ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Aurora consurgens” – ANGRA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2006
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: SPV
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dennis Ward
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Edu Falaschi
Κιθάρες – Kiko Loureiro, Rafael Bittencourt
Μπάσο – Felipe Andreoli
Drums – Achilles Priester
Το ROCK HARD είχε δώσει το παρόν στην προακρόαση που είχε γίνει στο Παρίσι για την κυκλοφορία του “Aurora consurgens”, του νέου –τότε- δίσκου των ANGRA, ο οποίος κυκλοφόρησε σαν σήμερα πριν από δέκα χρόνια. Ο ανταποκριτής μας στη Γαλλία και καλός φίλος, Chris Garrel, είχε ακούσει το δίσκο πριν απ’ όλους μας και είχε μία face to face συνέντευξη με τον Edu Falaschi (τραγουδιστή τότε του γκρουπ) και τον κιθαρίστα Kiko Loureiro (που πλέον είναι στους MEGADETH)
ANGRA
“Aurora consurgens” – Studio report
Πριν δύο χρόνια που είχε κυκλοφορήσει το “The temple of shadows”, ένιωθα ότι ήταν το πιο φιλόδοξο project των ANGRA μέχρι τότε κι επίσης το πιο έντονο, βαθύ, τεχνικό και πολυσύνθετο άλμπουμ τους. Ακούγοντας ότι η μπάντα θα κυκλοφορούσε ένα νέο άλμπουμ που λέγεται “Aurora consurgens”, δεν ήξερα τι να περιμένω. Πως θα μπορούσαν οι ANGRA να γίνουν πιο δημιουργικοί και καινοτόμοι; Θα είχαν υποκύψει στον πειρασμό να επιστρέψουν σε πιο κλασικές και συντηρητικές φόρμες;
Με τη νέα τους studio προσπάθεια, το γκρουπ βρίσκεται στον ίδιο δρόμο που βρισκόταν και δύο χρόνια πριν, οπότε, ναι, μπορεί να πει κανείς ότι το “Aurora consurgens” ακολουθεί τα βήματα του “The temple of shadows”. Ο πειρασμός θα ήταν μεγάλος ώστε να εξακολουθήσουν να κάνουν το ίδιο πράγμα, αλλά οι ANGRA σίγουρα δεν είναι το συγκρότημα που θα ακολουθήσει την ίδια συνταγή ξανά και ξανά, όσο πετυχημένη κι αν είναι. Έτσι, αποφάσισαν ότι ήταν ώρα να «χτίσουν» πάνω στα 15 χρόνια εμπειρίας που έχουν και να προχωρήσουν ένα βήμα μπροστά. Και το ταξίδι ξεκινά και για μία ακόμη φορά λειτουργεί τέλεια.
Το “Aurora consurgens” έχει όλα τα στοιχεία που ορίζουν τον ήχο – σήμα κατατεθέν των ANGRA, που εκτείνεται από το power / progressive metal, μέχρι το progressive rock, συμπεριλαμβάνοντας τα χαρακτηριστικά της βραζιλιάνικης μουσικής. Το νέο άλμπουμ θα ξεχωρίσει σαν ένα από τα καλύτερα της χρονιάς μέχρι τώρα, με στιβαρές συνθέσεις, απίστευτα instrumental μέρη και την ικανότητα να ξεπεράσουν την προηγούμενη δουλειά τους. Το “Aurora consurgens” θα γίνει ένα “must” για τους οπαδούς των ANGRA και για κάθε οπαδό της μελωδικής μουσικής.
Είστε έτοιμοι να μοιραστείτε το όραμα του γκρουπ για μία ακόμη φορά;
[συνέντευξη με τον Kiko Loureiro (κιθάρα) και τον Edu Falaschi (φωνητικά)]
Στο “Temple of shadows” υπήρχαν πολλοί καλεσμένοι, αλλά κάτι παρόμοιο δε συνέβη αυτή τη φορά. Μήπως αυτό έγινε επειδή θέλατε να «επιστρέψετε στις ρίζες» και να συγκεντρωθείτε στις συνθέσεις ως συγκρότημα χωρίς καμία «έξωθεν» επιρροή;
Kiko Loureiro: Στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι που το είχαμε σχεδιάσει. Όταν τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις όλων των instrumental μερών του “Temple of shadows”, σκεφτήκαμε ότι θα ταίριαζε πάρα πολύ η φωνή του Milton Nascimento στο κομμάτι, όπως κι ότι η φωνή του Kai Hansen για παράδειγμα θα ταίριαζε τέλεια σε έναν power metal ύμνο, όπως το “Temple of hate”. Το ίδιο συνέβη και με τον Hansi Kursch. Απλά τους ζητήσαμε να συμμετέχουν στο δίσκο, επειδή πιστεύαμε ότι ήταν το σωστό πράγμα να κάνουμε εκείνη την περίοδο, είναι φίλοι μας και τους εκτιμούμε σαν καλλιτέχνες. Από την άλλη όμως, δεν είναι κάτι που θέλουμε να κάνουμε κάθε φορά που ηχογραφούμε ένα νέο δίσκο. Πρέπει να παραμένει κάτι σπέσιαλ κι όχι ένα επαναλαμβανόμενο τέχνασμα. Πιστεύω ότι δε χρειαζόμαστε την ανάμιξη άλλων καλλιτεχνών για να κάνουμε ένα καλό δίσκο των ANGRA, αλλά μόνο εμάς τους πέντε κι αυτό ακριβώς κάναμε.
Κάνοντάς το λοιπόν με αυτόν τον τρόπο, πιστεύεις ότι δημιουργήσατε ένα κλασικό άλμπουμ των ANGRA;
Kiko: Σε όλα αυτά τα χρόνια, άκουσα πολλά διαφορετικά είδη μουσικής όπως παραδοσιακή βραζιλιάνικη μουσική, κλασική μουσική, progressive και heavy metal μουσική, κάναμε πολλούς πειραματισμούς, δοκιμάσαμε διαφορετικούς ήχους, πήγαμε σε διαφορετικά στούντιο ηχογραφήσεων και δουλέψαμε με διαφορετικούς παραγωγούς… Αλλά οι συνθέτες της μουσικής των ANGRA παρέμειναν οι ίδιοι. Η μουσική έρχεται από μέσα μου, από την καρδιά μου. Διαφορετικοί άνθρωποι που άκουσαν το νέο δίσκο είπαν ότι είναι πιο progressive, πιο heavy, ή οτιδήποτε, αλλά όλοι κατέληγαν ότι «ακούγεται σαν ANGRA». Αυτό είναι κάτι για το οποίο είμαστε περήφανοι. Είναι κάτι λογικό: Μπορείς να παίξεις με την ίδια κιθάρα και τους ίδιους ενισχυτές που χρησιμοποίησε ο Tony Iommi για να ηχογραφήσει το “Heaven and hell”, αλλά ποτέ δε θα έχεις τον ίδιο ήχο και το ίδιο συναίσθημα επειδή πολύ απλά δεν είσαι ο Tony Iommi.
Το “Temple of shadows” ήταν ένα concept άλμπουμ. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από το “Aurora consurgens”;
Edu Falaschi: Έχουμε ένα βασικό θέμα στο άλμπουμ, το οποίο είναι οι ψυχικές διαταραχές, αλλά δε μιλάνε όλα τα τραγούδια για την ίδια ιστορία. Κάθε κομμάτι περιγράφει κάποια ψυχική διαταραχή όπως την κατάθλιψη, την τάση για αυτοκτονία, το φόβο, τον πανικό ή την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει γρήγορα…
Ο τίτλος του δίσκου προέρχεται από ένα βιβλίο του St Thomas Aquinas, ο οποίος ήταν φιλόσοφος και θεολόγος. Οι περισσότεροι από τους τίτλους των δίσκων σας έχουν σχέση με τη θρησκεία και τον πνευματισμό. Η θρησκεία φαίνεται ότι είναι ένα ζήτημα που σας εμπνέει. Είστε θρήσκοι γενικώς;
Edu: Όχι πραγματικά, αλλά συνδεόμαστε με τα ανθρώπινα αισθήματα. Κανείς στο γκρουπ δεν πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή, ούτε είναι έντονα αναμεμιγμένος με κάποια θρησκεία. Ο βασικός σκοπός είναι ότι θέλουμε να αγγίξουμε τα συναισθήματα των ανθρώπων. Προσπαθούμε να δώσουμε ένα ρεαλιστικό μήνυμα με τους δίσκους μας κι όχι να μιλάμε για φανταστικά πράγματα όπως οι δράκοι και οι ιππότες.
Πιστεύεις ότι οι ANGRA είναι πιο δυνατοί το 2006 απ’ ότι ήταν το 1996 κι ότι αυτή η σύνθεσή σας, είναι η καλύτερη από ποτέ;
Πιστεύω ότι τώρα είμαστε πιο δεμένοι από ποτέ. Υπήρχαν πολλά προβλήματα στο παρελθόν με τον εγωισμό και τον ανταγωνισμό. Από την κυκλοφορία του “Angels cry”, δεν ήταν φίλοι μεταξύ τους πια (το ξέρω επειδή μου το είπαν ο Kiko κι ο Rafael Bittencourt). Το θέμα τώρα είναι ότι είμαστε πιο κολλητοί όχι μόνο εξαιτίας της μουσικής, αλλά επειδή είμαστε φίλοι. Εγώ, ο Felipe κι ο Aquiles, ήμασταν φίλοι πριν μπούμε στο συγκρότημα. Είναι πολύ σημαντικό να παίζεις μουσική για το κέφι σου. Πλέον, με τη νέα σύνθεση είμαστε πιο ήρεμοι, δεν έχουμε πρόβλημα με τον εγωισμό και ασχολούμαστε με τη μουσική. Γι’ αυτό γουστάρω πολύ τα παιδιά από τους DREAM THEATER ή από τους BLIND GUARDIAN, επειδή είναι απλοί άνθρωποι. Είναι σπουδαίοι καλλιτέχνες, πολύ ταλαντούχοι, αλλά απλοί άνθρωποι. Όπως ο Ronnie James Dio, ο οποίος για μένα είναι ο καλύτερος τραγουδιστής στον κόσμο, ένα τέρας της rock μουσικής, αλλά και τόσο απλός… Οι άνθρωποι μου λένε ότι οι ANGRA τώρα είναι πιο δυνατοί, ότι τα τραγούδια είναι πιο σκληρά κι ότι τα φωνητικά είναι πιο επιθετικά και πιο κοντά στη μουσική και στην παραμόρφωση της κιθάρας. Προηγουμένως, η φωνή του Matos και τα οργανικά μέρη ήταν κάπως χωριστά. Όλα πλέον είναι πιο συνδεδεμένα μεταξύ τους και ακουγόμαστε σαν γκρουπ κι όχι σαν σόλο καλλιτέχνες…
Οι ANGRA γιορτάζουν φέτος τα 15 τους χρόνια. Μπορούσες να φανταστείς όταν μπήκες στο γκρουπ, στα δεκαεννιά σου χρόνια, ότι θα γινόσασταν ένα τόσο πετυχημένο σχήμα και θα διαρκούσατε τόσο πολύ;
Kiko: Όταν ήμουν 19 χρονών, το όνειρό μου ήταν να γίνω μουσικός και να παίζω heavy metal. Είναι το πάθος για τη μουσική που μου έδωσε το κουράγιο να αφήσω τη Βραζιλία και να πάω στο εξωτερικό για να ηχογραφήσω τον πρώτο μας δίσκο. Είναι αυτό το πάθος και η ενέργεια, που έχουμε βάλει στο ντεμπούτο μας και μπορείς να τα ακούσεις στο “Angels cry”. Ίσως γι’ αυτό το λόγο αρέσει αυτός ο δίσκος σε πολλούς ακόμα και σήμερα. Στις μέρες μας, πολλοί μουσικοί αναφέρουν τους ANGRA σαν μία από τις μεγαλύτερες επιρροές τους και το γεγονός ότι αναφέρουν πως ξεκίνησαν να παίζουν μουσική εξαιτίας του “Angels cry”, είναι κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος. Έχουμε φτάσει πραγματικά τα 15 χρόνια καριέρας κι έχουμε κρατήσει την αθωότητα, η οποία μας οδηγεί να ανανεώνουμε τους εαυτούς μας αλλά και να προοδεύουμε σαν μουσικοί. Κάποιες φορές η δουλειά παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, ώστε να μας κάνει να ξεχάσουμε πόσο ουσιαστική είναι η αξία της μουσικής. Σε όλα μας τα άλμπουμ πειραματιστήκαμε αλλάζοντας τον ήχο μας και φέρνοντας νέες ιδέες. Αυτό αποκαλούμε αθωότητα. Είναι ρίσκο για μία μπάντα που την ακολουθεί κόσμος, να αποφασίζει να αλλάζει τον ήχο της χωρίς να υπολογίζει τους κανόνες και τις υποδείξεις της βιομηχανίας αλλά να οδηγείται μόνο από το πάθος της για τη μουσική.
Ποιες είναι οι πιο δυνατές αναμνήσεις σας από όλα αυτά τα χρόνια;
Kiko: Είναι τόσες πολλές… Οι πρώτες μας συναυλίες στην Ελλάδα (σ.σ. είναι πολύ σημαντικό το ότι η συνέντευξη δόθηκε σε Γάλλο δημοσιογράφο), το “Holy live” που το ηχογραφήσαμε στο Aqua boulevard στο Παρίσι, οι πρώτες μας συναυλίες στο Τόκυο, αυτές στο Sao Paolo, στο Μεξικό, στις πυραμίδες… Είμαι ευτυχισμένος που μπορέσαμε να επισκεφτούμε τόσο πολλές διαφορετικές χώρες και να συναντήσουμε τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, οι οποίοι στην πορεία έγιναν φίλοι μας. Μια τέτοια περίπτωση είναι ενός φίλου από τη Γαλλία που τον συνάντησα στο show που ηχογραφήσαμε για το “Holy live” σαν οπαδό των ANGRA και τώρα παίζει ντραμς σε μία μπάντα κι έγινε φίλος μου. Το ίδιο συμβαίνει και με δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο που μας ξέρουν από το ξεκίνημά μας.
Όταν αναλογίζεσαι αυτή την καριέρα, μετανιώνεις για κάτι;
Kiko: Περάσαμε δύσκολες στιγμές όπως το χωρισμό μας με το μισό συγκρότημα ή άσχημες συναυλίες, διαφωνίες ανάμεσα στο γκρουπ. Όλα αυτά όμως μας βοήθησαν να συνεχίσουμε, να διαμορφώσουμε «χαρακτήρα» σαν άνθρωποι. Πρέπει να μαθαίνεις από τα λάθη σου και να κρατάς τις καλές στιγμές σαν αναμνήσεις. Δεν ξέρω αν θα βρισκόμουν εδώ να απαντήσω τις ερωτήσεις σου δίχως αυτά τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν!
Το νέο σας άλμπουμ, το “Aurora consurgens”, όπως και το προηγούμενο, το “Temple of shadows”, έχει ηχογραφηθεί και στη Γερμανία και στη Βραζιλία. Είναι σημαντικό για τους ANGRA να έχουν πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος των ηχογραφήσεων στη Βραζιλία ώστε να μείνουν κοντά στις ρίζες τους;
Kiko: Ναι, το ότι ταξιδεύουμε πολύ στο εξωτερικό, μας δημιουργεί πολύ άγχος και είναι δύσκολο για μας να μείνουμε πάνω από δύο μήνες μακριά από τις οικογένειες και τους φίλους μας σε μία ξένη χώρα. Από την άλλη, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, δεν είναι απαραίτητο για όλους τους μουσικούς να παρευρίσκονται στο στούντιο κάθε στιγμή. Όταν τελείωσα λοιπόν τα μέρη της κιθάρας, δεν υπήρχε λόγος να κάθομαι 10 ώρες την ημέρα όταν ο Aquiles ηχογραφούσε τα τύμπανα. Έτσι μπορούσα να πάω σπίτι μου, να ακούσω τα κομμάτια με την ησυχία μου, να σκεφτώ τις ενορχηστρώσεις και νομίζω πως έτσι είναι καλύτερα.
Που ζεις τώρα; Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να ζήσεις στην Ευρώπη;
Kiko: Ακόμα ζω στη Βραζιλία. Παρόλο που ταξιδεύω συχνά, πάντα νιώθω την ανάγκη να γυρίσω στην πατρίδα μου και να κάνω όλα τα φυσιολογικά πράγματα στη ζωή, να βγάλω βόλτα το σκύλο μου, να πάω στο σούπερ μάρκετ ή να δω ξανά τους παλιούς μου φίλους…
Πως συνθέτετε; Όλοι μαζί ή χωριστά; Όταν ένας από τους μουσικούς των ANGRA δείχνει ένα τραγούδι στα υπόλοιπα μέλη του σχήματος, έχει τελειώσει ήδη τη διαδικασία της σύνθεσης; Συζητάτε μεταξύ σας άλλες ιδέες για τις ενορχηστρώσεις; Ή είναι απλά ένα riff ή μία μελωδική γραμμή;
Kiko: Στις μέρες μας, λόγω της τεχνολογικής προόδου, μπορώ να ηχογραφώ demo στον υπολογιστή του σπιτιού μου κι όχι μόνο κιθάρες, αλλά και το μπάσο, τα ντραμς και τα πλήκτρα, οπότε γράφω ολόκληρα τα κομμάτια προτού τα ακούσουν όλα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί, λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο, φέρνουμε τα demo μας, τα ακούμε όλοι μαζί και συζητάμε γι’ αυτά. Συγκεντρώνουμε τις απόψεις όλων για κάθε τραγούδι κι επιλέγουμε 10 ή 12 τραγούδια που θα μπουν στο άλμπουμ. Έπειτα, δουλεύουμε πάνω στις ενορχηστρώσεις για κάθε κομμάτι, κάθε μέλους. Παρόλο που γράφω, ας πούμε, τα μέρη των ντραμς, είναι ο Aquiles που τα προσαρμόζει στο δικό του στυλ παιξίματος. Το ίδιο γίνεται και με τις μελωδικές γραμμές που τις προσαμόζει ο Edu στο δικό του ύφος. Από τη στιγμή που με τον Rafael παίζουμε μαζί 15 χρόνια και με τα υπόλοιπα παιδιά είμαστε μαζί 5, γνωρίζω πολύ καλά τις ικανότητες και το γούστο του καθενός. Συνθέτω ακριβώς για τον τρόπο παιξίματος του Aquiles και τη φωνή του Edu. Όταν γράφω ένα κομμάτι, ξέρω αμέσως ότι θα αρέσει στον Rafael, οπότε δουλεύω φυσιολογικά προς αυτή την κατεύθυνση.
Τι έχεις να πεις στους παλιούς οπαδούς των ANGRA που ποτέ δεν αποδέχτηκαν την αποχώρηση του Andre Matos και σε κατηγορούν ότι δεν έχει το χάρισμά του στη σκηνή;
Edu: Απλά θα πρέπει να έρθεις σε μία συναυλία και να με δεις στη σκηνή! Αυτή είναι η γνώμη τους, αλλά οι άνθρωποι στους οποίους αναφέρεσαι δεν είναι παρά η μειονότητα. Δε με ενδιαφέρει γι’ αυτούς. Το μόνο που με απασχολεί είναι πως οι ANGRA είναι τρεις φορές μεγαλύτεροι απ’ ότι στο παρελθόν. Έχουμε κάνει χρυσούς δίσκους στη Βραζιλία, κάτι που δεν ξανάγινε στο παρελθόν. Έχουμε κερδίσει πολλά βραβεία στην Ιαπωνία για το “Temple of shadows”, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί. Στην Ευρώπη η κατάσταση είναι όπως με την παλαιότερη σύνθεση. Για να είμαι ειλικρινής, στη Γαλλία, που βρισκόμαστε τώρα, οι πωλήσεις είναι χαμηλότερες, αλλά όλοι γνωρίζουμε πόσο χάλια είναι η κατάσταση στη μουσική βιομηχανία στη χώρα αυτή. Είμαι στους ANGRA από το 2001 και ποτέ δεν είπα κάτι κακό για τον Andre, ούτε ποτέ μπήκα σε κάποια ηλίθια διαδικασία ανταγωνισμού για το ποιος είναι καλύτερος τραγουδιστής. Έκανα πάντα ότι μπορούσα για να εκφράσω τα συναισθήματά μου, μέσω του τρόπου που τραγουδούσα κι ο υπέρτατος σκοπός μου είναι να υπηρετήσω τη μουσική. Το πιο σημαντικό για μένα είναι τα τραγούδια κι όχι το εγώ μου, για το οποίο δεν ενδιαφέρομαι καθόλου. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η ουσία των ANGRA, η μουσική τους. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να σου πω ότι στην Ιαπωνία, έχω γίνει ενός είδους είδωλο για το μελωδικό metal. Από το 2001 οι αναγνώστες του περιοδικού Burrn! (ίσως το πιο σημαντικό metal περιοδικό στον κόσμο), με ψηφίζουν κάθε χρόνο μέσα στους 5 κορυφαίους τραγουδιστές στον κόσμο. Είναι απίστευτο. Αυτό το χρόνο, το είδωλό μου, ο Ronnie James Dio, είναι 12 θέσεις κάτω από μένα!!! Νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη απάντηση που μπορώ να δώσω σε όσους δε με γουστάρουν. Δε με ενδιαφέρει τι σκέφτονται για μένα, επειδή κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή, δίνω στο κοινό αυτά που αισθάνομαι βαθιά μέσα από την καρδιά μου. Αν δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν αυτό που τους δίνω, δεν είναι δικό μου το λάθος.
Παρακολούθησες το Μουντιάλ; Ποια είναι η γνώμη σου για την ομάδα της Βραζιλίας;
Edu: Οι παίκτες μας πίστευαν ότι είναι οι βασιλιάδες του κόσμου επειδή παίζουν στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, όπως στη Μπαρτσελόνα ή στη Μίλαν. Όταν βρίσκονται στην εθνική ομάδα, ο εγωισμός τους κάνει τη διαφορά αφού δεν καταφέρνουν να παίζουν σαν ομάδα αλλά σαν ένα reunion ξεχωριστών παιχτών. Ο προπονητής της ομάδας, έπρεπε να κοουτσάρει ένα μάτσο rock stars που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα λεφτά και δεν μπορούν να συνεργαστούν. Η Βραζιλιάνικη Ομοσπονδία απέλυσε τον Pareira και πήρε τον Dunga. Ήταν μία καλή απόφαση για το ποδόσφαιρο της Βραζιλίας, επειδή ο Dunga υπήρξε παίχτης με μεγάλο πάθος για το ποδόσφαιρο. Αποφάσισε να ξεφορτωθεί ένα μέρος των «αστεριών» και να εμπιστευθεί παίχτες από το πρωτάθλημα της χώρας μας, επειδή γνωρίζουν καλύτερα την πραγματικότητα στη Βραζιλία. Οι παίχτες που παίζουν στην Ευρώπη, δεν είναι Βραζιλιάνοι, αλλά Ευρωπαίοι. Έχουν χάσει όλο το συναίσθημα που είχαν όταν έπαιζαν στη χώρα μας. Όπως το βλέπουμε, για μία ακόμη φορά εξαιτίας του εγωισμού, η ομάδα μας απέτυχε. Ο εγωισμός είναι πολύ επικίνδυνος και σκοτώνει το ομαδικό αίσθημα στο ποδόσφαιρο αλλά και τη μουσική!!!
Chris Garrel
