ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Strings to a web” – RAGE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2010
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Victor Smolski, Charlie Baurefeind
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Peter “Peavy” Wagner – φωνητικά, μπάσο
Victor Smolski – κιθάρες, πλήκτρα
Andre Hilgers – ντραμς
Απίστευτο κι όμως αληθινό ότι πέρασαν 10 χρόνια από αυτό το άλμπουμ. Πολλές φορές έχω κληθεί να γράψω για τους RAGE στη ζωή μου και με βλέπω για άλλες τόσες όπως πάει (με βρήκανε φανατικό και με εκμεταλλεύονται, άλλο που δε θέλω, λες και υπήρχε κι άλλος). Οι RAGE έμπαιναν στη νέα δεκαετία τότε με σκεπτικισμό και με ορατό το ενδεχόμενο να χάσουν το momentum που είχε δώσει η Αγία Τριάδα των “Unity” (2002)/”Soundchaser” (2004)/”Speak of the dead” (2006), είδαν ενδιάμεσα τον «πολύ» Mike Terrana να αφήνει το συγκρότημα και τον αντικατέστησαν με τον Andre Hilgers. Ένας πραγματικά πολύ ικανός και ακριβής ντράμερ που όμως έπρεπε να φορέσει τα παπούτσια του τεράστιου προκατόχου του, με τους οπαδούς να μη βλέπουν και με πολύ καλό μάτι την αλλαγή αυτή, έτσι το “Carved in stone” του 2008 ενώ ήταν ένα πολύ καλό (και πάλι) άλμπουμ, δεν μπόρεσε να φτάσει τα επίπεδα των προηγούμενων δίσκων. Όμως αυτή τη φορά ο Peavy κι ο Victor Smolski παρουσίασαν ένα από τα καλύτερα σύνολα (για πολλούς το καλύτερο στην τελευταία 15ετία των RAGE) και το “Strings to a web” έγινε ένα άλμπουμ που αγαπήθηκε άμεσα από τους περισσότερους οπαδούς.
Προφανώς και δε μπορούσε να πιάσει προ ’98 μεγαλεία, αλλά από την άλλη η μπάντα φαίνεται ανανεωμένη και έχοντας ξεπεράσει μάλλον το σοκ της φυγής του Terrana, κάνει πετυχημένα το come back, ενώ κι ο ίδιος ο Hilgers κερδίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου και καθιστά με την παρουσία του το δίσκο ως τον κορυφαίο που έβγαλαν με το συγκεκριμένο line-up. Το μπάσιμο με τα “The edge of darkness”/”Hunter and pray” είναι από τα κορυφαία δίδυμα στην ιστορία τους, ενώ γενικότερα μέχρι το τέλος, στα 55’ διάρκειας του, το άλμπουμ δεν περιέχει ούτε ένα filler και ακούγεται ολόφρεσκο και διασκεδαστικό. Η μπάντα παίζει με όρεξη και φυσικά εκεί που πέφτει το αυτί με τη μία και εστιάζει σε κάθε ακρόαση του δίσκου, είναι η πενταμερής 16λεπτη ενότητα του κορυφαίου “Empty hollow”. Ένα κομμάτι που προσωπικά θεωρώ ότι όμοιο του δεν έχουν ξαναγράψει από τότε οι πολύ αγαπημένοι RAGE και που θα είχε θέση σε οποιοδήποτε σοβαρό δίσκο καλού συγκροτήματος τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια. Ένα αριστούργημα που με τον ρυθμό του σε συνεπαίρνει μέχρι τέλους και που για άλλη μία φορά θαυμάζεις την συνθετική διάνοια του Πίβη και την εκτελεστική δεινότητα του Smolski σε πλήρη αρμονία και ανάπτυξη σαν συνεννόηση με κλειστά μάτια.
Το “Strings to a web” προωθήθηκε πολύ σωστά και όμορφα από τη Nuclear Blast με τη σειρά της και οι κριτικές που πήρε στην πλειοψηφία του ήταν από ενθαρρυντικές ως και αποθεωτικές, πλήρως δίκαια και άξια. Το όμορφο εξώφυλλο με τη μασκότ, Soundchaser, σε σχήμα αράχνης έδινε και εικαστικούς πόντους, ενώ η παραγωγή σε συνεργασία Victor Smolski/Charlie Bauerfeind έδινε στο τελικό αποτέλεσμα ένα όμορφο κρυστάλλινο και πολύ δυνατό ήχο που ανέδειξε τις συνθέσεις ακόμα περισσότερο. Η συνέχεια δεν ήταν ίδια στο επόμενο άλμπουμ “21” το 2012 και κάπου εκεί η μπάντα έχασε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία θεωρώ να φτιάξει νέο μεγάλο σερί, ενώ και η φυγή των Smolski/Hilgers το 2015 μετά το άψογο άλμπουμ με την Lingua Mortis Orchestra (“LMO”, 2013) δε βοήθησε ιδιαίτερα τον Πίβη ο οποίος έπρεπε να κάνει νέα στροφή στην καριέρα του και να βρει νέα μέλη, με τα οποία πορεύεται μέχρι σήμερα. Η ιστορία έχει δικαιώσει το “Strings to a web” και με την εξαίρεση του φοβερού “The devil strikes again” (2016), θεωρώ πως ότι έκαναν οι RAGE τα τελευταία 10 χρόνια δεν το ακουμπάνε και παραμένει μέτρο σύγκρισης για τις μελλοντικές τους δουλειές (διότι πολύ απλά για πιο πίσω χρονολογικά ούτε λόγος).
Did you know that:
– Το “Hellgirl” είναι αφιερωμένο στην κόρη του Andre Hilgers, Samantha Pearl Hilgers, την οποία και ακούμε sample-αρισμένη στην αρχή του κομματιού.
– Τα κομμάτια που κλείνουν το δίσκο, “Through ages” και “Tomorrow never comes” θεωρούνται διλογία και το ένα συνέχεια του άλλου.
– Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε μία φοβερή έκδοση με DVD από την εμφάνιση στο Wacken το 2009, όπου καλεσμένοι των RAGE μεταξύ άλλων είναι ο Hansi Kursch (BLIND GUARDIAN) και ο Schmier (DESTRUCTION), σε μία εκπληκτική εμφάνιση από πλευράς Γερμανών.
– Τον Μάϊο του 2011, οι RAGE ήρθανε και πάλι στη χώρα μας στα πλαίσια της περιοδείας του δίσκου, συνοδευόμενοι από τους GRAVE DIGGER. Μία καλή εμφάνιση η οποία ωστόσο είχε την ατυχία η κιθάρα να ακούγεται τόσο δυνατά που ξερίζωσε τύμπανα αυτιών, ενώ σε συνάρτηση και με την φοβερή εμφάνιση (καταπληκτικό σετ και διάθεση) των GRAVE DIGGER πριν, τους έκανε να περάσουν και σχεδόν να μην ακουμπήσουν εκείνο το βράδυ…
Άγγελος Κατσούρας
