a
Είναι ευρέως γνωστό, ότι οι μουσικές σκηνές ξεκινάνε από μια τοπική κοινωνία, η οποία πολλές φορές αποτελείται από το πολύ 20-30 άτομα, τα οποία για ένα μαγικό λόγο δημιουργούν ιστορία, αλλάζοντας την μορφή της μουσικής. Αυτές οι προσωπικότητες συνδέονται με έναν παράξενο τρόπο μεταξύ τους και το πώς καταλήγουν μουσικά, είναι μακράν εκτός από εκεί που ξεκίνησαν.
Θα μπορούσατε να φανταστείτε τους ROTTING CHRIST πως θα ήταν με το original line-up; Σίγουρα πάντως η πορεία τους θα ήταν διαφορετική μουσικά. Μπορείτε να φανταστείτε ακόμη, να έπαιζε ντραμς ο Θέμης Tόλης και μπάσο ο Jim Mutilator στους VARATHRON; Σίγουρα η μουσική τους θα ήταν διαφορετική. Όλοι αυτοί όμως συνδέθηκαν με την δημιουργία μιας σκηνής και παρόλο που βρέθηκαν σε διάφορες θέσεις και μπάντες, ο χρόνος ξεκαθάρισε που ο καθένας ανήκει.
Έτσι κάπως συνέβη και στην ιστορική σκηνή του Γκέτεμποργκ που ο καθένας τότε γνώριζε τον άλλο και όλοι μαζί άθελα τους, έκανα κάτι πρωτοποριακό. Οι δύο μπάντες από την ιστορική τριάδα, IN FLAMES / DARK TRANQUILITY / AT THE GATES, εκτός από το γεγονός ότι είναι εκφραστές μια ολόκληρης σκηνής, ο καθένας με το δικό του τρόπο, έχουν επίσης και κάτι άλλο να τους συνδέει για πάντα. Την ανταλλαγή τραγουδιστών που έγινε μετά από το ντεμπούτο τους. Αν δεν το γνωρίζετε ο Mikael Stanne ήταν ο τραγουδιστής των IN FLAMES στο “Lunar Strain” και ο Anders Friden o τραγουδιστής των DARK TRANQUILLITY στο “Skydancer”. Τι θα γινόταν όμως αν δεν άλλαζαν ποτέ στρατόπεδα; Τι θα μπορούσε να φέρει αυτή η σημαντικότατη λεπτομέρεια και για τις δύο μπάντες;
Mikael Stanne με IN FLAMES
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ο Mikael Stanne, έμενε μέχρι σήμερα στους IN FLAMES, αλήθεια, πως θα ήταν οι Σουηδοί σήμερα; Πεποίθησή μου είναι ότι αν ποτέ είχε συμβεί αυτό η μπάντα θα ήταν σε ένα διαστημικό επίπεδο και άνετα ίσως ότι καλύτερο έβγαλε ποτέ η Σουηδία στο μελωδικό death και ίσως και γενικότερα στο metal (αν εξαιρέσουμε πάντα τους BATHORY). O Mikael καταρχήν, είναι μακράν καλύτερος τραγουδιστής και αν σκεφτούμε λίγο την πορεία της φωνής του Anders, τα πράγματα γίνονται πιο απλά στη σύγκριση. Αυτός θα ήταν και ο βασικότερος λόγος που οι IN FLAMES θα γινόντουσαν το απόλυτο supergroup στην κατηγορία τους. Επιπλέον θα είχαν έναν frontman που θα θέριζε πάνω στη σκηνή ακόμη και μετά τα 40, ενώ η πτώση του Anders είναι φανερή στις συναυλίες και ας μη συζητήσουμε για την ποιότητα των φωνητικών που βγάζει ζωντανά, μιας και το ρεσιτάλ φάλτσου δίνει ρέστα! Από εκεί και πέρα, φαντάζομαι τα άλμπουμ τους μέχρι το “Clayman” και ανατριχιάζω για το πόσα level θα ανέβαιναν. Πάμε τώρα στην δεύτερη φάση του γκρουπ, αυτή από το “Reroute to Remain” μέχρι και το “Come Clarity”. Θα μπορούσε να ανταπεξέλθει ο Stanne σε αυτά; Πιστεύω άνετα, τόσο άνετα που δύσκολα οι παλιοί οπαδοί της μπάντας θα γκρίνιαζαν για την αλλαγή της μουσικής κατεύθυνσης, μιας και τα καθαρά φωνητικά του Stanne είναι σε ένα άλλο επίπεδο από του Anders, μιας και ακούγονται πιο βαθιά και ζεστά, ενώ η nu metal/alternative γκρίνια που βγάζει ο Anders, κάνει το αποτέλεσμα πολύ πιο pop. Αν επενέβαινε και μουσικά σίγουρα θα ακούγαμε και κάποιες περισσότερες μελωδίες οι οποίες θα έφερνα στο μυαλό πιο πολύ στο παρελθόν. Πάμε τώρα στα δύσκολα. Αν υποθέσουμε ότι στην τωρινή τους περίοδο παρέμεναν οι IN FLAMES το ίδιο μουσικά (“A Sense of Purpose” μέχρι και το “Battles” ) πως θα ακουγόντουσαν αλήθεια; Εδώ είναι ίσως το μοναδικό σημείο που πιστεύω ότι ο Stanne δεν θα ήταν ο κατάλληλος γι’ αυτή την δουλειά. Μπορεί φυσικά να τραγουδήσει άνετα τα κομμάτια αυτά, αλλά θα ήταν πολύ μακριά από αυτό που θα ήθελαν να κάνουν οι IN FLAMES. Μπορεί να θεωρώ κατώτερο τον Anders, αλλά η χροιά της φωνής του ταιριάζει τέλεια σε αυτό το alternative εμπορικό metal που παίζουν πλέον, ενώ ο Stanne μπορεί να έδινε μεγαλύτερη επικοινωνία με το παρελθόν φωνητικά, δεν θα μπορούσε να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω στα κομμάτια. Θα είχαν την ίδια επιτυχία λοιπόν οι IN FLAMES με τον Stanne στην μπάντα; Στις καρδιές του μεταλλικού κοινού, σίγουρα ναι. Στις καρδιές όμως της νέας γενιάς οπαδών τους…ε δεν νομίζω καν να ασχολιόντουσαν στο ίδιο βαθμό μαζί τους.
Stanne – Friden 2-1
Anders Friden με DARK TRANQUILLITY
Ενώ πιο πάνω οι οπαδοί των IN FLAMES, μπορεί απλά να διάβαζαν μια άποψη που είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν, δεν θα τους προκαλούσε και ιδιαίτερη συγκίνηση, εδώ είναι που οι οπαδοί των DARK TRANQUILLITY βλέποντας και μόνο τον τίτλο παθαίνουν απανωτά καρδιακά και τρέχουμε με τους αναπνευστήρες μην τους χάσουμε από αυτό τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι η σύνδεση που έχει δημιουργήσει αυτός ο άνθρωπος με την μπάντα είναι τέτοια που είναι αδύνατον να υπάρξει η μπάντα με οποιονδήποτε άλλον τραγουδιστή. Οι DARK TRANQUILLITY είναι ο Stanne και ο Stanne είναι οι DARK TRANQUILLITY. Αλλά αφού μπήκαμε σε αυτό το τριπάκι θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι και όποιος αντέξει. Η πρώτη περίοδος της μπάντας νομίζω πως θα κυλούσε σχετικά ήρεμα χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις. Η φωνή του Anders θα μπορούσε να ανταπεξέλθει άνετα μιας και ακόμη είχε την δυνατότητα να ουρλιάζει, διαφορετικά μεν αλλά να ουρλιάζει, οπότε δεν νομίζω ότι θα άλλαζαν πολλά στην κατάσταση. Ίσως να έδινα τον πόντο εδώ στον Stanne μιας και η πολυπλοκότητα των συνθέσεων θα εκφραζόταν καλύτερα από αυτόν. Κατά την δεύτερη και άκρως επιτυχημένη περίοδο της μπάντας ( “Projector” μέχρι και το “Fiction”) είναι απλά αδιανόητο να σκεφτώ κάποιον άλλο στη θέση του Stanne. Mε τον Anders, μπορεί να κέρδιζαν τα κομμάτια σε κάποια σημεία ένα διαφορετικό τσαμπουκά, αλλά θα έχαναν σε βάθος και συναίσθημα. Τα ανατριχιαστικά σημεία θα ακουγόντουσαν πλέον πιο pop και κλαψουριστά και όχι τόσο σκοτεινά. Ίσως η μπάντα θα κέρδιζε και κάποιο κοινό διαφορετικό αλλά σίγουρα θα ξένιζε το όλο αποτέλεσμα στο κοινό που τους ακολουθεί πιστά τόσα χρόνια για την μοναδικότητα της μουσικής τους. Εδώ που ίσως σας παραξενέψω λίγο είναι όσον αφορά την τελευταία φάση της μπάντας ( “We are the Void” με “Atoma” ) που για κάποιο λόγο πιστεύω ότι ο Anders θα έδινε εκείνο το στοιχείο που λείπει από τα συγκεκριμένα άλμπουμ. Επαναλαμβάνω ότι μου αρέσουν αρκετά και τα θεωρώ τίμια άλμπουμ, αλλά έχω την αίσθηση ότι οι DARK TRANQUILLITY, ενώ είχαν μια πορεία εξέλιξης, τα τελευταία χρόνια αυτή κινείται με ταχύτητες χελώνας. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι η μπάντα με τον Anders θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό που ίσως να άγγιζε ένα πιο ευρύ ακροατήριο, θα έχανε όμως πολύ σε ποιότητα
Anders – Mikael 1-2
Επιστρέφοντας στην πραγματικότητα πιστεύω ότι με αυτές τις μπάντες έγινε αυτό ακριβώς που έπρεπε. Μπορεί να είχαμε μια superμπάντα ( IN FLAMES με Stanne) αλλά δεν θα είχαμε DARK TRANQUILLITY. Ενώ τώρα έχουμε ένα καταπληκτικό συγκρότημα και μια άξια ιστορική μπάντα που πλέον δεν μας ενδιαφέρει αν θα την δούμε και ποτέ ζωντανά έτσι όπως στράφηκε μουσικά αλλά υπάρχουν οι πάμπολλες δουλειές να μας υπενθυμίζουν το όμορφο παρελθόν στο cd player μας.
Γιώργος Καραγιάννης
