a
ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “The crucible of man: something wicked this way comes pt.2” – ICED EARTH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2008
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: SPV
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jim Morris, Jon Schaffer
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Matt Barlow – φωνητικά
Jon Schaffer – κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, φωνητικά
Brent Smedley – ντραμς
Έχοντας την τύχη να μιλήσω με τον Jon Schaffer, κατάλαβα πως είναι ένας πολύ συναισθηματικός άνθρωπος και η μουσική που γράφει είναι ένα δημιούργημα του εσωτερικού του κόσμου. Πάντα απορούσα όμως για τις δύο πολύ μέτριες, έως κακές, κυκλοφορίες “Framing armaggedon” και “Crucible of man”. Η αλήθεια είναι πως αυτή η εποχή ήταν πολύ δύσκολη για τον αρχηγό των ICED EARTH. Οι διάφορες κακοτοπιές που του συνέβησαν στην προσωπική του ζωή, ήταν αρκετές για να τον επηρεάσουν τόσο συναισθηματικά όσο και συνθετικά.
Κάτι που προφανώς δεν άλλαξε ούτε με την αντικατάσταση του Tim “Ripper” Owens με τον Matt Barlow. Η επιστροφή του κάποτε μακρυμάλλη τραγουδιστή, που είχε συνδέσει το όνομα του με μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των ICED EARTH, συνοδεύτηκε με επιφωνήματα χαράς από τους απανταχού οπαδούς του συγκροτήματος. Η παρουσία του Barlow όμως δεν ήταν αρκετή για να πατήσει το κουμπί της επανεκκίνησης ο Schaffer. Άλλωστε, με την πλειοψηφία των τραγουδιών να έχουν ετοιμαστεί από την περίοδο του “Framing armaggedon”, δύσκολα θα άλλαζε κάτι στην σύνθεση τους και στην τελική τους μορφή. Το αποτέλεσμα ήταν να κυκλοφορήσει, για μένα προσωπικά, ο χειρότερος δίσκος των ICED EARTH, το “The crucible of man: something wicked this way comes pt.2”.
Με τον δίσκο αυτό κλείνει το concept που είχε οραματιστεί ο Schaffer, στην μαγική τριλογία τραγουδιών που βρίσκουμε στο εξαιρετικό “Something wicked this way comes”. Το δεύτερο μέρος του concept ξεκινά από την γέννηση του Set (η μασκότ της μπάντας), ο οποίος ουσιαστικά είναι και ο σωτήρας της φυλής των Setians, αλλά αποδεικνύεται πως είναι ο αντίχριστος για τους ανθρώπους, μιας και είναι ο υπεύθυνος για την σταύρωση του Χριστού.
Αν και το επιστημονικής φαντασίας concept παρουσιάζει ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον, το μουσικό κομμάτι είναι αυτό που επισκιάζει όλη την προσπάθεια. Ο δίσκος κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, με μέτριες συνθέσεις, αδιάφορες μελωδίες και γενικότερα ένα σύνολο πολύ βαρετό. Δεν είναι τυχαίο που στα live τους οι ICED EARTH δεν τιμούν αυτόν τον δίσκο ούτε με ένα τραγούδι. Ευτυχώς όμως για τους ICED EARTH, ένας άσχημος κύκλος τελειώνει με αυτό εδώ το άλμπουμ. Την επιστροφή της μπάντας στις κυκλοφορίες που είναι αντάξιες του ονόματος τους, θα την δούμε όταν θα έρθει η επέτειος του “Dystopia”.
Did you know that:
-Ο Matt Barlow αποχώρησε ξανά από τους ICED EARTH, τρία χρόνια και κάτι ψιλά μετά την επιστροφή του, δηλώνοντας μεταξύ άλλων πως είχε αυστηρές οικογενειακές υποχρεώσεις. Αν και η ανακοίνωση της αποχώρησης του ήρθε τον Μάρτιο του 2011, ο Barlow συμμετείχε στην καλοκαιρινή περιοδεία εκείνης της χρονιάς, με την τελευταία του εμφάνιση με την μπάντα να σημειώνεται στις 6 Αυγούστου, στο Wacken Open Air.
Δημήτρης Μπούκης
Ακολουθούν η face to face συνέντευξη που είχε κάνει ο Φραγκίσκος Σαμοΐλης με τον Jon Schaffer και τον Matt Barlow, για το έντυπο Rock Hard κατά τη διάρκεια της προώθησης αυτού του δίσκου, καθώς και η παρουσίασή του. Όπως πάντα, με φωτογραφίες εποχής!
ICED EARTH interview (Jon Schaffer – Matt Barlow)
“The path they choose…”
Αν στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 ρώταγες έναν Έλληνα μεταλλά αν ακούει ICED EARTH και σου έλεγε όχι, θα αποτελούσε εξαίρεση του κανόνα. Μία μπάντα που λατρεύτηκε όσο λίγες στη χώρα μας, μία μπάντα που τίμησε την λατρεία του κόσμου που την ανέδειξε με την κυκλοφορία του “Alive in Athens” κι εκείνες τις 2 αλησμόνητες βραδιές και μια μπάντα-σύμβολο γενικότερα σε ένα καιρό που τα σύμβολα είναι ελάχιστα. Τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει για τα καλά την κάτω βόλτα, ελπίζοντας φυσικά να επανακάμψουν, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτό. Επανενωμένοι, με τον Matt Barlow ξανά στη φυσική του θέση, εκείνη του τραγουδιστή της μπάντας, οι ICED EARTH ήρθαν στη χώρα μας για να εμφανιστούν στο Rock ‘Em All Festival, κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ, “The crucible of man” και ο χρόνος κρίνεται κατάλληλος για κουβέντα. Χώρος… President Hotel Athens. Απέναντί μου οι κύριοι Matt Barlow και Jon Schaffer. Πολλά ειπώθηκαν αλλά δε χώρεσαν σε αυτές τις σελίδες … Μια ιδέα όμως παίρνετε για τους ICED EARTH του σήμερα.
Είναι ωραίο να σας έχουμε και τους δύο μαζί πίσω στην Ελλάδα, για ακόμα μία φορά…
Matt: Σε ευχαριστώ φίλε. Είναι όντως πολύ ωραία. Νιώθω πολύ όμορφα που επέστρεψα. Ξέρεις, ήταν μια νέα εμπειρία για μένα μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Την τελευταία φορά που είχα έρθει δεν ήταν ακόμα όλοι οι διάδρομοι έτοιμοι, ούτε όλοι οι δρόμοι.
Ας αρχίσω με τον Matt, Jon, καταλαβαίνεις ελπίζω.
(γέλια)
Πώς αισθάνεσαι μετά από τόσα χρόνια απουσίας;
Matt: Υπέροχα! Μέχρι στιγμής όλα πάνε ιδανικά. Υπήρχαν και μερικές περίεργες διατυπώσεις από τον Τύπο, αλλά η τεράστια πλειοψηφία μου επιφύλαξε εξαιρετική υποδοχή.
Είναι αλήθεια ότι μας έλειψε η φωνή σου. Βέβαια τώρα που σε βλέπω κι από κοντά μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μας λείπουν και τα μαλλιά σου. Ήταν έγκλημα αυτό που έκανες!
Matt: (γέλια) Το ξέρω! Αλλά ίσως μου πάρει αρκετό χρόνο για να γίνουν όπως ήταν! (γέλια)
Jon: Τουλάχιστον δε μπλέκονται στα τάστα της κιθάρας μου τώρα! (γέλια)
Πώς είναι πλέον τα πράγματα μεταξύ σας;
Matt: Πιστεύω, ότι η σχέση μου με τον Jon έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Και το εννοώ αυτό. Έχουμε ωριμάσει πολύ και οι δύο τα τελευταία χρόνια σαν άνθρωποι, τόσο προσωπικά, όσο και επαγγελματικά. Βασικά έχουμε κατασταλάξει σχεδόν απόλυτα στο ποιοι είμαστε ακριβώς. Είμαστε γονείς πλέον και περάσαμε και αρκετά ο καθένας ξεχωριστά όλα αυτά τα χρόνια. Ιδιαίτερα ο Jon που συνέχιζε και ήταν πολύ ενεργό μέλος της μουσικής βιομηχανίας. Εγώ ξαναμπήκα τώρα, αλλά ποτέ δεν ήμουν τόσο χωμένος όσο o Jon. Εκείνος είχε αναλάβει από παλιά τα πάντα γύρω από τους ICED EARTH. Τόσο μουσικά, όσο και εμπορικά. Μπορεί να ήμουν κι εγώ μέρος και να έπαιρνα τα διάφορα μηνύματα και να έβλεπα τις διάφορες καταστάσεις, αλλά ο Jon είναι αυτός που πραγματικά τα ζούσε αυτά. Εγώ περισσότερο παρακολουθούσα. Αυτός αναμιγνυόταν. Πάντως μου φαίνεται και είναι πολύ πιο χαρούμενος από την προ-Century Media εποχή! Βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση.
Η ώρα του Jon. Πώς νιώθεις τώρα που κυκλοφορείς το άλμπουμ που σηματοδοτεί το τέλος του concept σου και έχεις και τον Matt πίσω στη μπάντα; Αν δεν κάνω λάθος θα επανακυκλοφορήσει όλο το concept με τη φωνή του Matt;
Jon: Ναι, αλλά θα είναι αποκλειστικά σε box set και το έχει αναλάβει η SPV. Το “Framing Armageddon” θα μείνει ως έχει. Δεν προσπαθούμε και δε θέλουμε να σβήσουμε την ιστορία. Θα είναι ωραίο να βέβαια να έχουμε όλο το concept με μια φωνή και αυτός είναι ο λόγος που το κάνουμε. Η ιδέα να κυκλοφορήσει σε box set όλο το concept υπήρχε από την αρχή του συμβολαίου με την SPV το 2003. Ήμουν πολύ ικανοποιημένος με την προώθηση του “Something wicked” και είπαμε να μην κυκλοφορήσουμε ειδικές εκδόσεις σε κάθε άλμπουμ. Απλά μια παγκόσμια digipack για κάθε άλμπουμ, αλλά να κάνουμε μία μεγάλη μόλις ολοκληρωθεί το concept. Τώρα έχει περισσότερο νόημα να το κάνουμε επαναηχογραφώντας τα φωνητικά του “part I” και να τα κυκλοφορήσουμε μαζί σε ένα box set.
Τώρα που τελείωσε επιτέλους το πλάνο σου, είσαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα; Ήταν όπως το φαντάστηκες;
Jon: Ναι! Δούλεψα πάρα πολύ για να το πετύχω και πιστεύω ότι βγήκε υπέροχο τελικά. Βέβαια από άποψη παραγωγής στο δεύτερο μέρος προσέξαμε λίγο τον όγκο μας και ήταν σαφώς καλύτερος από του πρώτου, όπου θα μπορούσε να είναι περισσότερος. Υπήρχε, αλλά αν ύψωνες τη φωνή μπούκωνε λίγο. Κάτι σαν το “…and justice for all” των METALLICA για να καταλάβεις. Βέβαια έπρεπε να συνηθίσω ότι όλα έχουν γίνει ψηφιακά πλέον. Είμαι οπαδός του αναλογικού.
Έτσι πάει η εποχή όμως.
Jon: Το ξέρω, αλλά στο λέω ειλικρινά, σκέφτομαι στο επόμενο άλμπουμ να επιστρέψω στην κασέτα. Τουλάχιστον στις κιθάρες. Υπάρχει αυτό το κάτι στο αναλογικό που μου δίνει πραγματικά τον ήχο μου. Μπορεί στα ψηφιακά να ακούγονται όλα πιο τέλεια, αλλά κάτι λείπει.
Όπως πάντα κάτι λείπει όταν ακούς ένα άλμπουμ σε βινύλιο και το ίδιο άλμπουμ σε CD.
Jon: Σίγουρα! Δεν έχω πικάπ εδώ και 20 χρόνια, αλλά πραγματικά θα ήμουν περίεργος να δω πώς θα ακουγόταν αν κάποιος τα έγραφε όλα ψηφιακά και μετά τα μετέφερε αναλογικά σε βινύλιο. Έχουν κυκλοφορήσει οι δουλειές μας σε βινύλιο, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ κανένα από αυτά. Πρέπει να έχω μόνο το πρώτο (γέλια).
Και τα δύο άλμπουμ πάντως του concept διαφέρουν από το κλασικό ύφος των ICED EARTH. Σίγουρα είναι concept και όταν περιγράφεις μια ιστορία πρέπει να προσαρμόζεσαι και στους στίχους και να προσέχεις τη μουσική ακόμα περισσότερο, αλλά έδειξες να πειραματίζεσαι αρκετά. Πιστεύεις ότι υπάρχουν οπαδοί σας που απογοητεύτηκαν, ή από την άλλη ότι κερδίσατε νέους οπαδούς που σας έμαθαν από τα 2 αυτά άλμπουμ;
Jon: Σίγουρα. Πάντα υπάρχει αυτό το στοιχείο ατόμων που πάνε κι έρχονται. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, προχωράνε τη ζωή τους και μερικοί κάποια στιγμή δε δίνουν σημασία. Πιστεύω ότι η πλειοψηφία των οπαδών μας παρέμεινε εκεί όλα αυτά τα χρόνια. Κάποιοι έφυγαν, κάποιοι άλλοι ήρθαν, αλλά είναι κάτι που πάντα γίνεται. Ξέρεις η Αμερική είναι πλέον η μεγαλύτερη αγορά για εμάς, η Αγγλία πιθανότατα η δεύτερη. Αλλάζουν τα πράγματα. Αλλά κοιτώντας τι πουλάμε το φαινόμενο είναι παγκόσμιο. Πουλάμε σχεδόν συνεχόμενα περίπου 250.000 κομμάτια, λες κι έχουμε κολλήσει. Αλλά δεν έχουμε κολλήσει αν σκεφτείς ότι υπάρχουν μπάντες που πουλάνε 50.000, 20.000…
Και πολύ λιγότερα…
Jon: Φυσικά και πολύ λιγότερα. Άρα δεν είναι κακό. Είναι πολύ περίεργο να είσαι σε αυτήν την κατηγορία πωλήσεων για τόσο πολύ καιρό. Αν κοιτάξεις όμως το πόσο έχει αλλάξει η μουσική βιομηχανία σε αριθμούς, τότε βλέπεις ότι τα πράγματα πάνε πάρα πολύ καλά στην εποχή του downloading και του internet. Πιστεύω ότι πιθανότατα αν το πρώτο άλμπουμ των ICED EARTH είχε βγει το 1980 και όχι το 1990 τώρα θα ήμασταν…
Οι IRON MAIDEN;
Jon: Στην ίδια κατηγορία, ναι! Eίναι τελείως διαφορετικός κόσμος. Με την ίδια λογική βέβαια αν είχαμε βγει στα μέσα των 90’s ίσως ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα για εμάς. Θα μισούσα να ήμουν σε μια μπάντα που βγαίνει τώρα ή που βγήκε πριν λίγα χρόνια, γιατί τα πράγματα είναι πάρα πολύ πιο δύσκολα.
Matt: Όλες οι νέες μπάντες δίνουν τη μουσική τους στο internet.
Το κάνουν για το καλό τους όμως, την προώθησή τους. Υπάρχουν πλέον τόσες πολλές μπάντες σε κάθε ύφος του heavy metal και κάπως πρέπει να ακουστούν.
Matt: Ναι, αλλά νομίζω ότι το internet είναι καλό για μπάντες όπως οι ICED EARTH. Γιατί μπάντες σαν εμάς δίνουν δείγματα της μουσικής τους από το επερχόμενο ας πούμε CD τους, ο κόσμος τα ακούει και πάει και αγοράζει το άλμπουμ μετά. Μπορεί να «κατεβάζουν» κομμάτια των ICED EARTH, αλλά μετά αγοράζουν και τους δίσκους τους επίσης.
Jon: Νομίζω ότι η πλειοψηφία των οπαδών των ICED EARTH το κάνει αυτό.
Matt: Ναι. Δεν ξέρω αν οι οπαδοί των ICED EARTH είναι πιο ειλικρινείς από τους οπαδούς άλλων συγκροτημάτων, αλλά ξέρω σίγουρα ότι πολλές metal μπάντες έχουν ειλικρινείς οπαδούς που καταλαβαίνουν ότι αν δε στηρίξουν τη μπάντα που αγαπάνε αγοράζοντας τους δίσκους της, τότε η μπάντα πολύ απλά δε θα τα βγάλει πέρα και δε θα δημιουργεί πια μουσική. Και αυτό δεν το θέλουν οι οπαδοί.
Jon: Έτσι είναι ο τρόπος ζωής όμως πια. Πιστεύω ότι είναι λυπηρό ότι τα παιδιά του σήμερα δε θα μάθουν ποτέ πώς είναι το συναίσθημα της αναμονής! Της προσμονής. Να ξέρεις ότι βγαίνει το νέο άλμπουμ των MAIDEN, να μην έχεις ακούσει το παραμικρό και να περιμένεις να πάς στο δισκοπωλείο να το αγοράσεις τη μέρα που βγαίνει…
Να πάρεις στα χέρια σου το βιβλιαράκι με τους στίχους και να τους αποστηθίζεις πλέον μετά την 5η συνεχόμενη φορά που το έχεις ακούσει διαβάζοντας παράλληλα και τους στίχους και δημιουργώντας εικόνες στο μυαλό σου.
Jon: Ακριβώς αυτό! Είναι τραγικό. Πλέον έχουν όλοι ακούσει το νέο άλμπουμ 2 μήνες πριν βρεθεί στα δισκοπωλεία. Και έτσι και οι πωλήσεις δε μπορούν να είναι ίδιες.
Ναι, αλλά πλέον το όνομα ICED EARTH είναι δυνατό και ικανό από μόνο του να πουλήσει. Ακόμα και ποπ μουσική να παίζατε…
(κοιτιούνται σαν καθυστερημένοι και σκάνε στα γέλια)
Jon: Έλα τώρα! (γέλια) Διάγραψέ το αμέσως! (γέλια)
ΟΚ, αλλά έχετε οπαδούς που θα αγοράσουν το άλμπουμ σας, ακόμα κι αν είναι χάλια. Πιστούς οπαδούς. Και αυτό σας δίνει μια ασφάλεια.
Matt: Ξέροντας τον Jon, μπορώ να σου πω ότι αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ. Δε θα κυκλοφορούσε κάτι ο Jon αν δεν ήταν άξιο των ICED EARTH. Αν δεν ήταν ICED EARTH.
Jon: Ξέρεις, δεν έχει να κάνει με το αν θα απογοητεύσω εσένα και τους υπόλοιπους οπαδούς μας. Έχει να κάνει με εμένα. Να μην απογοητεύσω τον εαυτό μου. Δεν θα πρέπει να ζήσω μαζί σου, αλλά με τον εαυτό μου. Ας το θέσω έτσι… Αν απογοητεύσω όμως τον εαυτό μου, τότε ξέρω και είμαι σίγουρος ότι θα απογοητευτείτε κι εσείς. Έτσι πάει. Πάντα βασίζω τις αποφάσεις μου, όλες, από τη μουσική μέχρι τα μπλουζάκια, τα εξώφυλλα των CD, όλες, κρίνοντάς τες σαν τον δεκατετράχρονο μεταλλά που ζει μέσα μου. Πώς θα τα έβλεπα εγώ αυτά τότε.
Άρα η στιγμή που θα απογοητεύσεις τον εαυτό σου, θα είναι και η στιγμή που θα σταματήσουν να υπάρχουν και οι ICED EARTH;
Matt: Νομίζω ναι. Απολύτως! Αν νιώσω από τη διαδικασία σύνθεσης ότι η φωτιά δεν καίει πλέον τόσο δυνατά μέσα μου, αυτό θα είναι η αρχή του τέλους. Επειδή δε θέλω να γίνουν οι ICED EARTH μια μπάντα που θα κυκλοφορούν μέτρια άλμπουμ, όπως πολλοί από τους ήρωές μου, απλά και μόνο για να διατηρήσουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους. Δεν θα ήθελα να το κάνω αυτό. Θα προτιμούσα να σταματήσω. Να τελειώσω με ψηλά το κεφάλι.
Υπάρχουν είναι η αλήθεια αρκετές τεράστιες μπάντες που θα έπρεπε να μας αποχαιρετήσουν πλέον…
Matt: Σίγουρα! Αλλά από την άλλη έχω να πω ότι το τελευταίο άλμπουμ των IRON MAIDEN είναι πραγματικά πολύ καλό.
Είναι, αλλά είχαν και αρκετά χρόνια να μας παρουσιάσουν κάτι πραγματικά τόσο καλό.
Matt: Ναι, αλλά είναι καλύτερα έτσι από το τίποτα.
Ας επιστρέψουμε σε εσάς. Πώς είναι η ενέργειά σας επί σκηνής μετά από τόσα χρόνια που ήσασταν χώρια; Ειδικά εσύ Matt, ξαναμπαίνεις στο κόλπο;
Matt: (γέλια) It feels good man! Real good!
Jon: Αν εξαιρέσεις τα μαλλιά του, που ώρες-ώρες μου λείπουν, τα πράγματα είναι εξαιρετικά. Όταν βγει όμως πάνω στη σκηνή ο Matt, τα ξεχνάω κι εγώ και όλοι τα μαλλιά του. Η ενέργεια βγαίνει από τη ψυχή και το πνεύμα και όλη τη μπάντα και όχι από τρίχες.
Πώς νιώσατε στο πρώτο σας live μετά το reunion ας πούμε; Υπήρχε κάποιο άγχος στην αρχή;
Matt: Σίγουρα, αλλά δεν είχε καμία σχέση με παλιά. Με ρώτησε και η γυναίκα μου γι’ αυτό και όταν το σκέφτηκα κατάλαβα ότι δεν είναι όπως παλιότερα όταν πρωτοήρθα στη μπάντα που έβγαινα στη σκηνή και ανησυχούσα για τόσα πολλά πράγματα και εκτός σκηνής. Επίσης έχω κάνει τόσες φορές αυτά τα πράγματα που απλά δε φεύγουν από μέσα μου. Ίσως λίγο στα νέα κομμάτια, που δεν τραγουδούσα εγώ να είμαι πιο προσεκτικός και να αγχώνομαι…
Ήθελα να φτάσουμε εκεί, στα κομμάτια του Ripper…
(άπειρα γέλια από τον Matt και ξαφνικό «πέταγμα» του Jon)
Καταλαβαίνεις, ελπίζω, πως το λέω Jon (σ.σ. ήλπιζα ο άμοιρος)…
Jon: OK, απλά μην το λες, επειδή το θέμα “Ripper” τέλειωσε. Και αυτό το παρατσούκλι… (αναφερόμενος στον Matt) ίσως να βγάλουμε και σε σένα κάποιο μεσαίο όνομα, όπως “the mayhem” ή “the copper”.
Matt πώς τα καταφέρνεις με τα τραγούδια που έλεγε ο Ripper;
Matt: Βασικά το είχα συζητήσει με τον Jon και είπαμε να τα προσεγγίσω με το δικό μου τρόπο βέβαια, αλλά να μην αλλοιώσω πολύ την αρχική εκδοχή. Προσπαθώ απλά να προσαρμοστώ στον τρόπο του, αλλά με τη δική μου φωνή και το δικό μου τρόπο φυσικά.
Πώς νιώθετε που βρίσκεστε ξανά μαζί στην Ελλάδα; Τί να περιμένουμε από εσάς;
Jon: Να σου πω την αλήθεια έχουμε απογοητευτεί λίγo. Ξέραμε αρχικά ότι θα είναι ένα ICED EARTH headlining show, αλλά μάθαμε τελικά ότι θα παίξουμε σε φεστιβάλ, κάτι που δεν μας ενθουσίασε. 75 λεπτά χρόνου δεν μας αρέσει ιδιαίτερα. Δεν μου πολυαρέσουν τα φεστιβάλ. Μεγάλη απόσταση από τον κόσμο, διαφορετικά είδη μεταλλάδων που ο καθένας έρχεται να δει τη μπάντα του τις περισσότερες φορές.
Δεν ξέρω πόσοι ακούνε ICED EARTH και VENOM ταυτόχρονα ας πούμε.
Jon: Ακριβώς αυτό. Σε πολλούς οπαδούς μας ας πούμε δεν αρέσουν οι VENOM λογικά, αλλά ούτε κι εμένα, ειδικά για πολύ ώρα. Επίσης δε νομίζω ότι κι εμείς αρέσουμε σε όλους τους οπαδούς των VENOM. Θέλαμε ένα δικό μας σόου, να είναι όπως το θέλουμε εμείς. Αλλά λογικά θα έρθουμε πίσω σύντομα γι’ αυτό.
Θα ξαναγυρίσετε ένα ακόμα DVD στην Ελλάδα;
Jon: Δεν σκοπεύουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο σύντομα. Αλλά θα ήταν καλή ιδέα. Άλλωστε η κάμερα στο DVD που γυρίσαμε στην Ελλάδα είναι λίγο χάλια. Πάντως έχουμε μαζέψει αρκετό υλικό από τα φεστιβάλ που παίξαμε αυτό το καλοκαίρι, θα δούμε πως βγαίνουν και πιθανόν να τα κάνουμε ένα DVD. Θα λέγεται “The summer slaughter” και θα επικεντρώνεται στα καλοκαιρινά σόου. Αλλά σου ξαναλέω ότι ΑΝ είναι καλά αυτά που έχουμε τραβήξει, θα το κάνουμε. Όμως είναι σε φεστιβάλ οι εμφανίσεις και δεν είναι εύκολο. Δεν είναι το ιδανικό, αλλά θα το προσέξουμε. Ίσως χρησιμοποιήσουμε περισσότερα από την εμφάνισή μας στο φεστιβάλ του ROCK HARD. Ήταν η καλύτερη εμφάνισή μας φέτος, φοβερό σόου, πολύ ωραία ατμόσφαιρα, έχουμε πολύ κοινό στη Γερμανία. Φυσικά παίζει ρόλο και η σχέση… βλέπεις είναι το ROCK HARD και έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση.
Άλλωστε στην ουσία ξεκινήσατε μέσω του ROCK HARD… Είχατε βγει demo του μήνα στο Γερμανικό ROCK HARD.
Jon: Ακριβώς! Χρωστάμε αρκετά στο περιοδικό και τους υπευθύνους του. Οι αναγνώστες το ανακήρυξαν μεν, αλλά ο Holger Stratmann μας έδωσε την ώθηση. Του αρέσαμε πάρα πολύ και μας βοήθησε όσο μπορούσε. Μας διαφήμισε, μας προώθησε. Είναι αυτός που μας έφερε σε επαφή με τη Century Media (σ. Σάκη Φράγκου: Το ROCK HARD Γερμανίας και η Century Media στεγάζονται στην ίδια πόλη, το Dortmund στη Γερμανία).
Και σε δύσκολους καιρούς… Την εποχή του black metal.
Jon: Ακριβώς! Άλλη αξία τότε. Υπάρχει μια σχέση με τον Holger που κρατάει πολλά χρόνια… 20 περίπου… Mεγάλη σχέση…
Τι σε έκανε να σκεφτείς να γυρίσει ο Matt στη μπάντα; Μήπως άκουσες το άλμπουμ του με τους PYRAMAZE;
Jon: Βασικά δεν το είχα ακούσει. Απλά έμαθα ότι θα τραγουδήσει και σκέφτηκα ότι μάλλον του είχε λείψει η μουσική. Είχαμε ειδωθεί μερικές φορές αυτά τα χρόνια που είχε φύγει από το συγκρότημα, αλλά τις περισσότερες αυτές δεν βρισκόμασταν υπό καλές συνθήκες… συνήθως σε κηδείες για να καταλάβεις. Δεν είχαμε κάτσει να μιλήσουμε. Ο Matt είχε μετακομίσει στην Ανατολική Ακτή, εγώ μέσα στα Κεντροδυτικά… Είναι 1000 μίλια απόσταση, οπότε καταλαβαίνεις. 12 ώρες οδήγησης. Βασικά πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι θα κάνω αυτό που νιώθω. Δε με νοιάζει τί λένε ή πιστεύουν οι άλλοι. Ας με πουν τρελό, ας με πούνε ό,τι θέλουν. Εγώ αυτό θα κάνω. Στην περιοδεία του “Glorious burden” ήμουν σε χάλια κατάσταση. Ειδικά στη μέση της. Η πλάτη μου ήταν χάλια. Γυρίσαμε και έκανα 2 εγχειρήσεις σε 2 μήνες και δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Κάναμε 7 εβδομάδες περιοδεία, γεννήθηκε η κόρη μου, μετά ξεκίνησα να δουλεύω το “Something wicked” που μου πήρε κάνα χρόνο, μετά κάναμε ένα διάλειμμα χωρίς σόου, και όταν ξεκίνησε η “Framing” tour ήμουνα σε πολύ καλή φόρμα. Και όλοι μαζί στη σκηνή ήμασταν πολύ καλοί. Και αυτό είναι οι ICED EARTH. Live μπάντα. Ακόμα και όταν παλιά ανοίγαμε για τους BLIND GUARDIAN, παίζαμε 3 encore και οι τύποι από τους BLIND GUARDIAN μας κοίταγαν λέγοντας “τί κάνουν αυτοί;”. Ήμασταν η μπάντα που άνοιγε, αλλά είχαμε συναίσθημα. Για αυτό είμαστε γνωστοί. Χωρίς συναίσθημα δεν πάς πουθενά. Και είχαμε φτάσει στο σημείο να μου λείπει ο Matt επί σκηνής, όπως και στους οπαδούς. Έτσι όταν έμαθα ότι θα ξανατραγουδήσει σε άλμπουμ, όλα έγιναν γρήγορα. Δεν έγιναν διαπραγματεύσεις, πράγματα πίσω από την πλάτη του Tim και τέτοια. Στην πραγματικότητα είχαμε κάνει τη συζήτηση με τον Tim σχετικά με ότι δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα στην περιοδεία. Είχαμε βγει για δείπνο μια-δυο φορές και κάτι έλειπε. Κάτι έπρεπε να γίνει. Έπρεπε να δουλέψουμε σε αυτό. Όμως αφού μιλήσαμε έμαθα για τον Matt και αποφάσισα να το κάνω. Ήταν Χριστούγεννα θυμάμαι, αλλά τί να κάνω. Να το αναβάλλω για μια άλλη μέρα; Να περάσουν τα Χριστούγεννα; Είναι τρελό, δεν έχει καμία σημασία. Ποτέ δεν είναι καλή στιγμή να απολύσεις κάποιον. Δεν είμαστε σαν τους JUDAS PRIEST που έκαναν 1,5 χρόνο διαπραγματεύσεων με τον Halford…
Ναι, αλλά έχετε ένα άλλο κοινό με τους PRIEST, τον “Ripper”. Σαν να τον κυνηγάει κάποια κατάρα. Πάει στους PRIEST, γυρνάει ο Halford, έρχεται στους ICED EARTH, γυρνάει ο Matt.
Jon: (ενοχλημένος κάπως) Δεν μπορώ χαρακτηρίσω καμία από τις στιγμές που ο Tim βρισκόταν στο επίκεντρο της δημοσιότητας σαν κατάρα. Μπορεί σαφέστατα να πάρει αυτά τα εφόδια και να συνεχίσει. Έχει φοβερή φωνή, τον σέβεται πολύ η μεταλλική κοινότητα. Είναι πιθανότατα κακό αυτό. Το ακούει από τον κόσμο γι’ αυτήν την κατάρα και όταν το ακούς συνέχεια ίσως αρχίζεις και το πιστεύεις και σε επηρεάζει. Ξεσπάς και διάφορα. Πρέπει να αναλάβει και τις ευθύνες του γι’ αυτά που του συμβαίνουν.
Ναι, αλλά έχει ένα βάρος πλέον το όνομά του και όχι άδικα. Για παράδειγμα η μπάντα του, οι BEYOND FEAR. Προσωπικά πιστεύω ότι αν δεν είχαν τον “Ripper” πίσω από το μικρόφωνο ίσως να μην είχαν καν συμβόλαιο, γιατί σαν μουσική δε λένε και τίποτα.
Jon: Δεν θα είχαν ούτως ή άλλως συμβόλαιο. Το παλιό μου management τους υπέγραψε, καταλαβαίνεις. Αλλού είναι το θέμα. Ήταν με τους JUDAS PRIEST, μετά με εμάς, τώρα με τον Malmsteen… Αν έχει πραγματικά αυτό που χρειάζεται σαν οντότητα, τώρα είναι η ώρα να το δείξει. Και νομίζω ότι αυτό μου φάνηκε ξεκάθαρα την περίοδο του “Framing Armageddon”. Τον ενδιέφεραν περισσότερο και ασχολιόταν περισσότερο με τους BEYOND FEAR παρά με τους ICED EARTH. Περισσότερο ανησυχούσε με τον εαυτό του και το side project του και στην τελική αυτό έλειπε στη σκηνή. Αν το πνεύμα σου δεν είναι 100% σε αυτό που κάνεις, δεν το κάνεις καλά (σ.σ. οπότε επιβεβαιώνει ουσιαστικά τις «κακές γλώσσες» που τον ήθελαν να φεύγει από τους ICED EARTH εξαιτίας της φτωχής σκηνικής του παρουσίας).
Επειδή μας πιέζει και ο χρόνος. Matt, θέλω να ακούσω προσωπικά από εσένα το λόγο για τον οποίο έφυγες τότε από τους ICED EARTH και τη metal σκηνή γενικότερα.
Matt: Υπάρχει ένας κατάλογος από λόγους, αλλά προφανέστατα η 11η Σεπτεμβρίου μας επηρέασε όλους (σ.σ. αρχίσαμε…). Όλος ο κόσμος και ειδικά στην Αμερική (σ.σ. μάλλον μόνο στην Αμερική…) επηρεάστηκε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Ήταν κομβική στιγμή. Εγώ προσωπικά άρχισα να καταλαβαίνω πού ήμουν στην ηλικία μου και έθεσα το ερώτημα αν μπορώ να ζήσω από τη μουσική. Επίσης κατάγομαι από στρατιωτική στην ουσία οικογένεια. Όλοι στην οικογένειά μου έχουν υπηρετήσει και έχουν δεσμευτεί με το στράτευμα με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Μίλησα επίσης με τον αδερφό μου, ο οποίος επίσης είναι αστυνομικός και αυτό ήταν καλό, γιατί μου έδειξε ουσιαστικά το δρόμο. Και ήξερα ότι αν το επέλεγα θα το κατάφερνα. Σκεφτόμουν εμένα, τη χώρα μου, την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου, την επιθυμία μας να κάνουμε παιδιά. Αφού έγινα αστυνομικός δε μας πήρε πολύ να κάνουμε τα 2 αγόρια μας με τη Χέδερ. Θα έλεγε ότι περισσότερο από οτιδήποτε ήταν μια προσωπική σχέση, γιατί υπήρχαν συγκεκριμένα πράγματα που ήθελα να κάνω στη ζωή μου και δεν ήμουν σίγουρος ότι η μουσική θα μπορούσε να μου τα δώσει αυτά.
Ναι, αλλά τώρα γύρισες… Μόνιμα ελπίζω.
Jon: Το ελπίζω. Σε αυτό το σημείο, είμαι ακόμα αστυνομικός…
Με συγχωρείς… Και πώς καταφέρνεις και φεύγεις τόσο καιρό για περιοδεία;
Jon: Είναι λίγο πιο πολύπλοκο, σίγουρα. Αυτό είναι το τέταρτο ταξίδι στην Ευρώπη που κάνω σε όλη μου τη ζωή. Υπάρχει ένα πρόγραμμα γι’ αυτά το οποίο βγαίνει νωρίς και μπορώ και τα κανονίζω προς το παρόν (σ.σ. πες το μας κι εμάς μεγάλε να το ξέρουμε…). Δε νομίζω ότι θα υπάρχει πρόβλημα.
ΟΚ… Ώρα να κλείσουμε.
Jon: Πάντα είναι ωραία να ερχόμαστε στην Ελλάδα… Ξέρετε ότι είναι πολύ ιδιαίτερο μέρος για εμάς. Χαρήκαμε που γυρίσαμε αν και περιμένουμε να έρθουμε ξανά για ένα σωστό headlining show. Δεν ξέρω βέβαια το πότε, μιας και έχουμε την Ιαπωνία το Νοέμβριο και την Αμερική Σεπτέμβρη-Οκτώβρη. Αλλά θα γυρίσουμε ίσως την άνοιξη…
Να σε δω Matt να κανονίζεις τις άδειές σου…
(γέλια)
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Jon: Εμείς ευχαριστούμε φίλε.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
ICED EARTH – “The crucible of man – Something wicked part 2” (SPV)
Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος. Ό,τι ξεκίνησε πριν δέκα χρόνια ο Jon Schaffer με το “Something wicked this way comes” και συγκεκριμένα με τα τρία τελευταία κομμάτια του δίσκου, καταφέρνει και το ολοκληρώνει με το δεύτερο μέρος της “Something wicked” διλογίας, το “The crucible of man”. Βέβαια δε νομίζω ότι αυτό έκαιγε τους περισσότερους από εμάς… Βλέπετε η επιστροφή του Matt Barlow δε θα μπορούσε να επισκιαστεί από κανένα άλλο γεγονός που να αφορούσε την μπάντα, αλλά δε θα μπορούσε επίσης παρά να αποτελεί και τον απόλυτο λόγο προσμονής για αυτήν την κυκλοφορία. Δυστυχώς όμως ο κύριος Schaffer απ’ ό,τι φαίνεται παραμένει στην περίοδο παρατεταμένου ντεφορμαρίσματος που ξεκίνησε από το “The glorious burden”. Το πρώτο μέρος της διλογίας, “Framing Armageddon”, με είχε πραγματικά απογοητεύσει. Οι ελπίδες μου ότι ήταν απλά μια δεύτερη κακή στιγμή στην τεράστια προσφορά και ιστορία αυτής της μπάντας, και τίποτα παραπάνω και ότι οι ICED EARTH θα επέστρεφαν δυναμικά ξανά, αναθερμάνθηκαν με την είδηση της επιστροφής του Matt Barlow, για όποιους λόγους (πραγματικούς και μη) έγινε αυτή. Όμως, ούτε αυτό τελικά μπόρεσε να σώσει την κατάσταση. Ας τα πάρουμε με τη σειρά, ξεκινώντας με τον κύριο Barlow. Όπως και να ‘χει, το να ακούς ξανά τη ζεστή και δυναμική φωνή του Matt σε τραγούδια των ICED EARTH, δίνει έξτρα ώθηση στα κομμάτια. Όμως η κατάσταση της φωνής του δεν είναι και στα καλύτερα επίπεδα. Υπάρχουν, δε, κομμάτια (όπως το “Minions of the watch”) που όχι απλά δεν τα έχει ούτε στο στούντιο, αλλά νομίζεις ότι έχουν γραφτεί για τον “Ripper” και μόνο. Ίσως θέλει χρόνο ακόμα για να αφομοιώσει ξανά το ύφος των ICED EARTH, όμως και η τελευταία του δουλειά με την μπάντα έδειξε ότι δεν είναι αυτός που ήταν. Αδιαμφισβήτητα πάντως παραμένει εξαιρετική φωνή και ταυτόσημη με το όνομα ICED EARTH… έστω και σε πτωτική πορεία. Μουσικά τώρα, το “The crucible of man” συνεχίζει ποιοτικά από εκεί που δυστυχώς τελείωσε ο προκάτοχός του και δείχνει πλέον ξεκάθαρα ότι οι ICED EARTH στρέφονται αποκλειστικά και μόνο στην αγορά της χώρας τους (η οποία τους είχε ψιλοχε***νους στην αρχή της καριέρας τους), η οποία τους θυμήθηκε μετά το “The glorious burden”. Τι κι αν ο δίσκος ξεκινάει πολύ καλά με το “Behold the wicked child” (μία από τις καλύτερες στιγμές του), τι κι αν η φωνή του Barlow και μόνο πάνω από τα riff του Schaffer ζωντανεύει μεγάλες στιγμές του πρόσφατου παρελθόντος… Η πρώτη απογοήτευση δεν αργεί να φανεί. Αρχίζοντας με το κομμάτι που ακολουθεί (“Minions of the watch”), τα πρώτα μαύρα σύννεφα κάνουν την εμφάνισή τους. Πραγματικά υπάρχουν κομμάτια σε αυτό το δίσκο (και μάλιστα πολλά, όπως τα “Crown of the fallen”, “Harbinger of fate”, “Crucify the king”, “Sacrificial kingdoms” και “Come what may”) που σε παλαιότερες κυκλοφορίες της μπάντας όχι μόνο δε θα έμπαιναν, αλλά θα τα έτρωγε και η σκόνη κάποιου συρταριού όπου θα τα είχε πεταμένα ο Schaffer ως “αδύναμα” και “μη άξια” για το όνομα ICED EARTH. Όμως οι καιροί αλλάζουν. Από την άλλη υπάρχουν ευτυχώς και πέντε κομμάτια (ναι… μόνο πέντε!) τα οποία όχι απλά αξίζουν, αλλά τα σπάνε κυριολεκτικά. Και αυτά είναι τα “Behold the wicked child”, “A gift or a curse” (εκπληκτική μπαλάντα που δε θυμίζει ευτυχώς “I died for you” και “A question of heaven”), “The dimension gauntlet” (με τα γνωστά speed-αριστά τρίηχα σήμα κατατεθέν του Schaffer), “I walk alone” και “Divide and devour”. Κομμάτια που δείχνουν ότι ο Schaffer φυσικά και “το έχει” ακόμα, αλλά τα νούμερα των πωλήσεων παίζουν πλέον μεγάλο ρόλο στη σύνθεσή του. Υπάρχει βέβαια πάντα το ελαφρυντικό του concept και ότι η μουσική πρέπει να συμβαδίζει με τους στίχους κλπ… Όμως σε ένα άλμπουμ να πω εντάξει (στο προηγούμενο ας πούμε)… Αλλά και σε δεύτερο συνεχόμενο πάει πολύ. Κι αν προσθέσουμε και το τρίτο και μη concept, “The glorious burden”, το ντεφορμάρισμα κρατάει πολύ. Τι να πω… Οι πωλήσεις στην Αμερική (και μόνο παραδόξως) με αποδεικνύουν λάθος… Όμως για έναν οπαδό της μπάντας που θεωρεί τα “Burnt offerings”, “The dark saga” και “Something wicked this way comes” ως εκ των κορυφαίων στιγμών των 90’s για το heavy metal, η τωρινή κατάσταση των ICED EARTH είναι πτωτική και μόνο. Και αν σαν σύνολο το “The crucible of man” είναι καλύτερο του μετριότατου επιεικώς προκατόχου του, δε σημαίνει ότι είναι και ιδιαίτερα καλός δίσκος. Ένα άλμπουμ με ελαφρά σημάδια ανάκαμψης, αλλά λίγος, πολύ λίγος για το όνομα και την ιστορία των ICED EARTH. Θα υπάρξει αλλαγή; Μακάρι, γιατί οι καλοί ICED EARTH λείπουν από τη σημερινή σκηνή του heavy metal.
6 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
