A Day To Remember… 22/10 [WITCHERY]













    ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Dead, hot and ready”- WITCHERY 
    ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1999
    ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Necropolis Records
    ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Gunnar Jangbrant, Janne Carlsson, Witchery 
    ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
    Φωνητικά– Toxine
    Κιθάρα – Jensen, Richard Corpse
    Μπάσο – Sharlee D’Angelo
    Τύμπανα – Mique

    Οι σαλεμένοι WITCHERY γίνανε γνωστοί για όλους τους λάθος λόγους αλλά αγαπήθηκαν (έστω από ελάχιστους αναλογικά) με πάθος για όλους τους σωστούς. Προέκυψαν από την διάσπαση ουσιαστικά των SATANIC SLAUGHTER στα τέλη του ’96/αρχές του ’97, όταν μοναδικός εναπομείνας στους προαναφερθέντες έμεινε ο –συγχωρεμένος πλέον- τραγουδιστής Ztephan Dark. H παράλληλη ενασχόληση του Patrick Jensen με τους THE HAUNTED οι οποίοι έκαναν πάταγο με το ομότιτλο πρώτο άλμπουμ τους το 1998 (ίσως ο καλύτερος μεταλλικός δίσκος συνολικά που έχει βγει από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα), έδωσε γερό σπρώξιμο και στους WITCHERY, οι οποίοι χωρίς ποτέ να βγει κάτι τέτοιο προς τα έξω, αντιμετωπίστηκαν σαν project κι όχι σαν κανονικό συγκρότημα. Έτσι όταν τον Οκτώβριο του ’98 βγήκε το ντεμπούτο “Restless and dead” (παράφραση από το “Restless and wild” των ACCEPT), πήρε αποθεωτικές κριτικές κι όλοι μιλούσανε ξαφνικά (στο πλευρό των THE HAUNTED) για τη νέα μεγάλη μεταλλική ελπίδα της εποχής. Κι όμως για τέτοιο πάταγο μιλάμε με το thrash που παίζανε να βρίσκει τεράστια ανταπόκριση και μάλιστα σε καιρούς που το είδος αγκομαχούσε να βρει κυκλοφορίες και γενικά στηρίγματα και να ξεφύγει από το τέλμα ετών που είχε προέλθει. Ο ίδιος ο Patrick Jensen λογιζόταν ως ο νέος μεταλλικός ήρωας της εποχής.

    Ριφφομηχανή από τις λίγες, ο ψηλός συμπαθέστατος παιχταράς οδηγούσε τους WITCHERY από το χέρι έχοντας και την εμπειρία από το πέρασμα του στους SEANCE (AΘΑΝΑΤΟ “Fornever laid to rest” εν έτει ’92) και τους SATANIC SLAUGHTER, έχοντας υπάρξει και πρώιμο μέλος των MERCILESS. Σε συνδυασμό με τα τζαζεμένα και ξεκάθαρα black φωνητικά του Toxine, οι WITCHERY  ακουγόντουσαν τρομερά ανανεωτικοί και φρενήρεις. Μέσα στο 1999 λοιπόν, χτύπησαν δις, αρχικά το Μάρτιο με το ΕΡ “Witchburner” το οποίο περιείχε τρεις νέες κομματάρες τους (“The howling”, “The executioner” και το ομότιτλο “Witchburner”, μιλάμε για Σ-Φ-Α-Γ-Η) και τέσσερις χαζεμένες διασκευές στα “Neon knights” (BLACK SABBATH), “Riding on the wind” (JUDAS PRIEST), “I wanna be somebody” (W.A.S.P.) και “Fast as a shark” (ACCEPT). Η φόρα του συγκεκριμένου ΕΡ και ειδικά τα τρία δικά τους κομμάτια που ακουγόντουσαν καλύτεροι, σκληρότεροι και κυρίως… ΤΑΧΥΤΕΡΟΙ από το “Restless and dead”, δημιουργούσε απίστευτες προσδοκίες για το νέο άλμπουμ που θα ακολουθούσε. Έτσι, πάλι τον Οκτώβριο, ελάχιστα περισσότερο από ένα χρόνο από το ντεμπούτο τους, οι WITCHERY έβγαζαν το δεύτερο άλμπουμ τους (και τρίτη συνολικά κυκλοφορία τους!) με τον τίτλο “Dead, hot and ready”, προφανής παράφραση από το αριστουργηματικό “Red, hot and heavy” των ΜΕΓΑΛΩΝ PRETTY MAIDS.


    Ο δίσκος πήρε και πάλι κεφάλια, με την απίστευτη διάρκεια 33 λεπτών και 33 δευτερολέπτων (για πολλούς επίτηδες ώστε να σχηματιστεί το 66 σαν παραπομπή στο 666) και 10 κομματάρες πιο ΤΑΚΑ-ΤΟΥΚΑ η μία από την άλλη. Εκπληκτικό ξεκίνημα με το “Demonication” το οποίο συνέχιζε την σχιζοφρένεια του EP “Witchburner” και τους λίγους πιστούς οπαδούς τους (συν τα σκυλιά του Jensen από THE HAUNTED μεριά) να παραληρούν στο πρώτο άκουσμα. Το σύνολο του δίσκου δεν παραμερίζει τη σωστή χρήση στακάτων σημείων και μελωδίας άψογα χρήσιμης, γενικώς το παικτικό τους επίπεδο έχει ανέβει, ενώ κι ο Toxine ακούγεται πολύ καλύτερος από το ντεμπούτο. ΜΟΝΟ ΘΡΑΣ σε πολλά σημεία το άλμπουμ, με κοφτές ξυραφένιες κιθάρες, με το αίσθημα ότι το άλμπουμ αυτό είναι το πέρασμα σε μία άλλη εποχή δόξας και με το συνολικό υλικό τους ως και εκείνη τη στιγμή να πλησιάζει οριακά τα 90’ διάρκειας! To μπάσο του Sharlee D’angelo (ο γυρολόγος της καρδιάς μας) ακούγεται άψογο στο δίσκο, τα υπέροχα σολίδια του Richard Corpse γεμίζουν άψογα τα σημεία που η ρυθμική του Jensen δεν πρωταγωνιστεί με διάφορες τριπλές ή βαριά κατεβάσματα και ο Mique στα τύμπανα –στο τελευταίο του δυστυχώς άλμπουμ μαζί τους- βαράει χωρίς έλεος και προσθέτει εξτρά ΠΩΡΩΣΗ.

    Δεν λείπουν στιγμές που θυμίζουν άμεσα άλλες μπάντες, όπως η αρχή του “A paler shade of death” που είναι σχεδόν καρφί “Among the living”, ενώ βγάζουν παράλληλα μία horror αισθητική για να ταιριάζει με τους στίχους, χωρίς να παραλείπουν να ακούγονται και αρκούντως τσίρκα παρά το ότι παίζουν σοβαρότατο thrash. To υπέροχο εξώφυλλο του Necrolord απεικονίζει τον σκελετό-μασκότ να κάνει το περίφημο W το οποίο υπάρχει σαν παραπομπή παντού σε ότι έχει να κάνει με τη μπάντα και φημολογείται ότι ξεκίνησε από έναν φίλο τους που προσπάθησε να κάνει αποτυχημένα devil horns κρατώντας το τσιγάρο κι έτσι δημιουργήθηκε αυτό το άτυπο σημάδι των οπαδών τους, που όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, φωνάζουν με χαρά “Let’s do the fucking W once again”. Απίστευτο ξύλο στο “The guillotine”, υπέροχο το ομότιτλο κομμάτι με την αρχιριφφάρα στην αρχή και το όλο χτίσιμο και κορυφαίο κλείσιμο με το σχεδόν KING DIAMOND/MERCYFUL FATE αισθητικής “On a black horse thru hell”. Οι WITCHERY για τελευταία φορά ακούστηκαν ΤΟΣΟ τέλειοι, μετά οι κυκλοφορίες τους γίνανε πιο σποραδικές αλλά με χαρά τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να έχουν επιστρέψει ακμαίοι και άκρως εμπνευσμένοι στα δύο τελευταία τους άλμπουμ. Όλος ο μεταλλικός ήχος θα τους χρωστάει αιώνια ότι στα τέλη των 90’s δώσανε έξτρα ζωή και κίνητρο σε οπαδούς να ψαχτούν με τις ταχύτατες φόρμες της μουσικής μας. 

    Όσο για το δίσκο, όπως και τις άλλες δύο κυκλοφορίες που προηγήθηκαν… οπαδικά 10άρια από τα λίγα και μάλιστα στην πρώτη ακρόαση!

    Did you know that:
    Οι WITCHERY και ειδικά ο Patrick Jensen είχαν υποσχεθεί στις αρχές της δημιουργίας τους ότι θα κυκλοφορούν κάτι ανά 6 μήνες και προς τρόμο όλων, μέχρι και το “Dead, hot and ready” το είχαν καταφέρει!
    Την τελευταία σολάρα στο “The devil and the damage done” παίζει ο Sharlee D’angelo! Άμα είσαι ΠΑΙΧΤΑΡΑΣ…
    Ο μισός δίσκος ηχογραφήθηκε την πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου και ο άλλος μισός τη δεύτερη εβδομάδα του Δεκεμβρίου του 1998.
    Μέχρι κι ο ανέκαθεν αυστηρός ως και στρυφνός Kerry King –που πρώτιστα είχε αποθεώσει τους THE HAUNTED- είχε πλέξει το εγκώμιο των WITCHERY, ενώ και ο Dave Lombardo προς έκπληξη του Jensen όταν περιοδεύανε οι THE HAUNTED με τους TESTAMENT (περιοδεία “The gathering”/”The haunted”, ω θεοί), του έδωσε συγχαρητήρια και για τους WITCHERY!
    Άγγελος Κατσούρας

    LEAVE A REPLY

    Please enter your comment!
    Please enter your name here