ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “XIII” – RAGE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1998
ΕΤΑΙΡΙΑ: GUN Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Christian Wolff
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Peavy Wagner – φωνητικά/μπάσο
Σπύρος Ευθυμιάδης – κιθάρα
Sven Fischer – κιθάρα
Χρήστος Ευθυμιάδης – τύμπανα
Christian Wolff – πλήκτρα (guest)
Ερχόμενοι με φόρα και στηριζόμενοι στις δάφνες του μνημειώδους πια έργου “Lingua Mortis” και του πολύ καλού “End of days” από το 1996, οι RAGE κυκλοφόρησαν το 1998 τη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά σε συνεργασία με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας. Ήταν η εποχή που οι Ελληνογερμανοί θεωρούνταν ένα αρκετά “hot” όνομα στο χώρο, η επιτυχία τους είχε χτυπήσει για τα καλά τη πόρτα και συμμετείχαν σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ ανά την Ευρώπη. Ήταν επίσης η περίοδος που η μπάντα άφηνε για τα καλά πίσω της το speed metal παρελθόν της και, με αφετηρία το εξαιρετικό “Black in mind” του 1995, είχε στραφεί προς έναν καθαρό heavy ήχο. Οι ταχύτητες είχαν εμφανώς μειωθεί, ο Peavy είχε αφήσει πίσω του τις (από ένα σημείο και μετά) εκνευριστικές τσιρίδες και σε χαμηλές συχνότητες ήταν σαφώς πολύ σωστότερος, και το κύριο βάρος είχε δοθεί στη μελωδία. Μπορεί να συνεχίστηκε αυτή η συνεχώς ανοδική πορεία, αλλά θα μπορούσε κανείς να προτείνει το “XIII” αβίαστα ως ένα άλμπουμ προς αγορά;
Χμ… αναλόγως το πώς βλέπει καθένας τα πράγματα. Για τους οπαδούς που γνώρισαν και αγάπησαν τους RAGE με δίσκους όπως το “Secrets in a weird world” ή το “The missing link” (γενικά από τη καταπληκτική συλλογή “10 Years in Rage” και πίσω), δεν πιστεύω πως ενδείκνυται. Όπως και έγινε. Πολλοί thrashers δεν άντεξαν την ολοκληρωτική στροφή και κούνησαν μαντήλι. Αυτοί που δέχτηκαν την αλλαγή στον ήχο και στη νοοτροπία ή αυτοί που τους έμαθαν με το “Black in mind”, αγάπησαν το “XIII” ή έστω βρήκαν πράγματα που να τους κρατούν σε αυτό το δίσκο. Προσωπικά, ανήκω στους δεύτερους, σε αυτούς που δεν αποκήρυξαν μια έτσι κι αλλιώς προδιαγεγραμμένη «στροφή». Tο hit “From the cradle to the grave” έκανε τον απαιτούμενο πάταγο θυμάμαι τότε και η ομολογουμένως εξαιρετική διασκευή τους στο κλασσικό “Paint it black” των ROLLING STONES έδωσε στη κυκλοφορία αυτή το κάτι παραπάνω. Η Συμφωνική Ορχήστρα της Πράγας χρησιμοποιήθηκε σωστά, δεν υπερκάλυπτε το συγκρότημα, αντιθέτως εμπλούτιζε τη μουσική του, ο Peavy μάλλον σε αυτό το δίσκο έκανε τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του (με βάση το πόσο καλά τραγουδούσε από τεχνικής άποψης) και η μπάντα γνώρισε μια ακόμη δισκογραφική επιτυχία. H συνέχεια γνωστή…;
Did you know that:
– Στην digipack έκδοση του ο δίσκος έχει ως onus track το “Another wasted day” ενώ στην ιαπωνική επιπλέον και τη διασκευή στο “Tom Sawyer” των RUSH;
Δημήτρης Τσέλλος
