ΌNOMA ΆΛΜΠΟΥΜ: “Dirty deeds done dirt cheap”– AC/DC
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ – 1976
ΕΤΑΙΡΙΑ – Albert
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Harry Vanda
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Bon Scott
Κιθάρες – Angus Young, Malcolm Young
Τύμπανα – Phil Rudd
Μπάσο– Mark Evans
Στην δεύτερη διεθνή κυκλοφορία τους οι AC/DC είναι πια έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο. Το βασισμένο στο boogie, rock n roll τους, ακούγεται ακόμα μια φορά πιο «πικάντικο» με τους στίχους ενός μάστορα των καταχρήσεων , του Bon Scott. Δεμένοι από τις συνεχείς περιοδείες, στο φόρτε των συνθετικών τους ικανοτήτων, παραδίδουν μια σειρά κλασικών τραγουδιών, που ακόμη και σήμερα αποτελούν μέρος του σετ λιστ τους. Από το ομώνυμο “Dirty deeds done dirt cheap” με τον στακάτο, κοφτό ρυθμό του και τους περιπαικτικούς στίχους του, μέχρι την μοναδική προσπάθεια τους για κάτι που μοιάζει με μπαλάντα στο “Ride on”, οι Αυστραλοί δείχνουν ότι έχουν γίνει ειδικοί στο να παίρνουν το κλασικό δωδεκάμερο ροκ ν ρολ, μπλουζ και να το μετατρέπουν σε μια ρυθμική κόλαση.
Το “Problem child” λέγεται , ότι έχει γραφτεί για τον κιθαρίστα τους Angus Young (με τις υποψίες να δικαιολογούνται από κάθε ζωντανή εμφάνιση του κιθαρίστα), ενώ το “Squealer” αναφέρεται στην πρώτη ερωτική επαφή μιας παρθένας. Στο “Big balls”, ο Scott παραδίδει μαθήματα ανατομίας και λογοπαιγνίου, δημιουργώντας ένα αγαπημένο τραγούδι για συναυλίες, ενώ η αγάπη τους για τον Chuck Berry, γίνεται φανερή στα “There s gonna be some rockin”. “Aint no fun (waiting round to be a millionaire”.
Πολύ πιο πανκ από τους ίδιους τους πανκς, πολύ πιο αλήτες και δραστήριοι, από την γενιά του progressive που αποκοίμιζε τον κόσμο, πολύ πιο ροκ από τα σχήματα της εποχής που φορούσαν χρυσόσκονη και αγαπούσαν το glam και το διάστημα, οι AC/DC φέρνουν την αίσθηση του δρόμου στην μουσική. Κάνουν στον καταπιεσμένο έφηβο της εποχής οικεία την μυρωδιά του φτηνού ουίσκι , του μικρού μπαρ, της σκηνής . Το δυναμικό της κιθάρας του Angus και το ακαταμάχητο ρυθμικό υπόβαθρο τους, πλαισιώνει έναν χαρισματικό τραγουδιστή, που τολμά να σε κάνει κοινωνό, με τους στίχους του, κάθε είδους εμπειρίας που η συντηρητική κοινωνία των 70ς, κοιτά με αποστροφή. Οι AC/DC δεν είναι παιδιά των λουλουδιών, δεν είναι παιδιά της μόδας και της παραμάνας. Είναι οι τύποι που θα συναντήσεις στο συνοικιακό μπαρ, να τζαμάρουν πάνω σε κλασικά rock n roll δωδεκάμετρα και να τα μετατρέπουν σε σύγχρονους αστικούς ύμνους. Οι τύποι που οι Hells Angels θα καλέσουν στο ανοικτό πάρτι τους για να παίξουν μουσική. Αλήτες με αγάπη στις σκληρές κιθάρες και το ποτό.
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις την Αυστραλέζικη και την διεθνή. Οι διαφορές βρίσκονταν στα “R.I.P-Rock In peace”,”Jailbreak” που υπήρχαν στην Αυστραλέζικη έκδοση αντί των ”Love at first feel”,’The rocker”( από την αυστραλέζικη έκδοση του Τ.Ν.Τ του 1975), που υπάρχουν στην διεθνή. Αυτά τα τραγούδια μαζί με την διαφορετική διάρκεια κάποιων από τα υπόλοιπα, έκαναν την δεύτερη διεθνή κυκλοφορία των AC/DC συλλεκτική κύρια για τους εκτός Αυστραλίας που αναζητούσαν την Αυστραλέζικη έκδοση.
Ακόμα και σήμερα, η μίξη της χαρακτηριστικής κιθάρας του Angus με τα έξυπνα, γεμάτα υπονοούμενα , βαφτισμένα στο ουίσκι και τον καπνό φωνητικά του Bon δημιουργούν ένα άλμπουμ, που έθεσε τα θεμέλια για την αυτοκρατορία των AC/DC μέσα από τις επερχόμενες περιοδείες που τους καθιέρωσαν στο κοινό, σαν το απόλυτο σχήμα του σκληρού rock n roll. Αλήθεια πόσα σχήματα ξέρετε , που θα έκαναν επιτυχία ένα τραγούδι που σε προσκαλούν να τους τηλεφωνήσεις για να μιλήσεις για τα προβλήματα σου, δίνοντας σου τον αριθμό, όπως κάνουν οι ίδιοι στο ομότιτλο τραγούδι;
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
