ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Just testing” – WISHBONE ASH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1980
ΕΤΑΙΡΙΑ: MCA
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Martin Turner – John Sherry – Wishbone Ash
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Martin Turner
Κιθάρες – Andy Powell, Laurie Wisefield
Μπάσο – Martin Turner
Τύμπανα – Steve Upton
To 90% των ανθρώπων που ακούνε WISHBONE ASH το κάνουν λόγο της αγάπης που έχουν για τους IRON MAIDEN και τον φυσικό τους ηγέτη, Steve Harris, καθώς αποτελούν την ίσως πιο αγαπημένη του μπάντα! Προφανώς, η αφεντιά μου δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, και καθώς περνούσαν τα χρόνια άρχιζα δειλά-δειλά να αγοράζω την δισκογραφία τους!
Το σωτήριο έτος 1980 και η μπάντα δεν μπαίνει με το δεξί την νέα, τότε, δεκαετία. Διότι αν το συγκρίνεις με το εκπληκτικό “No smoke without fire” μπορείς να αντιληφθείς αυτόματα την διαφορά ποιότητας! Τα τραγούδια του δίσκου αν και ποικίλουν, δεν είναι ικανά να κάνουν την διαφορά, όπως για παράδειγμα στο “Insomnia” αλλά όταν στο πρώτο μισό του δίσκου το μόνο τραγούδι που πραγματικά αξίζει είναι το “Living proof” κάτι δεν πάει καλά! Το “Pay the price” είναι ένα τυπικό τραγούδι των WISHBONE ASH, αρκετά όμορφο χωρίς να κάνει όμως την διαφορά, ενώ τραγούδια σαν το “New rising star”, που διεκδικεί τον όρο μπαλάντα, αν και έχει ωραία περάσματα, δεν μπορεί να συγκριθεί με τις μπαλαντάρες του παρελθόντος σε καμία περίπτωση! Ξεκάθαρα, η καλύτερη στιγμή του δίσκου είναι το “Master of disguise” με την καταπληκτική του μελωδία, σήμα κατατεθέν της μπάντας, όχι μόνο αυτής καθ’ αυτής αλλά και των MAIDEN που είχαν σαν οδηγό τέτοιου είδους συνθέσεις σε ολάκερη την καριέρα τους! Για να κλείσει ο συγκεκριμένος δίσκος με ακόμα ένα ωραίο τραγούδι που ακούει στο όνομα “Lifeline”, το οποίο δίνει μία ευχάριστη γεύση στον ακροατή.
Μετά από την κυκλοφορία του δίσκου ο Martin Turner αποχώρησε από το συγκρότημα για να επιστρέψει εφτά χρόνια αργότερα με το εκπληκτικό “Nouveau calls” και να δώσει κάποια από την αίγλη του παρελθόντος στο συγκρότημα. Σίγουρα, δεν μιλάμε για έναν κακό δίσκο. Υπάρχουν μέσα πραγματάκια που οι οπαδοί της μπάντας αρέσκονται να ακούνε! Αλλά είναι και ένας δίσκος ο οποίος θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερος καθώς σε αρκετά σημεία ακούγεται επίπεδος σχετικά με το prog rock που παρουσίαζε η μπάντα έως τώρα! Όπως και να έχει ρίχτε του ένα αυτάκι, ίσως βρείτε περισσότερα πράγματα που να σας αρέσουν, απ’ ότι βρήκα εγώ!
Ντίνος Γανίτης
