ΟΝΟΜΑ ALBUM: “The incident” – PORCUPINE TREE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2009
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Roadrunner Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Porcupine Tree
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, Kιθάρα – Steven Wilson
Πλήκτρα, synthesizers – Richard Barbieri
Μπάσο, διπλό μπάσο – Colin Edwin
Τύμπανα – Gavin Harrison
Αντικείμενο της σημερινής αναδρομής είναι το τελευταίο –δυστυχώς- άλμπουμ που μας παρουσίασαν οι PORCUPINE TREE. Ο λόγος για το “The incident” το οποίο μας θυμίζει ότι δεν έχουμε ακούσει δίσκο από τη μπάντα τα τελευταία 10 χρόνια και είναι και κάτι το οποίο –δυστυχέστερα- δεν έχει πιθανότητες να συμβεί μελλοντικά, καθώς ο Steven Wilson, ιθύνων νους και ψυχή της μπάντας, έχει επικεντρωθεί αποκλειστικά στην προσωπική του καριέρα και δεν δείχνει διάθεση επιστροφής στο παρελθόν. Θα πει εύλογα κάποιος που έχει ακούσει το δίσκο ο οποίος προφανέστατα είναι ο χειρότερος που κυκλοφόρησαν ποτέ «1000 φορές να μην ξαναβγεί άλλος δίσκος παρά να είναι σαν αυτόν» και θα έχει δίκιο. Και όχι, το “The incident” δεν είναι το χειρότερο PORCUPINE TREE άλμπουμ επειδή είναι κακό, αλλά γιατί σε πλήρη αντίθεση με όσα προσέφεραν, είναι επίπεδο, δεν κλιμακώνει κάπου και δεν σου δημιουργεί προσδοκίες έκπληξης με την ροή του. Ας πάμε στα του δίσκου, ο οποίος άρχισε να ηχογραφείται τον Φλεβάρη του 2009, με τη μπάντα όπως τονιζόταν μέσα από το επίσημο σάϊτ να έχει περάσει δύο εβδομάδες στην Αγγλική εξοχή δουλεύοντας πάνω σε νέα κομμάτια. Κύριο προϊόν αυτής της δουλειάς ήταν ένα 35λεπτο κομμάτι καθώς και κάποια σκόρπια κομμάτια που δεν είχαν σχέση μ’ αυτό.
Ήδη είχε ανακοινωθεί περιοδεία στην επίσημη σελίδα και το MySpace της μπάντας (περασμένα μεγαλεία, μοιάζει απαρχαιωμένο πλέον) ενώ τον Μάρτιο και τον Απρίλιο υπήρξαν νεότερα όσον αφορά το 35λεπτο κομμάτι το οποίο πλέον είχε φτάσει τα 55’ σε διάρκεια! Στις 12 Ιουνίου πλέον δόθηκαν επίσημα νέα. Το “The incident” θα κυκλοφορούσε ως διπλό CD από την Roadrunner Records στις 22 Σεπτεμβρίου, κύριο κομμάτι θα ήταν το 55λεπτο ομότιτλο που προαναφέρθηκε το οποίο αναφερόταν σε αρχές και τέλη και με την αίσθηση ότι στο τέλος αυτού, τα πράγματα δε θα ήταν ξανά ίδια όπως πριν. Η ημερομηνία κυκλοφορίας μεταφέρθηκε μία εβδομάδα πριν στις 15 Σεπτεμβρίου και το άλμπουμ συμπλήρωσαν τέσσερα κομμάτια που μπήκαν στο δεύτερο δισκάκι και είχαν γραφτεί το Δεκέμβριο του 2008, τα “Flicker”, “Bonnie the cat”, “Black Dahlia” και “Remember me lover”. Στις 13 Ιουλίου έγινε διαθέσιμο το μεγάλο κομμάτι του δίσκου, “Time flies” το οποίο γυρίστηκε σε βίντεο προφανώς κομμένο σε διάρκεια.
Ο Wilson εξηγώντας πως προέκυψε ο τίτλος και η έμπνευση για το δίσκο οδηγώντας στο δρόμο και με την κίνηση να επιβραδύνει λόγω ατυχήματος: «Υπήρχε μία πινακίδα που έγραφε ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΑΝ και όλοι επιβράδυναν για να δουν τι είχε συμβεί. Μετά μου κακοφάνηκε ότι το «ΣΥΜΒΑΝ» είναι μία πολύ αποστασιοποιημένη λέξη για κάτι τόσο καταστροφικό και τραυματικό για τους ανθρώπους που ενεπλάκησαν σ’ αυτό. Και μετά είχα την αίσθηση ότι το πνεύμα κάποιου που είχε πεθάνει στο ατύχημα μπήκε στο αμάξι μου και καθόταν δίπλα μου. Η ειρωνεία μίας τόσο κρύας έκφρασης για κάτι συγκλονιστικό με τράβηξε και σύντομα άρχισα να μαζεύω κι άλλα «συμβάντα» που έβρισκα στις ειδήσεις ή τον τύπο, έγραψα για την απομάκρυνση ανήλικων κοριτσιών από μία θρησκευτική αίρεση στο Texas, μία οικογένεια που απειλούσε τους γείτονες της, ένα πτώμα που βρέθηκε να επιπλέει σε ένα ποταμό από κάποιους ανθρώπους που είχαν πάει ταξίδι για ψάρεμα και πολλά άλλα. Κάθε κομμάτι γράφτηκε σε πρώτο πρόσωπο και προσπαθεί να ανθρωποποιήσει τα απόμακρα ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης». Αποδεδειγμένα η φύση του δίσκου δεν μπόρεσε να «πιάσει» το ακροατήριο της μπάντας και μοιραία ίσως να συνέβαλλε και στην διάλυση της μπάντας, παρότι ο δίσκος είχε σχετική επιτυχία και μπήκε στα chart πολλών χωρών. Μετά από δίσκους μέσα στη δεκαετία που η μπάντα θριάμβευσε αρτιστικά, ακούγεται κάπως σαν το αποπαίδι της δισκογραφίας τους και άφησε μία άσχημη τελική γεύση ενώ πριν είχαν προηγηθεί 9 αριστουργήματα υπεράνω κριτικής. Η σχέση πολλών μαζί του δεν πρόκειται να βελτιωθεί, ενώ πάντα θα θυμίζει και τη διάλυση της μπάντας οδηγώντας έτσι σε άσχημους συνειρμούς.
Did you know that:
Στο περιοδικό Eclipse, ο δίσκος βγήκε δίσκος της χρονιάς, ενώ κέρδισαν το βραβείο καλύτερης συναυλίας της χρονιάς και το “Timeflies” ανακηρύχθηκε 5ο καλύτερο κομμάτι του 2009.
Μεταξύ των οπαδών του δίσκου είναι ο τραγουδιστής/κιθαρίστας των…GORGUTS, Luc Lemay και ο ντράμερ των…BETWEEN THE BURIED AND ME, Blake Richardson.
Άγγελος Κατσούρας
