ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Turbo” – JUDAS PRIEST
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1986
ΕΤΑΙΡΙΑ: Columbia
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tom Allom
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Rob Halford
Κιθάρες – Glenn Tipton
Κιθάρες – K.K. Downing
Μπάσο – Ian Hill
Τύμπανα – Dave Holland
Δύσκολο. Πολύ δύσκολο άλμπουμ. Αλλιώς το έβλεπες τότε, αλλιώς τώρα. 1986 και οι JUDAS PRIEST είχαν κυκλοφορήσει τον πιο βαρύ –μέχρι τότε- δίσκο της καριέρας τους, το “Defenders of the faith” και αμέσως πριν το “Screaming for vengeance”, οι δίσκοι τους γίνονταν για πλάκα πλατινένιοι και ο κόσμος περίμενε με ανυπομονησία το επόμενο βήμα τους.
Έλα όμως που οι PRIEST είχαν διάθεση για πειραματισμό και μάλιστα πολύ έντονη, με αποτέλεσμα την έντονη χρήση guitar synthesizers, αλλά και ηλεκτρονικών τυμπάνων, κάνοντας μία ριζοσπαστική αλλαγή στον ήχο τους και ξαφνιάζοντας όλους τους die-hard -κι όχι μόνο- οπαδούς τους. Ο ήχος των τυμπάνων έμοιαζε πολύ με αυτόν του Phil Collins που επικρατούσε πολύ εκείνη την εποχή, ενώ τα guitar synths ήταν κάτι που συνηθιζόταν. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα και οι RUSH, για παράδειγμα, εκείνα τα χρόνια είχαν παρόμοιο ήχο στα τύμπανα και είχαν περάσει στην «ηλεκτρονική» και πιο μηχανοποιημένη εποχή τους, όπως και πολλά άλλα σχήματα. Βέβαια ο metal κόσμος δεν ήταν έτοιμος να δεχτεί τέτοια αλλαγή, κάτι που θα φαινόταν και λίγο αργότερα με το “Somewhere in time” αλλά και το “Seventh son of a seventh son” των IRON MAIDEN, αφού οποιασδήποτε μορφής πλήκτρα, ακόμα και υπό μορφή guitar synths ήταν μη αποδεκτά στο heavy metal κι έφερναν αφορισμό. Όσο κι αν κάποιοι παλαιάς κοπής μεταλλάδες προσπαθούν να μας πείσουν ότι γούσταραν από τότε εκείνους τους δίσκους.
Προσωπικά, το “Turbo” ήταν ο πρώτος δίσκος των PRIEST με τον οποίο ήρθα σε επαφή real time, δηλαδή τον καιρό που βγήκε, έχοντας ακούσει το “Locked in”, μέσα από μία συλλογή και θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ. Η αλήθεια είναι ότι καθαρά μουσικά μιλώντας, ο δίσκος είναι σχετικά άνισος. Δηλαδή, υπάρχει το ομώνυμο κομμάτι που οι PRIEST το παίζουν ακόμα και τώρα στις συναυλίες τους συνέχεια, το “Locked in”, το “Private property” και το “Reckless” που είναι πραγματικά καλά τραγούδια. Ίσως όχι τα πιο αντιπροσωπευτικά των JP, αλλά καλά. Κάτι “Parental guidance” όμως, “Rock you all around the world”, “Wild nights, hot & crazy days”, είναι από τα χειρότερα που φέρουν την υπογραφή του σχήματος. Κακά τα ψέματα και το “British steel” ήταν ένας δίσκος με πολύ εμπορική διάθεση, εδώ όμως η εμπορική διάθεση ήταν πολύ πιο έντονη, οι στίχοι σχεδόν αστείοι μέχρι παιδικοί και άλλαξε μέχρι και η ενδυματολογία τους, με πιο «χρωματιστά» ρούχα και αρκετό glam (που τότε άρχιζε να μεσουρανεί).
Συνολικά, το “Turbo”, δεν με χαλάει. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι «ποζεριά» ή “metal”. Το βρίσκω άνισο μουσικά, αλλά και τολμηρό εγχείρημα, από ένα σχήμα που προτίμησε όντας στο ζενίθ της καριέρας του να κάνει αυτό που γούσταρε κι όχι αυτό που του υπαγόρευε η επιτυχία του. Κι αυτό αποτελεί τεράστια μαγκιά. Εξίσου τεράστια με το διπλό concept άλμπουμ “Nostradamus”, πολλά χρόνια αργότερα.
Did you know that:
· Το άλμπουμ αρχικά ήταν να είναι διπλό, με το όνομα “Twin turbos”, αλλά τα πιο σκληρά κομμάτια έμειναν έξω και μπήκαν στο “Ram it down” δύο χρόνια αργότερα.
· Το “Parental guidance” είναι η απάντηση του γκρουπ στη θλιβερή PMRC που είχε συμπεριλάβει το “Eat me alive” στη διαβόητη λίστα “Filthy 15”, με τα 15 τραγούδια που θεωρούσαν ότι διαφθείρουν τη νεολαία…
· Το τραγούδι τους, “Reckless”, είχε ζητηθεί να συμπεριληφθεί στο soundtrack της ταινίας “Top gun”, αλλά το γκρουπ δεν το επέτρεψε, επειδή το ήθελε στο άλμπουμ, αλλά κι επειδή πίστευε ότι η ταινία αυτή θα ήταν αποτυχία και δεν ήθελε να συνδεθεί με κάτι τέτοιο… Εκ των υστέρων, η θεωρία τους καταρρίφθηκε, αφού η ταινία υπήρξε από τις πιο εμπορικές όλων των εποχών με εισπράξεις πάνω από 350 εκατομμύρια δολάρια…
· Το “Turbo” ήταν ο τελευταίος πλατινένιος δίσκος των JUDAS PRIEST.
· Στο “Wild nights, hot & crazy days”, δεύτερα φωνητικά έκανε ο Jeff Martin των RACER X, σημαίνοντας την πρώτη φορά που κάποιος έκανε guest σε δίσκο των Βρετανών…
Σάκης Φράγκος
