ΟΝΟΜΑ ALBUM: “MK II” – MASTERPLAN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: AFM
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Roland Grapow
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Mike DiMeo
Κιθάρα – Roland Grapow
Τύμπανα – Mike Terrana
Μπάσο – Jan. S. Eckert
Πλήκτρα – Axel Mackenrott
Μακράν το πιο πολυαναμενόμενο power metal σχήμα που ενέσκηψε στις αρχές τις δεκαετίας του 200 ήταν οι MASTERPLAN. Αρχικά προοριζόταν για side project των HELLOWEEN, με τον Roland Grapow και τον Uli Kusch να το έχουν σχεδιάσει να είναι σχετικό με την πορεία που είχε το “The dark ride” τον «κολοκυθών». Στην πορεία όμως απολύθηκαν αμφότεροι από τους HELLOWEEN και οι MASTERPLAN ήταν το βασικό τους γκρουπ. Μετά το ομώνυμο άλμπουμ και το εκπληκτικό “Aeronautics” (ένα από τα καλύτερα power metal άλμπουμ όλων των εποχών κατά τη γνώμη μου), βρέθηκαν σ’ ένα πολύ κομβικό σημείο.
Ο σπουδαίος Jorn Lande (δύσκολος χαρακτήρας #1) αποφάσισε να αποχωρήσει από το γκρουπ (άσχετα αν λίγα χρόνια μετά επέστρεψε για να φύγει εκ νέου!!!), λόγω μουσικών διαφορών… Ο ντράμερ Uli Kusch (δύσκολος χαρακτήρας #2) και συνοδοιπόρος του Grapow επί χρόνια, αποχώρησε κι εκείνος και ο Grapow (δύσκολος χαρακτήρας #3) έπρεπε να πάρει αποφάσεις κομβικής σημασίας για το συγκρότημα.
Προς τιμή του, αποφάσισε να μην πάρει κάποιον «κλώνο» του Lande, αλλά προτίμησε τον Mike DiMeo, μέχρι εκείνη την περίοδο τραγουδιστή των RIOT, μία εξαιρετική όσο και διαφορετική φωνή από τον προκάτοχό του. Στα ντραμς, πήρε τον γυρολόγο Mike Terrana, ο οποίος είναι ένας πολύ καλός παίχτης, αλλά με λιγότερες συνθετικές δυνατότητες από τον Kusch, ο οποίος είχε γράψει αρκετά από τα κορυφαία κομμάτια των MASTERPLAN. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η πορεία που ακολούθησε ο Uli Kusch μετά την αποχώρησή του από τους MASTERPLAN ήταν γεμάτη παταγώδεις αποτυχίες και με τους BEAUTIFUL SIN και με τους SYMFONIA και με τους RIDE THE SKY… Στην παραγωγή του δίσκου, ήταν ο ίδιος ο Grapow, αφήνοντας κατά μέρος τον Andy Sneap, που είχε αναλάβει αυτό το πόστο στους δύο πρώτους δίσκους και γενικότερα φάνηκε σαν μία νέα, καινούργια αρχή για το σχήμα. Το ίδιο αφορά και τη σύνθεση, αφού φαίνεται ότι ο ξανθομάλλης κιθαρίστας είχε πάρει τα ηνία του σχήματος για τα καλά…
Για πρώτη φορά υπήρξε εξωτερικός συνεργάτης που βοήθησε τη σύνθεση δύο κομματιών, ο Σουηδός Erik Libdom (ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με τη rock μουσική γενικότερα πριν αλλά και μετά τη συνεργασία του με τους MASTERPLAN). Γενικότερα ο δίσκος μου άρεσε πολύ. Είχε την κλασική χιτάρα με το “Lost and gone” και πολλά κρυφά ή φανερά διαμάντια όπως το “I’m gonna win”, το “Masterplan”, το “Call the gypsy”, το “Enemy”. Η πλειοψηφία τον οπαδών των MASTEPLAN πάντως, δεν το «αγκάλιασε» δεόντως, ιδιαίτερα οι οπαδοί του πρώτου τους δίσκου, που είχε πιο τυπικές power metal συνθέσεις κι όχι πιο γκρουβάτες και mid tempo όπως στους επόμενους δύο δίσκους…
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η επιστροφή του Jorn Lande άρον-άρον στο συγκρότημα, μετά την περιοδεία με τους SAXON και η κυκλοφορία του “Time to be king” σε πιο παραδοσιακές φόρμες. Δυστυχώς το σχήμα έχει να κυκλοφορήσει στούντιο δίσκο από το 2010, κάτι που με κάνει να θεωρώ ότι μάλλον είναι διαλυμένοι κι όχι ανενεργοί…
Did you know that:
· Οι MASTERPLAN, για την προώθηση εκείνου του δίσκου, είχαν περάσει και από τη χώρα μας, περιοδεύοντας με τους SAXON, παίζοντας σ’ ένα sold out Gagarin, με τον ηχολήπτη να έχει ξεχωριστό front-of-house, στη μέση του venue κατά παραγγελία των headliners, κάνοντας το ατμόσφαιρα ακόμα πιο ασφυκτική μέσα στο καλοκαίρι…
· Ο μπασίστας του γκρουπ, Jan S. Eckert, που έπαιζε μ’ ένα μπάσο που έμοιαζε με καρχαρία, για κάποιον λόγο εκείνη την περίοδο έμενε στη Νέα Σμύρνη!!!
Σάκης Φράγκος
Ακολουθεί η κριτική του δίσκου, όπως είχε γίνει στο έντυπο ROCK HARD, από τον Γιάννη Βογιαντζή, καθώς και η face to face συνέντευξη που είχε κάνει με τον ηγέτη του σχήματος, Roland Grapow, όταν βγήκε ο δίσκος, δέκα χρόνια πριν!
MASTERPLAN – “MK II” (AFM)
Να λοιπόν που οι MASTERPLAN στέκονται όρθιοι μετά την αποχώρηση των Uli Kusch και Jorn Lande και μας παρουσιάζουν το διάδοχο του φοβερού “Aeronautics”. Παρά το ότι οι αλλαγές έγιναν λίγο πριν τις ηχογραφήσεις το αποτέλεσμα ακούγεται αρκετά σφιχτοδεμένο (ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι τόσο ο Mike DiMeo στα φωνητικά όσο και ο Mike Terrana στα τύμπανα δεν είναι χτεσινοί στην πιάτσα…). Το “MK II” συνεχίζει από εκεί που το είχαν αφήσει με το πρώτο τους άλμπουμ, δηλαδή δυναμικά, ευκολομνημόνευτα κομμάτια με όμορφες μελωδίες και ρεφρέν που σου καρφώνονται στο κεφάλι. Το “MK II” δεν έχει τη heavy παραγωγή που είχε το “Aeronautics” και σε πολλά σημεία φλερτάρει με το hard rock, κυρίως λόγω της πολύ ζεστής φωνής του DiMeo, ο οποίος προσθέτει μια ακόμη πολύ καλή ερμηνεία στη δισκογραφία του. Αν και προς τη μέση κάνει μια μικρή κοιλίτσα, συνολικά το “MK II” είναι μια πολύ καλή πρόταση για τους φίλους του μελωδικού metal/ hard rock και διατηρεί την ποιότητα στην οποία μας είχαν συνηθίσει οι MASTERPLAN. Καλύτερα κομμάτια τα “Lost & gone”, “Keeps me burning”, “Take me over” και “Masterplan”. Άντε και live τον Απρίλη!
8 / 10
Γιάννης Βογιαντζής
MASTERPLAN
“True confessions”
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η συνέντευξη δεν ξεκίνησε και με τους καλύτερους οιωνούς. Κάτι η ακύρωση της πτήσης του Roland Grapow και η μεταφορά της ώρας μου από τις 5 στις 10, κάτι η περαιτέρω αργοπορία λόγω της γενικής αναμπουμπούλας, κάτι ότι έχασα τους LA GUNS όπου είχα προγραμματίσει να πάω, η διάθεση μου δεν ήταν και σε κορυφαία επίπεδα… Ευτυχώς που οι MASTERPLAN ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν ένα πολύ αξιόλογο δίσκο, το “MK II”, ο κος Grapow ήταν ευδιάθετος παρά το ότι ήμουν η τελευταία του συνέντευξη και είχαμε μόλις περάσει τα μεσάνυχτα κι επιπλέον μια φιάλη ουίσκι ήταν ήδη ανοιχτή για να μας κρατάει συντροφιά… Μάλιστα το ότι ήμουν τελευταίος τον βοήθησε να χαλαρώσει, να μιλήσει πιο ανοιχτά και το γεγονός ότι η συνέντευξη αντί για τα προγραμματισμένα 30’ κράτησε 1 ώρα και 15’ μάλλον τα λέει όλα…
Roland καλησπέρα! Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να σε συγχαρώ γιατί καταφέρατε να ηχογραφήσετε ένα πολύ καλό διάδοχο του καταπληκτικού “Aeronautics” ξεπερνώντας πολλές δυσκολίες όπως οι αποχωρήσεις του Jorn Lande και του Uli Kusch αλλά και το άγχος της εταιρίας και των οπαδών σας για το μέλλον των MASTERPLAN. Πόσο δύσκολο ήταν να ολοκληρώσετε αυτή την αποστολή κάτω από τόση πίεση;
Οπωσδήποτε είναι η πιο δύσκολη δουλειά που έχω ολοκληρώσει. Δε λέω ότι είναι η κορυφαία αλλά σίγουρα η πιο δύσκολη. Ακούγεται εύκολο τώρα, αλλά δεν ήταν. Το Σεπτέμβρη, όταν γνώρισα το Mike DiMeo ήμουν μάλλον στα όρια μου. Του είπα ότι ο Uli είχε φύγει απ’ τη μπάντα μ’ όλα αυτά τα προβλήματα. Ήταν τότε που τσακωθήκαμε άσχημα με τον Uli, μπήκαν στη μέση δικηγόροι κι εν τέλει μου είπαν ότι μπορούσα να χρησιμοποιήσω μόνο ένα από τα τραγούδια που είχαμε δουλέψει μ’ αυτόν. Επομένως δεν είχα αρκετά κομμάτια κι έπρεπε να ξαναφωνάξω τον Axel για να γράψουμε μερικά ακόμα. Υπήρχε μεγάλη ένταση και μεγάλη ανασφάλεια αλλά τελικά καταλήξαμε με 4 νέα υπέροχα κομμάτια. Γενικότερα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ένιωθα πολύ άσχημα και σε κάποιο σημείο χρειαζόμουν κάποια extra χρήματα οπότε σκέφτηκα να επικοινωνήσω με τη δισκογραφική μου στην Ιαπωνία, οι οποίοι μου είπαν “ξέρεις δε σε εμπιστευόμαστε πια, δύο βασικά μέλη της μπάντας έφυγαν και δε νομίζουμε ότι οι MASTERPLAN μπορούν να προσφέρουν κάτι καλό… Aλλά μπορείς να μας στείλεις κάποια demos και βλέπουμε”. Ήταν βλέπεις το τρίτο, προαιρετικό, άλμπουμ με την εταιρία και ήταν στο χέρι τους αν θα το βγάλουν ή όχι. Μου έδωσαν ωστόσο το ελεύθερο να επικοινωνήσω με άλλες εταιρίες οπότε τους είπα “Ευχαριστώ για τη συνεργασία. Αντίο”. Δεν τους κατηγορώ αλλά σίγουρα δεν αισθανόμουν την ανάγκη να τους εξηγήσω γιατί πίστευα ότι ήμουν παραπάνω από το 1/3 του βασικού πυρήνα της μπάντας. Αυτό το περιστατικό μου στοίχισε αρκετά κι αισθανόμουν πολύ στεναχωρημένος. Αποφάσισα λοιπόν να δουλέψω όσο πιο σκληρά γινόταν για να κάνω το καλύτερο MASTERPLAN άλμπουμ που μπορούσα. Μπορεί κάποιοι να πιστεύουν ότι είναι το χειρότερο μας αλλά εγώ είμαι πολύ περήφανος και σκέφτηκα ότι αν είναι το τελευταίο μας τουλάχιστον θα πάμε με ψηλά το κεφάλι!
Τι έκανες τελικά με τα χρήματα που σου έλειπαν;
Έβαλα από την τσέπη μου, ζήτησα δανεικά από τη μητέρα μου, την κοπέλα μου, τα παιδιά από τη μπάντα, όλοι βοήθησαν. Στο μεταξύ είχαμε ήδη καθυστερήσει με τη διαδικασία γιατί ξαναγράψαμε κάποια τραγούδια όπως σου είπα ενώ το deadline είχε οριστεί μήνες πριν. Υπήρχε και η περιοδεία με τους SAXON και η εταιρία είχε προγραμματίσει και την ημερομηνία κυκλοφορίας και τα σχετικά οπότε είχα στη διάθεση μου δύο μήνες για να ολοκληρώσω το δίσκο. Πήρα όλους τους γνωστούς μου και την οικογένεια μου και τους είπα “για τους επόμενους δύο μήνες μη με παίρνετε τηλέφωνο να δείτε τι κάνω, απλά δουλεύω”! Κι έτσι έγινε. Όλοι με υποστήριξαν όσο μπορούσαν. Όλο αυτό το κλίμα ανασφάλειας και αμφισβήτησης μου έδωσε μια ώθηση για να δουλέψω ακόμη περισσότερο. Ήμουν κλεισμένος στο studio και δούλευα 18-20 ώρες τη μέρα. Όταν έπρεπε να ξεκινήσει η μίξη τα solos δεν είχαν ηχογραφηθεί καν κι επομένως σηκωνόμουν το πρωί 6 με 10 για να γράψω κιθάρες και στις 10.30 ξεκίναγε η μίξη, το editing κτλ. Χαίρομαι που έκανες τη σωστή ερώτηση γιατί δεν τα έχω ξαναπεί αυτά σήμερα αλλά και σε καμία από τις συνεντεύξεις που έχω δώσει ως τώρα.
Πώς ένιωσες λοιπόν με το τελικό αποτέλεσμα;
Αυτό είναι λίγο αστείο γιατί τελείωσα τη μίξη μια μέρα πριν το listening session που είχε κανονιστεί στο Αμβούργο για 15-20 ανθρώπους του Τύπου κι επί της ουσίας εκεί θα άκουγα κι εγώ ολοκληρωμένο το άλμπουμ για πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια της μίξης άκουγα ίσως ένα τραγούδι τη μέρα αλλά δεν είχα προλάβει να το ακούσω όλο μαζί. Πριν λοιπόν ξεκινήσει το listening session ζήτησα να μείνω για λίγο μόνος με τα παιδιά από το γκρουπ. Φαντάσου ότι και γι’ αυτούς θα ήταν η πρώτη κανονική ακρόαση. Οπότε μόλις το ακούσαμε όλοι μαζί έβλεπες παντού χαμόγελα, όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Ο Terrana έπαιζε συνέχεια “air drums” και φώναζε “επιτέλους ακούω τα drums, στους RAGE ποτέ δεν άκουγα τα drums”(γέλια). Αγκαλιάζαμε ο ένας τον άλλο κτλ. Να φανταστείς ότι όταν έπαιξε η μπαλάντα βούρκωσα. Ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα την ανακούφιση από όλο αυτό το φορτίο. Πλέον εδώ και μια βδομάδα που έχω το τελικό CD στα χέρια μου έχω εθιστεί στο δίσκο αυτό.
Όταν είχα κοιτάξει το website σας σχετικά με τις αλλαγές των μελών δεν υπήρχε καμιά προηγούμενη ανακοίνωση σχετικά με την αποχώρηση του Uli Kusch, παρά μόνο η αντικατάσταση του από τον Mike Terrana. Αυτό είναι λίγο περίεργο δεδομένου ότι όχι μόνο φτιάξατε μαζί την μπάντα αλλά ήσασταν και οι κύριοι συνθέτες. Νόμιζα ότι ήσασταν στην “ίδια πλευρά”.
Μουσικά ακόμα είμαστε φαντάζομαι αλλά άρχισαν να υπάρχουν προβλήματα άλλης φύσεως.
Εννοείς με λεφτά όπως γίνεται συνήθως;
Βασικά εγώ είχα από την αρχή ηγετικό ρόλο στους MASTERPLAN, κάτι το οποίο έβρισκε σύμφωνο τον Uli μιας και ο ίδιος μου είχε πει ότι δεν είχε ποτέ στοιχεία ηγέτη στο χαρακτήρα του. Επομένως δε θεωρούσα απαραίτητο να του εξηγώ και την παραμικρή κίνηση που έκανα αφού όλα γίνονταν προς όφελος της μπάντας. Σε κάποιο σημείο όμως άρχισε να μη με εμπιστεύεται, να δημιουργεί προβλήματα και έφτασε στο σημείο να φωνάξει δικηγόρο για να λύσουμε τις διαφορές μας.
Σε επηρέασε αρνητικά όλο αυτό το θέμα κατά τη διάρκεια της σύνθεσης;
Όχι ιδιαίτερα γιατί το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου το γράψαμε γύρω στον Ιανουάριο/ Φεβρουάριο όπου και ο Uli και ο Jorn ήταν ακόμα στην μπάντα. Όταν έφυγε γράψαμε τέσσερα ακόμα κομμάτια, και κρατήσαμε ένα που είχαμε γράψει με αυτόν, το “Masterplan”. Βασικά η ιδέα για αυτό το κομμάτι και τους στίχους του ήρθε από μας τους δύο αλλά τελικά οι στίχοι και οι μελωδίες είναι του Mike DiMeo. Επίσης να αναφέρω ότι το κομμάτι “Lost & Gone” δεν είναι δικό μας, το έχει γράψει ένας Σουηδός φίλος μου, ο Eric Libdom. Μου το έφερε κάπου στα μέσα της περασμένης χρονιάς, το έβαλα στον Uli να το ακούσει και δεν του άρεσε αλλά όταν είχαμε φτάσει στο σημείο να χρειαζόμαστε επιπλέον κομμάτια σκέφτηκα να το χρησιμοποιήσω.
Δεν του άρεσε αυτό το κομμάτι; Περίεργο…
Είδες, οι μουσικές διαφορές που σου έλεγα… Α, συγγνώμη αυτό ήταν στο δελτίο Τύπου του Jorn (γέλια)!
Ο Mike DiMeo ήταν η πρώτη σου επιλογή για να αντικαταστήσει το Jorn Lande ή δοκίμασες και άλλους τραγουδιστές; Από τη στιγμή που ο Jorn συγκέντρωνε τόση δημοσιότητα πάνω του, τι ακριβώς είχες κατά νου για τον αντικαταστάτη του;
Κοίτα, η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τελείως τον Jorn. Βέβαια είχα στο μυαλό μου κάποιους πολύ καλούς τραγουδιστές…
Τον David Coverdale ας πούμε (γέλια);
Μπα…είναι πολύ μεγάλος για μένα (γέλια). Είχα μιλήσει πολύ χαλαρά με κάποιους, όπως το Jeff Scott Soto ή τον Tony Martin αλλά μάλλον δεν είχαν καθόλου ενδιαφέρον για να κάνουν κάτι τέτοιο. Επιπλέον κατάλαβα όταν μίλησα με κάποιους από αυτούς ότι έχουν πολύ ισχυρές προσωπικότητες και αισθανόμουν ότι δε θα λειτουργούσε σωστά. Εγώ ήθελα να είμαι καλός με όλους αλλά αυτό μάλλον θα λειτουργούσε εις βάρος μου. Ξέρεις, πολλές ισχυρές προσωπικότητες σε μια μπάντα δε φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μετά από αυτό σκέφτηκα να δοκιμάσω κάποιον εντελώς άγνωστο και μάλιστα είχα βρει και τρεις επικρατέστερους αλλά αυτό ήταν πριν γνωρίσω το Mike DiMeo. Σε κάποια φάση όμως επικοινώνησε μαζί μου στο myspace…
Κάτσε, αυτός επικοινώνησε μαζί σου ή εσύ μαζί του γιατί ανάποδα τα διάβασα σε μια συνέντευξή του…
Βασικά με πρόσθεσε στη λίστα των φίλων του στο myspace κι εγώ άκουσα τα κομμάτια του και μετά του έστειλα e-mail ότι μου άρεσε πολύ η φωνή του, ότι έψαχνα τραγουδιστή για τους MASTERPLAN κτλ. Όπως αποδείχτηκε η κοπέλα που έχει αναλάβει τη σελίδα του στο myspace με “έκανε add” κι όχι αυτός αλλά τέλος πάντων κάπως έτσι έγινε…
Πάντα υπάρχει μια γυναίκα από πίσω έτσι;(γέλια)
Εννοείται… (γέλια). Πριν γνωρίσω το Mike όμως σκεφτόμουν έναν από αυτούς τους τρεις που σου έλεγα πριν, ένα Σουηδό, τον Patrick… (σ.σ. αυτά τα Σουηδικά επίθετα), ο οποίος είχε σπουδαία φωνή, ήταν μεγάλος fan του Jorn και η αλήθεια είναι ότι προσπαθούσε να του μοιάσει. Είναι πολύ καλός τύπος και ήταν πολύ κοντά στη θέση αλλά δεν είχε καθόλου εμπειρία από live. Ήταν πολύ ντροπαλός, έβαζε τα μαλλιά του μπροστά στο πρόσωπο κλπ. Είπα στον Uli ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βγαίναμε στη σκηνή με αυτό τον τραγουδιστή! Το κακό ήταν ότι είχαμε ήδη κλεισμένες κάποιες καλοκαιρινές εμφανίσεις σε festival και ήθελα να παρουσιάσω τον καινούριο τραγουδιστή αλλά κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Ευτυχώς ο Jorn δέχτηκε να τραγουδήσει σε αυτά τα τελευταία shows κι έτσι τη γλιτώσαμε…
Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, τα οποία όπως γνωρίζουμε σχεδόν ποτέ δε λένε την αλήθεια, ο λόγος της αποχώρησης του Jorn ήταν «μουσικές διαφορές».
Όχι, είναι η αλήθεια, είχαμε όντως μουσικές διαφορές.
Ναι αλλά εγώ διάβασα σε μια πρόσφατη συνέντευξή του ότι η ουσία πίσω από την αποχώρηση ήταν ότι δεν τον αφήνατε να συμμετέχει στη συνθετική διαδικασία παρά μόνο στις φωνητικές μελωδίες και την ευθύνη για τα τραγούδια είχατε εσύ και ο Uli. Δε λειτουργούσατε δηλαδή ως μπάντα.Τι πιστεύεις εσύ γι’ αυτό;
Α μάλιστα, τώρα το αλλάζει το θέμα… Κοίτα, όπως έχω ήδη πει σε συνεντεύξεις, κάτσαμε και μιλήσαμε και μας είπε ότι η φωνή του έφτανε στα όριά της με τους MASTERPLAN. Ότι δεν ήθελε να φτάσει σε μεγαλύτερη ηλικία και να τσιρίζει ακόμα. Μισούσε μάλιστα τραγούδια σαν το “Heroes” και ήθελε να παίζει 70’s και 80’s rock/metal και να τραγουδάει σε πιο μεσαίες συχνότητες. Εμείς όμως έχουμε και θέλουμε να έχουμε τα πάντα στη μουσική μας, χαμηλά, μεσαία, ψηλά φωνητικά, κάτι με το οποίο δε συμφωνούσε. Επίσης δεν του άρεσε να χρησιμοποιούμε δίκαση στα τραγούδια.
Κάτι που επίσης μου φάνηκε περίεργο είναι το γεγονός ότι ο δήλωσε ότι δεν του άρεσε η πιο μοντέρνα προσέγγιση που έπαιρναν οι MASTERPLAN και ήθελε κάτι πιο «παραδοσιακό». Δεν ξέρω αν είναι μόνο άποψή μου αλλά το “MK II” δεν ακούγεται τόσο μοντέρνο όσο το “Aeronautics”, όπου ειδικά οι κιθάρες είχαν πολύ πιο heavy ήχο και τα πλήκτρα ήταν πιο μπροστά στην τελική μίξη.
Η ουσία είναι ότι στους MASTERPLAN προσπαθούμε να έχουμε πάντα θετικές μελωδίες (σ.σ. τραγουδάει τη μελωδία του “Crimson rider”), ενώ ο Jorn ήθελε πιο “σκοτεινά” πράγματα, στο στυλ των BLACK SABBATH ας πούμε ή πιο πολύ προς το blues, όπως τραγουδούσε στους BEYOND TWILIGHT.
Το περίεργο είναι ότι όταν βγήκε το “Aeronautics” είχα διαβάσει στο site σας ότι όλοι είχατε συνεισφέρει συνθετικά οπότε πού βασίζονται οι δηλώσεις του Jorn;
Ε τώρα αυτά είναι λίγο μαλ****. Το “Aeronautics” ήταν απόλυτα δημοκρατικός δίσκος, ο Axel έγραψε 2 τραγούδια, ο Uli άλλα 2, ο Jorn 1-2 κι εγώ 4-5. Απλά τα κομμάτια του Jorn δεν ήταν τόσο καλά κι έτσι ένα απ’ αυτά το χρησιμοποιήσαμε ως bonus track στη Γιαπωνέζικη έκδοση. Το παίξαμε ακόμα και live και πάλι δεν είχε το σωστό feeling. Ένα άλλο μπήκε ως bonus σε μια ευρωπαϊκή έκδοση, πολύ ωραίο κομμάτι αλλά πάλι έπρεπε να το “σπρώξουμε” στις κιθάρες και τα τύμπανα για να γίνει λίγο πιο MASTERPLAN. Αλλά έτσι είναι πάντα, αν έχεις ένα καλό τραγούδι θα μπει στο δίσκο, αν όχι…
Ο Jorn έγραφε πάντα τις φωνητικές μελωδίες για τα τραγούδια ή έβαζες κι εσύ το χεράκι σου; Ρωτάω γιατί δεν άκουσα κάποια μεγάλη διαφορά στην προσέγγιση. Ή αυτό οφείλεται στις κοινές blues επιρροές που έχει ο Mike και ο Jorn; Υπήρχαν κάποια τραγούδια που «έπρεπε» να ερμηνευτούν ακριβώς με το στυλ του Jorn; Στο “Call the gypsy” νόμιζα ότι άκουγα τη φωνή του για λίγο!
Και τα 2 μάλλον. Σίγουρα έχουν αρκετές κοινές επιρροές σαν τραγουδιστές γιατί έχουν αυτό το blues υπόβαθρο. Πάντως έγραψα κι εγώ πολλές από τις μελωδίες. Πάντα έγραφα αλλά δουλεύοντας αυτά τα χρόνια με το Jorn έμαθα τον τρόπο με τον οποίο επεξεργαζόταν τα τραγούδια κι έφτιαχνε τις μελωδίες του. Όταν έστειλα στην αρχή στο Mike τα τραγούδια τα δούλεψε και μου τα έστειλε πίσω αλλά δεν ήμουν σίγουρος για κάποιες από τις ιδέες του. Το καλό ήταν ότι ο Mike ήταν ανοιχτός σε όλες τις προτάσεις, κάτι που δε βρίσκεις σε πολλούς τραγουδιστές σήμερα μιας και οι περισσότεροι νομίζουν ότι τα κάνουν όλα τέλεια. Όσο για το “Call the gypsy” τι να πω…ίσως το πνεύμα του Jorn να ήταν κάπου εκεί μέσα στο χώρο. Πάντως είναι κάτι ακόμα που θέλω να πω, όταν έφυγε ο Uli πήρα τηλέφωνο το Jorn και του είπα τι είχε γίνει. Δεν το πίστευε, του φαινόταν πολύ περίεργο που ο Uli είχε ξεφύγει τόσο πολύ, νόμιζε ότι είμαστε πολύ δεμένοι. Μάλιστα εκείνη τη φορά μιλήσαμε για πολλή ώρα και μάλιστα στο τέλος τον ρώτησα αν ήθελε να γυρίσει πίσω στην μπάντα. Τον άφησα και μια βδομάδα να το σκεφτεί αλλά τελικά μου είπε ότι ήθελε να αφοσιωθεί στην προσωπική του καριέρα. Πιστεύει πολύ σ’ αυτό και μάλιστα θέλει να περιοδεύσει πολύ αλλά δεν του κάθεται καμία περιοδεία. Με ρώτησε και ποιος θα ήταν ο νέος τραγουδιστής των MASTERPLAN και όταν του είπα για το Mike ενθουσιάστηκε και μου είπε ότι του άρεσε πού σαν τραγουδιστής. Είχαν μάλιστα κι ένα κοινό συνεργάτη, το John Macaluso που είχε παίξει στους ARK και στους RIOT.
Αισθάνεσαι ότι κάνατε έναν “ασφαλή” δίσκο με το “MK II”; Σκέφτηκες όλο αυτό τον καιρό να πάρεις κάποιον εντελώς διαφορετικό τραγουδιστή και να ρισκάρεις διαφοροποιώντας ακόμα και το στυλ των MASTERPLAN;
Όταν ο Uli ήταν ακόμα στην μπάντα το είχαμε συζητήσει και σκεφτόμασταν να ρισκάρουμε με κάτι πιο progressive, πιο επιθετικό ίσως, με ψηλά τσιριχτά φωνητικά. Αλλά τελικά μ’ αρέσει πολύ το στυλ των MASTERPLAN. Δε θέλαμε να βρούμε ένα κλώνο του Jorn και πραγματικά είμαι πολύ ευτυχισμένος που γνώρισα το Mike.
Είχα διαβάσει ότι ο Andy Sneap θα ήταν και πάλι υπεύθυνος για την παραγωγή. Τι άλλαξε και αποφάσισες να την αναλάβεις μόνος σου στο προσωπικό σου studio;
Βασικά στην αρχή ήταν να δουλέψει και πάλι μαζί μας αλλά είχε κάποιους περιορισμούς με κάποιες άλλες παραγωγές ενώ ξέρω ότι έχει αναλάβει και το νέο άλμπουμ των MEGADETH. Στο μεταξύ κι εγώ μόλις είχα τελειώσει με το προσωπικό μου studio. Του είπα λοιπόν να έρθει για μια βδομάδα, να με βοηθήσει να φτιάξω λίγο την ακουστική του χώρου, να βρω ένα καλό ήχο στις κιθάρες, τέτοια πράγματα κι έτσι έγινε. Φτιάξαμε το studio, μιλήσαμε για την αποχώρηση του Uli, το πόσο τσαντισμένος ήμουν – ήταν καλό που μίλησα γι’ αυτό με κάποιον εκτός μπάντας. Τελικά έφυγε μετά από 4 μέρες γιατί έπρεπε να ξεκινήσει μια μίξη λίγο νωρίτερα. Στην ουσία δε δούλεψε στο CD, αλλά βοήθησε εμένα σε προσωπικό επίπεδο. Από κει και πέρα ανέλαβα μόνος μου.
Και τώρα κάτι που σίγουρα θα έχεις ξανακούσει σήμερα αλλά πρέπει να το ρωτήσω! Άκουσες το νέο “Keeper of The 7 keys: The Legacy”; Πώς σου φάνηκε αλήθεια μιας και ως πρώην μέλος η γνώμη σου έχει μια κάποια βαρύτητα;
Μου άρεσε, ήταν πολύ καλό άλμπουμ αλλά μάλλον είχε το λάθος τίτλο. Ανέβασε πάρα πολύ τις απαιτήσεις που είχε ο κόσμος απ’ αυτούς.
Μου έκανε εντύπωση το ότι είχε αρκετά “σκοτεινά” στοιχεία από την εποχή του “Dark ride” παρόλο που ο Weikath λέει συνέχεια ότι μισεί αυτό το δίσκο. Μάλιστα τον ρώτησα σχετικά σε μια συνέντευξη 2-3 μήνες πριν.
Ρώτησες τον Weiki κάτι τέτοιο για το “Dark Ride” και δε σε έβρισε; (γέλια) Τι να πω, φαντάζομαι ότι η επιρροή του Andy θα ήταν μεγαλύτερη. Ο Andy λατρεύει το “Dark ride”, άσχετα αν λέει ότι δεν του αρέσει επειδή έτσι θέλει ο Weiki.
Και μια τελευταία τυπικότατη ερώτηση για το κλείσιμο. Τι περιμένεις από τις συναυλίες σας στην Ελλάδα και το ελληνικό κοινό;
Έχω ακούσει πάρα πολλά καλά πράγματα για τους Έλληνες αν και δεν έχω τις καλύτερες εμπειρίες από τις εμφανίσεις μου με τους HELLOWEEN το ’98. Η αλήθεια είναι ότι σίγουρα ανυπομονώ να έρθω για πρώτη φορά με τους MASTERPLAN! Ελπίζω να σας αρέσει το “MK II” και τα λέμε στον Απρίλη!
Γιάννης Βογιαντζής
