a
Το “Deth red sabaoth” μου άρεσε και μία σχετική αναμονή για την κυκλοφορία του δέκατου studio άλμπουμ του larger-than-life Glenn Danzig και του προσωπικού του σχήματος την είχα. Γνωρίζω πως εδώ και αρκετά χρόνια δεν συγκινεί τα πλήθη το ίδιο με το παρελθόν αλλά είναι τέτοιο το καλλιτεχνικό βάρος που συνειδητά εθελοτυφλώ. O Glenn Danzig δουλεύει πάνω στο “Black laden crown” από το 2014 και κοιτάζοντας τα credits αποτελεί μία κυκλοφορία που ο ίδιος έχει επιμεληθεί σχεδόν εξολοκλήρου αναλαμβάνοντας από την παραγωγή και τη σύνθεση μέχρι ένα μεγάλο μέρος των οργάνων όπως κιθάρα, μπάσο, πιάνο και τύμπανα, με μοναδικό συνοδοιπόρο τον κιθαρίστα Tommy Victor (PRONG, MINISTRY) και τους drummer Joey Castillo (Q.O.T.S.A., EAGLES OF DEATH METAL), Johnny Kelly (TYPE O NEGATIVE), Dirk Verbeuren (MEGADETH, SOILWORK, SCARVE), Karl Rosqvist (SON OF SAM, MICHAEL MONROE, DREGEN, STEEL PROPHET) να συμμετέχουν σε ορισμένα από τα τραγούδια. Δεν θέλω να πέσω στην παγίδα και να «πιπιλίσω» κι εγώ την καραμέλα πως ότι είχε να προσφέρει ο Danzig το προσέφερε στα τέσσερα πρώτα άλμπουμ με το κλασικό line-up, Danzig/Christ/Von/Biscuits κι αυτό γιατί ήταν το όραμα του ίδιου του Danzig που τους οδήγησε σε αυτό το απίστευτο σερί αλλά φαίνεται πως και ο ίδιος έχει απροσανατολιστεί και μένοντας στάσιμος την ίδια στιγμή γιατί ενώ τα τραγούδια δείχνουν να μην υστερούν σε πρώτη ύλη, στην εκτέλεση κάπου στην πορεία το μείγμα χαλάει.
Αρχικά η εμμονή που δείχνει να έχει με αυτή του την προσέγγιση στην παραγωγή που κάπου στις αρχές των 00’s μπορεί να ηχούσε επίκαιρη αν όχι μοντέρνα, σήμερα δυστυχώς ακούγεται εντελώς κούφια και παράταιρη ενώ ο Tommy Victor ακούγεται εκνευριστικά ανέμπνευστος στα solo όπως και αυτά τα σφυρίγματα που κατακλύζουν το κάθε riff. Από τη στιγμή που ο ίδιος φαίνεται να συνεχίζει να γουστάρει έναν πιο απογυμνωμένο τρόπο έκφρασης συνθετικά, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ξαναπιάνει αυτό τον old-school AC/DC ήχο και να εστιάσει σε αυτό το συναίσθημα. Δεν θέλουμε πολλά ρε Glenn… Ένα τραγούδι τύπου “Crawl across your killing floor” γράψε και πάρε μας τη ψυχή… Από την άλλη τα “Black laden crown”, “Last ride”, “The witching hour”, “Pull the sun” δείχνουν πως το έχει ακόμα έστω κι αν η φωνή του έχει πέσει αισθητά. Κλείνοντας αναρωτιέμαι ποιοι είναι αυτοί που παρακολουθούν τις δουλειές του Glenn Danzig από το “5: Blackacidevil” του 1996 μέχρι και σήμερα κι επειδή είμαι άνθρωπος που με οδηγεί το συναίσθημα, δηλώνω πως με το “Black laden crown” προσωπικά πήρα έστω και στο ελάχιστο αυτό που ήθελα από αυτόν. Οι υπόλοιποι δεν είναι ανάγκη να πιέσετε τους εαυτούς σας.
6.5 / 10
Κώστας Αλατάς
