a
Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από την εποχή που έπεσε στα χέρια μου το “We sweat blood”, το δεύτερο τότε άλμπουμ του Καναδού Danko Jones και της μπάντας του, ένα άλμπουμ που αυτομάτως με κέρδισε και μ’ έκανε οπαδό της μουσικής τους. Έκτοτε είχα την χαρά να παρουσιάσω μέσω του περιοδικού και άλλους δίσκους τους σχήματος και στις παρακάτω γραμμές θα αναφερθούμε στον -11ο παρακαλώ πολύ- δίσκο τους που μόλις κυκλοφόρησε.
Όσοι ασχολείστε ενεργά με τα καινούργια σχήματα θα έχετε ακούσει κάπου το όνομά τους αν όχι την μουσική τους και παρόλο που εμπορικά δεν είναι τεράστιοι με όρους εμπορικής επιτυχίας, δεν έχουν σταματήσει ούτε στιγμή να παίζουν παντού και με τους πάντες, να δισκογραφούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, να γραφούν κομμάτια, να βγάζουν videos και singles και γενικότερα και να τους βλέπεις να κινούνται συνεχώς στον χώρο.
Ο κιθαρίστας/ τραγουδιστής Danko Jones ξέρω ότι είναι ξεροκέφαλος και κάνει το κέφι του και τίποτα δεν τον πτοεί απ’ ότι δείχνει η ιστορία και έχει βρει συνοδοιπόρο του σε αυτήν την “τρέλα” τον μπασίστα John Calabrese και τον drummer Rich Knox (τα τελευταία χρόνια παίζει αυτός, είχαν περάσει πάνω από 6-7 drummers προηγουμένως).
Τι έχει αλλάξει λοιπόν στο high energy rock’ n’ roll ύφος της μπάντας στον νέο δίσκο; Απολύτως τίποτα είναι η απάντηση. H γνωστή χαβαλαδιάρικη διάθεση στους στίχους σε συνδυασμό με σφιχτοδεμένο hard rock και συνθέσεις που τις ακούς με ανεβασμένο το volume για να περάσεις καλά και να κάνεις headbanging. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος για όσους δεν τους έχουν ακούσει, φανταστείτε ένα σχήμα που να έχει για τραγουδιστή έναν τύπο που να είναι μια διασταύρωση του Phil Lynott και Bon Scott, να παίζουν σαν μια μίξη KISS και AC/DC και να καταπιάνονται με στιχουργικό υλικό που να βασίζεται στο τρίπτυχο sex, booze and rock’ n’roll, και είστε κατά μεγάλο ποσοστό μέσα.
Συνθέσεις όπως τα high energy rock ‘n’ roll “What goes around”, “Shake your city”, “She’s my baby” βγάζουν όλη την ενέργεια και τον punk rock τσαμπουκά που τους διακατέχει, τo “Eye for an eye” μπορεί να το μπερδέψετε κάπως με VOLBEAT μιας και το πρώιμο rock ‘n ‘roll είναι η κοινή τους συνισταμένη, τα δύο από τα singles που αντιπροσωπεύουν τον δίσκο “Good time” και “Get high?” είναι groovy mid- tempo κομμάτια που δεν μπορείς να μην περάσεις καλά ακούγοντάς τα, το δε ομότιτλο κομμάτι μπορεί να ήταν ένα ΤΗΙΝ LIZZY κομμάτι που πιθανόν να έγραφε ο μακαρίτης ο Lynott αν ζούσε.
Η ενέργεια των AC/DC έχει μπολιάσει μέσα τους όλα αυτά τα χρόνια που σε κομμάτια σαν τα “Stiff competition” και “Let’s make out” κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Δεν το αρνούνται άλλωστε ούτε οι ίδιοι, ίσα ίσα το αναπαράγουν με τιμή και σεβασμό.
Όπως κάθε δίσκος των DANKO JONES έτσι και αυτός φτιάχνεται με σκοπό να τον ακούσεις και να περάσεις καλά τα 40 λεπτά που διαρκεί. Για άλλη μια φορά δείχνουν να πετυχαίνουν τον σκοπό τους και μπράβο τους που μετά από 20 και πλέον χρόνια όχι μόνο δεν δείχνουν σημάδια κόπωσης αλλά αντιθέτως παρουσιάζουν ενέργεια και ποιότητα πρωτοεμφανιζόμενου, “πεινασμένου για καταξίωση” σχήματος!
8 / 10
Γιάννης Παπαευθυμίου
