Γεια σας φίλοι μου και καλή χρονιά! Όλοι αγαπάμε πολύ τους WHITESNAKE και την μουσική τους. Σήμερα θα ξεκινήσουμε το πρώτο μέρος των quotes που αναφέρονται σε αυτούς και σε στιγμές από την πολύχρονη καριέρα τους. Μην ξεχνάτε πως δε γίνεται με την πρώτη να καλύψουμε τόσα χρόνια μουσικής πορείας, αλλά και ειδικά η περίοδος στα μέσα της δεκαετίας του ’80, μας δίνει τόσο πολύ υλικό να ασχοληθούμε που θα μπορούσαμε πραγματικά μόνο για αυτή να γράψουμε σελίδες επί σελίδων. Μη ξεχνάτε πως τα quotes, δεν ακολουθούν χρονολογική σειρά! Enjoy!
• Πάντα υπήρχαν φήμες, πως το riff του “Still Of The Night”, είχε ρίζες πιο βαθιές από το “1987” άλμπουμ και έρχεται μέσα από τα 70’s. Πράγματι, όπως έχει πει ο Coverdale, κάποια στιγμή είχε πάει στο σπίτι της μητέρας του, και στην σοφίτα, είχε κρύψει παλιές κασέτες με τζαμαρίσματα από τα χρόνια που ήταν στους DEEP PURPLE. Τις μάζεψε όλες τις κασέτες λοιπόν, για τις ακούσει ξανά. Ανάμεσα σε όλα, βρήκε πολλές από τις αρχικές ιδέες που μετουσιώθηκαν εν συνεχεία σε τραγούδια των PURPLE, αλλά βρήκε και ένα demo, στο οποίο ο Blackmore έπαιζε ένα πολύ ενδιαφέρον riff, το οποίο δεν χρησιμοποίησαν κάπου τελικά. Πάνω σε αυτό το riff, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο τον Coverdale, δούλεψε αρκετά, σε σημείο που δεν είχε πια και πολύ σχέση με το αρχικό, αλλά η βασική και αρχική έμπνευση για το “Still of the night” ήταν εκεί. Από την μεριά του ο Blackmore, ποτέ δεν σχολίασε, επιβεβαίωσε ή αρνήθηκε κάτι.
• Σε όλα τα συμβόλαια που υπέγραφε ο David Coverdale με τις δισκογραφικές εταιρίες, αναφέρεται ως πάντα ως “David Coverdale A.K.A. the artist known as Whitesnake” και μόνο η δική του υπογραφή υπήρχε σε αυτά. Πράγμα που σημαίνει πως οι WHITESNAKE ήταν αυτός κι όλα τα υπόλοιπα μέλη που ήταν ανά περιόδους στην μπάντα, ήταν επί της ουσίας έμμισθοι από τον ίδιο.
• Όταν συνεργάστηκαν οι Page και Covedale, το 1994, έκαναν μόνο 6 live εμφανίσεις στην Ιαπωνία. Η σχεδιασμένη τουρνέ στην Αμερική ακυρώθηκε λόγω πολύ χαμηλών πωλήσεων των εισιτηρίων, παρά το γεγονός ότι το άλμπουμ τους είχε γνωρίσει επιτυχία στην Αμερική φτάνοντας με το νο 5 του Billboard!
• Όταν ο Jimmy Page, άκουσε για πρώτη φορά το “Still of the night” και είδε τον Andrian Vandenberg να παίζει την κιθάρα με δοξάρι, δήλωσε πώς “Έπεσα από το κρεβάτι από τα γέλια”.
• Μερικά χρόνια αργότερα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και έκαναν πρόβες με τον Coverdale για την περιοδεία στην Ιαπωνία, μόλις ξεκίνησε πρώτη φορά να το παίξει είπε: “This is fucking hard!”
• “Still of the night” συνέχεια… Σύμφωνα με τον Coverdale, παρά τις εμφανείς αναφορές στο ύφος των LED ZEPPELIN, η βασική πηγή έμπνευσης ήταν η μπάντα του Jeff Beck ειδικά όταν αυτός είχε στις τάξεις του τον Rod Stewart και το ατμοσφαιρικό μέσο μέρος είναι εμπνευσμένο από το τραγούδι τους “Rice Pudding”. Το υπόλοιπο κομμάτι έχει επιρροές από το “Jailhouse rock” του Elvis Presley.
• “Still of the night” κι άλλη συνέχεια… Τα φωνητικά του Coverdale που ακούτε στην studio εκτέλεση του τραγουδιού, είναι από τρεις διαφορετικές ηχογραφήσεις!!!
• David “Coverversion”, έτσι χαρακτήριζε τον Coverdale, o Robert Plant, όταν ο πρώτος ερμήνευσε τα τραγούδια των ZEPPELIN στην μίνι περιοδεία των COVERDALE/PAGE στην Ιαπωνία.
• Εντάξει, ακούγεται απίστευτο μα δείχνει τελικά να είναι αληθινό σύμφωνα με το τότε manager των WHITESNAKE, τον περίφημο, John Kalodner… Γύρω στο 1986 και πριν ηχογραφήσει τα φωνητικά για το άλμπουμ “1987”, ο Coverdale, υπέφερε από μια σοβαρή λοίμωξη στις φωνητικές χορδές, η οποία τον οδήγησε μια σειρά από επιπρόσθετα προβλήματα και τελικά στο χειρουργείο. Στο μεσοδιάστημα αυτό, ο John Sykes, τότε κιθαρίστας της μπάντας, τι πρότεινε; (Αν έχετε τον Θεό σας δηλαδή)… Να συνεχίσουν με άλλον τραγουδιστή!!! Τι;;;
• Ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια των WHITESNAKE, το “Slow and easy”, το οποίο υπάρχει στο “Slide it in”, είναι προϊόν τζαμαρίσματος από τα χρόνια του “Lovehunter”. Ο Coverdale, ήθελε να το έχουν σε αυτόν στο δίσκο γιατί βαριόταν να τραγουδήσει το ομώνυμο τραγούδι, το “Lovehunter” δηλαδή, μα δε το είχαν τελειοποιήσει σε ικανοποιητικό βαθμό και έτσι μετά από χρόνια το δούλεψαν ξανά και μπήκε τελικά στο “Slide it in”.
• Τον Αύγουστο του 1969, η τότε μπάντα του Coverdale, THE GOVERNMENT, άνοιξε την συναυλία των DEEP PURPLE, στο Sheffield. Δυο μήνες νωρίτερα οι τελευταίοι είχαν προσφέρει την θέση του τραγουδιστή στον Ian Gillan. Τότε ο θρύλος λέει, ότι ο John Lord ζήτησε το τηλέφωνο του Coverdale, σε περίπτωση που δεν ταίριαζε τελικ;a με την μπάντα ο Gillan!
• “Ίσως ένας λόγος για τον οποίο αποξενωθήκαμε με τον Blackmore, ήταν το ότι δεν μπήκα στους RAINBOW! Αρχικά μου παρουσίασε τα τραγούδια που είχε γράψει για την μπάντα του και του απάντησα πως αυτά είναι τραγούδια που εάν δεν τα τραγουδούσε ο Dio, θα ήταν συνθέσεις που ταίριαζαν πολύ με το ύφος των PURPLE, της περιόδου Gillan, “Machine head” κλπ. Θα ήταν για εμένα ένα πισωγύρισμα να ξανατραγουδήσω σε αυτό το ύφος. Ήθελα να τραγουδήσω άλλο στυλ εκείνα τα χρόνια blues και soul, δεν θα λειτουργούσε μια τέτοια συνεργασία!” Τάδε έφη David Coverdale. Το χρονικό διάστημα που έγινε η πρόταση από τον Blackmore δε το γνωρίζουμε όμως. Το πιο πιθανό όμως είναι, να συνέβη αυτό μετά την αποχώρηση του Dio από τους RAINBOW.
• Γνωρίζετε ποιος κάνει backing vocals στο “1987” άλμπουμ; O Richard Page, των MR. MISTER!
• Αμέσως μετά το τέλος της συνεργασίας με τον Jimmy Page, o Cοverdale, σε συνέντευξη του στον Mitch Lafon, αναφέρει πως σε συνεννόηση με τον manager του, αποφάσισαν πως ήταν καιρός πλέον να κάνει προσωπική καριέρα και να μην χρησιμοποιήσει πλέον το όνομα WHITESNAKE. Έτσι κ αλλιώς τα συμβόλαια ήταν πάντα υπογεγραμμένα από αυτόν και μόνο. Κατόπιν, μαζί με την εταιρία του στην Αγγλία, την EMI, συμφώνησαν πως το “Restless Heart”, θα κυκλοφορούσε με το όνομα του σαν προκάτοχος του “Into the light”. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν τα στελέχη της EMI με τα οποία είχαν συμφωνήσει, αντικαταστάθηκαν από νέα και η νέα διοίκηση διαφώνησε στο να μην υπάρχει το όνομα της μπάντας στο άλμπουμ. Τότε άρχισαν οι διαφωνίες και τελικά αναγκάστηκε ο θυμωμένος τότε Coverdale, να δυναμώσει τον ήχο στις κιθάρες και στα drums προκειμένου ο ήχος να είναι πιο δυνατός και να ταιριάζει με το ύφος των ‘SNAKE.
• Τελικά ποιοι έχουν παίξει κιθάρα στο “1987”; Όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ, οι κιθαρίστες που ήταν στην μπάντα δεν ήταν αυτοί που έπαιξαν τις κιθάρες κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων και αυτοί που είχαν ηχογραφήσει, δεν ήταν πια στην μπάντα! Ωραίο μπέρδεμα. Σύμφωνα με τον Keith Olsen (παραγωγός σε 39 χρυσά, 24 πλατινένια, και 14 Multi-Platinum άλμπουμ!!), αυτοί που τελικά μπήκαν στο στούντιο και γράψανε τις κιθάρες στα τραγούδια έτσι όπως αυτά πήραν την τελική τους μορφή, ήταν οι John Sykes και Dann Huff (ένας από τους πλέον ακριβούς session μουσικούς και μέλος των θρυλικών GIANT). Όσο τώρα αφορά τον Adrian Vandenberg, μόνο το solo του υπάρχει στο “Here I go again”. Μια διχογνωμία υπάρχει εάν έπαιξε στα τραγούδια και απλά δεν χρησιμοποιήθηκαν οι ηχογραφήσεις του, ή τελικά είχε μπει στην μπάντα πολύ αργά για να κάνει κάτι παραπάνω από ένα solo μόνο.
• Ο λόγος για το “Here I go again” ξανά και τις επανεκτελέσεις του. Υπάρχουν τουλάχιστον δυο και δεν ξέρουμε πόσες ακόμα. Στην δεύτερη, όχι αυτή που μπήκε στο άλμπουμ αλλά στην “radio-mix” version που ηχογραφήθηκε το 1986 και βγήκε ως single το 1987, στα drums παίζει ο Denny Carmassi. Στις κιθάρες; Έχει λίγο ενδιαφέρον η ιστορία… Keith Olsen «ξαναλάλησε» και είπε πως στο στάδιο της παραγωγής και ακούγοντας αυτό το νέο remix μαζί με τον Coverdale, χρειάζονταν μόνο 8 νότες για να συμπληρώσουν την κιθάρα σε κάποιες στροφές του τραγουδιού. Τηλεφώνησε στον Sykes, ο οποίος είχε τελειώσει με τις εγγραφές στο στούντιο πια, και του ζήτησαν να περάσει να παίξει αυτές τις οχτώ νότες όλες κι όλες και να τελειώνουν. Η απάντηση τους βρήκε μάλλον απροετοίμαστους! “Πρέπει να φέρω όλο το backline μου στο στούντιο ή να πάω στο Λονδίνο για τις παίξω;”. Τον ξαναρώτησαν αν άκουσαν καλά και ο Sykes επανέλαβε την ίδια απάντηση. Αποτέλεσμα; Να πάρουν τηλέφωνο πάλι τον Dann Huff, o οποίος την επόμενη μέρα στις 9 το πρωί ήταν στο στούντιο μόνο με την κιθάρα του, κάθισε σε ένα σκαμπό, έπαιξε ότι του ζήτησαν, σηκώθηκε τους ευχαρίστησε, τους είπε πως θα τους στείλει τον λογαριασμό κι έφυγε…
• Επίσης στο ίδιο τραγούδι, το 50% από τα μέρη του μπάσου, γράφτηκαν ηλεκτρονικά με keyboards από τον Bill Cuomo με το σύστημα Prophet DX, και DX7 Yamaha.
• Άρα στο “radio-mix” του “Here I go again”… Solo κιθάρα ο Sykes, rhythm guitar ο Vandenberg, 8 νότες ο Huff (!!!), drums o Carmassi, μισό μπάσο ο Bill Cuomo με τα ηλεκτρονικά του, μισό μπάσο ο …Mark Andes. Μπερδευτήκατε ή τα εμπεδώσατε;
• Ωραία. Στην φωτογραφία του εξωφύλλου όμως του single, εμφανίζονται, εκτός φυσικά του Coverdale οι: Tommy Aldridge (drums), Vivian Campbell – Andrian Vandenberg (κιθάρες), Rudy Sarzo στο μπάσο και κανείς στα πλήκτρα. Ξαναμπερδευτήκατε; Ε, λογικό… και που να γράψουμε και ποιοι παίξανε στην πρώτη εκτέλεση, και στην εκτέλεση που μπήκε στο άλμπουμ δηλαδή..
• Προβλήματα… Οι Coverdale και Sykes έγραψαν όλα τα τραγούδια του “1987”, αλλά η επιμονή του Sykes να χρησιμοποιεί harmonizer, είχε ως αποτέλεσμα, ο Coverdale να μην μπορεί να τραγουδήσει γιατί όλες οι κιθάρες ήταν εκτός τόνου και ο ήχος της κιθάρας πολύ “απλωμένος”! Φτου κι απ’ την αρχή λοιπόν!
• Είχαν στα χέρια τους λοιπόν, 35 μέρη κιθάρας από τα οποία τα 5 μόνο ήταν εντάξει. Ζήτησαν από τον Sykes να ξαναπαίξει όλες τις κιθάρες από την αρχή, μα αυτός τελικά άρχισε να μην είναι και πολύ συνεργάσιμος ώστε αφού έπαιξε μερικά τραγούδια μετά τα παράτησε. Ποιόν κάλεσαν; Πολύ σωστά σκεφτήκατε! Τον Dann Huff! Και όπως λέει ο Olsen: “So as to who is playing guitar on “Whitesnake”, That album, it’s John and it’s Dann Huff..”
• Στο περιοδικό Sounds, στην Μεγάλη Βρετανία, η κριτική του Gary Bushell για το “Slide it in”, ήταν τόσο απαξιωτική για το άλμπουμ, που ο Coverdale το εξέλαβε ως προσωπική βεντέτα. Η αποδοχή του κοινού όμως, ήταν η καλύτερη απάντηση στον Βρετανό μουσικοκριτικό.
• Όταν έγραφαν το “Saints and sinners”, στο κομμάτι “Victim of love”, ο Micky Moody ηχογράφησε ένα σωρό θορύβους, χωρίς να υπάρχει κάποιος πραγματικός λόγος. Μέχρι και κόρνα αυτοκινήτου έβαλε… Μυστήρια πράματα…
• Κάποτε, στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, κατά την περιοδεία για το “Lovehunter”, ο John Lord προσκάλεσε τον καλό του φίλο Ian Paice, να τους δει το Hammersmith Odeon. Μετά το live, πάνε για ποτό και ο Paice λέει στον Lord, ότι πιστεύει πως οι WHITESNAKE, μπορούν να γίνουν καλύτεροι από τους DEEP PURPLE! Αυτό φτάνει στα αυτιά του Coverdale, ο οποίος δεν δίστασε να καλέσει στο σχήμα τον παλιό του συνεργάτη.
• Σύμφωνα με τον Coverdale, το αληθινό μουσικό ξεκίνημα για τους WHITESNAKE, έγινε με το άλμπουμ “Ready an’ willing” το 1980.
• Το ότι ο Tony Iommi, είχε κάνει πρόταση στον Coverdale να μπει στους BLACK SABBATH, δεν είναι δα και κρυφό. Αυτό που είναι ίσως αρκετά πιο άγνωστο, είναι ότι τον είχανε προσεγγίσει και οι URIAH HEEP, όταν ο Byron αποχώρησε. Ο Coverdale αναφέρει πως αυτός απέρριψε την πρόταση, αλλά σύμφωνα με την wikipedia έκαναν πρόβες μαζί.
• Λέμε για τον Blackmore, ότι άλλαζε σύνθεση στους RAINBOW, σχεδόν κάθε εβδομάδα. Στους WHITESNAKE, χωρίς τους session μουσικούς, έχουν παρελάσει σαράντα μουσικοί! Δώδεκα πληκτράδες, οχτώ drummer, οχτώ μπασίστες, και άλλοι δώδεκα κιθαρίστες!
• Αν κοιτάξετε στο “Live in Moscow – 1997”, θα δείτε πως ακόμα και ο εξαιρετικός κιθαρίστας Steve Farris, παίζει στους WHITESNAKE. Ποιός ήταν αυτός; Ο κιθαρίστας των MR. MISTER!
• Η Αμερική που τόσο πολύ αποθέωσε τους WHITESNAKE, τόσο γρήγορα τους ξέχασε κιόλας. Φανταστείτε πως το “Restless heart” που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1997, πότε δεν βρήκε τον δρόμο προς την Αμερικάνικη αγορά και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επίσημη κυκλοφορία του εκεί.
• Στην Ιαπωνική έκδοση του “Restless heart” υπάρχει ένα θαυμάσιο …instrumental! Ονομάζεται “Oi” και πραγματικά αξίζει τον κόπο να το ακούσετε!
• Όταν κυκλοφόρησε το “Slide it in”, οι WHITESNAKE έψαχναν μπάντα να περιοδεύσουν ως support band, μαζί τους. Ο Coverdale θυμάται: “Παρά το γεγονός ότι πολλές μπάντες μου χρωστούσαν χάρες, γιατί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους είχα βοηθήσει, κανείς δε μας δέχονταν μαζί του. Μόνο, ο Θεός να ευλογεί την ψυχή του, ο Dio επικοινώνησε μαζί μου τότε, και μας πήραν στην Αμερικάνικη στην τουρνέ τους! Κανείς άλλος!”
• Η πτώση της δημοτικότητας της μπάντας και του ίδιου του Coverdale, μετά το “Slip of the tongue”, σε συνδυασμό με τα προσωπικά του προβλήματα, ήταν τόσο έντονη και επίπονη για τον άνθρωπο που τόσα χρόνια πάσχιζε να φτάσει στην κορυφή, που εάν συγκρίνετε τις φωτογραφίες, φαίνεται καθαρά στο πρόσωπο του από ποια κόλαση πέρασε τα χρόνια του “Restless heart”, “Into the light” και ύστερα.
• Η επάνοδος στα δρώμενα και η θερμή αποδοχή από τον κόσμο, των WHITESNAKE, από το 2003 και ύστερα, ήταν όσον αφορά την Ευρώπη και Ιαπωνία, θεραπευτική για τον ίδιο τον Coverdale. Πλέον δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο που βλέπαμε το 1987, πόσο μάλλον με αυτόν που είδαμε στην Ρωσία το 1997.
• Πάμε λίγο και στα παρασκήνια του “Slip Of The Tongue”. Ο Coverdale θεωρεί πως τα demos που έχε κάνει με τον Vandenberg είναι πολύ καλύτερα από ότι το τελικό αποτέλεσμα. Θεωρεί πως το άλμπουμ από την άποψη του ήχου είναι υπερβολικό! “Έπαιξε ο Aldridge, έφτιαξε τον ήχο του. Έπαιξε ο Sarzo, έφτιαξε και τον δικό του. O Andrian το ίδιο, o Vai, ξέρετε το στυλ του! Πήγα και εγώ να κάνω τα φωνητικά, ακούω τα τραγούδια και λέω: Που στο διάολο υποτίθεται ότι θα τραγουδήσω εγώ εδώ μέσα;”
• Στις πρόβες για το “Slip Of The Tongue”, ο Coverdale πρόβαρε και ζητούσε από τον Vandenberg να διασκευάσουν το “Burning heart”, των VANDENBERG. Τελικά δεν προχώρησε η ιδέα του!
• “The deeper the love” από τα πλέον αγαπημένα τραγούδια του Coverdale, τελειοποίησε τους στίχους του, στο ξενοδοχείο Bora-Bora, στην Γαλλική Πολυνησία.
• Όταν ο Vai μπήκε στην μπάντα, ρώτησε το Coverdale, αν έπρεπε και αυτός να βάψει τα μαλλιά του ξανθά! Ο αρχηγός γέλασε και του είπε, δεν χρειάζονταν!
• Ποιος ήταν ο κιθαρίστας που πραγματικά ο Coverdale, ήθελε στους WHITESNAKE, αλλά ποτέ δε μπόρεσαν να συνεργαστούν τελικά; Ο Gary Moore!
• Ο Glenn Hughes κάνει back-up vocals στα “Kittens Got Claws”, “Slow Poke Music” και “Fool For Your Loving”, αλλά τα πιο πολλά backing vocals στο “Slip of the tongue” έγιναν από τον Tommy Funderburk και τον Richard Page. Οι λόγοι που οδήγησαν στην τελική μίξη τα φωνητικά του Hughes να είναι πολύ χαμηλά, είναι πως λόγω της τότε καταστροφικής του σχέσης με τα ναρκωτικά, κανείς δεν έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος από την απόδοση του. Από σεβασμό όμως, τα κράτησαν.
• Σκανδαλάκι; Γράφουν τις κιθάρες για το “Slip of the tongue” μα εμείς τόσα χρόνια γνωρίζουμε ότι τελικά εκεί ο Vandenberg δεν έπαιξε, γιατί είχε σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και στα δύο χέρια. Μια μορφή τενοντίτιδας δηλαδή, από την πολύ εξάσκηση με την κιθάρα και το πιάνο! Ο Keith Olsen όμως στο βιβλίο του Martin Poppoff, “Sail away. Whitesnake’s Fantastic voyage”, λέει κάτι εντελώς διαφορετικό στην σελίδα 141 και επειδή πραγματικά είναι συγκλονιστικό για την καταγραφή της ιστορίας το αντιγράφω αυτολεξεί: “Adrian, why he was sent home, was because the parts just weren’t good enough. Not carpal tunnel syndrome, as it was said in the rock press. Diagnosed with carpal tunnel in both wrists.”. Τα σχόλια δικά σας!
Δημήτρης Σειρηνάκης
