a
ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Uprising” – ENTOMBED
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ΕΤΑΙΡΙΑ: Music For Nations
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Nico Elgstrand & ENTOMBED
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Lars Göran Petrov
Κιθάρες – Uffe Cederlund
Κιθάρες – Alex Hellid
Μπάσο – Jörgen Sandström
Τύμπανα – Peter Stjärnvind
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, οι ΜΕΓΑΛΟΙ ENTOMBED έδειχναν για πρώτη φορά στην ένδοξη καριέρα τους μη κραταιοί, αποπροσανατολισμένοι και σαν να είχαν ξεχάσει τις ρίζες τους. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν ο απόηχος του προηγούμενου (1998) και πέμπτου τους άλμπουμ, “Same difference”. Ένα πάρα πολύ καλό –σχεδόν alternative σε σημεία- άλμπουμ, αλλά όχι για τους ENTOMBED. Όντας και το πρώτο άλμπουμ μετά την αποχώρηση του τυμπανιστή-ογκόλιθου Nicke Andersson, η μπάντα το πήγε εντελώς «αλλού» και παρά την τόλμη της μη επανάληψης, δεν δικαιώθηκε ιδιαίτερα από το αποτέλεσμα. Τουλάχιστον στα μάτια των οπαδών, οι οποίοι άμεσα αποκήρυξαν το άλμπουμ και μέχρι σήμερα λατρεύουν να το μισούν [Να προσθέσω εδώ ότι από τις «ομορφιές» που έχουν βγάλει σαν ENTOMBED A.D. (τι A.D. ρε ταγάρια, μόνο “Chaos A.D.”), χίλιες φορές το “Same difference]. Kλείνει η παρένθεση και ώρα για το έκτο άλμπουμ της μπάντας και πρώτο τους για τη δεκαετία ’00. Σοφή η κίνηση να επιστρέψουν στη βρωμιά που ξεκίνησε στο “Wolverine blues” και κατ’ επέκταση το “To ride, shoot straight and speak the truth”. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να κοιτάς την θετική και αρνητική πλευρά και η αλήθεια είναι ότι σαν δίσκος το “Uprising” έχει μπόλικο trivia και από τις δύο.
Ας πιάσουμε το βασικό αρνητικό, που είναι ότι εκ των πραγμάτων δε γινόταν να επιστρέψουν στην έμπνευση της περιόδου 1990-1993 (τα τρία πιο αβίαστα σερί δεκάρια που πέτυχε Ευρωπαϊκή μπάντα στο ξεκίνημα της) και ειδικά του “Wolverine blues” (a.k.a. το καλύτερο άλμπουμ του σωτήριου έτους 1993 μαζί με το “Icon”, ένα είναι το “Icon”). Άρα το αγαπητό “Uprising” ήταν καταδικασμένο να χάσει τη σύγκριση από τα αποδυτήρια. Από την άλλη, επειδή χειρότερα από το “Same difference” όσο και να το θέλανε, ΔΕΝ γινόταν, το άλμπουμ αντιμετωπίστηκε (και ισχύει μέχρι σήμερα) σαν ένα comeback του συγκροτήματος και σαν δήλωση «είμαστε ακόμα εδώ». Η φρεσκάδα του είναι αναντίρρητη, το γρέτζο και η μπίχλα που υπήρχε στη μουσική τους επιστρέφει κατά μεγάλο μέρος, το πάθος είναι εκεί, η έμπνευση επίσης (όχι σε όλο το δίσκο αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό του) και η μηχανή αφού δέχθηκε γράσο πολυτελείας, άρχισε να ρολάρει όπως παλιά (πράγμα που στο επόμενο άλμπουμ “Morning star” κορυφώθηκε σαν νοοτροπία, αλλά αυτό θα το πούμε και θα το γιορτάσουμε του χρόνου). Το “Uprising” περιέχει μερικά από τα κορυφαία κομμάτια που γράψανε ποτέ, όπως το “Seeing red” που ανοίγει το δίσκο ροκαμπίλικα και το “Insanity’s contagious” που σέρνεται σαν ερπετό με το βάρος του.
Φυσικά το χαρακτηριστικό έπος του δίσκου είναι το “Say it in slugs” για το οποίο γυρίστηκε και βίντεο και το έχουν τιμήσει στις επισκέψεις τους στη χώρα μας, ενώ κορυφαία είναι η διασκευή στο “Scottish hell” των DEAD HORSE, έχουν κάνει άπειρες διασκευές σαν μπάντα, αλλά το συγκεκριμένο είναι σίγουρα στο τοπ 5 τους. Ο δίσκος έζεχνε MOTORHEAD από την αρχή ως το τέλος, ενώ είναι ευδιάκριτο ακουστικά το γεγονός ότι η μπάντα το διασκέδασε δεόντως κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ψυχωμένο άλμπουμ αν μη τι άλλο σε σχέση με το αποστειρωμένο και καναπεδάτο “Same difference”. 20 χρόνια μετά λογίζεται ως ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ της καριέρας τους, για πολλούς το σημαντικότερο της δεύτερης εποχής τους, καθώς το τρένο μπήκε ξανά στις ράγες μετά τον εκτροχιασμό που είχε υποστεί με υπαιτιότητα του προσωπικού και τους βοήθησε να παραμείνουν επίκαιροι και σε φόρμα σε όλη την δεκαετία που ακολούθησε, η οποία ενώ ξεκίνησε με τρία άλμπουμ ως το 2003, είχε στη συνέχεια μόνο ένα ακόμα το 2007 και κάπου κωλοκάθησαν (αν και όργωσαν τον κόσμο με πολλές περιοδείες). Στα 9 άλμπουμ των ENTOMBED (χωρίς A.D.), είναι στην 7η θέση, με μόνα χειρότερα τα “Inferno” και “Same difference”, αλλά…
Ακόμα και μία όχι τόσο σούπερ στιγμή τους (ένα τίμιο γεμάτο 8/10 δηλαδή), είναι καλύτερη και προτιμότερη από ολόκληρες δισκογραφίες, και ειδικά συγκροτημάτων που πήγαν να τους μοιάσουν (ακόμα γελάμε).
Did you know that:
– Στο “Uprising” επιστρέφει μετά από μια δεκαετία (και βάλε) το τερατάκι στο εξώφυλλο του demo “But life goes on”. Αγαπητό ΚΑΙ για αυτόν τον βασικότατο λόγο.
– Το συγκρότημα σε συνεντεύξεις εκείνη την εποχή, στις παρομοιώσεις με την επιρροή των MOTORHEAD, όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν, δήλωνε με στόμφο “Οι MOTORHEAD θα έπρεπε να πουλάνε εκατομμύρια δίσκους κι όχι οι METALLICA”. Έχετε χάρη που σας αγαπώ και είστε από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει. Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις μετά από χρόνια, τόνιζαν την αγάπη τους στην 80’s περίοδο των METALLICA πάντως, αλλά έλεγαν «σαν τους MOTORHEAD κανείς».
– Την παραγωγή ανέλαβε ο μετέπειτα μπασίστας και εν συνεχεία κιθαρίστας τους Nico Elgstrand.
– Τα τύμπανα στα “Year in, year out” και “Returning to madness” παίζει ο Fred Estby των DISMEMBER!
– Στο “In the flesh” που κλείνει το δίσκο, η διάρκεια που αναγράφεται είναι 6:66!
Άγγελος Κατσούρας
