ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Slip of the tongue” – WHITESNAKE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1989
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Geffen
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Keith Olsen & Mike Clink
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – David Coverdale
Μπάσo – Rudy Sarzo
Κιθάρα – Steve Vai
Drums – Tommy Aldridge
Βρισκόμαστε στα τέλη του 1988 και ο Coverdale έχει κατακτήσει την κορυφή με τους WHITESNAKE απολαμβάνοντας το χρήμα και τη δόξα που του απέφερε η ανεπανάληπτη εμπορική επιτυχία του “1987”. Χωρίς καμία διάθεση εφησυχασμού είναι αποφασισμένος να διατηρήσει το momentum και ύστερα από ένα μικρό διάστημα ξεκούρασης φωνάζει τον φίλο του Adrian Vandenberg για να αρχίσουν να μαζεύουν τις πρώτες ιδέες για το επόμενο άλμπουμ. Το ερώτημα είναι: που πας μετά από το πιο πετυχημένο δίσκο της καριέρας σου και το κυριότερο πως θα διατηρηθείς στην κορυφή; Ο Coverdale δεν ανησυχούσε για αυτά τα θέματα και όρισε για σημείο συνάντησης ένα από τα πιο αγαπημένα του σημεία στον πλανήτη, τη Lake Tahoe στη Νεβάδα.
Τα πρώτα demos άρχισαν να γράφονται τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1989 αποκλειστικά από τους Vandenberg & Coverdale. Αυτή αποδείχτηκε και η πιο παραγωγική περίοδος για τη δομή και την κατεύθυνση του δίσκου καθώς τότε ήταν που γράφτηκαν σχεδόν όλα τα κομμάτια του “Slip of the tongue” με εξαίρεση του ομώνυμου κομματιού το οποίο γράφτηκε το 1988 σε μία rough version κατά τη διάρκεια της προηγούμενης περιοδείας. Όμως ο δίσκος χρειαζόταν φυσικά και τις ολοκληρωμένες εκδοχές των demos προκειμένου εκείνες να ραφιναριστούν στη συνέχεια από τους δύο παραγωγούς που διάλεξε ο Coverdale, δηλαδή τους Mike Clink & Keith Olsen,καθώς θεωρούσε ότι ο μεν πρώτος θα διατηρούσε την αιχμή των κομματιών και ο δεύτερος θα αναδείκνυε τη μελωδία που τόσο πολύ χαρακτήριζε τους WHITESNAKE.
Έτσι, καταφτάνουν οι Rudy Sarzo & Tommy Aldridge αλλά χωρίς τον Vivian Campbell ο οποίος είχε αποχωρήσει λόγω αγεφύρωτων προσωπικών διαφορών καθώς –σύμφωνα με τον Coverdale- έβλεπε πολύ ανταγωνιστικά την όλη σχέση του με τον Vandenberg και αυτό δεν βοηθούσε στη διατήρηση του καλού κλίματος στις τάξεις του συγκροτήματος. Έτσι όλο το βάρος για τα κιθαριστικά μέρη έπεσε στον Vandenberg ο οποίος έκανε άριστη δουλειά και ο Coverdale δεν θα μπορούσε να ήταν περισσότερο ικανοποιημένος από την τελική μορφή των demos. Και κάπου εκεί χτυπάει η ατυχία! Ο Vandenberg πηγαίνει μαζί με τον Sarzo σε έναν μουσικό οίκο και αγοράζει ένα βιβλίο με ασκήσεις στο πιάνο που θα βελτίωναν τις δεξιότητες του πολυτάλαντου κιθαρίστα. Σε μία από αυτές, τραυματίζει βαριά το χέρι του (πιο συγκεκριμένα τους τένοντές του) λίγες μόλις μέρες πριν αρχίσουν οι ηχογραφήσεις. Ο Coverdale, μην έχοντας άλλη επιλογή, προσλαμβάνει τον μάγο της εξάχορδης θεάς, Steve Vai, ο οποίος όχι μόνο αναπαράγει τα μέρη που είχε γράψει ο Vandenberg αλλά αφήνει ανεξίτηλο το δικό του στίγμα στο δίσκο προσδίδοντάς του έναν πιο μοντέρνο και σαφώς πιο τεχνικό ύφος.
Αμιγώς μουσικά το “Slip of the tongue” είναι η φυσική συνέχεια του “1987” και αν μου επιτρέπεται θα τολμούσα να πω ότι είναι και περισσότερο πολυδιάστατο. Τι εννοώ; Δίπλα από τα κλασικά hard rock κομμάτια (βλ. “Wings of the storm”, “Slip of the tongue”, “Cheap an’ nasty”), τις αναμενόμενες μπαλάντες/mid tempo στιγμές (“The Deeper the love” & “Now you’re gone” αντίστοιχα) και τη διασκευή στο “Fool for your loving” συναντάμε το Zeppelin-ικό έπος “Judgement day” και το αριστούργημα “Sailing ships” τα οποία είναι άνετα από τα highlights του δίσκου. Ίσως κάποιοι εντοπίσουν 2 fillers στα “Kitten’s got claws” και “Slow poke music” αλλά και πάλι αυτά δεν αφαιρούν κάτι από την αξία του δίσκου. Την επόμενη χρονιά οι WHITESNAKE θα ήταν ξανά headliners στο Donington και μία λαμπρή περίοδος θα έκλεινε –ευτυχώς όχι οριστικά- για το συγκρότημα του Coverdale. Ήταν, λοιπόν, το “Slip of the tongue” ισάξιο του “1987”; Η απάντηση είναι: σαφώς και όχι. Αλλά με πωλήσεις που ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο, με ένα δίσκο στο Top-10 του Billboard και με μία sold-out headlining tour στον ορίζοντα, δε νομίζω ότι ο Coverdale είχε κανένα απολύτως πρόβλημα.
Did you know that:
• Ο Steve Vai ήταν ο πρώτος Αμερικανός κιθαρίστας με τον οποίο συνεργαζόταν δισκογραφικά ο David Coverdale από την εποχή των DEEP PURPLE όπου ο μακαρίτης Tommy Bolin είχε παίξει μαζί του στο “Come taste the band”;
• Οι στίχοι για το ομώνυμο κομμάτι γράφτηκαν στη Γαλλική Πολυνησία και πιο συγκεκριμένα στο σύμπλεγμα νησιών Bora Bora όπου βρισκόταν ο Coverdale για ολιγοήμερες διακοπές;
• Στην πρόσφατη επανακυκλοφορία για τα 30 χρόνια του δίσκου, υπάρχει διαφορετικό track order καθώς το “Fool for your loving” από την κανονική του, τρίτη θέση στο CD μετατίθεται στο τέλος. Ο Coverdale δήλωσε σχετικά ότι ήθελε ύστερα από τόσα χρόνια να αλλάξει λίγο…τη διαρρύθμιση του χώρου, έτσι για την αλλαγή.
Σάκης Νίκας
