ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: Yngwie J. Malmsteen’s RISING FORCE – “Alchemy”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1999
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Spitfire/Dream Catcher
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Yngwie J. Malmsteen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Mark Boals
Κιθάρα – Yngwie J. Malmsteen
Μπάσο – Barry Dunaway
Drums – John Macaluso
Keyboardas – Mats Olausson
Λοιπόν, ξέρω τι σκέφτεστε… Πόσο σαβούρα είναι το “Alchemy” και τι σχέση έχει με τα αριστουργήματα του παρελθόντος! Θα σας πω. Κατά πρώτον, ναι, δεν συγκρίνεται με κανένα από τα άλμπουμ που προηγήθηκαν. Προσέξτε: μιλάμε για ΟΛΑ τα studio άλμπουμ που προηγήθηκαν του “Alchemy”. Όμως δεν είναι σαβούρα…σε καμία περίπτωση. Δεν γίνεται ένα άλμπουμ που έχει μέσα κομμάτια σαν το “Leonardo”, το “Stand” και το “Legion of the damned” να είναι σαβούρα. Ενδεχομένως έχει περάσει στη λήθη του χρόνου για άλλους λόγους αλλά όχι για την μέτρια ποιότητά του. Γιατί μπορεί να είναι σύνηθες στην εποχή μας να εξιδανικεύουμε δίσκους που κάποτε θεωρούνταν μέτριοι (ή ακόμη και σκουπίδια) αλλά προσωπικά δεν πέφτω σε αυτή την παγίδα αφού πάντα μου άρεσε το “Alchemy”. Από την άλλη δεν γίνεται να αγνοήσουμε το γεγονός ότι από εδώ ξεκινάει μία κατιούσα πορεία για τον Yngwie –καλλιτεχνική και εμπορική- αφού η συντριπτική πλειοψηφία των επόμενων δισκογραφικών προσπαθειών του κινείται σε πολύ ρηχά νερά.
Τι θυμάμαι, λοιπόν, από το “Alchemy”; Θυμάμαι ότι σε αντίθεση με το “Facing the animal” είχε γίνει ένα πολύ σοβαρό promotion ενώ είχε κάλυψη και από όλα τα μεγάλα μουσικά περιοδικά (και όχι μόνο το Burrn ή το Guitar World). Ειδική αναφορά γινόταν στην επιστροφή του ονόματος RISING FORCE στο εξώφυλλο του δίσκου ύστερα από μία δεκαετία (και βάλε). Και δεν ήταν μόνο αυτή η επιστροφή. Ο σπουδαίος Mark Boals, ο άνθρωπος που είχε συνδέσει το όνομα του με το αριστουργηματικό “Trilogy” αναλάμβανε χρέη τραγουδιστή και το αποτέλεσμα είναι με μία λέξη ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ! Ειλικρινά, η απόδοση του Boals πιάνει ταβάνι και τα κομμάτια απογειώνονται. Θυμάμαι, τέλος, ότι είχα πολλά χρόνια να εντυπωσιαστώ με ένα εξώφυλλο του Malmsteen και τα εύσημα πρέπει να πάνε στον ελληνικής καταγωγής Ioannis που φιλοτέχνησε την όλη δουλειά.
Όσο για τον πρωταγωνιστή του δίσκου, δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε κανέναν τροχό λέγοντας ότι για μία ακόμη φορά είναι τεχνικά αψεγάδιαστος και τα κλινικά τέλεια solos του συνεχίζουν την άτυπη, “love him or hate him” παράδοση. Αυτό όμως που συχνά παραβλέπεται στο εν λόγω πόνημα του Σουηδού είναι ότι είναι πολύ δουλεμένες οι συνθέσεις. Πέρα από τα τρία προαναφερθέντα κομμάτια (τα οποία θεωρώ σαν τα απόλυτα highlights), οι instrumental συνθέσεις του Malmsteen έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν και δεν είναι διόλου fillers! Από το εναρκτήριο “Blitzkrieg” και το “Blue” (γιατί όχι, ένας μικρός προπομπός αυτού που είδαμε φέτος με την τελευταία δισκογραφική πρόταση του Malmsteen) μέχρι και την τριλογία του “Asylum”, όλα πραγματικά σε καθηλώνουν και φυσικά ο Σουηδός είναι στο στοιχείο του.
Αυτονόητα, υπάρχει μία προφανής υπερβολή σε πολλά κιθαριστικά περάσματα και η παραγωγή του ίδιου είναι κατώτερη των περιστάσεων…που να φανταστούμε τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια! Αλλά αυτός είναι ο Malmsteen! Συνοψίζοντας σε μία φράση θα λέγαμε το εξής: Ναι, το “Alchemy” δεν είναι μέσα στους 6-7 κορυφαίους δίσκους του Σουηδού αλλά όχι, δεν είναι το κακό άλμπουμ που πολλοί έχουν σπεύσει να αποκηρύξουν.
Did you know that:
• Το ότι ο Malmsteen είναι τελειομανής και απίστευτα δεξιοτέχνης με την εξάχορδη θεά είναι γνωστό σε όλους. Αυτό που δεν είναι και τόσο γνωστό είναι ότι στο “Alchemy” παίζει μεταξύ άλλων και…σιτάρ (σαν άλλος Ραβί Σανκάρ)!
• O Mats Olausson που παίζει keyboards στο δίσκο βρέθηκε νεκρός το 2015 σε ένα ξενοδοχείο της Ταϊλάνδης. Ήταν μόλις 54 χρόνων.
• O Mark Boals έχει δημιουργήσει τους RING OF FIRE με τους οποίους έχει μία αξιόλογη δισκογραφία. Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι το συγκρότημα περιλαμβάνει σπουδαίους μουσικούς όπως οι Tony Macalpine, Virgil Donati, Philip Bynoe κ.α.
Σάκης Νίκας
