DAVE ELLEFSON: The story behind “Rust in peace” (MEGADETH)

The story behind “Rust in peace”

Στην στήλη μας, Fly on the wall, συνομιλούμε με μουσικούς που μας αφηγούνται, μέσα από τις ερωτήσεις μας, την ιστορία πίσω από κλασικούς δίσκους. Ένας από τους δίσκους που θα ήθελα, πραγματικά, να είμαι μία «μύγα στον τοίχο», κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και να έβλεπα πως διαμορφωνόταν, είναι σίγουρα το “Rust in peace” των MEGADETH, ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών. Κανόνισα με τον Dave Ellefson, μπασίστα του σχήματος κι επί χρόνια συνοδοιπόρο του Mega-Dave Mustaine, να μιλήσουμε για μία ώρα σχετικά μ’ αυτό το άλμπουμ. Που να φανταζόμουν, όμως, ότι σε μία ώρα, θα καλύπταμε λίγο πάνω από τα μισά θέματα που είχα ετοιμάσει; Αφήστε που με φοβήθηκε το μάτι του με αυτά που ρωτούσαμε, επειδή ετοιμάζουν διάφορα πράγματα για την τριακοστή επέτειο του δίσκου, για το 2020 και φοβόταν μην προβεί σε περισσότερες αποκαλύψεις, ώσπου στο request για συνέχεια της συνέντευξης, είπε ότι θα προτιμούσε τα υπόλοιπα να τα αποκαλύψει το ίδιο το συγκρότημα!!! Όπως και να έχει, 4300 λέξεις και 55’ συνομιλίας, δεν τα λες και λίγα, σε καμία των περιπτώσεων!!! Καθίστε αναπαυτικά, βάλτε το “Rust in peace” να παίζει τσίτα και διαβάστε όσα είπαμε με τον Ellefson!

David καλησπέρα! Πως είσαι;
Είμαι μια χαρά! Εσύ πως είσαι;

Πολύ καλά, εξαιρετικά! Το σκεφτόμουν τις τελευταίες μέρες και μου ήρθαν στο μυαλό τόσες πολλές ερωτήσεις, οπότε ας περάσουμε στο ψητό! Πριν λοιπόν ξεκινήσουμε για το “Rust in Peace”, ας πάμε μερικά χρόνια πιο πίσω, πριν από την κυκλοφορία του δίσκου και ας θυμηθούμε τι είχε συμβεί πριν από την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ – ορόσημου. Τον Αύγουστο του 1988, παίξατε στο Donington, στο Monsters of Rock με τους IRON MAIDEN, τους KISS, τον Dave Lee Roth, τους GUNS N’ ROSES και τους HELLOWEEN. Μιλάς για αυτή την περίοδο της ζωής σου στο βιβλίο σου, “My life with deth”, περιγράφοντας ότι είχες φτάσει σε ένα σημείο χωρίς γυρισμό, λόγω της κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψεις την περιοδεία μετά το Donington. Ήταν η πρώτη φορά που αναγνωριζόταν ανοιχτά η κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών και μπορούμε να πούμε ότι ταρακούνησε και τον Dave Mustaine επίσης, του οποίου το πρόβλημα ήταν ακόμη μεγαλύτερο και τον ώθησε να μπει σε κλινική αποτοξίνωσης. Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να απέχεις από τους MEGADETH και να κοιτάξεις τα προβλήματα υγείας σου, ενώ γνώριζες ότι οι MEGADETH είχαν να κάνουν μια μεγάλη περιοδεία;
Ήταν πολύ δύσκολο, γιατί ολόκληρη η ζωή μου ήταν το συγκρότημα εκείνη την εποχή. Και στην πραγματικότητα είναι ενδιαφέρον, γιατί πρόκειται να μιλήσω εκτενέστερα για αυτό στο καινούριο μου βιβλίο, “More life with ‘deth”, που θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο, οπότε θα δώσω περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά. Αλλά είναι αλήθεια ότι είχα σοβαρό εθισμό στα ναρκωτικά, χρειαζόμουν βοήθεια και μου πήρε περίπου ενάμιση χρόνο μέχρι να γίνω νηφάλιος, κάτι που έγινε πια τον Μάρτιο του 1990. Ευτυχώς, από τότε έχω παραμείνει έτσι εδώ και 29 χρόνια. Εκείνη την περίοδο, από το Donington μέχρι το Μάρτιο του 1990, όταν και συνθέταμε το δίσκο, ήμασταν υπερβολικά φορτωμένοι από ναρκωτικά και αλκοόλ, όμως από τα τέλη Μαρτίου και μέχρι και τον Απρίλιο του 1990 που τον ηχογραφούσαμε, ήμασταν απολύτως νηφάλιοι! Μπορέσαμε λοιπόν, παρά τους εθισμούς μας, να γράψουμε τα τραγούδια και είναι αστείο, γιατί υπάρχει ένα demo που φτιάξαμε από τα πρώτα τρία κομμάτια για το δίσκο και το κάναμε αυτό μετά το Donington και μετά την αποτοξίνωση, όταν δεν είχαμε μείνει «καθαροί» μετά την αποτοξίνωση τότε του Αυγούστου του 1988 και συνεχίσαμε να δουλεύουμε ως τρίο, εγώ, ο David και ο Chuck Behler. Τότε ήμασταν στο στούντιο, ένα στούντιο στο Βόρειο Hollywood, το οποίο έγινε διάσημο από τον Michael Wagener και τις παραγωγές του, όμως ο Wagener μεταφέρθηκε από εκεί, προχώρησε και το στούντιο άρχισε να παρακμάζει, οπότε μπορέσαμε και βρήκαμε φθηνό χρόνο στουντίου.. χαχα Στο στούντιο λοιπόν αυτό ήταν ένας παραγωγός που τότε ήταν απλά μηχανικός ήχου και κατέληξε να γίνει διάσημος παραγωγός, ο GGGarth Richardson (σ.σ. το λέει με τον τρόπο που είναι και στο site του, το www.gggarth.com) και ήταν ο μηχανικός των demo μας.

Αλήθεια, γιατί τον λέγατε Gggarth;
(γέλια) Ήταν το παρατσούκλι του, γιατί τραύλιζε!!! Για να συνεχίσω λοιπόν, το demo ήταν ολόκληρο το “Holy wars”, με μουσική και στίχους, η μουσική αυτού που μετέπειτα θα γινόταν το “Tornado of souls”, αλλά και ολόκληρο το “Rust in peace… Polaris”, με μουσική και στίχους. Τότε βέβαια δεν το λέγαμε έτσι, αλλά απλά “Polaris”. Το πλήρες όνομα, με το “Rust in peace” μέσα, προέκυψε αργότερα, όταν δουλεύαμε για το δίσκο το 1989 και πέσαμε τυχαία πάνω σε ένα bumper sticker που έλεγε “may all your nuclear weapons rust in peace”. Οπότε θυμάμαι αυτό το demo, νομίζω ήταν Δεκέμβριος του 1988, είχαμε καινούριο management εκείνη την εποχή, για ένα σύντομο διάστημα, περίπου τέσσερις με πέντε μήνες πριν χωρίσουν οι δρόμοι μας, γιατί δεν μπορούσαμε πλέον να είμαστε παραγωγικοί και να δουλέψουμε και μας παράτησαν. Αυτό ήταν το ξεκίνημα και είναι ενδιαφέρον, γιατί μόλις ξεκίνησα να διαβάζω την αυτοβιογραφία του Nick Menza και εκείνος μιλά για όταν ήταν drum-tech στους MEGADETH στην περιοδεία για το  “So Far, So Good… So What!”, πριν καν ηχογραφήσουμε αυτό το demo το 1988.  Δεν είχε βρεθεί ξανά πίσω από το kit της μπάντας και έκατσε και έπαιξε με εμένα και τον Dave. Έπαιξε όλο το “Holy wars” και μιλά στο βιβλίο του για το πώς γνώριζε το κομμάτι απ’ έξω, όπως το έπαιζε ο Chuck, χωρίς καν να έχει ακούσει ποτέ ένα demo από αυτό.

Μάλιστα. Σε αυτό λοιπόν το συγκεκριμένο show στο Donington, o Lars Ulrich των METALLICA, έτυχε να βρίσκεται εκεί και ανέβηκε στη σκηνή για να κάνει κάποια δεύτερα φωνητικά για το “Anarchy in the U.K.” Ποιος το πρότεινε αυτό; Υπήρξε κάποιο περίεργο περιστατικό που να συνέβη όταν συναντηθήκατε στα παρασκήνια;
Το πιθανότερο είναι ότι ο David προσκάλεσε τον Lars. O Lars πάντα ερχόταν στα live μας, από το ξεκίνημα των MEGADETH και σε ορισμένες περιπτώσεις ερχόταν ακόμη και ο James (Hetfield) και o Cliff (Burton). Ερχόντουσαν  κάποιες φορές να δουν τι συμβαίνει. Ειδικά ο Lars ερχόταν περισσότερο, γιατί νομίζω ότι γενικά συμπαθεί τον David και ήταν μάλλον μία γλυκόπικρη στιγμή το γεγονός ότι έπρεπε να χωρίσουν οι δρόμοι τους. Συνέχιζε όμως να θαυμάζει το ταλέντο του David και είχαν και μία ιστορία, παίζοντας στο ίδιο συγκρότημα. O Lars είναι ο τύπος που δεν τον βλέπει κανείς όταν συμβαίνουν πράγματα και φυσικά όλοι αγαπάμε τους GUNS N’ ROSES. Ήταν η νέα, cool και ανερχόμενη μπάντα τότε και ήταν και αυτοί εκεί. Ήμουν πολύ ντοπαρισμένος τότε. Δεν είχα υπάρξει ξανά τόσο άρρωστος από την αποτοξίνωση και φυσικά ήταν η σπουδαιότερη μέρα της ζωής μου και η σπουδαιότερη συναυλία της ζωής μου, ήταν το απόγειο των ονείρων μου, μέχρι εκείνη τη στιγμή παρ’ όλα αυτά όμως ήμουν εντελώς κατεστραμμένος από τα ναρκωτικά και όπως γράφω και στα απομνημονεύματά μου δεν ήταν αυτή η ζωή που είχα σχεδιάσει. Πάντως ο Lars, πάντα ήταν ο τύπος που έτρεχε στο πλευρό των MEGADETH προφανώς και σε κάποιο βαθμό είμαστε όλοι ένα κλαδί από το οικογενειακό δέντρο των METALLICA.

Πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ, ηχογραφήσατε για πρώτη και μοναδική φορά ως τρίο, τη διασκευή στο κομμάτι του ALICE COOPER, “No more Mr. Nice guy”. Σκηνοθέτης του βίντεο κλιπ, ήταν η Penelope Spheeris, η οποία είχε σκηνοθετήσει επίσης, όχι μόνο το βίντεο του “Wake up dead”, αλλά έκανε επίσης και το ντοκιμαντέρ, “The Decline of Western Civilization part II, the Metal years”. Έχει ακουστεί για τότε, ότι η μπάντα είχε φτάσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα και ότι δεν μπορούσατε να παίξετε ούτε για το βίντεο κλιπ. Μπορείς να μας περιγράψει τι είχε συμβεί τότε;
Ναι, προσπαθούσαμε ακόμα να ξεφύγουμε από τον εθισμό μας. Δεν είχαμε «καθαρίσει» ακόμα. O Nick Menza είχε ήδη έρθει στο συγκρότημα εκείνη την εποχή. Κάπου στα τέλη της άνοιξης με αρχές του καλοκαιριού του 1989. Είχαμε ρωτήσει τον Dimebag (σ.σ. τι εννοείτε ποιόν Dimebag;;;) αν ήθελε να μπει στη μπάντα, αλλά ήθελε να φέρει μαζί και τον αδερφό του. Όμως εμείς είχαμε ακόμα τον Chuck Behler τότε στο συγκρότημα, οπότε δε συνεργαστήκαμε. Μετά επικοινωνήσαμε με τον Jeff Waters των ANNIHILATOR, όμως η δική του καριέρα με τους ANNIHILATOR εκτοξευόταν, οπότε ούτε αυτό έγινε. Έτσι, ο Nick Menza  ήταν ήδη μαζί μας σαν drum tech στην περιοδεία για το “So far so good…”. Εγώ, ο Dave και ο Chuck ήμασταν ένα χάλι, όμως δυστυχώς ο Chuck δεν έδειχνε σημάδια ότι θα «καθάριζε» και εγώ και ο Dave προσπαθούσαμε να το κάνουμε σαν αδέρφια και μέλη της ίδιας μπάντας από την αρχή, έτσι φέραμε τον Nick στη μπάντα. Μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε και ο Ron Laffitte , ο manager, που ήθελε να συναντηθεί με τον Dave και ήταν ενθουσιασμένος με την προοπτική να μανατζάρει τους MEGADETH εδώ και μερικά χρόνια. Εμείς οι δύο πάντα μιλούσαμε, με πήγαινε έξω για φαγητό και τελικά ήρθε αυτή η στιγμή που ο Ron συνεργάστηκε μαζί μας σε μία περίεργη φάση της μπάντας, όμως του αξίζουν πολλά credits για το ξαναχτίσιμο των MEGADETH. Αυτός είναι που μας έστειλε σε σύμβουλο ναρκωτικών και αλκοόλ και τελικά καταφέραμε και «καθαρίσαμε». Βοήθησε επίσης να χτιστεί όλη η καμπάνια γύρω από την ταινία “Shocker”, όπου περισσότερο έμοιαζε με μία σόλο περιπέτεια του David, αφού εγώ και ο Nick ουσιαστικά κάναμε δεύτερα φωνητικά πίσω από τα κάγκελα της φυλακής (γέλια). Το συγκρότημα ήταν σε κατάσταση απόλυτης παρακμής. Μου θυμίζει την εποχή των AEROSMITH!

Εσύ και ο David ήσασταν τα “toxic twins” των MEGADETH!
Ναι σε μεγάλο βαθμό, έτσι ήταν!

Συνέβησαν πολλές αλλαγές στην προσωπική σας ζωή, πέρα από τις προφανείς αλλαγές στη σύνθεση. Ήρθε καινούριο management, χωρισμοί, καινούριες σχέσεις, ο Dave Mustaine έχασε τη μητέρα του. Βρισκόμαστε ακριβώς ένα χρόνο πριν την κυκλοφορία του “Rust in peace” και οι MEGADETH, για να το θέσω κομψά, δεν είναι στην καλύτερη θέση που θα μπορούσαν. Ο Dave Mustaine συνελήφθη επίσης για οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών, πηγαίνει για πρώτη φορά για αποτοξίνωση. Ρωτάω διότι τίποτα δεν προμήνυε το τι θα επακολουθούσε. Είχατε την παραμικρή ιδέα για το τι θα συνέβαινε με το επόμενο άλμπουμ σας, μόλις ένα χρόνο προτού το κυκλοφορήσετε;
Όχι δεν είχαμε. Κάποιες φορές όταν έχεις φτάσει στο χειρότερο σημείο, τότε είναι που οι δυνάμεις του καλού ενώνονται για να κάνουν κάτι καλό για σένα. Και αυτό νομίζω συνέβη και με μας. Ήμασταν απόλυτα στη χειρότερη μας φάση, είχαμε πιάσει απόλυτα πάτο όσον αφορά τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Ο Nick ήταν πάρα πολύ υποστηρικτικός και ήταν πάντα εκεί προσπαθώντας να μας βοηθήσει να ξαναχτίσουμε την μπάντα, κάτι το οποίο επίσης οφείλεται σε αυτόν σε μεγάλο βαθμό. Με βοήθησε να γίνω νηφάλιος και θα του είμαι πάντα ευγνώμων γι’ αυτό. Ουσιαστικά, τίποτα δεν θα μπορούσε να αλλάξει αν δεν γινόμασταν νηφάλιοι και τελικά το κατάφερα και’ γω το Μάρτιο και ο Dave λίγο πιο μετά. Ο ίδιος γράφει για την εμπειρία του στην αυτοβιογραφία του, οπότε δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Η ουσία πάντως ήταν πως τίποτα δε θα μπορούσε να συμβεί, αν δεν γινόμασταν «καθαροί». Έπρεπε να ηχογραφήσουμε τον δίσκο, όλα κρέμονταν από μία κλωστή. Ευτυχώς όμως ο David τα κατάφερε, ο Nick κι εγώ κάναμε τα μέρη των ντραμς και του μπάσου, μετά ο David όντας καθαρός μπόρεσε να κάνει τα κιθαριστικά μέρη, ο Marty φυσικά ήταν παρών σε ετοιμότητα. Όλα ουσιαστικά πήραν το δρόμο τους και το όλο εγχείρημα πήρε σχήμα από  τη στιγμή που εγώ και ο David αποτοξινωθήκαμε. Από κει και πέρα υπήρχε ένα πρόγραμμα που ακολουθούσαμε επιμελώς. Μία φορά την εβδομάδα το συγκρότημα είχε συνάντηση με έναν σύμβουλο ειδικό σε ζητήματα καταχρήσεων, μία – δύο φορές την εβδομάδα τον έβλεπα μόνος μου, ο Dave είχε κάποιον δικό του, ένα πρόγραμμα θεραπείας πάνω στο οποίο δούλευε. Όλο αυτό ήταν που μας ένωσε όλους μαζί ως συγκρότημα. Ήταν πολύ όμορφο γιατί αυτό μας έκανε συγκρότημα. Μπορεί να είχαμε ένα μακρύ δρόμο να διανύσουμε όσον αφορά τις εξαρτήσεις μας, αλλά δουλέψαμε όλοι μαζί σαν μια ομάδα και νομίζω ότι αυτό που ακούει κανείς  στο “Rust in Peace”, και ότι είδε στην περιοδεία που ακολούθησε και μέσες – άκρες η συνέχεια μέχρι το “The cryptic writings”, αυτό που ακούς είναι μια ομάδα. Δεν ήταν ένα solo project, δεν ήταν ο Dave με τρεις μουσικούς στο πλευρό του, ήταν μια μπάντα και αυτό ακούγεται και στο άλμπουμ, φαίνεται και στην περιοδεία και γενικώς θεωρώ ότι αυτό είναι που πραγματικά άρεσε στον κόσμο όσον αφορά τη σύνθεση του “Rust in Peace” αλλά και συνολικότερα τη δεκαετία του ’90. Ήταν μια μπάντα που στηριζόταν στη συνεργασία.

Οπότε αυτή περίοδος ήταν μάλλον χαοτική. Πότε έγιναν οι οντισιόν για τον κιθαρίστα που θα αντικαθιστούσε τον Jeff Young; Ποιες ήταν οι διαδικασίες, ποια κομμάτια ζητήσατε από τους υποψηφίους να παίξουν για σας;
Από τη στιγμή που Jeff έφυγε από την μπάντα, αρχικά δουλέψαμε εγώ, ο David και ο Chuck ως τρίο και μετά τη θέση του Chuck πήρε ο Nick κλπ. Ήταν το 1999 που ξεκινήσαμε τις ακροάσεις και χωρίς να θυμάμαι καλά νομίζω ότι είχαμε το “Wake up dead”, το “In my darkest hour” και κάποιο τρίτο τραγούδι που μου διαφεύγει. Είχαμε στήσει τα πάντα σε ένα δωμάτιο που κάναμε πρόβες και μπορούσαμε να πούμε από την πρώτη στιγμή που κάποιος πέρναγε την πόρτα αν επρόκειτο για άξιο υποψήφιο και πραγματικά  δεν υπήρχε κανένας. Υπήρξε ίσως κάποιος που μπορούσε παικτικά, αλλά το όλο του στυλ σίγουρα δεν ήταν το κατάλληλο για την μπάντα, υπήρχαν δυο ακόμα που έπαιξαν πολύ καλά, αλλά η εμφάνιση και όλα πάνω τους προδίκαζαν ότι δεν θα μπορούσαν να είναι μαζί μας. Είναι αυτό που ονομάζουμε “Rock school” που σημαίνει ότι για να έρθει κάποιος στους MEGADETH, χρειάζεται να πληροί τις προϋποθέσεις και να εκπαιδευτεί για το πώς θα είναι εξωτερικά, πως θα συμπεριφέρεται. Είναι όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε δουλειά. Περνάς μια περίοδο εκπαίδευσης και το ίδιο κάναμε στους MEGADETH. Στην αρχή, όπως όταν κάνεις συνέντευξη σε έναν υπάλληλο, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις ότι αυτός μπορεί να έχει την καρδιά της οργάνωσης μας. Δυστυχώς όμως κανείς δεν ξεχώριζε. Είχαμε παραιτηθεί λίγο – πολύ. Από το Δεκέμβριο του 1989 μεταφερθήκαμε στην ΕΜΙ, όπου είχαν ένα μικρό demo στούντιο στην Sunset Boulevard και εκεί βάλαμε όλα τα τραγούδια σε demos, όλα εκτός από το “Dawn Patrol”, εγώ, ο Dave και o Nick. Είναι ειρωνικό ότι ξεκινήσαμε εγώ, ο Dave και ο Chuck ένα χρόνο πριν την όλη διαδικασία και μετά από ένα χρόνο είχαμε άλμπουμ. Ήμασταν σε διαδικασία εγώ και ο Dave να «καθαρίσουμε», δεν ήμασταν ακόμα εντάξει, αλλά τουλάχιστον ακολουθούσαμε την διαδικασία και σημειώναμε πρόοδο. Προσλάβαμε τον Chris Poland ώστε να παίξει μερικά σόλο και σε κάποια τραγούδια ώστε τουλάχιστον να έχουμε το feel του ήχου των MEGADETH με τον Dave και έναν ακόμη κιθαρίστα. Αλλά καταλήξαμε να κάνουμε το “Rust in peace” σαν τρίο, όπως έγινε και με το “So Far, So Good… So What!” και αποφασίσαμε να προσλάβουμε κάποιον κιθάριστα και είναι κιθαρίστας μας για τις περιοδείες, όπως είχαμε κάνει κατά κάποιον τρόπο και με τον Jeff Young που έπαιξε και στο δίσκο και περιόδευσε με την μπάντα. Και ξαφνικά εγώ και ο Dave πήγαμε στο γραφείο της διοίκησης το οποίο είναι στο ίδιο κτίριο με το στούντιο ηχογραφήσεων μου, μπορεί να ήταν και τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Πάνω στο γραφείο τους υπήρχε ένα σόλο άλμπουμ του Marty Friedman και ένας δίσκος των CACOPHONY και τους ρωτήσαμε ποιος είναι αυτός ο τύπος; Και ο Ron μας απάντησε, “Σας έχω νέα παιδιά!” Αυτός ο τύπος ο Marty, θέλει να περάσει από ακρόαση. Εγώ και ο Dave τον γνωρίζαμε από τους HAWAII απ’ τις αρχές του ’80, οπότε ήμασταν εξοικειωμένοι με τη δουλειά του Marty ως κιθαρίστας. Είπαμε λοιπόν, γιατί όχι, δεν έχουμε κάτι να χάσουμε και έτσι στήσαμε μια οντισιόν στο στούντιο, εγώ, ο Dave και ο Nick και φέραμε τελικά τον Marty, Ιανουάριο ή πιθανόν Φεβρουάριο του 1990. Ο Mike Clink ήταν ήδη στην εταιρεία. Η εταιρεία στην οποία ήταν και ο Ron, διέθετε πολλούς παραγωγούς. Έτσι, μας έκλεισαν για παραγωγό τον Mike Clink, ο οποίος ήταν διαθέσιμος. Εμείς δεν ξέραμε ότι δούλευε και με τους GUNS ‘N ROSES, νομίζαμε ότι ήταν εντελώς διαθέσιμος.

Θα περάσουμε και στο κεφάλαιο του Mike Clink, λίγο πιο μετά. 
Ωραία, απλά για να ολοκληρώσω το θέμα με το Marty, τον περάσαμε από ακρόαση και ήταν σωστός σε όλα. Είχε το κατάλληλο πνεύμα, την κατάλληλη εμφάνιση και μπορούσε να παίξει τα κομμάτια σχετικά καλά. Όταν αγόρασα το πρώτο μου σπίτι, ο μεσίτης μου είχε πει ότι όταν το σπίτι το 75% αυτών που θέλεις, τότε είναι πιθανότατα αυτό που πρέπει να αγοράσεις. Έτσι ήταν και ο Marty. Είχε περίπου το 75% των όσων χρειαζόμασταν.

Μπορούμε να δούμε λίγο τους υπόλοιπους υποψήφιους για τη θέση του κιθαρίστα; Για παράδειγμα, ήταν υποψήφιος ο Lee Altus των HEATHEN;
Θα πρέπει να σου πω αρχικά, ότι έχουμε το πολύ 15’ ακόμα στη διάθεσή μας, αφού πρέπει να μπω στο στούντιο… Δυστυχώς δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες με όλους τους κιθαρίστες. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα, είναι ότι ο Marty Friedman είχε το 75% όσων χρειαζόμασταν, δηλαδή σε ότι αφορά το παίξιμο, το look και το attitude. Όλοι οι υπόλοιποι που είχαν έρθει πριν από τον Marty, δεν ήταν σ’ αυτό το επίπεδο σ’ αυτά τα τρία κριτήρια που ήταν πολύ σημαντικά για εμάς, χωρίς να μας ενδιαφέρει που είχε παίξει μέχρι τότε, χωρίς να μας ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Δεν μας ένοιαζε να βρούμε κάποιον διάσημο, αλλά έναν που να μας κάλυπτε αυτά που ζητούσαμε και ο Marty ήταν ότι ψάχναμε.

Υπήρξε ο Slash υποψήφιος να παίξει σε εσάς;
Όχι… Ο Slash είναι δικός μου φίλος και του Dave Mustaine. Μόλις είχε τελειώσει την περιοδεία για το “Appetite for destruction” και κάναμε πολύ παρέα, εκεί στα τέλη του ’88, αρχές ’89. Κάθε μέρα ήμασταν παρέα, παίζαμε κιθάρα, τζαμάραμε, κάναμε πάρτι… Αναπόφευκτο ήταν να τον ρωτήσω πως θα έβλεπε το ενδεχόμενο να έπαιζε κιθάρα στους MEGADETH, αλλά αυτό που έκανε ήταν να ξύνει το κεφάλι του!!! Εκείνη την περίοδο, οι GUNS N’ ROSES ήταν τόσο προβληματικοί στην λειτουργία τους, όσο και οι MEGADETH, δούλευαν πάνω στο video clip του “Patience”, είχαν τα video awards που θα λάμβαναν μέρος, αλλά παρότι ήταν ένα πολύ μεγάλο όνομα, ούτε ο πλούτος, ούτε αυτή η φύση της επιτυχίας του “Appetite…” δεν είχε αρχίσει να φαίνεται ακόμα. Έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί αν προχωρήσεις τον χρόνο 2 χρόνια μετά, το 1991, είχαμε βγάλει το “Rust in peace”, είχαμε παίξει στο Clash of the Titans στην Ευρώπη, μαζί με τους JUDAS PRIEST στην Αμερική και βρεθήκαμε τον Ιανουάριο του 1991 να παίζουμε δύο βραδιές στο Rock In Rio με headliners τους GUNS N’ ROSES!!! Ξαφνικά, οι GNR η μικρή μπάντα από το Hollywood, που είχε παίξει πριν από εμάς στο Castle Donington, είχε φτάσει το επίπεδο των ROLLING STONES, να παίζει δύο βραδιές μπροστά από 140.000 ανθρώπους την κάθε βραδιά, λίγο πριν κυκλοφορήσουν τα “Use your illusion I & II”!!! Είναι φοβερό το πόσο μεγάλοι είχαν γίνει.

Άλλη μία σύμπτωση με τους GUNS N’ ROSES ήταν ότι είχατε και οι δύο δουλέψει με τον Mike Clink ταυτόχρονα…
Συνεργαζόμασταν με τον Terry Lippman από την Lippman Kahane Entertainment, που ήταν manager παραγωγών. Είχε τα πιο «καυτά» ονόματα, ανάμεσά τους και τον Mike Clink, ο οποίος ήταν διαθέσιμος εκείνη την περίοδο. Δούλευε και με τους GUNS N’ ROSES, που όμως ήταν σε μία μεταβατική φάση, με αλλαγή ντράμερ από τον Steven Adler στον Matt Sorum και συμφωνήσαμε να δουλέψουμε μαζί του. Ξεκινήσαμε τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, αλλά ξαφνικά τον πήρε τηλέφωνο ο Axl Rose ότι οι GUNS N’ ROSES ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν και ήταν υποχρεωμένος να γυρίσει σ’ αυτούς. Εμείς δεν το ξέραμε και ήμασταν έξαλλοι μαζί του και αποφασίσαμε να τελειώσουμε την ηχογράφηση με τον μηχανικό που είχε μαζί του ο Clink, τον Micajah Ryan, κάτι που έγινε σε μεγάλο βαθμό υπό την καθοδήγηση του Dave Mustaine. Για την μίξη πήραμε τον Max Norman, με τον οποίο συνεργαστήκαμε στους δίσκους μας για αρκετά χρόνια ακόμα, τέσσερα ή πέντε.

Μας είπες ότι τα κομμάτια ήταν έτοιμα προτού μπείτε στο στούντιο. Γνωρίζουμε ήδη πως το “Hangar 18” είχε κάποια riffs που ο Mustaine είχε γράψει για το “The call of Ktulu”, όπως και το γεγονός ότι “…Polaris”, βασιζόταν μία ιδέα που υπήρχε από την εποχή των PANIC, μιας από τις πρώτες μπάντες του Dave και είχε το αρχικό όνομα “Child saint”. Τι συνέβη τελικά μ’ εκείνο το συγκρότημα που έκλεψε το τραγούδι και το έκανε δικό της με το riff του Dave; Μήπως έχεις κάποιο άλλο περίεργο working title για άλλα τραγούδια που να είναι διαφορετικό απ’ αυτό που ήδη γνωρίζουμε;
Δεν ξέρω αν κάποιο άλλο συγκρότημα «έκλεψε» το τραγούδι από τον Dave, όπως και να έχει είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα που δεν εμπλέκομαι εγώ. Επίσης, δεν θυμάμαι να είχαμε μπει στη διαδικασία να ξαναγράψουμε κάτι που είχαν χρησιμοποιήσει οι METALLICA, αφού είχε ήδη βγει το “Ride the lightning” αρκετά χρόνια πίσω και ήδη εκείνοι είχαν διαθέσιμο το “…and justice for all”. Σε ότι αφορά το “Child saint”, υπήρχαν κάποιες μουσικές και στιχουργικές ιδέες… Υπήρχε ως working title και 1-2 χρόνια. Ουσιαστικά υπήρχε ως working title, από το demo του 1988 και το τραγούδι “Tornado of souls”, του οποίου οι στίχοι δεν είχαν γραφτεί ακόμα. Η μουσική είχε γραφτεί, αλλά όχι οι στίχοι κι αυτός ήταν ο τίτλος με τον οποίο δουλεύαμε. Τους στίχους για το “Tornado…” τους έγραψε ο Dave όταν βγήκε από την αποτοξίνωση και άρχισε να δουλεύει για το “Rust in peace” και είχε χωρίσει από την τότε κοπέλα του, την Diana. Αυτό συνέβη τον Απρίλιο του 1990.

Το εξώφυλλο του Ed Repka είναι εκπληκτικό και μνημειώδες. Νέα τάξη πραγμάτων, θεωρίες συνομωσίας, εξωγήινοι, πολιτικοί ηγέτες και όλα όσα έχουν να κάνουν με το εξαιρετικό video του “Hangar 18”. Μπορεί ο Dave Mustaine να ήταν υπεύθυνος για την μουσική και τους στίχους, αλλά μήπως υπεύθυνος γι’ αυτό, ήταν ο Nick Menza που είχε πάθος με τέτοια θέματα και είχε επαφή με πολλούς ανθρώπους που στήριζαν τις θεωρίες συνομωσίας, όπως ο Milton William Cooper;
Ναι, σίγουρα ήταν ο Nick. Εκείνος έδωσε την ιδέα… Εννοώ, τους στίχους τους έγραψε ο Dave, αλλά την ιδέα την είχε ο Nick και θεωρώ ότι ίσως έπρεπε να έχει πάρει κάποιο credit. Να φανταστείς, ότι το εξώφυλλο για το single του «Hangar 18”, το είχε σχεδιάσει ο Nick σ’ ένα χαρτί, μέσα στο tour bus όταν ήδη είχαμε ξεκινήσει την περιοδεία για τον δίσκο. Γούσταρε πάρα πολύ τα θέματα με τους εξωγήινους και όλα αυτά είχαν να κάνουν πάρα πολύ μ’ εκείνον.

Να μείνουμε λίγο ακόμα στο εξώφυλλο; Έχουμε τον George Bush, τον Mikhail Gorbachev, τον Richard von Weizsäcker, τον Toshiki Kaifu, ο πέμπτος, γνωρίζεις αν τελικά είναι ο John Major, τότε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας; 
Ναι, νομίζω ότι είναι ο John Major. Ήταν μέρος αυτού που τότε ονόμαζαν G-9 ή κάτι τέτοιο…

Αν δεν κάνω λάθος ήταν G-5, οι πέντε ηγέτες που αποφάσιζαν τις τύχες του κόσμου…
Έχεις δίκιο, ναι! Τους έχει όλους, πάνω από πυρηνικές κεφαλές. Μετά το εξώφυλλο του “Peace sells…”, το οποίο είχε κάνει κι εκείνο ο Ed Repka, θέλαμε ένα πάρα πολύ δυνατό εξώφυλλο και για το “Rust in peace” και όταν το είδαμε στα γραφεία της Capitol για πρώτη φορά, ενθουσιαστήκαμε. Ο Ed, έκανε και όλα τα υπόλοιπα εξώφυλλα για την καμπάνια του δίσκου, τα single μας και οτιδήποτε άλλο.

Ένα παλιό μπλουζάκι των MEGADETH, έγραφε: “The world’s state-of-the-art speed metal band”. Πάντα ήσασταν τεχνικοί, με μία jazzy καλλιτεχνική ποιότητα, αλλά είμαι βέβαιος πως είχατε δει ότι από το 1986 έως το 1989, οι περισσότερες μπάντες το γυρνούσαν στο techno-thrash,με τους METALLICA στο “…and justice for all” να είναι οι πιο δημοφιλείς!!! Παρόλα αυτά, με το “Rust in peace”, κάπου το τερματίσατε, πηγαίνοντας τα όρια πολύ μακριά. Ήταν κάτι που το κάνατε συνειδητά ή τελειοποιήσατε αυτό που κάνατε στους προηγούμενους δίσκους σας; Νιώσατε κάποια στιγμή συνθέτοντας τον δίσκο ότι ήταν κάπως σαν τα παιδιά να έγιναν άντρες;
Δεν έγινε κάτι συνειδητά ή με έχοντας κάποιον συγκεκριμένο στόχο. Ήταν αυτά τα riff και η μουσική που συνθέσαμε στο προβάδικό μας εκείνο τον καιρό και απλά αυτό έγινε το “Rust in peace”.

Παίξατε στη θρυλική περιοδεία Clash of the Titans, σε διάφορες μορφές της. Τι θυμάσαι περισσότερο από εκείνη την περιοδεία; Κοιτάζοντας πίσω, πως βλέπεις το γεγονός ότι κάποιες φορές είχαν παίξει μαζί σας και οι ALICE IN CHAINS, που μπορεί να είναι ένα σπουδαίο σχήμα, ουδεμία σχέση όμως έχουν ηχητικά με το thrash metal;
Οι ALICE IN CHAINS περιόδευσαν με τους MEGADETH την άνοιξη του 1991 στη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία, την Ιαπωνία και την Χαβάη. Μετά πήγαμε στην Ευρώπη και αργότερα κάναμε κάποιες έξτρα συναυλία, όπου οι ALICE IN CHAINS ήταν το opening act. Τους αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή. Εκτός του ότι ήταν φοβερό συγκρότημα, ήταν κι εξαιρετικά παιδιά όλοι τους, από τους μουσικούς, μέχρι το crew κι όταν έφτασε η στιγμή για το Clash of the Titans, επιμείναμε να είναι opening act και σ’ αυτές τις συναυλίες. Ο Scott Ian των ANTHRAX, τους γούσταρε επίσης, ενώ οι SLAYER δεν θυμάμαι αν είχαν κάποιο πρόβλημα πάνω σ’ αυτό, οπότε μπήκαν στη σύνθεση του COTT. Οι MEGADETH υπήρξαν πάντα ένα συγκρότημα που έπαιζε με σχήματα που δεν ανήκαν αυστηρά στο metal ή να το κάνω πιο συγκεκριμένο, στο thrash metal. Να σου θυμίσω ότι έχουμε παίξει με τους PANTERA, τους KORN, τους STONE TEMPLE PILOTS ή τους ALICE IN CHAINS. Αυτό το βρίσκω πολύ cool, γιατί δώσαμε την ευκαιρία στο ξεκίνημά τους, να ακουστούν συγκροτήματα που έκαναν θρυλική καριέρα. Με συγχωρείς όμως, θα πρέπει να σε αφήσω γιατί μπαίνω στο στούντιο… Ξέρεις, την επόμενη χρονιά κλείνουν τα 30 χρόνια από την κυκλοφορία του “Rust in peace” και θα ετοιμάσουμε διάφορα πράγματα για την καμπάνια του. Ήδη έχουμε μπει σε πάρα πολλές λεπτομέρειες που δεν ξέρω καν αν είναι σωστό που σου τα είπα όλα αυτά!!! Καταλαβαίνω, είσαι φίλος και μιλάμε πολλά χρόνια, οπότε δεν μπορούσα να σου αρνηθώ, αλλά μπαίνουμε σε μονοπάτια που δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό ή πρέπον να σου πω προτού τα βγάλουμε για την 30η επέτειο του δίσκου!!! Έχεις διαβάσει το βιβλίο του Nick Menza;

Όχι, δυστυχώς δεν το έχω διαβάσει…
Πρέπει να το πάρεις οπωσδήποτε. Είναι πολύ καλό και θα έλεγα κατά 90% ακριβές.

Απλά να σου πω κλείνοντας ότι σας ευχαριστούμε γι’ αυτό το σπουδαίο άλμπουμ. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.
Εγώ ευχαριστώ Σάκη. Πάντα στη διάθεσή σου.

Σάκης Φράγκος (με βοήθεια στις ερωτήσεις από τον Κώστα Αλατά, τον Άγγελο Κατσούρα και σύσσωμη τη συντακτική ομάδα του Rock Hard)
Βοήθεια στην απομαγνητοφώνηση: Χαρά Νέτη