ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Street cleaner” – GODFLESH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1989
ΕΤΑΙΡΙΑ: Earache
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Justin Broadrick – G.C. Green
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Justin Broadrick – κιθάρα, φωνητικά, programming
G.C. Green – μπάσο
Paul Neville – κιθάρα
Mία από τις πλέον κρίσιμες στιγμές στην ιστορία της μουσικής περιλαμβάνει το συγκεκριμένο άρθρο, για ένα από τα καλύτερα και πλέον επιδραστικά άλμπουμ όλων των εποχών σε όλα τα είδη. Ας κάνουμε ένα μικρό flash back. Στο Canterbury Arms του Brixton στο Λονδίνο, οι GODFLESH που είχαν ήδη κυκλοφορήσει το 1ο τους ομότιτλο ΕΡ, συστήθηκαν για πρώτη φορά στο συναυλιακό κοινό, ενώ στη συνέχεια αποδέχτηκαν πρόταση των NAPALM DEATH να ανοίγουν τις συναυλίες τους, των οποίων μέλος αποτέλεσε ο κιθαρίστας/τραγουδιστής/ψυχή της μπάντας Justin Broadrick, ηχογραφώντας μαζί τους την πρώτη πλευρά του τιτάνιου “Scum”. Εκεί ήταν που η Earache τους πρότεινε συμβόλαιο μέσω του Digby Pearson, γενικού δερβέναγα της εταιρείας ο οποίος μυρίστηκε αίμα και είδε την κότα που θα έκανε τα χρυσά αυγά. Οι GODFLESH (δηλαδή ο Broadrick και ο διόσκουρός του, μπασίστας G.C. Green), θα έμπαιναν στο στούντιο άμεσα για να ηχογραφήσουν όχι απλά την καλύτερη τους στιγμή σαν συγκρότημα, αλλά κι ένα άλμπουμ το οποίο έμεινε στην ιστορία για τον προσωπικό του ήχο και την επιρροή του μέσα στα επόμενα χρόνια. Καθ’ όλα προετοιμασμένοι και πανέτοιμοι σαν από καιρό για μία στιγμή που έγραψε ιστορία, παρέα με το drum machine, εξαπέλυσαν στην ανθρωπότητα το απόλυτο έργο τέχνης τους μέσα σε γενική κατάπληξη.
Αφού πρώτα είχε κάνει την εμφάνιση του το promo 12′ single ‘Pulp/Christbait Rising’ μέσω της Combat Records μέσα στο 1989, έρχεται η ημερομηνία που θα θυμόντουσαν για πάντα και οι ίδιοι αλλά και οι φίλοι της μουσικής γενικότερα. Το ‘Streetcleaner’ κυκλοφόρησε στις 13 Νοεμβρίου 1989 εκπλήσσοντας τους οπαδούς τους και κάνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται τι ήταν αυτό που ξεπηδούσε από τα ηχεία. Αρχικά, ήταν εμφανές από το πρώτο άκουσμα ότι ο ήχος είχε βαρύνει αισθητά σε σχέση με το “Godflesh” EP. O Broadrick φωνητικά ακουγόταν πιο απόκοσμος, το μπάσο-παλμογράφος του Green ακολουθεί κατά πόδας το κρύο κι επαναλαμβανόμενο drum machine και ο Broadrick κατεβάζει μινιμαλιστικά και καταστροφικά riff, με τη φωνή του να κάνει αυτό το γοητευτικό echο και τις κραυγές του όπου χρειάζονταν να παγώνουν το αίμα. Η επανάληψη είναι μητέρα μαθήσεως λένε. Ξανά και ξανά και ξανά μανά, ο ίδιος ρυθμός επαναλαμβάνεται στα κομμάτια σε εφιαλτικό μεσαίο tempo. Η κρύα βιομηχανική αύρα του Birmingham όπου μεγάλωσαν οι Broadrick/Green ρέει από τα ηχεία και ο εγκέφαλος σιγά-σιγά καίγεται στο άκουσμα του “Streetcleaner” με μοναδικό αναπόφευκτο αποτέλεσμα την ολοκληρωτική υποταγή στο μεγαλείο του. Κλειστοφοβικό, απόκοσμο, καθηλωτικό, γεννημένο να ενοχλήσει και να ξεχωρίσει άμεσα, λάτρεψαν να το μισούν όλοι και όλες.
Παρόλα αυτά, οι GODFLESH ήταν ήδη νικητές ενός παιχνιδιού το οποίο τους έφερε στην κορυφή, όχι απλά λόγω διαφορετικότητας, αλλά και λόγω απόδοσης αυτής. Ο Broadrick που εκείνη την εποχή είχε επηρεαστεί από hip hop καλλιτέχνες, δήλωνε ότι ο ήχος των τυμπάνων ήταν η προσπάθεια του να κοπιάρει το ‘Microphone Fiend’ των Eric B & Rakim, ειδικότερα στο ρυθμό του κολοσσιαίου ‘Christbait Rising’, το οποίο αποτέλεσε και το βίντεο που γυρίστηκε για το δίσκο. Είναι ξεκάθαρη η επιρροή των πρώιμων SWANS στο δίσκο, o Broadrick ήταν ανέκαθεν μεγάλος οπαδός τους και κατάφερε να εισάγει στον GODFLESH ήχο πολλά στοιχεία του πνευματικού παιδιού του Michael Gira. To τριπάρισμα μέσα από την δυσάρεστη αν μη τι άλλο ατμόσφαιρα των συνθέσεων γίνεται βαθύτερο όσο περνάει η ώρα και το αρχικό σοκ από το μπάσιμο του “Like rats” είναι διάχυτο. Σαν ολική παράλυση από ναρκωτικό ανάλογο αυτού από το οποίο πήρε το όνομα της η μπάντα (το οποίο λέγεται peyote ή mescal στα Μεξικάνικα και λόγω της δύναμης του είχε πάρει το προσωνύμιο «Σάρκα του θεού»), το «ταξίδι» συνεχίζεται μέχρι τέλους με κλειστά τα μάτια και οξυμένες όλες τις αισθήσεις για καθολική αφομοίωση της ζοφερής πραγματικότητας που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σου και μέσα στα αυτιά σου.
Τα “Like rats”/”Christbait rising” που έχουν ήδη αναφερθεί και ξεκινάνε την κάθοδο προς μέρη που δεν έχει επισκεφτεί κανείς ούτε στη φαντασία του, συνοδεύουν καθηλωτικά έπη όπως τα “Pulp”, “Dream long dead” (για να δείτε από πού εμπνέονται μπάντες τα ονόματα τους), “Life is easy” και φυσικά η απόλυτη στιγμή του κολοσσού “Devastator/Mighty trust krusher”. Το πλάκωμα στο στήθος και η ζαλάδα χωρίς πονοκέφαλο είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα συνοδεύσουν τα συναισθήματα του δίσκου-δήλωση ότι το industrial metal ήταν ζωντανό και θα γιγαντωνόταν τα επόμενα χρόνια. Εφιαλτικά samples, παραμορφωμένα φωνητικά και αυτό το αιώνιο αίσθημα ότι κάτι υποχθόνιο παραμονεύει στο βάθος κάνουν την ατμόσφαιρα πιο ασφυκτική και η όλη εμπειρία της ακρόασης δε θα ήταν υπερβολή να χαρακτηριστεί και ως τελετουργικό. Το ‘Streetcleaner’ εμπνεύστηκε ενδεχομένως τον τίτλο του από τους WHITEHOUSΕ και το άλμπουμ τους ‘Right To Kill’, όπου υπάρχει κομμάτι με τίτλο ‘The Street Cleaner’, οι WHITEHOUSE γενικά ήταν μεγάλη επιρροή για τον Broadrick. Το επικό εξώφυλλο του δίσκου με τους σταυρωμένους στο φλόγινο υπόβαθρο είναι πάγωμα (κατά την προσφιλή τους τακτική με τα εξώφυλλα) από την τρίτη σκηνή παραισθήσεων που βιώνει ο πρωταγωνιστής στην ταινία ‘Altered States’ του 1980, όποιος δεν την έχει δει, δεν ξέρει τι χάνει.
Ο δίσκος φυσικά έλαβε παγκόσμια αναγνώριση από κριτικούς και οπαδούς και χαιρετήθηκε ως μία από τις πρώτες προσπάθειες μίξης industrial και metal, ενώ ειδικά στην Αμερική γέννησε μία ολόκληρη στρατιά συγκροτημάτων που επηρεάστηκαν από αυτό την παρούσα στιγμή όπως και μελλοντικά, όπως οι FAITH NO MORE, MINISTRY, DANZIG, FEAR FACTORY, ενώ στην πορεία και άλλες μπάντες μεταγενέστερες όπως οι KORN, SLIPKNOT, STATIC-X και πολλοί άλλοι δήλωναν δέος και θαυμασμό γι’ αυτό το άλμπουμ. Οι GODFLESH περιόδευσαν δύο χρόνια για το δίσκο, φτάνοντας και στην Αμερική, η οποία αγκάλιασε το υλικό τους πολύ περισσότερο απ’ ότι συνέβη στην Ευρώπη αν και ο Broadrick θεώρησε ότι η επιτυχία του δίσκου στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν καθαρά συγκυριακή (χρόνια μετά βέβαια, θα δήλωνε ότι ‘όλη μου η μουσική φαίνεται πάντα να βρίσκει περισσότερη ανταπόκριση στην Αμερική”). To “Streetcleaner” μπορώ με βεβαιότητα να δηλώσω ότι το θεωρώ ένα από τα 50 (αν όχι πολύ λιγότερα) σημαντικότερα και καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής, λόγω όλων όσων έχουν περιγραφεί και φυσικά γιατί 30 χρόνια μετά συνεχίζει να ακούγεται το ίδιο φρέσκο, πρωτοποριακό και φυσικά ενοχλητικά κλειστοφοβικό. Στέκεται αγέρωχο σαν κειμήλιο όλου του Αγγλικού ήχου που ενσωμάτωνε το παρελθόν και το μέλλον και οι ίδιοι οι GODFLESH γνωρίζοντας ίσως ότι δε μπορούν να παράγουν κάτι ανάλογο, μελλοντικά δεν ακούστηκαν ποτέ ξανά όπως εδώ…
Did you know that:
• Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε διάφορες περιόδους, με τα πρώτα πέντε του κομμάτια να ηχογραφούνται στο Soundcheck του Birmingham από τον Μάη ως τον Αύγουστο του 1989, ενώ τα υπόλοιπα πέντε κομμάτια ηχογραφήθηκαν στο Square Dance στο Derby το Μάη του 1989.
• Υπήρξαν άλλα τέσσερα κομμάτια (‘Tiny Tears’, ‘Wound’, ‘Dead Head’, ‘Suction’) που το συγκρότημα ήθελε να κυκλοφορήσει πριν το δίσκο ως ‘Tiny Tears’ EP, αλλά δέχτηκαν πιέσεις από την Earache να προχωρήσουν σε ολοκληρωμένο δίσκο και το ΕΡ δεν κυκλοφόρησε ποτέ, τα κομμάτια όμως μπήκαν σε επανεκδόσεις του CD.
• Σε αρκετές κόπιες στο CD, θα βρείτε τα ‘Devastator’ και ‘Mighty Trust Krusher’ σαν ένα ενιαίο κομμάτι, ο αρχικός σκοπός ήταν αυτός, αλλά στη λίστα κομματιών αναφερόντουσαν ως χωριστά. Σ’ αυτά τα κομμάτια όπως και γενικά στα κομμάτια 6-10 συμμετέχει και ο Paul Neville στις κιθάρες, μιας και ήταν ηχογραφήσεις από την εποχή των FALL OF BECAUSE, της πρώιμης μορφής των GODFLESH.
• Ο δίσκος επανεκδόθηκε το 2008 από την Kreation Records χωρίς το ‘Locust Furnace’ παρότι αναφέρεται και στη λίστα κομματιών και πάνω στο δίσκο.
• Έγινε ένα φοβερό remaster από την Earache το 2010 σε έκδοση διπλού CD, όπου και το 2ο δισκάκι περιέχει σπάνιες ηχογραφήσεις, όπως ακυκλοφόρητες μίξεις κομματιών του δίσκου, ζωντανές ηχογραφήσεις, demo και πρόβες.
Άγγελος Κατσούρας
