ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Black rain” – Ozzy Osbourne
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: Epic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Ozzy Osbourne, Kevin Churko
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Ozzy Osbourne – φωνητικά
Zakk Wylde – κιθάρα, πλήκτρα
Rob “Blasko” Nicholson – μπάσο
Mike Bordin – ντραμς
2007 και το τελευταίο στούντιο άλμπουμ του Ozzy Osbourne ήταν το –μέτριο για τα δεδομένα του- “Down to earth” που είχε βγει το 2000. Στο ενδιάμεσο, το 2005, είχε κυκλοφορήσει ένα CD με διασκευές, το “Under cover”, όπου είχε συνεργαστεί για πρώτη φορά με τον Καναδό Kevin Churko στην παραγωγή (ένα όνομα που θα συναντήσουμε κι άλλες φορές στο κείμενο) κι ένα box set, το “Prince of darkness”. Δεν το λες και δημιουργική επταετία… Αν προσθέσει κανείς το ατύχημα με τη γουρούνα, όπου κυριολεκτικά έσπασε τα παΐδια του και τα μόνιμα προβλήματα με το αλκοόλ, το “Black rain” ήταν μάλλον μία υπέρβαση για τον “Double O” παρά ένα «φυσιολογικό» στούντιο άλμπουμ.
Για την ηχογράφηση του άλμπουμ, κράτησε για μία ακόμη φορά τον Zakk Wylde στην κιθάρα και τον Mike Bordin (FAITH NO MORE) στα ντραμς, με αυτό να είναι το τελευταίο στούντιο άλμπουμ του με τον Ozzy, ενώ στο μπάσο είχε για πρώτη φορά τον “Blasko”, αφού στο μεταξύ ο Rob Trujillo είχε πάει στους METALLICA… Τη σύνθεση των τραγουδιών ανέλαβε ο Ozzy σχεδόν εξ ολοκλήρου με τον Zakk Wylde και τον Kevin Churko (ο οποίος συνέθεσε σχεδόν και ολόκληρο το “Scream” που ακολούθησε κι όπως προβλέπεται, θα συνθέσει σχεδόν και όλο το επερχόμενο στούντιο άλμπουμ του Osbourne), η ποιότητά του όμως είναι απίστευτα μέτρια και το συνολικό αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται ως βαρετό και ανούσιο. Κυριολεκτικά, τα μόνα τραγούδια που στέκονται με αξιοπρέπεια, είναι το πρώτο single, “I don’t wanna stop”, το οποίο με ζόρι θα ήταν b’ side στους δίσκους των 80’s και filler σ’ αυτούς των 90’s και το “Trap door”, που κλείνει το δίσκο και είναι πολύ αγαπημένο, αξίζοντας να φέρει την υπογραφή του σπουδαίου Ozzy Osbourne. Όλα τα υπόλοιπα, μαζί με τα bonus, πολύ απλά δεν ακούγονται. Θυμάμαι την έντονη απογοήτευσή μου όταν είχα ακούσει το δίσκο για πρώτη φορά και με την εξαίρεση του “Trap door”, είχα να τον ακούσω από τότε που βγήκε. Οι νέες ακροάσεις που έκανα προκειμένου να γράψω αυτό το κείμενο, μου απέδειξαν πόσο δίκιο είχα με την ακραία απογοήτευσή μου για το άλμπουμ εκείνο… Η συνέχεια, με το “Scream”, παρά την παρουσία του Gus G, ήταν εξίσου απογοητευτική, κάνοντάς με να απορώ έντονα για το ρόλο του Kevin Churko στη σύνθεση των κομματιών, όταν από τα 20+ κομμάτια που έχει γράψει, ζήτημα να στέκονται τα πέντε… Εντάξει, δεν περιμένουμε να κρίνουμε τον Ozzy από τους τελευταίους του δίσκους, αλλά, διάολε, ας κρατάμε και λίγη παραπάνω αξιοπρέπεια. Πάω να ξαναβάλω τους 4-5 πρώτους σόλο δίσκους του που λατρεύω, για να ισιώσω…
Σάκης Φράγκος
Από κάτω, παραθέτουμε την κριτική που είχε κάνει στο δίσκο στο έντυπο ROCK HARD, ο Ορφέας Σπηλιωτόπουλος
OZZY OSBOURNE – “Black rain” (Epic)
John Michael Osbourne, γνωστός σε όλο το σύμπαν ως Ozzy Osbourne, ως η πρώτη φωνή των BLACK SABBATH, ως η φωνή που (για πολλούς) έδωσε το έναυσμα για όλα όσα είναι metal. Στα 59 του χρόνια, ακόμη ενεργός στο μουσικό στερέωμα, η προσφορά του είναι αδιαμφισβήτητη και μη διαπραγματεύσιμη. Μέχρι ενός σημείου φυσικά. Και αυτό το σημείο είναι το παρόν. Για να ακριβολογώ, αναφέρομαι στις τελευταίες του κυκλοφορίες, στη δίχως φρένο κατηφόρα που έχει πάρει, η οποία για πολλούς ίσως να ήταν και αναμενόμενη. Η σόλο καριέρα που ακολούθησε ο αγαπητός μας Ozzy μετά τους BLACK SABBATH μάλλον τερμάτισε ποιοτικά το 1995 με την κυκλοφορία του “Ozzmosis” διότι πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς το τραγικά αδιάφορο “Down to earth” (2001) και τώρα, εν έτη 2007, το υπερβολικά μέτριο έως κακό “Black rain”;
Από το κακό στο χειρότερο και σαν να μην έφτανε αυτό, του παίρνει και από 6 χρόνια κάθε φορά για να κυκλοφορήσει κάτι καινούργιο. Και κάθε φορά ακούγεται και πιο “ξεκούρδιστος”. Ναι, λογικό φαίνεται αν το πάρει κανείς από άποψη ηλικίας φαντάζομαι, είναι 59 πλέον, δεν έχει τρομερές αντοχές. Μα μιλάμε για studio CD, όχι για περιοδεία (που κακά τα ψέματα, ούτε για περιοδείες φαίνεται να είναι πια). Μιλάμε για άπειρο χρόνο στη διάθεση του για να τελειοποιήσει οτιδήποτε θελήσει και για τα άπειρα (κυριολεκτώ) χρήματα για να το κάνει αυτό (σκεφτείτε πόσα λεφτά βγάζει κάθε μήνα μόνο από πνευματικά δικαιώματα και τη δισκογραφία έχει πίσω του). Παρόλα αυτά όμως, δυστυχώς θα μας απογοητεύσει για ακόμη μια φορά (εμένα τουλάχιστον).
Στο τραίνο της συμφοράς, συνεπιβάτες είναι ο πιστός (πάντα) φίλος του Ozzy, ο Zakk Wylde (BLACK LABEL SOCIETY) στην κιθάρα και τα πλήκτρα, ο Mike Bordin (FAITH NO MORE) στα drums και στα κρουστά, και ο Blasko (ROB ZOMBIE) στο μπάσο. Και σκέφτομαι εγώ τώρα… μα καλά, είναι δυνατόν μια παρέα τόσο φοβερών μουσικών να είναι συμμέτοχη σε μια τέτοια πατάτα; Και όμως γίνεται! Μπορώ πλέον να πω ότι και τις 30 φορές που άκουσα το “Black rain”, στα μισά του track list πάλευα να μην αποκοιμηθώ. Δοκίμασα τα πάντα! Το άκουσα ενώ έκανα ντους, το άκουσα ενώ έτρωγα, το άκουσα μέσα σε αμάξι, το άκουσα το πρωί, το μεσημέρι και το βράδι, με φως και με σκοτάδι, με παρέα αλλά και μόνος, μέσα στην ντουλάπα, κάτω από το γραφείο, φορώντας διαφόρων ειδών καπέλα και ρούχα. Τίποτα δε βοήθησε, τίποτα απολύτως. Όσο κι αν προσπάθησα και προσπαθώ, δε μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου πόσο μουντό και άχρωμο μου ακούγεται αυτή η κυκλοφορία.
Είναι ζήτημα να μου άρεσαν άνω του μετρίου 1-2 τραγούδια και αυτά όχι λόγω του Ozzy, αλλά λόγω του απίθανου Zakk ο οποίος κάτι προσπαθεί να σώσει (σιγά μην έλεγε όχι στον μέντορα του…). Βέβαια, όπως θα έχετε καταλάβει αν διαβάσατε μέχρι αυτό το σημείο, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. “Black rain”, μας έκανες την καρδιά black με αυτά που ακούσαμε! Πάω να ακούσω κανένα “Blizzard of Ozz” (1980) μπας και στανιάρω λίγο…
5 / 10
Ορφέας Σπηλιωτόπουλος
