a
Από τα πολύ ποιοτικά ονόματα στο χώρο του μελωδικού death/ thrash, οι Σουηδοί DARKANE επιστρέφουν στα δισκογραφικά δρώμενα ύστερα από εννέα χρόνια απραξίας και το πολύ καλό “The sinister supremacy” του 2013. To “Inhuman spirits” είναι το νέο, έβδομο άλμπουμ των DARKANE και φιλοδοξεί να καλύψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το κενό της, σχεδόν για μια δεκαετία, απουσίας τους.
Θα ήθελα να είμαι απόλυτα ειλικρινής απέναντί σας. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα φίλος του μελωδικού death/thrash. Θέλω να πω, πάντα δυσκολευόμουν να χωνέψω το μίγμα τραχύτητας και μελωδίας και ίσως και γι’ αυτό θεωρώ κάποιες μπάντες του είδους υπερεκτιμημένες. Παρόλα αυτά οι DARKANE ανήκουν σε αυτές τις προαναφερθέντες ελάχιστες εξαιρέσεις. Εκτιμώ ότι αυτό που κάνουν το κάνουν πολύ καλά, και κατά την ταπεινή μου άποψη, καλύτερα από άλλες περισσότερο προβεβλημένες μπάντες. Σε αυτό συνηγορούν όχι μόνο η απίστευτη τεχνική τους κατάρτιση αλλά και η ικανότητα τους να γράφουν όμορφα και δυνατά τραγούδια χωρίς φλυαρίες.
Το “Inhuman spirits” αποτελείται από δέκα συνθέσεις, με την τελευταία (“Valnader”) να είναι ένα μικρό instrumental που ουσιαστικά παίζει τον ρόλο του outro του δίσκου. Ηχητικά το άλμπουμ ακούγεται σαν τη φυσική συνέχεια του “The sinister supremacy” αλλά και με μια αύρα φρεσκάδας και ανανέωσης που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Περιττό νομίζω να σταθούμε στην εκτελεστική δεινότητα των μελών της μπάντας, οι άνθρωποι έχουν αποδείξει ότι είναι απίστευτοι παιχταράδες και εδώ το επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά. Η τεχνική τους κατάρτιση είναι απλά φανταστική, ιδίως του ντράμερ Peter Wildoer που βάζει τα γυαλιά σε πολλούς συναδέλφους του. Δεν είναι τυχαίο που ο άνθρωπος ήταν ανάμεσα στους τελικούς υποψήφιους για τη θέση του ντράμερ στους DREAM THEATER. Από κοντά οι κιθαρίστες Klas Ideberg και Christofer Malmstrom που αποτελούν ένα εξαιρετικό δίδυμο. Η μπάντα λειτουργεί σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, με την ακρίβεια Ελβετικού ρολογιού, ας μην ξεχνάμε ότι οι τρεις προαναφερθέντες, μαζί με τον μπασίστα Jorgen Lofberg παίζουν μαζί από το 1998 που ιδρύθηκε η μπάντα μέχρι και σήμερα και βρίσκονται με κλειστά μάτια.
Ο δίσκος έχει όλα αυτά τα στοιχεία που μας έχουν κάνει να αγαπήσουμε τους DARKANE. Δυναμικά riffs, μελωδικά solos και πάνω από όλα τραγούδια που σου καρφώνονται στο μυαλό. Το πνεύμα των AT THE GATES εκδηλώνει την διακριτική του παρουσία, χωρίς να διαστρεβλώνει τη μουσική ταυτότητα των DARKANE, αντίθετα θα έλεγα, την ενισχύει. Υπό αυτό το πρίσμα, τα τραγούδια που ξεχωρίζουν από το πρώτο κιόλας άκουσμα είναι το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι, με το φανταστικό riff και τις αρμονίες που εκτιμώ ότι είναι και το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι του δίσκου και τα καταιγιστικά και πιο straightforward “Embrace the flames” και “Mansion of torture” που παίρνουν κεφάλια με την τραχύτητα και ωμότητά τους. Ειδικά το “Embrace the flames” πραγματικά κατεδαφίζει τοίχους σαν βαριοπούλα με τη δύναμή του. Παράλειψη θα ήταν να μην συμπεριλάβω στις ξεχωριστές στιγμές του δίσκου το υπέροχο “The great deceiver”, ένα τραγούδι που προορίζεται να φέρει τον απόλυτο χαμό όταν θα ακούγεται ζωντανά στις συναυλίες. Πωρωτικό riff, ακόμα πιο πωρωτικό ρεφραίν, σίγουρα θα γίνει από τα αγαπημένα τραγούδια των οπαδών.
Αναφέρθηκα παραπάνω στην απόδοση των μελών της μπάντας και κάπου εδώ είναι σκόπιμο να μιλήσουμε και τον τραγουδιστή Lawrence Mackrory. Έχω την εντύπωση ότι ενώ στο “The sinister supremacy” ακουγόταν ελαφρώς πιο μαζεμένος, εδώ δείχνει να έχει απελευθερωθεί εντελώς και χρωματίζει με μοναδικό τρόπο τα κομμάτια , με την εναλλαγή από brutal σε πιο καθαρά φωνητικά με απίστευτη ευκολία αλλά και πάθος. Απλά εξαιρετικός.
Συνολικά, όλο το άλμπουμ στέκεται σε υψηλό επίπεδο και αν έχω μόνο δύο ενστάσεις που με εμποδίζουν να δώσω λίγο παραπάνω πόντους στην τελική βαθμολογία, είναι ότι θα ήθελα τουλάχιστον ένα ή δύο ακόμα τραγούδια στο ύφος του “Embrace the flames” καθώς εκτιμώ ότι η ακρότητα τους πάει πολύ, όπως επίσης θα ήθελα λιγότερα groove στοιχεία στον ήχο τους αλλά αυτή είναι απλά και μόνο η προσωπική μου άποψη.
Το “Inhuman spirits” είναι άλλη μια αξιόλογη προσθήκη στην δισκογραφία των DARKANE. Δεν είναι ένα εύπεπτο άλμπουμ. Θέλει τον χρόνο του και τις ακροάσεις του. Είναι όμως ένας δίσκος ποιοτικός και προσεγμένος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια , που οι φίλοι του είδους οφείλουν οπωσδήποτε να ακούσουν.
7,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
