ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Altars of madness” – MORBID ANGEL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1989
ΕΤΑΙΡΙΑ: Earache/Combat
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Digby Pearson & MORBID ANGEL
ΣΥΝΘΕΣΗ:
David Vincent – φωνητικά, μπάσο
Trey Azagthoth – κιθάρες
Richard Brunelle – κιθάρες
Pete Sandoval – ντραμς
Σοκ και δέος κάλυψαν την Αμερική στον ήχο του ανεμοστρόβιλου που ονομάστηκε “Altars of madness” των ΜΕΓΑΛΩΝ MORBID ANGEL από την Florida. To συγκρότημα το οποίο είχε σχηματιστεί από το 1983 από τον κιθαρίστα Trey Azagthoth, τον μπασίστα Dallas Ward και τον ντράμερ –και μετέπειτα τραγουδιστή- Mike Browning, ετοίμαζε για χρόνια τα κομμάτια που θα κατέληγαν στο ντεμπούτο. Το 1987 κι αφού είχε προσχωρήσει στο συγκρότημα ο Richard Brunelle στις κιθάρες, υπέγραψαν στην New Renaissance Records και είχαν ήδη ηχογραφήσει από το 1986 αυτό που παραλίγο να γίνει το επίσημο ντεμπούτο τους, με τίτλο “Abominations of desolation”. Η μπάντα όμως δεν ήταν ευχαριστημένη από το τελικό αποτέλεσμα και δεν προχώρησε στην κυκλοφορία του. Στη συνέχεια και μετά από πολλά πάνε-έλα, στο συγκρότημα προσχώρησαν ο τραγουδιστής/μπασίστας David Vincent, ο οποίος είχε κάνει την παραγωγή στο “Abominations of desolation” και ο ντράμερ-χταπόδι Pete Sandoval. Tελικά το άλμπουμ ηχογραφήθηκε το Δεκέμβρη του 1988 στα ιστορικά Morissound Recording στην Tampa και ο ήχος που βγήκε στα 39’ σχεδόν της διάρκειας του έμελλε να αλλάξει για πάντα το πρόσωπο της σκληρής και πραγματικά ΑΚΡΑΙΑΣ μουσικής εκεί έξω. Ας μην ξεχνάμε ότι μόνο οι DEATH και AUTOPSY είχαν κυκλοφορήσει death metal άλμπουμ μέχρι τότε και το σοκ ήταν τεράστιο.
Οι MORBID ANGEL είχαν έναν τόσο δικό τους ήχο που μέχρι και σήμερα θεωρούνται ως η πρώτη αυθεντική death metal μπάντα, με τη λογική ότι οι thrash επιρροές δεν ήταν τόσο εμφανείς όσο των προαναφερθέντων DEATH/AUTOPSY. Η κιθαριστική προσέγγιση του Trey Azagthoth με τα στροβιλιζόμενα riff και τα ανεβοκατεβάσματα σε κλίμακες πάνω στο τάστο στα ρυθμικά μέρη ή το «άλογα που καλπάζουν» στυλ του όταν έπαιζε σόλο, τους κάνανε άμεσα ξεχωριστούς και αγαπητούς στο πεινασμένο για νέα ακρότητα κοινό. Επίσης σε συνδυασμό με το επιβλητικό τους παρουσιαστικό, τις ψαρωτικές φωτογραφίες της εποχής και τα επικίνδυνα βλέμματα τους –δε φημίζονταν και ως τα καλύτερα παιδιά της πιάτσας ούτως ή άλλως- έγιναν η νέα λατρεία των οπαδών, αναλογικά κάτι όπως οι SLAYER στο thrash χώρο, γιατί βγάζανε αυτό το πωρωτικό attitude εντός κι εκτός σκηνής. Το παίξιμο του Pete Sandoval μέχρι και σήμερα μελετάται από ειδικούς στο πως καταφέρνει κι ακούγεται τόσο αέρινο και παράλληλα άπιαστο σε σύλληψη, ενώ και η φωνή του Vincent είναι γνήσιος οχετός που φτύνει κάθε στίχο (και η οποία μέσα στα χρόνια θα βελτιωνόταν ακόμα περισσότερο). Το “Altars of madness” προκάλεσε άμεσα πάταγο και έγραψε ιστορία κατευθείαν με το που κυκλοφόρησε και συνεχίζει να το κάνει 30 χρόνια μετά.
Ο ίδιος ο Trey θόλωνε τρόπον τινά τα νερά, προκρίνοντας ως επιρροές του την ψυχεδελική μουσική και ιδιαίτερα τους PINK FLOYD. Σε μετέπειτα συνεντεύξεις του θα ήταν πιο ειλικρινής λέγοντας «Ήθελα να καταστρέψω τους πάντες τότε, η υπόθεση είχε γίνει πολύ ανταγωνιστική μεταξύ των συγκροτημάτων και ήθελα να γράψω μουσική που θα τους κάνει όλους να τρέξουν και να κρυφτούν». Η συγκεκριμένη δήλωση δείχνει και το αίσθημα υπεροχής που απέπνεαν και τότε, ενώ το στιχουργικό περιεχόμενο –επιμελούμενο από τον Vincent κυρίως- είχε να κάνει με Σατανισμό, αποκρυφισμό, φανερό αντιχριστιανισμό και γενικά μία obscure λογική που τους τοποθετούσε στην κορυφή των συγκροτημάτων που θεωρούταν απειλητικά και βλάσφημα για την εποχή. Το image τους και οι στίχοι όπως και η όλη τους νοοτροπία, επηρέασαν πολύ ακόμα και την μετέπειτα black metal σκηνή και ήταν η αρχή της απόλυτης κυριαρχίας τους όσον αφορά τον ακραίο ήχο γενικότερα. Ενδεικτικό του πόσο ήθελαν να πετύχουν, ήταν το γεγονός ότι παρότι είχαν πολλάκις προβάρει τα κομμάτια και κατά την εποχή του “Abominations of desolation” αλλά και πριν κάνουν το “Altars of madness”, είναι οι δηλώσεις του Trey ότι ήταν απροετοίμαστοι και το άλμπουμ τελικά κυκλοφόρησε όταν ένιωσαν ότι ήταν πανέτοιμοι να πραγματοποιήσουν το αρχικό τους όραμα.
Did you know that:
-To “Altars of madness” ήταν το πρώτο death metal εξώφυλλο του μετέπειτα εμβληματικότερου σκιτσογράφου του είδους, Dan Seagrave. Όντας μόλις 18 τότε, ο καλλιτέχνης περιέγραψε την όλη διαδικασία και συνάντηση: «Η μπάντα έτυχε να δει μία ανολοκλήρωτη έκδοση του εξώφυλλου και της άρεσε. Παρότι ήμουν μικρός τότε, ακόμα το θεωρώ ένα πολύ καλό δείγμα της δουλειάς μου. Πολλοί νομίζουν ότι δείχνει κυκλικό, αλλά πρόκειται απλά για μία επίπεδη επιφάνεια από απολιθωμένο υλικό μέσα στο οποίο υπάρχουν παγιδευμένες ψυχές».
-Η έκδοση του cd έχει δύο διαφορετικά οπισθόφυλλα, το καθένα με διαφορετικές φωτογραφίες.
-Γυρίστηκε σε βίντεο το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, “Immortal rites”.
-30 χρόνια μετά, θα δείτε το δίσκο σε κάθε πιθανό αφιέρωμα/λίστα/υμνικό άρθρο που αφορά το είδος και το μεταλλικό ήχο γενικότερα, αν κάτσω να αραδιάσω πού και πόσες φορές έχει αναφερθεί, δε θα φτάσει όλος ο server του περιοδικού.
Άγγελος Κατσούρας
