ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Against” – SEPULTURA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1998
ΕΤΑΙΡΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Howard Benson, SEPULTURA
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Derrick Green – φωνητικά, ρυθμική κιθάρα
Igor Cavalera – ντραμς
Andreas Kisser – κιθάρα
Paulo Jr. – μπάσο
Αυτός κι αν ήταν κομβικός δίσκος για τους SEPULTURA… Για να δούμε τι προηγήθηκε και υπήρξε κοσμογονικό για το συγκρότημα, ώστε να μπούμε στο context του “Against”. Ο θάνατος του θετού γιου του Max Cavalera, Dana Wells, και η απουσία του από το Monsters of Rock του 1996, για να βρεθεί στην κηδεία του, ήταν η αφορμή για να ανοίξει ένα –άλυτο και βαθύ- θέμα, ανάμεσα στους τρεις υπόλοιπους του γκρουπ και τον –τότε- ηγέτη τους. Τέθηκε ζήτημα manager, αφού η Gloria Bujnowski, σύζυγος από τότε του Max Cavalera, κατηγορήθηκε ότι μεροληπτούσε εις βάρος του γκρουπ κι ενδιαφερόταν μόνο για τον σύζυγό της. Ζητήθηκε λοιπόν, αλλαγή manager, κάτι με το οποίο διαφώνησε πλήρως ο frontman του σχήματος και παραιτήθηκε, δίνοντας μία τελευταία μνημειώδη συναυλία στο Brixton Academy, ίσως την κορυφαία στην ιστορία των SEPULTURA, η οποία αποτυπώθηκε λίγα χρόνια αργότερα στο “Under a pale grey sky”, ένα από τα κορυφαία live άλμπουμ, όλων των εποχών στο ακραίο metal κι όχι μόνο, κατά τη γνώμη μου. Ένα live, όπου πριν βγουν στη σκηνή, οι κακές γλώσσες λένε ότι παίχτηκε άγριο ξύλο στα παρασκήνια, εξ ου και η τρομερή ενέργεια που έβγαλαν στη σκηνή!
Ο Cavalera δημιούργησε τους SOULFLY και οι υπόλοιποι SEPS, έψαχναν τον αντικαταστάτη του. Υποψήφιοι ήταν αρκετοί, ανάμεσά τους και ο Chuck Billy των TESTAMENT, που είχαν κυκλοφορήσει το “Demonic” λίγο καιρό πριν, αλλά και ο Phil Demmel, κιθαρίστας των MACHINE HEAD και των VIO-LENCE παλαιότερα. Κατέληξαν όμως στον θηριώδη Αμερικάνο, Derrick Green.Τον Green, τον πρότεινε ένας A&R της Roadrunner, που του έστειλε τη μουσική του “Choke”, μέσα από το “Against”, το γκρουπ άκουσε την εκδοχή του, τον κάλεσαν στη Βραζιλία και μετά από δύο εβδομάδες προβών, πήρε τη θέση που έμοιαζε πιο πολύ με ηλεκτρική καρέκλα!!!
Είναι δεδομένο ότι οι οπαδοί των SEPULTURA, θα έβλεπαν με πολύ μεγάλη δυσπιστία οποιονδήποτε προσπαθούσε να μπει στα παπούτσια του Max Cavalera. Πόσο μάλλον όταν εκείνος είναι έγχρωμος, με ράστα μαλλιά (μην απορείτε. Αν τώρα τα στερεότυπα είναι άκαμπτα, φανταστείτε 20 χρόνια πίσω). Κακά τα ψέματα, ας είμαστε ειλικρινείς, το “Against”, μουσικά, είναι μία πολύ λογική συνέχεια του “Roots”, απλά με πιο πολλά hardcore στοιχεία και φυσικά διαφορετικά φωνητικά. Υπάρχει πάλι έντονο το tribal στοιχείο με την εκ νέου συμμετοχή της φυλής Xavantes, υπάρχει η guest συμμετοχή του Jason Newsted (που έπαιζε ακόμα στους METALLICA), ο οποίος έπαιξε κιθάρα, percussion κι έκανε φωνητικά στο “Hatred inside”, που είναι από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, αλλά η κατάσταση δεν σώθηκε στο ελάχιστο.
Οι συνθέσεις, ως επί το πλείστον μικρές σε διάρκεια, έδειχναν ένα συγκρότημα που έχει χάσει λίγο τον προσανατολισμό και την συγκέντρωσή του, εξαιτίας όσων συνέβησαν. Τραγούδια σαν το “Boycott”, είναι μία σαφής προσπάθεια να κάνουν ένα καινούργιο “Roots bloody roots”, ενώ η επιλογής τους για τρίτο single στο “Tribus”, που είναι ένα instrumental διάρκειας 1,5 λεπτού, μόνο εμπιστοσύνη δεν δείχνει στην επιλογή τους για τα φωνητικά, βάζοντας μάλιστα για guest στο b’ side τον Mike Patton.
Η Roadrunner, δεν υποστήριξε σχεδόν καθόλου τον δίσκο αυτόν, ρίχνοντας όλο το βάρος της στους SOULFLY, που είχαν βγάλει το ντεμπούτο τους, τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, κάνοντας μάλιστα αξιοσημείωτες πωλήσεις και χρυσό δίσκο. Το “Against” ήταν μία τεράστια εμπορική αποτυχία, αν υπολογίσει κανείς ότι διαδέχτηκε το “Roots”, κάνοντας πολύ χαμηλές πωλήσεις (συνολικά πούλησε τουλάχιστον 5 φορές λιγότερο από το “Soulfly”). Το τέλος της δεκαετίας, βρήκε τους SEPULTURA στα σκοινιά, μάλλον όμως αδικώντας τους στον μουσικό τομέα, αφού υπήρξε αρκετή αρνητική προκατάληψη, αφού οι δίσκοι τους, δεν ήταν τόσο κακοί σε σχέση με την πορεία που φαινόταν να ακολουθούν τα αμέσως προηγούμενα χρόνια…
Σάκης Φράγκος
