ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Orgasmatron”– MOTORHEAD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ – 1986
ΕΤΑΙΡΙΑ – GWR
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Bill Laswell
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/μπάσο – Ian Kilminster
Κιθάρες – Phil Cambell
κιθάρες – Michael Burston
Τύμπανα – Pete Gill
Με τελευταίο επίσημο στούντιο άλμπουμ, το αποδιοπομπαίο εκείνα τα δύσκολα χρόνια, «Another perfect day»και μια μικρή δόση της νέας σύνθεσης στην διπλή συλλογή «No remorse» να ανεβάζει ψηλά τον πήχη των προσδοκιών, όλοι περιμέναμε την δισκογραφική επιστροφή των MOTORHEAD, σαν πρεζάκια που φτιάχνεις μπροστά τους την φρέσκια δόση ηρωίνης. Το εξώφυλλο με το θρυλικό Snaggletooth σε ρόλο ατμομηχανής που σαρώνει τα πάντα (εμπνευσμένο από τον προσωρινό τίτλο του άλμπουμ (Riding with the driver), έδωσε την σειρά του σε μια σειρά τραγούδια που εν μέρει απογοήτευσαν αλλά και κάποια που έγιναν αυτομάτως κλασσικά. Ίσως γιατί την δεκαετία του 80, με τις λίγες εβδομαδιαίες κυκλοφορίες τα άλμπουμ έλιωναν στα πικ απ και οι απαιτήσεις ήταν υψηλές.
Το μειονέκτημα του «Orgasmatron» ήταν η παραγωγή, που σε κάποια τραγούδια ήταν άνευρη, μουντή, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Lemmy, αλλά σε κάποια άλλα δημιούργησε τον κλασικό ήχο που έκανε το ομώνυμο τραγούδι σταθμό σε κάθε βιβλίο αναφοράς στην μουσική τους παραγωγή (Η διασκευή του από τους SEPULTURA, δείχνει το μέγεθος της επιρροής του). Ο Lemmy γεμάτος ενέργεια κατακεραυνώνει όσα τον ενοχλούν εξ απ ανέκαθεν που λέει και κάποια ψυχή, πολιτικούς, θρησκεία, πλουτοκράτες, δίχως έλεος ειδικά στο ομώνυμο τραγούδι που κάνει το πανκ κίνημα του 76, αν ακούγεται σαν τα ζουζούνια. Το μπάσο του μαστιγώνει, τα αυτιά μας, το κιθαριστικό δίδυμο γεμίζει δίχως αντιρρήσεις το κενό που άφησε ο Clarke και ο Gill αν και η παραγωγή δεν βοηθά, συνεχίζει εκεί που σταμάτησε η ατμομηχανή του Taylor. Τραγούδια σαν το «Built for speed», ένα λογοπαίγνιο για την αγάπη του Lemmy στις αμφεταμίνες αλλά και την γρήγορη μουσική, το «Doctor Rock», «Nothing up my sleeve» αλλά και το αδύναμα λόγω παραγωγής «Deaf Forever», «Claw», δείχνουν οτι η επιστροφή των MOTORHEAD είναι δυναμική, άξεστη, αδέκαστη, ατίθαση, ατελείωτη, απερίσκεπτη, απροκάλυπτη, αναρχική, αλαζονική, αυτοκρατορική, ακούραστη, αβυσσαλέα, απύθμενη, αξιαγάπητη, αποκαλυπτική, αντισυστεμική, αποφασιστική, Απόλυτη.
Πριν το «Orgasmatron» υπήρχε η εποχή της αγίας τριάδας, μετά ήρθε η εποχή του κουαρτέτου, αλλά και των MOTORHEAD, πιο στεγνών, πιο άμεσων, πιο πολιτικοποιημένων, πιο κοντά στο προσωπικό όραμα του αρχηγού Lemmy, που δίχως ονόματα του δυναμικού των Taylor κ Clarke. Οδηγούσε το σκάφος σε νέες προσωπικές περιπέτειες, εξαγριωμένος με την κάθε μορφής εξουσία, πολιτική, θρησκευτική και την κάθε μορφής εξάρτηση. Ας μην ξεχνάμε πως ο Lemmy ήταν και είναι το πνεύμα του rock n roll. Όταν οι άλλοι τραγουδούσαν για αυτοκίνητα και γκόμενες, αυτός τις έβαζε να τα οδηγούν με αυτόν συνοδηγό, να απολαμβάνει ως γνήσιο αρσενικό (Αλφα male), οτι οι ίδιες πρόθυμα παρέδιδαν στα χέρια του, παρέα με τζακ κόλα και μπόλικα ενισχυτικά (βλπ αμφεταμίνες) χωρίς ποτέ να σκεφτεί να μην μιλήσει στον οπαδό που θα τον συναντούσε στο δρόμο και πάντα με ένα καλό βιβλίο στρατιωτικής ιστορίας ή αστυνομικό, για τα βράδια που το σκοτάδι καλύπτει τον καθένα μας.
Το τέλος μίας εποχής ή η αρχή μίας νέας, το «Orgasmatron» είναι στεγνό, ελαστικό, μεταλλικό, δεν είναι το καλύτερο τους, αλλά είναι κλασσικό ακόμα και με μια παραγωγή που τους αδικεί. Όταν θα διαβάζει αυτές τις γραμμές ο Lemmy, εκεί που βρίσκεται ελπίζω να χαμογελάσει, όπως όλοι εμείς, κάθε φορά που ακούμε την φωνή του να μας θυμίζει την θνητότητα μας και το δικαίωμα μας να είμαστε αυτό που εμείς επιλέγουμε.
Κείμενο MOTORHEAD: Στέλιος Μπασμπαγιάννης
Χαρά Νέτη & Παναγιώτης ‘The Unknown Force’ Γιώτας
