ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Black ice” – AC/DC
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2008
ΕΤΑΙΡΙΑ: Columbia
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Brendan O’ Brian
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Brian Johnson
Κιθάρες – Angus Young
Κιθάρες – Malcom Young
Μπάσο – Cliff Williams
Τύμπανα – Phil Rudd
Δεν μπορείς να γράψεις και πάρα πολλά πράγματα για τους AC/DC που να μην έχουν γραφτεί. Είναι τέτοιο το μέγεθος που ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα συγκροτήματα όλων των εποχών σε οποιοδήποτε είδος μουσικής. Απλά πράγματα, εύκολα και κατανοητά!
Σαν σήμερα συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την ημέρα που κυκλοφόρησε το “Black ice” και μου φαίνεται σα να ήταν χθες. Χωρίς να είμαι από τους πιο φανατικούς οπαδούς της μπάντας αλλά έχοντάς τους πολύ ψηλά στην προσωπική μου αγαπημένη λίστα, αγόρασα τον δίσκο γιατί ήθελα να δω πως θα ακουγόντουσαν μετά το “Stiff upper lip”. Θα μου πείτε, «Ρε Ντινάρα, δεν είναι οι DREAM THEATER να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει, οι AC/DC είναι, ξέρουμε πως θα ακούγεται». Και θα συμφωνήσω μαζί σας. Δεν περίμενα να ανακαλύψουν τον τροχό απλά ήθελα να ξέρω αν μπορούσαν να με κάνουν να ροκάρω ακόμα μία φορά. Η απάντηση ήρθε όταν αγόρασα τον δίσκο. Το συγκρότημα ξέρει να κάνει ένα πράγμα καλά, βασικά πάρα πολύ καλά. Να σε ξεσηκώνει. Και το κατάφερε με χαρακτηριστική άνεση. Με τραγούδια όπως το ομώνυμο, το “Skies on fire”, το “Big Jack”, τα “Spoiling for a fight” και “War machine” για αρχή αλλά και τα “Decibel”, “Money made” και “Stormy May Day” για τη συνέχεια, το αποτέλεσμα ήταν καταδικασμένο να πετύχει. Άλλωστε πόσους κακούς δίσκους έχουν στην δισκογραφίας τους οι AC/DC; H απάντηση είναι απλή. Κανέναν. Θυμάμαι, τότε που ήταν και η εποχή των παχιών αγελάδων, που λέγαμε με τους φίλους μου αν θα έρθουν ποτέ προς τα εδώ. Και ήρθανε, μας έκαναν την χάρη να παίξουν στο Ο.Α.Κ.Α. για να μας φύγει το απωθημένο όλων εμάς που γουστάραμε το αγνό, το καθαρό rock ‘n’ roll.
Όπως είπα, ο δίσκος δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Είναι όμως ένα άλμπουμ που διατήρησε τον μύθο της μπάντας εκεί ου του αρμόζει, σε επίπεδα στρατόσφαιρας. Γιατί οι AC/DC δεν είναι απλά ένα συγκρότημα. Είναι χαρά, ροκαμπιλιά, αλητεία, όλα αυτά μαζί κάτω από τη σχολική στολή του Angus!
Runaway Train…!!!
Did you know that:
– Αριθμοί που ζαλίζουν. Ο δίσκος πούλησε 193.000 αντίτυπα την ημέρα που κυκλοφόρησε, την πρώτη εβδομάδα 784.000 αντίτυπα και μέχρι να ολοκληρωθεί η χρονιά 2.000.000 αντίτυπα μόνο στην Αμερική. Στο σύνολό του πούλησε 6.000.000 αντίτυπα. Μαγεία!
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
