ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Ecliptica” – SONATA ARCTICA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1999
ΕΤΑΙΡΙΑ: Spinefarm
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: SONATA ARCTICA
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Tony Kakko – φωνητικά, πλήκτρα
Jani Liimatainen – κιθάρες
Janne Kivilahti – μπάσο
Tommy Portimo – ντραμς
Oι TRICKY BEANS ήταν ένα Φινλανδικό συγκρότημα που έπαιζε hard rock με αρκετά pop στοιχεία και δημιουργήθηκαν στα τέλη του 1995 από τους κιθαρίστες Marko Paasikoski και Jani Liimatainen και τον ντράμερ Tommy Portimo στην πόλη Kemi. Μέσα στο 1996 στη μπάντα μπήκαν ο τραγουδιστής και πληκτράς Tony Kakko και ο μπασίστας Pentti Peura. Ο Kakko σύμφωνα με δηλώσεις της εποχής, όταν τον κάλεσε η μπάντα να αναλάβει τα φωνητικά, έλαβε από τον Paasikoski την απάντηση ότι παίζανε μία μίξη μεταξύ MEGADETH και SPIN DOCTORS. Ηχογράφησαν τρία demo τα οποία ποτέ δεν έλαβε κάποια δισκογραφική εταιρεία, τα “Friend ‘til the end”, “Agre pampers”και “PeaceMaker”. Το όνομα τους που στην πορεία (1997) άλλαξε σε TRICKY MEANS, βασιζόταν σε ένα από τα κομμάτια τους που μιλούσε για κάποια που χρησιμοποιούσε κόλπα αλλά ο Kakko δε θυμόταν στο τι ακριβώς αναφέρεται, έτσι επειδή έπρεπε να κάνουν την πρώτη τους συναυλία και δεν είχαν ακόμα όνομα, έπρεπε να σκεφτούν κάτι γρήγορο. Μέχρι και το 1999, οι TRICKY MEANS θα άλλαζαν δραστικά τη μουσική τους και θα βασιζόταν πολύ στις μελωδίες των πλήκτρων και θέλανε να έχουν ισορροπία μεταξύ κιθάρας και μπάσου. Η αλλαγή του στυλ τους είχε όνομα κι αιτία και φυσικά αυτό ήταν STRATOVARIUS.
Εμπνευσμένοι από την μεγάλη μπάντα της πατρίδας τους, οι πλέον SONATA ARCTICA όπως έγινε το νέο και τελικό τους όνομα (κι επειδή πίστεψαν ότι σαν μεταλλική μπάντα δεν υπήρχε περίπτωση να πουλήσουν δίσκους με το παλιό όνομα), προχώρησαν σε αλλαγές με την απόλυση του Pentti Peura και τη φυγή του Marko Paasikoski, ο οποίος έφυγε επειδή δεν έκαναν συναυλίες, ενώ δεν έμεινε και ευχαριστημένος από το γεγονός ότι το συγκρότημα υπέγραψε συμβόλαιο τριών δίσκων με την Spinefarm. Το SONATA ARCTICA τους το πρότεινε ένας φίλος τους σαν όνομα, με το Sonata να υποδηλώνει τη μουσική και το Arctica την Φινλανδική τους καταγωγή. Με νέο μπασίστα τον Janne Kivilahti που ήρθε αρχικά στη μπάντα σαν δεύτερος κιθαρίστας, ηχογράφησαν το demo “FullMoon” το οποίο έστειλαν στην Spinefarm και από αυτό προήλθε και το δισκογραφικό τους συμβόλαιο. Ο Kakko δήλωνε μελλοντικά ότι ο ήχος του δίσκου ήταν περισσότερο μία επέκταση του προαναφερθέντος demo, κι αυτό το έκανε λίγο πιο γλυκό, διότι δεν ήξεραν τι ακριβώς έκαναν κι αυτό αντικατοπτριζόταν στο κλίμα του δίσκου. Το άλμπουμ τελικά κυκλοφόρησε με σχετική καθυστέρηση στα τέλη του 1999 και οι SONATA ARCTICA κατάφεραν με τον φρέσκο τους αέρα να τονώσουν αρκετά όλο το power metal που βρισκόταν σε πτώση.
Με τόσο έντονη την ομοιότητα με τους STRATOVARIUS, οι SONATA ARCTICA ακουγόντουσαν μεν εκνευριστικά (αν όχι μηνύσιμα) ολόϊδιοι, αλλά από την άλλη αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς (και με πρώτο εμένα που μπορώ περήφανα να δηλώνω ο πιο φανατικός STRATOVARIUS οπαδός τουλάχιστον στην Ελλάδα καθότι παίζω άνετα μπουνιές για πάρτη τους), τέτοιο δίσκο σαν το “Ecliptica” όπως ονομάστηκε το ντεμπούτο των SONATA ARCTICA, οι STRATOVARIUS δεν έβγαλαν από τότε. Πρώτο single του δίσκου ήταν το “Unopened” και το άλμπουμ άνοιγε με το κορυφαίο “Blank file”, ένα κομμάτι που μιλούσε για το ίντερνετ και την ασφάλεια γύρω από αυτό. Ο Kakko χρόνια μετά δήλωνε ότι είχε ένα όραμα για το πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα μελλοντικά κι ότι αφού ήρθε το μέλλον, τα πράγματα δεν είναι τόσο χάλια όσο πίστευε παρότι οι άνθρωποι είχαν γίνει πολύ προστατευτικοί με τα δεδομένα τους κι αυτό που τον ενδιέφερε τελικά είναι ότι το τραγούδι παράμενε επίκαιρο καθώς τα ίδια θέματα συνέχιζαν να απασχολούν τον κόσμο όσον αφορά την ιντερνετική τους ασφάλεια. Το δε “Letter to Dana” εμπνεύστηκε από τον χαρακτήρα του The X-Files, Danna Scully εξ ου και η «ηρωίδα» του κομματιού ονομάστηκε τελικά Dana O’Hara (γλυκύτερο «γράμμα» πεθαίνεις).
Το “Ecliptica” παραμένει 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του ένα άλμπουμ που είναι τέλειο σε κάθε του δευτερόλεπτο, με συγκλονιστικά για το είδος κομμάτια, ακούγεται τρομερά ευχάριστα με την ακρόαση μάλιστα να κυλάει σαν νερό. Ύμνοι όπως τα “My land”, “Kingdom for a heart”, “Fullmoon” και “Picturing the past” δεν γράφονται πλέον σήμερα ούτε για αστείο από οποιαδήποτε power μπάντα, ενώ το μέγιστο έπος του δίσκου είναι το “Replica”, ανατριχιαστικό, κολλητικό, πραγματικά μελιστάλαχτο κομμάτι που ξυπνάει άλλης εποχής αναμνήσεις και δημιουργεί ένα αιώνιο χαμόγελο στα χείλη. Ο Liimatainen πολλάκις ακούγεται σαν νέος Timo Tolkki, ενώ για πολλούς ο Kakko είναι ο τραγουδιστής που έπρεπε να είχαν οι STRATOVARIUS αντί του Timo Kotipelto. Τρομακτικό εύρος φωνής, πατάει σε άσχετα και άκυρα σημεία μέσα στα τραγούδια, ανεβοκατεβάζει τη φωνή του όπου και όποτε θέλει και γενικώς το επίπεδο κλάσης τους ήταν αξιοθαύμαστο. Στην πορεία ο Kakko θέλησε να επικεντρωθεί μόνο στα φωνητικά του, κι έτσι η μπάντα σύντομα πήρε τον πληκτρά Mikko Harkin στις τάξεις της. Λίγο μετά την κυκλοφορία του δίσκου, το όνειρο να παίξουν με τους ήρωες τους STRATOVARIUS έγινε πραγματικότητα, ενώ επέστρεψε κι ο Paasikoski στη μπάντα στη θέση του Kivilahti, ο οποίος δεν πίστευε ότι μπορούν να πετύχουν κάτι σαν μπάντα.
Did you know that:
• To άλμπουμ το ηχογράφησε ξανά η μπάντα το 2014 για την επέτειο 15 ετών με τίτλο “Ecliptica – Revisited (15th anniversary edition)” ύστερα από προτροπή της Ιαπωνικής τους εταιρείας. Πρώτο single της επανέκδοσης ήταν το “Kingdom for a heart”, όπου θεώρησαν ότι έπιανε ακριβώς τον νέο ήχο που είχε ο παλιός τους δίσκος.
• Στην αυθεντική του έκδοση, ο δίσκος είχε ως έξτρα κομμάτι το “Mary-Lou” στις εκδόσεις της Ιαπωνίας, της Κορέας και της Νότιας Αμερικής.
• Στην επανέκδοση, ο δίσκος περιείχε εκτός από το “Mary-Lou”, το “I’m haunted” (νέο κομμάτι για τη γιαπωνέζικη έκδοση) που προερχόταν από τις μέρες τους σαν TRICKY BEANS και μία διασκευή στο “I can’t dance” των GENESIS.
Άγγελος Κατσούρας
