πως δεν θα αργήσουν να πατήσουν γερά σε ακόμα πιο ποιοτικό σκαλοπάτι με την επόμενη τους προσπάθεια.
7/10
Πάνος Δρόλιας
