ONOMA ALBUM: “A sense of purpose”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2008
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: IN FLAMES, Roberto Laghi, Daniel Bergstrand
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Anders Fridén – φωνητικά
Jesper Strömblad – κιθάρα
Björn Gelotte – κιθάρα
Peter Iwers – μπάσο
Daniel Svensson – ντραμς
Η απάντηση στο τι είναι η εξέλιξη και ο πειραματισμός για ένα συγκρότημα, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η ενσωμάτωση στοιχείων στον ήχο του, τα οποία αλλάζουν ή διαφοροποιούν το στιλ μουσικής του, χωρίς να είναι απαραίτητο να αλλοιώσουν την ταυτότητα του. Και αυτό είναι κάτι που οι IN FLAMES το έχουν κάνει αρκετές φορές στην πορεία τους μέχρι σήμερα. Το ζητούμενο όμως με τους IN FLAMES είναι ότι από κάποιο σημείο και μετά, η ταυτότητα τους αλλοιώθηκε σε έναν βαθμό, που πλέον δεν θυμίζουν ούτε στο ελάχιστο το συγκρότημα από το Gothenburg που πρωταγωνίστησε στην γέννηση του σκανδιναβικού death metal.
Πριν φτάσουν όμως στο σημείο της ολικής μεταμόρφωσης τους, η πρόοδος και η εξέλιξη που σημείωσαν, για μία πολύ μεγάλη περίοδο, ήταν εξωπραγματική. Όσο και αν δεν το παραδέχονται οι οπαδοί που τους γύρισαν την πλάτη στο “Reroute to remain”, η μπάντα μέχρι και το “Come clarity” έσπερνε! Και ο λόγος είναι επειδή όσο πειραματικά ή και διαφορετικά ακόμη ήταν αυτά τα άλμπουμ, αποτελούνταν από πολύ ωραίες συνθέσεις που έφεραν στο συγκρότημα την απαιτούμενη εμπορικότητα και επιτυχία, εκτινάσσοντας σε δυσθεώρητα ύψη τα επίπεδα της δημοτικότητας του group. Όπως όμως όλες οι μεγάλες καψούρες, ή θα σε ανεβάζουν στα ουράνια ή θα σε κερνούν φαρμάκι που λέει και το άσμα.
Και οι IN FLAMES φρόντισαν να μας απογοητεύσουν οικτρά το 2008, με το “A sense of purpose”. Ένα άλμπουμ αδύναμο, ανέμπνευστο και άνευρο, με μία κάκιστη παραγωγή που ως αποτέλεσμα είχε έναν εκνευριστικά μπουκωμένο ήχο. Σε μία εποχή που οι emo ήταν στην μόδα, οι IN FLAMES φαίνεται πως προσπάθησαν να προσελκύσουν ένα διαφορετικό κοινό, προσεγγίζοντας το nu-metal, με ένα μελαγχολικό άλμπουμ που αποτελείται με στίχους βουτηγμένους στην κατάθλιψη και την αποτυχία (“Chosen pessimist”; Αλήθεια τώρα;). Θέλετε τα φωνητικά του Friden που φανέρωσαν όλες τις αδυναμίες του στα clean vocals; Την ανάγκη του Björn για περισσότερες μελωδίες; Την μάχη του Jesper με τους δαίμονες του και τις σκιές στην σχέση του με τον Friden; Ίσως και όλα τα παραπάνω μαζί, συντέλεσαν στην δημιουργία του μετριότατου “A sense of purpose”.
Και ο λόγος που το χαρακτηρίζω ως μέτριο όχι ως κακό; Γιατί το “A sense of purpose” μπροστά σε ότι κυκλοφόρησε μετέπειτα η μπάντα, φαντάζει υποδειγματικό. Τα μοναδικά τραγούδια που έσωσαν την κατάσταση ήταν τα “Alias” και “Delight and angers”, αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετά για να φέρουν την ισορροπία στο άλμπουμ. Το “A sense of purpose” θα μείνει στην ιστορία ως η κυκλοφορία που έφερε τον ολοκληρωτικό εκτροχιασμό μίας εξαιρετικής μπάντας, οδηγώντας τη σε έναν κατήφορο, που δέκα χρόνια μετά δείχνει να μην έχει τέλος.
Did you know that:
-Στα charts της Σουηδίας, το άλμπουμ βρέθηκε στην πρώτη θέση.
-Το “A sense of purpose” είναι το το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο αρχηγός και ιδρυτής του συγκροτήματος Jesper Stromblad, καθώς ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ αποχώρησε προσωρινά από το συγκρότημα για να καταπολεμήσει τον εθισμό του στο αλκοόλ. Μετά από έναν χρόνο ήρθε η οριστική του αποχώρηση, με τον αλκοολισμό να μην είναι η μοναδική αιτία καθώς αργότερα αποκαλύφθηκε πως ο ίδιος δεν μπορούσε να συνυπάρξει στο ίδιο συγκρότημα με τον Anders Friden.
Δημήτρης Μπούκης
Ακολουθούν η συνέντευξη που είχε κάνει ο Σάββας Στανής με τον τραγουδιστή του γκρουπ, Anders Friden και με τον μπασίστα Peter Iwers, στα πλαίσια της προώθησης του άλμπουμ για το έντυπο Rock Hard, καθώς και η παρουσίασή του στο περιοδικό, στο ίδιο τεύχος.
IN FLAMES interview (Anders Friden – Peter Iwers)
“IN FLAMES series (Alias) – the ninth season”
Το νέο άλμπουμ των IN FLAMES έχει φέρει τα πάνω κάτω στους φίλους της μπάντας. Κάποιοι μιλούν για επιστροφή στο παρελθόν, κάποιοι για την πλήρη «μελωδικοποίηση» του συγκροτήματος και κάποιοι για ένα απλά μέτριο άλμπουμ. Το ROCK HARD επικοινώνησε εσπευσμένα με τον frontman των Σουηδών, Anders Friden και τον μπασίστα Peter Iwers για να μάθουμε όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με το “Sense of purpose” και όχι μόνο…
Anders: Συγνώμη για την καθυστέρηση. Χτύπησε η κόρη μου στο πόδι και έπρεπε να την πάω στο νοσοκομείο. Αρχικά πιστέψαμε πως το έσπασε αλλά ευτυχώς όλα είναι μια χαρά. Οπότε τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε στη συνέντευξη.
Σίγουρα κάθε άλμπουμ που κυκλοφορούν οι IN FLAMES είναι διαφορετικό από το προηγούμενο. Αυτή τη φορά όμως νομίζω ότι η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Το “Sense of purpose” έχει ελάχιστες ομοιότητες με το “Come clarity” αλλά και με ότι έχετε κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Γιατί αυτή η αλλαγή;
Anders: Όταν ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις αυτού του άλμπουμ βάλαμε ως στόχο την επιστροφή στον ήχο που είχαμε στο παρελθόν. Θέλαμε να προσεγγίσουμε με ένα σύγχρονο τρόπο, δουλειές όπως το “Jester Race”, το “Whoracle” και το “Colony”. Στο “Soundtrack to your escape” και στο “Come clarity” ηχογραφούσαμε σε πολλά και διαφορετικά studio πράγμα που τώρα θέλαμε να αποφύγουμε. Μας έλειψε η αίσθηση της μπάντας τα τελευταία χρόνια κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και γι’ αυτό αποφασίσαμε να την επαναφέρουμε στο “Sense of purpose”. Ήταν η πρώτη φορά που ηχογραφήσαμε σε δικό μας studio και αυτό μας έκανε να αισθανθούμε ακόμα καλύτερα. Ξέρεις, τα τελευταία χρόνια διάφοροι προσπαθούν να κατηγοριοποιήσουν τη μουσική των IN FLAMES σε διάφορες άσχετες κατηγορίες που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με εμάς. Με το “Sense of purpose” θέλαμε κατά κάποιο τρόπο να διορθώσουμε αυτή την κατάσταση. Θέλαμε να κάνουμε ένα metal άλμπουμ και τίποτα παραπάνω. Ένα άλμπουμ χωρίς την έντονη χρήση πλήκτρων και με ιδιαίτερη έμφαση στις κιθάρες.
Peter: Πιστεύω πως ποτέ δεν κάνουμε ένα δίσκο παρόμοιο με τον προηγούμενο. Κάθε φορά κάνουμε κάτι διαφορετικό γιατί θέλουμε να εξελίσσουμε τη μουσική μας αλλά και τους εαυτούς μας ταυτόχρονα. Το “Sense of purpose” μάλλον είναι ότι πιο μελωδικό και πολύπλοκο έχουμε κάνει μέχρι σήμερα. Μέσα σε κάθε κομμάτι υπάρχουν πολλά διαφορετικά θέματα, πολύ μελωδία και φυσικά πολλά solos. Από το “Clayman” και μετά δεν δουλέψαμε συνολικά στο studio ως συγκρότημα και αυτό θέλαμε να διορθωθεί. Δεν λέω πολύ αυτό που κάναμε τα τελευταία χρόνια να ήταν μια πολύ καλή εμπειρία αλλά θέλαμε να επιστρέψουμε στον κλασικό τρόπο ηχογράφησης και σύνθεσης μουσικής.
Τι ακριβώς θέλετε να πείτε δίνοντας τον τίτλο “Sense of purpose” στο άλμπουμ σας;
Peter: θα έλεγα ότι κατά κάποιο τρόπο είναι μια συνέχεια του “Come clarity”. Είμαστε αρκετά μεγάλοι πλέον και κάνουμε αυτή τη ζωή εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτιόμαστε γιατί τα κάνουμε όλα αυτά. Όλοι έχουμε παιδιά, έχουμε διαφορετικές και ξεχωριστές ζωές και όμως επιμένουμε να κάνουμε κάτι σαν ομάδα με κοινούς στόχους και σκοπούς. Το “Sense of purpose” είναι κατά κάποιο τρόπο η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Γιατί κάνουμε όλα αυτά στη ζωή μας και τελικά που μας οδηγούν.
Το κομμάτι “The chosen pessimist” είναι σίγουρα ότι πιο διαφορετικό έχετε κάνει μέχρι σήμερα. Αλήθεια, πως προέκυψε κάτι τέτοιο;
Anders: Είναι ένα κομμάτι που πάντα ήθελα να κάνω με τους IN FLAMES. Δυο εβδομάδες περίπου πριν ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις πήρα τα κομμάτια που είχαμε έτοιμα σε μορφή προπαραγωγής και ακούγοντάς τα ξανά και ξανά αισθανόμουν πως κάτι έλειπε. Την άλλη μέρα που πήγα στο studio ο Jesper ήταν ο πρώτος που συνάντησα. Του είπα ότι κάτι κάνει το άλμπουμ να ακούγεται μη ολοκληρωμένο και ότι θα ήθελα κάτι για να ρίχνει τους τόνους και να αφήνει το άλμπουμ να αναπνεύσει. Ήθελα κάτι διαφορετικό από την pop-rock δομή που χρησιμοποιούμε όταν γράφουμε μουσική. Ήθελα κάτι πραγματικά χαμηλό και μελωδικό. Μου είπε ότι είχε κάποιες ιδέες και μου έδωσε κάποιες κιθαριστικές μελωδίες που είχε γράψει. Είχα και εγώ κάτι στο μυαλό μου και μέσα σε μερικές ώρες κατάφερα α συνδέσω οκτώ διαφορετικά μουσικά θέματα που στην πορεία πήραν την τελική μορφή που έχει τώρα το κομμάτι.
Peter: Σίγουρα είναι το πιο ξεχωριστό κομμάτι μέχρι τώρα στην πορεία των IN FLAMES. Το περίεργο ήταν πως αφού καταλήξαμε στο πως περίπου θέλουμε να ακούγεται, πήρε ο καθένας το τέμπο και προσπάθησε να γράψει κάτι πάνω σε αυτό. Όταν ενώσαμε τα κομμάτια μας όλα μαζί είδαμε ότι το αποτέλεσμα ξεπερνούσε τα οκτώ λεπτά και θα ήταν δύσκολο να συμπεριληφθεί στο CD. Από την άλλη υπήρχε ο ενδοιασμός ότι οι οπαδοί της μπάντας μπορεί να το λατρέψουν αλλά και να το μισήσουν, πράγμα που μας έκανε ακόμα πιο σκεπτικούς για τον θα είναι μέρος του άλμπουμ. Στο τέλος όμως επικράτησε η άποψη ότι αυτοί είμαστε και δεν μπορούμε να προσποιούμαστε για κάτι…
Ακούγοντας πάντως το “The chosen pessimist” μου ήρθαν στο μυαλό οι MUSE.
Anders: Δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω ευχαριστώ η όχι. Μου αρέσει πολύ ο παραλληλισμός που έκανες γιατί θεωρώ τους MUSE πολύ αυθεντικούς και καλούς σε αυτό που κάνουν. Το αίσθημα που παράγουν οι συνθέσεις τους είναι πραγματικά απίστευτο και θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος αν αυτό το κομμάτι μας έκανε κάτι αντίστοιχο.
Είναι η πρώτη φορά που ακούω ένα δίσκο των IN FLAMES και καταλαβαίνω το τι τραγουδάς από την αρχή μέχρι το τέλος. Η φωνή σου έχει καθαρίσει αρκετά ή επέλεξες σκόπιμα να δώσεις ένα άλλο ύφος στο CD;
Anders: Ξέρεις είναι η εμπειρία που συγκεντρώνω όλα αυτά τα χρόνια μέσα σ’ αυτό το συγκρότημα. Δεν είναι ότι κάποιες φορές αποφασίζω να κάνω κάτι και κάποιες να κάνω κάτι άλλο. Το μόνο που ήθελα σ’ αυτό το άλμπουμ είναι να κάνω κάτι ανάμεσα στα καθαρά και στα brutal. Δεν ήθελα να δώσω βάρος σ’ ένα από τα δύο γι’ αυτό και ήθελα να ακούγομαι κάπου στη μέση. Δεν ήθελα να υπάρχει η αίσθηση ότι τραγουδάει κάποιος άλλος στα ρεφραίν και άλλος στα υπόλοιπα σημεία.
«I feel like shit but at least I feel something». Σίγουρα ένας από τους καλύτερους στίχους που έχεις γράψει μέχρι σήμερα. Γιατί τόση κατάθλιψη;
Anders: Γιατί πολύ απλά έτσι είναι ο κόσμος μας. Μου κάνει εντύπωση που υπάρχει τόσο μίσος μεταξύ των ανθρώπων, τόση κακία και ταυτόχρονα τόση απάθεια και αδιαφορία για τα πάντα. Αυτός ο στίχος είναι βασικά μέρος της ζωής μου γιατί είναι πολλές φορές που αισθάνομαι άσχημα για πολλά πράγματα αλλά χαίρομαι ταυτόχρονα που μπορώ και αντιλαμβάνομαι τι γίνεται εκεί έξω. Θα σου πω κάτι αλλά δεν θέλω να με κακοχαρακτηρίσεις. Κοιτάζοντας τώρα αυτούς τους στίχους είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτούς. Μου φαίνονται καταπληκτικοί. Όταν γράφω στίχους δεν αντιλαμβάνομαι πολλές φορές πως ακούγεται στους άλλους αυτό που γράφω. Σίγουρα, προσπαθώ να βρω λέξεις που ακούγονται όμορφα αλλά και πάλι δεν συνειδητοποιώ αυτό που συμβαίνει. Όταν όμως ακούω ολοκληρωμένο το κομμάτι πολλές φορές σκέφτομαι «Holy shit, εγώ το έγραψα αυτό;»
Όταν είδα για πρώτη φορά το εξώφυλλο του δίσκου μου ήρθαν στο μυαλό οι δουλειές των KORN. Γιατί αποφασίσατε να κάνετε κάτι τόσο διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν σας;
Anders: Ήθελα κάτι διαφορετικό και με περισσότερα χρώματα από το “Come clarity”. Βασικά ήθελα κάτι που να θυμίζει τα progressive rock άλμπουμ τις δεκαετίας του 70. Ήθελα ένα από αυτά τα εξώφυλλα που αναπαράγουν μια ιστορία. Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω σε καταστήματα που πουλάνε μεταχειρισμένους δίσκους και να σκαλίζω με τις ώρες. Το “Sense of purpose” έχει ένα εξώφυλλο που θα τραβούσε την προσοχή μου σ’ ένα τέτοιο μαγαζί. Θα ήθελα να ακούσω το περιεχόμενό του και αυτό με ικανοποιεί απόλυτα.
Peter: Όταν είδαμε τη δουλειά του Alex Pardee ενθουσιαστήκαμε. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα χρώματα και θέλαμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο. Κάθε δουλειά του, βγάζει αυτό το συναίσθημα που παίρνεις από τα comics πράγμα που λατρεύουμε όλοι στους IN FLAMES. Θέλαμε να δούμε πως θα μπορούσε να εκφράσει τη μουσική μας και τους στίχους μας σε μια εικόνα. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα είναι σπουδαίο.
Όταν κυκλοφόρησε το “Come clarity” ήσασταν πολύ ενθουσιασμένοι με το συμβόλαιο που κάνατε τότε με την Ferret. Τώρα σχεδόν ένα χρόνο μετά βλέπω πως αλλάζετε δισκογραφική εταιρία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Γιατί;
Andres: Η συνεργασία μας ήταν άψογη αλλά η συμφωνία μας ήταν μόνο για ένα άλμπουμ. Στη Ferret όπως και στις περισσότερες δισκογραφικές εταιρίες στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει έντονος ο φόβος του downloading. Και δεν μιλάω μόνο για το παράνομο αλλά και για το νόμιμο. Έτσι λοιπόν στη Ferret ήθελαν κατά κάποιο τρόπο να μας δώσουν ένα συμβόλαιο διανομής και όχι ένα κανονικό. Εμείς από την άλλη θέλαμε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και να μην ασχολούμαστε συνέχεια με λεπτομέρειες. Θέλαμε να αφοσιωθούμε αποκλειστικά στη μουσική μας γι’ αυτό και αναζητήσαμε κάτι καλύτερο. Δεν έχω κανένα παράπονο από τους ανθρώπους της Ferret. Κάνανε πολύ καλή δουλειά με το “Come clarity” και αυτό τους το αναγνωρίζω.
Πιστεύεις ότι έχετε πλέον μια ικανοποιητική βάση οπαδών στην Αμερική;
Andres: Σίγουρα εδώ και πολλά χρόνια. Από εδώ και πέρα ότι συμβαίνει είναι απλώς ένα bonus για μας. Το όνομα των IN FLAMES βρίσκεται για τα καλά στο metal κοινό των Ηνωμένων Πολιτειών πράγμα που θα καταλάβεις αν δεις το μέγεθος της εταιρίας που υπογράψαμε. Μπορεί να μην είναι γνωστή για τα metal συγκροτήματα της αλλά έχεις στις τάξεις της πασίγνωστα ονόματα από όλα τα είδη της μουσικής.
Ένα τρανταχτό παράδειγμα της δημοτικότητάς σας στην Αμερική είναι και η συμμετοχή σας στην Gigantour, έτσι δεν είναι;
Anders: Πολύ σωστά και αισθανόμαστε περίφημα γι’ αυτό. Αρχικά είμαστε χαρούμενοι γιατί έχουμε καιρό να κάνουμε μια μεγάλη περιοδεία. Πριν μερικές μέρες κάναμε δυο συναυλίες στη Ρωσία αλλά μας έλειψε ο «δρόμος». Αισθάνομαι υπέροχα που κάθε βράδυ θα μοιραζόμαστε τη σκηνή με ένα τόσο θρυλικό συγκρότημα όπως οι MEGADETH. Με τους CHILDREN OF BODOM έχουμε περιοδεύσει ξανά στο παρελθόν και έχουμε πολύ καλές σχέσεις οπότε αναμένουμε αυτές τις μέρες με ανυπομονησία.
Πριν λίγο καιρό ανανεώσατε το συμβόλαιό σας με την Nuclear Blast στην Ευρώπη. Πως αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Anders: Είμαστε στη Nuclear Blast από την εποχή του “The jester race” και κάθε φορά έκαναν ένα βήμα παραπάνω. Η συνεργασία μας είναι τόσο καλή που δεν βρίσκω τον λόγο να σταματήσουμε να βαδίζουμε μαζί. Ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους, μας εμπιστεύονται απόλυτα και ποτέ δεν εξέφρασαν την άποψη για το τι πρέπει να κάνουμε σ’ ένα άλμπουμ. Η αλήθεια είναι ότι στα πρώτα μας βήματα ήθελαν να έχουν τον έλεγχο αλλά τους δείξαμε από την αρχή ότι δεν ήμασταν διατεθειμένοι να υποκύψουμε σε πιέσεις και έτσι όλα κύλισαν ιδανικά. Απλά τους παραδίδουμε το άλμπουμ μόλις ολοκληρωθεί και αυτό είναι όλο.
Τελικά υπάρχει περίπτωση να σας δούμε στην Ελλάδα;
Peter: Το θέλουμε πάρα πολύ και πιστεύω σύντομα να γίνει πραγματικότητα. Την τελευταία φορά που παίξαμε στη χώρα σας ήταν το 2002 στο Rockwave festival και οι αναμνήσεις μας είναι μοναδικές. Δυστυχώς όμως κάποιοι promoters στη χώρα σας δεν είναι καθόλου επαγγελματίες. Μας φέρθηκαν με τον χειρότερο τρόπο όταν ήρθαμε πριν λίγα χρόνια στην Αθήνα σ’ εκείνο το festival που ακυρώθηκε. Ελπίζω σύντομα να βρεθεί κάποιος που θα μας φέρει στην Ελλάδα γιατί οι IN FLAMES που είδατε τότε ήταν ένα πολύ μικρό δείγμα από αυτό μου είμαστε τώρα όταν παίζουμε live.
Σάββας Στανής
IN FLAMES – “A sense of purpose” (Nuclear Blast)
Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι είμαι μεγάλος οπαδός του συγκροτήματος. Υποκλίθηκα σε άλμπουμ όπως το “΅Whoracle”, το “Colony” και το “Clayman”, πέρασα αμέτρητες ώρες ακροάσεων παρέα με το “Reroute to remain” και “Soundtrack to your escape” και αργότερα αφομοίωσα με άκρατο ενδιαφέρον το μοναδικό “Come clarity”. Κάθε βήμα αυτής της μπάντας είναι μοναδικό, ιδιαίτερο, πολλές φορές απρόσμενο αλλά και συναρπαστικό. Οι IN FLAMES δεν σ’ αφήνουν ποτέ να βαρεθείς πολύ απλά γιατί και αυτοί θέλουν σε κάθε τους βήμα να αλλάζουν παραστάσεις χωρίς να υποκρίνονται για τις δημιουργικές τους προτιμήσεις. Το “Sense of purpose” αποτελεί το τελευταίο σκαλοπάτι της μέχρι τώρα πορείας τους και όπως ήταν αναμενόμενο περιλαμβάνει όλα αυτά τα στοιχεία της διαφορετικότητας που μας έχουν συνηθίσει η μέχρι τώρα κυκλοφορίες τους. Όλα τα κομμάτια διακατέχονται από υπερβολική μελωδία θυμίζοντας κατά κάποιο τρόπο το “Clayman”. Η χρήση των πλήκτρων έχει μειωθεί κατά πολύ και οι κιθάρες έχουν αναλάβει και πάλι μετά από αρκετό καιρό τον πρώτο αλλά και τον δεύτερο ρόλο. Πολλά και διαφορετικά μουσικά θέματα και riffs απαρτίζουν το κάθε κομμάτι κάνοντας το άλμπουμ να ακούγεται αρκετά progressive κατά μια έννοια. Ο Anders Friden τραγουδά, με τη φωνή του να βρίσκει την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στα brutal και τα καθαρά, ξεφεύγοντας πλέον από τα κλασικό μια έτσι μια αλλιώς που μας έχουν συνηθίσει όλα τα συγκροτήματα του είδους. Είναι η πρώτη φορά που προσωπικά καταλαβαίνω με ένα και μόνο άκουσμα τους στίχους που τραγουδά ο Friden και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Όλα καλά θα πείτε και δεν θα έχετε άδικο. Δυστυχώς όμως εγώ δεν έμεινα ικανοποιημένος και σπεύδω να εξηγήσω τα γιατί. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι συνθέσεις πλην δυο-τριών εξαιρέσεων δεν είναι κάτι το συνταρακτικό. Τα κομμάτια μπορεί να υπερχειλίζουν από μελωδία και solos αλλά ακόμα και μετά από πολλές ακροάσεις δεν μπόρεσα να συγκρατήσω πάνω από τρία riffs σαν και αυτά που οι IN FLAMES χρησιμοποιούσαν ως σήμα κατατεθέν τους. Όπως και να το δει κανείς λείπει αυτό το συναίσθημα που σε κολλούσε στον τοίχο όταν άκουγες συνθέσεις όπως το “Episode 666”, το “Embody the invisible”, το “Bullet ride”, το “Cloud connected”, ακόμα και το “The quite place” και το “Take this life”. Αν μου ζητούσε κανείς να ξεχωρίσω ένα κομμάτι από το “A sense of purpose” αυτό μάλλον θα ήταν το single “The mirror’s truth” αλλά και πάλι δεν θα το διάλεγα επειδή με εντυπωσίασε αλλά γιατί θα έπρεπε να το κάνω. Αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ θα βρείτε την πιο περίεργη σύνθεση της μπάντας μέχρι σήμερα που ακούει στο όνομα “The chosen pessimist” που προσωπικά μου θύμισε έντονα τους MUSE. Σαν οπαδός της μπάντας σέβομαι το παρελθόν τους αλλά ταυτόχρονα σέβομαι την διάθεση τους για πρόοδο και εξέλιξη. Παρόλα αυτά όμως δεν θα μπορέσω να βαθμολογήσω αυτό το άλμπουμ με περισσότερο από ένα…
7,5 / 10
Σάββας Στανής
a
