a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Reach for the sky” – RATT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1988
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Atlantic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Beau Hill & Mike Stone
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Stephen Pearcy – Φωνητικά
Warren DeMartini – Κιθάρα
Robin Crosby – Κιθάρα
Bobby Blotzer – Ντραμς
Juan Croucier – Μπάσο
Το 1988 ήταν δίχως αμφιβολία μία χρονιά-ορόσημο για το hair metal και η φημισμένη Sunset Strip ζούσε μαγικές στιγμές με μπάντες να ξεπετάγονται η μία πίσω από την άλλη, το MTV να μη σταματά να παίζει videos από BON JOVI, MOTLEY, GUNS, LEPPARD, WHITESNAKE, WINGER και οι πωλήσεις λακ και λοιπών αξεσουάρ/καλλυντικών να εκτοξεύονται! Ωραίες μέρες, έτσι; Αυτό που συχνά διαφεύγει σε πολλούς νεότερους fans είναι ότι όλα αυτά τα συγκροτήματα έβγαζαν και σπουδαία μουσική που έχει αντέξει πεισματικά στο πέρασμα του χρόνου. Μπορεί οι εταιρείες να «ξεζούμισαν» την πλειονότητα των συγκροτημάτων αλλά η ουσία είναι ότι μέχρι σήμερα ακούγονται στα rock clubs αυτά τα up tempo κομμάτια της δεκαετίας του ‘80. Με άλλα λόγια, δεν ήταν μόνο looks αλλά και ουσία…μία ουσία που αποτυπωνόταν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στους δίσκους και στις συναυλίες.
Πρωτεργάτες αυτού του κινήματος ήταν οι RATT που στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 μπορεί να είχαν το όνομα και τη στόφα «βετεράνων» του χώρου (όσο κανείς μπορεί να κάνει λόγο για βετεράνους με μόλις 5-6 χρόνια καριέρας και 4-5 δίσκων στο ενεργητικό τους) αλλά τα πράγματα δεν φάνταζαν καθόλου ευοίωνα για αυτούς. Η μπάντα προερχόταν από 3 εξαιρετικούς δίσκους με τα “Out of the cellar” & “Invasion of your privacy” να έχουν θέσει γερές βάσεις για το οικοδόμημα των RATT οι οποίοι –σχεδόν από κεκτημένη ταχύτητα- διατήρησαν το υψηλό επίπεδο με το “Dancing undercover”. Όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά κατά τη διάρκεια της σύνθεσης και ηχογράφησης του “Reach for the sky”. Καταρχάς, ο Pearcy (κυρίως) και κατά δεύτερο λόγο οι Croucier – Blotzer δεν ήθελαν τον Beau Hill στην καρέκλα του παραγωγού και προτίμησαν τον πετυχημένο Mike Stone. Από την αρχή, το αποτέλεσμα δεν ικανοποίησε τους RATT οι οποίοι στράφηκαν ξανά στον Hill ο οποίος σε τελική ανάλυση τους γνώριζε καλύτερα από τον καθένα. Το πρόβλημα ήταν οι συνθέσεις αφού ήταν φανερό ότι υπολείπονταν ποιοτικά σε σχέση με όλες τις προηγούμενες δουλειές των RATT. Η έμφαση σε πνευστά και σε έναν πιο blues rock ήχο δεν ταίριαζε με την αισθητική της μπάντας και μπορεί το άλμπουμ τελικά να έγινε πλατινένιο αλλά σήμερα μνημονεύεται σαν η πιο αδύναμη δισκογραφική στιγμή του συγκροτήματος (από την πρώτη πάντα περίοδο).
Προσοχη σε αυτό το σημείο: δεν ισχυριζόμαστε ότι το “Reach for the sky” ήταν κακό. Απλώς ήταν ένα ΟΚ άλμπουμ που έδειχνε σημάδια αποπροσανατολισμού και μη ξεκάθαρης πορείας από πλευράς RATT. Τα “I want a woman”, “Don’t bite the hand that feeds” και “Bottom line” ξεχωρίζουν ενώ το single “Way cool jr.” είναι μετριότατο και συνετέλεσε στο γενικότερο ουδέτερο ως ψυχρό feedback. Οι αρχές της δεκαετίας του ‘90 θα έβρισκαν τους RATT με νέο παραγωγό, ανανεωμένη διάθεση και καλύτερο άλμπουμ. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…
Did you know that:
– To “Reach for the sky” βρέθηκε στο #17 του Billboard. 9 θέσεις πάνω από το “Dancing undercover” αλλά πολύ πιο χαμηλά σε σχέση με τα “Out of the cellar” και “Invasion of your privacy”;
– To εξώφυλλο επιμελήθηκε ο Jean Francois Podevin γνωστός από τις συνεργασίες του με τους BEAU NASTY, SALTY DOG, ASIA κ.α.
– Ένα από τα studios που χρησιμοποίησαν οι RATT για την ηχογράφηση του δίσκου ήταν και το Enterprise στην Καλιφόρνια. Εκεί είχαν ηχογραφήσει οι MEGADETH το “Killing is my business…” αλλά και αργότερα οι WARRANT το “Cherry Pie”.
Σάκης Νίκας
