ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Across the dark” – INSOMNIUM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2009
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Candlelight
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Samu Oittinen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, Μπάσο – Niilo Sevanen
Κιθάρες – Ville Friman
Κιθάρες – Ville Vanni
Ντραμς – Marcus Hirvonen
Μπορεί η μαγεία να μεταφερθεί μέσα από λέξεις σε ένα κείμενο; Μπορούν τα συναισθήματα να αποτυπωθούν σε προτάσεις που δημιουργούνται από το πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή; Ίσως είναι το λεξιλόγιο μου πολύ φτωχό για να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να ερμηνεύσω αυτό που συμβαίνει στη ψυχή μου με τους INSOMNIUM. Ίσως απλά είναι πολύ λογικό, οι νότες που ταξιδεύουν από τα τραγούδια τους με προορισμό κάθε φωτεινό και σκοτεινό σημείο του εσωτερικού μου κόσμου, να μην χρειάζονται απλά λόγια για να τις περιγράψουν. Γιατί αυτά τα συναισθήματα είναι μοναδικά. Και όπως τόσο διαφορετικά μιλούν σε εμένα, άλλο τόσο να παρηγορούν χιλιάδες κόσμου με τον δικό τους μοναδικό τρόπο.
Και αν απορεί κανείς με τον ποιητικό λόγο της εισαγωγής μου, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα άλλο παρά μόνο να βάλει έναν δίσκο των INSOMNIUM να ακούσει. Να χαθεί στη λυτρωτική άβυσσο των τραγουδιών τους, να διαβάσει στίχους που ξεχειλίζουν από έμπνευση και να αφήσει τη γλυκόπικρη μελαγχολία των ερωτικών μελωδιών τους να διώξει μακριά τους δαίμονες του, προσφέροντας στο τέλος μόνο λύτρωση και γαλήνη. Τότε θα καταλάβει, θα νιώσει. Στη προκειμένη περίπτωση μπορεί να το κάνει με το “Across the dark” που σήμερα κλείνει δέκα χρόνια ζωής και είναι ο λόγος που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Δεν μπορώ να πω ότι είναι ο πιο σημαντικός δίσκος των INSOMNIUM, γιατί όλα τα άλμπουμ τους είναι σημαντικά και μοναδικά. Το συγκρότημα αυτό άλλωστε δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα μία δουλειά που να θεωρείται έστω μέτρια, αντιθέτως όλα τους τα άλμπουμ είναι εξαιρετικά. Πρέπει κάποιος να έχει χάσει την όραση του για να μην βλέπει ότι οι INSOMNIUM είναι οι άξιοι διάδοχοι ενός ιδιώματος που δημιουργήθηκε από τιτάνες όπως οι DARK TRANQUILLITY, AT THE GATES, IN FLAMES, SENTENCED, AMORPHIS κτλ. Ειδικά οι DARK TRANQUILLITY στα πρώτα βήματα των INSOMNIUM ήταν η βασική επιρροή της μπάντας. Με το Φιλανδικό όμως DNA που τρέχει μέσα στις φλέβες τους, οι INSOMNIUM έπλασαν τη δική τους ταυτότητα και ηγούνται με χαρακτηριστική άνεση στη νέα γενιά του melodic death.
Μία ταυτότητα βέβαια που μετά το εξαιρετικό breakthrough της μπάντας με το “Above the weeping world”, επισημοποιήθηκε στο “Across the dark”. Οι INSOMNIUM στο “Across the dark” τελειοποίησαν τον ήχο τους και ήταν έτοιμοι μετά από εκεί απλά να τον εξελίξουν, με τα αποτελέσματα να είναι άκρως θεαματικά σε κάθε προσπάθεια. Στα 45 λεπτά που διαρκεί το “Across the dark” οι INSOMNIUM παίζουν ένα παιχνίδι αντιθέσεων, με τις συνθέσεις τους να σε οδηγούν από την χαρά στη λύπη και από εκεί στην απελευθέρωση. Το ξέσπασμα των συναισθημάτων ξεκινά αμέσως με το “Down with the sun” και συνεχίζεται αδιάκοπα σε κάθε τραγούδι, όπου οι μελωδίες εναλλάσσονται με riffs που στοιχειώνουν κάθε νευρώνα του εγκεφάλου. Όπως η ροή ενός ποταμού είναι αδιάκοπη προς μία κατεύθυνση, έτσι και στο “Across the dark” πατάς το play και δεν γυρίζεις πίσω, παρά μόνο για να πατήσεις το repeat για να το ακούσεις ξανά. Και πως να μην το κάνεις άλλωστε; Πως γίνεται να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου στο ρεφραίν του “Where the last wave broke”; Πως μπορείς να μην ουρλιάξεις τους στίχους του “The harrowing years”; Πως γίνεται να μην τσιτώσεις την ένταση του στερεοφωνικού στο ΕΠΙΚΟ κλείσιμο του “Against the stream”; Αλήθεια, ποια πρέπει να είναι η περιγραφή για αυτό το τραγούδι όταν στο σημείο μετά την μέση του σου δίνει την αίσθηση πως η καρδιά σου έχει φτερουγίσει; Πως γίνεται να μην γραφτεί μία λέξη για το ταξιδιάρικο “Lay of autumn”, με την εισαγωγική του μελωδία που είναι πιο γλυκιά από το φιλί της ομίχλης που γλιστρά ανάμεσα στα δέντρα του δάσους;
Οι INSOMNIUM είναι αλήθεια πως έγιναν γνωστοί από τα “Shadows of the dying sun” και “Winter’s gate”. Δεν μπορώ να καταλάβω πως η αναγνώριση δεν ήρθε νωρίτερα. Ίσως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Σίγουρα όμως οι ποιότητα των άλμπουμ τους δεν το δικαιολογεί. Με άλμπουμ όπως το “Across the dark”, οι INSOMNIUM παίζουν μπάλα σε ένα γήπεδο που οποιοσδήποτε αντίπαλος τρέμει να πατήσει το πόδι του και άνετα παίρνουν τον τίτλο της καλύτερης melodic death μπάντας, από την νεότερη γενιά φυσικά.
Did you know that:
-Το τραγούδι “Weighed down with sorrow” είναι αφιερωμένο στον Miika Tenkula των SENTENCED.
-Στο άλμπουμ συμμετέχει ως guest o Aleksi Munter των SWALLOW THE SUN παίζοντας τα πλήκτρα του δίσκου. Επίσης τα καθαρά φωνητικά στα τραγούδια “Where the last wave broke”, “The harrowing years” και “Lay of autumn” ανήκουν στον Jules Naveri των PROFANE OMEN, που συμμετέχει και αυτός ως guest.
Δημήτρης Μπούκης
