ΟΝΟΜΑ ALBUM: “DOWN III: Over The Under”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: Warner Bros. Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Warren Riker, Down
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Philip H. Anselmo
Κιθάρα – Pepper Keenan
Κιθάρα – Kirk Windstein
Μπάσο – Rex Brown
Τύμπανα – Jimmy Bower
Ένας δίσκος των Σουηδών WITCHCRΑFT που έπεσε στα χέρια του Phil Anselmo το 2005, ήταν αρκετός για να πυροδοτήσει την διάθεση και έμπνευση του, να γράψουν νέο υλικό για τους DOWN. Μετά από τρία και κάτι χρόνια που δεν είχαν μιλήσει μεταξύ τους Pepper Keenan και Anselmo, με αφορμή τον δίσκο εκείνο, ο τελευταίος επισκέφτηκε τον Pepper. Μετά από άφθονο αλκοόλ και δεκάδες ακροάσεις του δίσκου, τα πάντα είχαν πάρει το δρόμο τους. Η απόφαση για τον διάδοχο του “Down II – A Bustle In Your Hedgerow” ήταν γεγονός.
Κατά την περίοδο των ηχογραφήσεων ο φονικός τροπικός κυκλώνας “Katrina” διέλυσε κυριολεκτικά τα πάντα στην Νέα Ορλεάνη. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχασε την ζωή του καθώς δεν εγκατέλειψαν το μέρος τους. Σπίτια και «τετράγωνα» ολόκληρα ξεριζώθηκαν και φυσικά μέσα σε αυτά ήταν και φίλοι, άνθρωποι που γνώριζαν οι μουσικοί αλλά και οι περιουσίες τους που χάθηκαν. Αυτό επηρέασε πολύ την όλη ατμόσφαιρα του δίσκου και τον έκανε αρκετά σκοτεινό και βαρύ. Οι ίδιοι δήλωσαν ότι «την μία στιγμή ηχογραφούσαμε τον τρίτο δίσκο και κλείναμε συναυλίες για να τον προωθήσουμε και την επόμενη στιγμή δεν είχαμε τίποτα. Δεν υπήρχαν τα Studios, δεν υπήρχε τίποτα … επικράτησε ένα χάος». Ο δίσκος θα ήταν βαρύς ούτως η αλλιώς γιατί αυτοί είναι οι DOWN, αλλά η όλη ατμόσφαιρα επηρεάστηκε πολύ από τον θάνατο του Darrell, την καταστροφή της γενέτειράς τους αλλά και από την απομόνωση του Anselmo που πάλευε με τους προσωπικούς του δαίμονες. Ο δίσκος ανέβηκε στα ράφια 24/9/2007 και ήταν κατ’ εμέ μακράν η καλύτερη κυκλοφορία για την χρονιά εκείνη. Στα τραγούδια “Beneath The Tides”, “NOD”, “On March The Saints” όπου τα τελευταία δύο κυκλοφόρησαν και σε video clip, δείχνουν τα συναισθήματα τους για την καταστροφή που άφησε η “Katrina”. Η απώλεια του τεράστιου Dimebag που σημάδεψε εκατομμύρια κόσμο αλλά ειδικά τον Anselmo και τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του, είναι εμφανέστατη στο τραγούδι “Mourn” και “I Scream”. Μουσικά είναι πιο κοντά στον δίσκο “Down I: NOLA” παρά στον προηγούμενο τους που ήταν εξίσου φοβερός δίσκος αλλά πιο πειραματικός. Οι επιρροές Sabbath είναι διάχυτες σε όλα τα κομμάτια με τα “Three Suns and One Star” και “In the Thrall of It All” να είναι από τα πιο προφανή δείγματα, ενώ στο έπος “Nothing In Return (Walk Away)” οι SABBATH/ZEPPELIN επιρροές του Pepper Keenan, είχαν ως αποτέλεσμα το καλύτερο τραγούδι του δίσκου και ένα από τα καλύτερα που έχει γράψει ποτέ.
Ο δίσκος “DOWN III: Over The Under” είναι ένα από τα καλύτερα σύγχρονα δείγματα γραφής της μουσικής που γουστάρουμε και μία μίνι συναισθηματική βιογραφία του τι πέρασαν, πως τα βίωσαν και πως κατάφεραν να βγουν νικητές από ότι στραβό τους έλαχε τις χρονιές εκείνες. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος δίσκος που έχουν κυκλοφορήσει αλλά είναι από τους πιο επιδραστικούς δίσκους της προηγούμενης δεκαετίας και θεωρώ ότι είναι ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει ο Philip H. Anselmo από την τελευταία του κυκλοφορία με τους PANTERA και μετά.
Did you know that:
1. Ο δίσκος έφτασε στο No.26 στα US Billboard200 και στην θέση Νο.46 στα UK Album Charts.
2. Θα αποτελέσει την τελευταία δισκογραφική δουλειά του Rex Brown με τους DOWN, καθώς αποχώρησε το 2011.
3. Για την προώθηση του δίσκου, οι DOWN είχαν βγει σε περιοδεία support στους HEAVEN & HELL και στους MEGADETH. Στην συνέχεια ακολούθησαν Headline περιοδεία. Συνολικά διήρκησε η περιοδεία τους 13 μήνες και περιλάμβανε 21 χώρες με 105 εμφανίσεις συνολικά.
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
Ακολουθεί η συνέντευξη που είχε κάνει ο Gus Αυγουστάκης στο έντυπο Rock Hard, με τον Rex Brown των DOWN, καθώς και η παρουσίαση του δίσκου από τον Κώστα Αλατά. Όπως πάντα με φωτογραφίες εποχής…
DOWN interview (Rex Brown)
“Return of the fallen”
Θάνατος, ανυπόφορος πόνος και φυσικές καταστροφές είχαν κυριεύσει τις ζωές των DOWN τα τελευταία χρόνια. Παρόλ’ αυτά, επιστρέφουν τελικά δυνατότεροι κι ακόμα πιο αποφασισμένοι, έχοντας μόλις κυκλοφορήσει τον τρίτο τους δίσκο, “III: Over the under”. Πετύχαμε τον μπασίστα τους Rex Brown, ενώ βρισκόταν στο Los Angeles για πρόβες, λίγο πριν την έναρξη της αμερικάνικης περιοδείας τους, για να μας μιλήσει για τα δυο δυσκολότερα χρόνια του συγκροτήματος.
Τα μέλη των DOWN πέρασαν πολλά τα τελευταία δυο χρόνια. Πώς έχουν επηρεάσει τη μπάντα τα σαρωτικά γεγονότα των πρόσφατων χρόνων και ως αποτέλεσμα την εξέλιξη του νέου άλμπουμ;
Τα τραγικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων με το θάνατο του Dimebag, τον τυφώνα Katrina και την επέμβαση του Phillip ήταν πολύ ζόρικα. Αυτό που προέκυψε απ’ όλη την ιστορία, ήταν ότι μας έκανε πιο θετικούς, μας έφερε πιο κοντά ως συγκρότημα, μας έφερε πιο κοντά ως φίλους και πιο κοντά σε μια κατεύθυνση όπου όλοι θέλουμε να βρισκόμαστε.
Οπότε χρησιμοποιήσατε το νέο δίσκο ως κάποια θεραπεία για να ξεπεράσετε τα όσα συνέβησαν ή πέσατε με τα μούτρα στο να αναβιώσει το συγκρότημα;
Φαντάζομαι λίγο κι από τα δύο. Υπήρχαν μέρες που δεν είχαμε την όρεξη να παίξουμε και τα κομμάτια ακουγόντουσαν τρομερά και μετά υπήρχαν στιγμές που καραγουστάραμε και τα τραγούδια ακουγόντουσαν σκατά. Βρισκόμασταν σε κάποιο χώρο και ψιλοδουλεύαμε τη σύνθεση των τραγουδιών… Τέλος πάντων, το μόνο που γνωρίζαμε ήταν η επιθυμία να δημιουργήσουμε ένα πολύ δυνατό άλμπουμ. Ή κάνεις κάτι ή δεν το κάνεις καθόλου. Δεν είμαστε το στυλ της μπάντας που κάθεται και κλαίγεται όλη την ώρα, έπρεπε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να προχωρήσουμε.
Φαίνεται να υπάρχει μια αρκετά θετική ροή στο άλμπουμ, παρόλο που ηχογραφήθηκε μετά από τόσο δύσκολα και δυσάρεστα γεγονότα.
Η εύκολη λύση θα ήταν να κάτσουμε να κολλήσουμε στις δυσκολίες μας και στο πώς θα τις ξεπεράσουμε. Απλά κάποια στιγμή όλοι μας αλλάξαμε την στάση μας απέναντι σε ότι είχε γίνει και ιδιαίτερα ο Phil ο οποίος μας επηρέασε. Συγκεντρώθηκε και ξεχείλιζε από ενέργεια και δημιουργικότητα αλλάζοντας έτσι όλη τη νοοτροπία μας.
Ποια ήταν η διαδικασία της δημιουργικότητάς σας αυτήν τη φορά;
Κάποιος απ’ όλους πρότεινε κάποιο riff και οι υπόλοιποι το τζαμάραμε. Γενικά ο Phillip έγραψε πολλή μουσική σε αυτόν το δίσκο, συνήθως έγραφε τους περισσότερους από τους στίχους, αλλά αυτή τη φορά η πλειοψηφία των riff ήταν του Phil και του Pepper.
Ο ήχος του νέου δίσκου έχει αυτό το χαρακτηριστικό βρώμικο, βαλτώδες συναίσθημα της Νέας Ορλεάνης, ίσως ακόμα περισσότερο από τον προηγούμενό σας δίσκο. Ήταν μια συνειδητή προσπάθεια ή είναι απλά ο ήχος που προκύπτει όταν βρίσκεστε μαζί;
Είναι απλά ο ήχος μας. Γενικά θέλαμε να αλλάξουμε τοπίο από τη Νέα Ορλεάνη. Πήγαμε στο Los Angeles λοιπόν με τον κολλητό μας Warren Riker, ο οποίος έκανε και την παραγωγή και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε κατάλληλα στούντιο, για να κάνουμε τις διάφορες ηχογραφήσεις. Στη συνέχεια φύγαμε για την περιοδεία HEAVEN AND HELL με τους BLACK SABBATH η οποία διήρκησε ένα μήνα. Γυρίσαμε πίσω παίζοντας πιο δεμένα ως μπάντα, αφού βλέπαμε κάθε βράδυ τους BLACK SABBATH.Ήταν απίστευτοι! Όταν ήρθαμε πίσω λοιπόν συνεχίσαμε την ηχογράφηση, που ήταν γενικά πολύ δύσκολη διαδικασία προσπαθώντας ο καθένας να τελειοποιήσει το κομμάτι του και ταυτόχρονα να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι.
Ο τίτλος του δίσκου “Over the under” θα μπορούσε να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους. Από πού προέκυψε και σε τι αναφέρεται ακριβώς;
Σημαίνει πολλά πράγματα. Για μένα σημαίνει το να ξεπερνάς όλες τις δυσκολίες. Είναι όπως λένε “water under the bridge” (σ.σ. αγγλικό ρητό). Πρέπει πρώτα να ξεπεράσεις τα εμπόδιά σου πριν μπορέσεις να καταλήξεις εκεί που θέλεις. Ήταν από τους πιο δύσκολους δίσκους στους οποίους έχω εμπλακεί, αλλά, την ίδια στιγμή, όλοι μας καταφέραμε να συγκεντρωθούμε και να δουλέψουμε πάρα πολύ σκληρά, και, ως αποτέλεσμα, επιτέλους νιώσαμε ότι ήμασταν “Over the under”. Σημαίνει πάρα πολλά για μας.
Το εξώφυλλο του δίσκου φαίνεται να ακολουθεί την παράδοση των DOWN. Τι ακριβώς αντιπροσωπεύει;
Όταν δεις το digipack θα σε στείλει! Όταν το πρωτοείδα είπα στον Pepper πόσο φανταστικό ήταν! Αυτός επιμελείται όλο το artwork και ξεπατώθηκε γι’ αυτό το εξώφυλλο, δεν έχω ιδέα πού βρίσκει την έμπνευση για τέτοια πράγματα. Βέβαια τον βοήθησε και ο Phillip με πολλούς τρόπους. Γενικά θέλαμε ένα εξώφυλλο το οποίο θύμιζε το παλιό αγγλικό στυλ, κάτι σαν έμβλημα από παραδοσιακή αγγλική μπυραρία. Επίσης μου θυμίζει εκείνα τα παλιά συγκροτήματα που ανακαλύπτεις σε παλιά συλλεκτικά δισκάδικα και λες «Whooao! Αναρωτιέμαι πώς να ακούγεται αυτός ο δίσκος»!
Πόση επιρροή άσκησε η περιοδεία στην Ευρώπη στην εξέλιξη του νέου σας άλμπουμ και ακόμα περισσότερο, πόσο σας επηρέασε στην αντιμετώπιση του συγκροτήματος ως κάτι πιο σοβαρό και μόνιμο;
Λοιπόν, κοίτα πώς ξεκίνησαν όλα. Πριν βρεθούμε όλοι μαζί, μίλησα με το Phillip και μου είπε να βρεθούμε να συζητήσουμε για τους DOWN. Ήδη είχε μιλήσει με τον Pepper και τον Jim και γουστάρανε και του λέω ότι είμαι κι εγώ μέσα. Στη συνέχεια μου ήρθε κι εμένα μια τρομερή ιδέα. Είχα πρόσφατα συνεργαστεί με κάποιους άλλους φίλους μας, τα αδέρφια McGee και τον Dave “Snake” Sabo από τους SKID ROW (ο οποίος τώρα ασχολείται με το management). Ο Snake και ο Phillip ήταν πάντα κολλητάρια. Αλλά είχαν πάρα πολύ καιρό να βρεθούνε. Οπότε του πρότεινα να τους φέρω κάτω μαζί μου και να συζητήσουμε το τι μπορούμε να κάνουμε. Καταλήξαμε στην οργάνωση μιας εικοσαήμερης ευρωπαϊκής περιοδείας (σ.σ. Ιούνιος 2006) και ξεκινήσαμε πρόβες. Η ευρωπαϊκή περιοδεία συμπεριλάμβανε 21 συναυλίες και καταφέραμε να κάνουμε sold out κάθε εμφάνιση. Όπου κι αν παίζαμε, το ευρωπαϊκό κοινό τα έδινε όλα και κοιταζόμασταν και λέγαμε ότι ήταν από τα πιο απίστευτα πράγματα που είχαμε γνωρίσει. Οπότε κι εμείς καταλάβαμε ότι είχε έρθει η ώρα να σοβαρευτούμε, το οποίο μας έφερε πάλι κοντά. Από τη μία, κάποια μέλη αντιμετώπιζαν ακόμα δυσκολίες από τον τυφώνα Κατρίνα, οι τύποι έχασαν την πόλη τους, έχασαν φίλους που πήγαιναν στο δημοτικό μαζί κι έπρεπε να ξεπεράσουνε το γεγονός ότι αυτοί επιβίωσαν και δεν πέθαναν. Και από την άλλη ο Phillip κι εγώ με τα προβλήματα εξάρτησης, μετά από εικοσιπέντε χρόνια σε περιοδείες, ε… έχει το τίμημά του. Σε κάποια φάση το πάγκρεάς μου τα ‘χε παίξει. Για να καταλάβεις, τώρα πια δεν μπορώ να πιω. Αρρωσταίνω πάρα πολύ άσχημα σωματικά και φυσικά μετά από εικοσιπέντε χρόνια είναι πολύ δύσκολος τρόπος να ζήσεις τη ζωή σου. Τώρα έχουν περάσει έξι μήνες χωρίς αλκοόλ και πραγματικά νιώθω φανταστικά. Η αλήθεια είναι ότι έχω πιει τον τελευταίο χρόνο μόνο έξι φορές. Αλλά όταν μεθάω τα γαμ** όλα. Από τα χειρότερα όμως είναι ο πόνος που μου δημιουργούσε το πάγκρεας, για τον οποίο μου έδιναν παυσίπονα κι εγώ δεν είχα πάρει ούτε ασπιρίνη στη ζωή μου. Οπότε ο συνδυασμός αλκοόλ και παυσίπονων με έστελνε. Τέλος πάντων, τώρα καταναλώνω τρελές ποσότητες καφέ και καπνίζω το ένα τσιγάρο πίσω απ’ τ’ άλλο και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένος, φίλε.
Υπάρχουν μήπως σχέδια να επιστρέψετε στην Ευρώπη για την προώθηση του νέου δίσκου και να επισκεφθείτε χώρες όπου δεν έχετε παίξει, για παράδειγμα την Ελλάδα;
Θα βρισκόμαστε στην Ευρώπη για μια εκτενή περίοδο, μπορεί κιόλας να έρθουμε μια δεύτερη φορά μετά από ένα διάλειμμα. Προς το παρόν τα σχέδιά μας είναι να κάνουμε την πρώτη μας αμερικάνικη περιοδεία εδώ και πέντε χρόνια κι αυτή ξεκινάει σε μια βδομάδα από σήμερα. Οπότε, οι πρόβες είναι εδώ στο LA και έχουμε ακόμα να γυρίσουμε και ένα βίντεο στην έρημο. Είναι αρκετά περίεργο γιατί όλα μοιάζουν να έχουν κάνει τον κύκλο τους. Με όλα τα σκατά που έχουμε περάσει τα τελευταία χρόνια, τώρα επιτέλους βρισκόμαστε σε θέση να δοκιμάσουμε το πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε με αυτό το συγκρότημα και να αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε. Έχουμε επίσης πολύ μεγάλα σχέδια για τα οποία δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα, αλλά σίγουρα θα επιστρέψουμε στην Ευρώπη μέσα στο καλοκαίρι για τα φεστιβάλ. Πρέπει να βάλουμε και κάποια όρια, γιατί δε γινόμαστε νεότεροι. Θα ξεκινήσουμε την περιοδεία, μετά θα γυρίσουμε να πάρουμε μια ανάσα και να συνεχίσουμε. Αν μας πάρει περισσότερο χρόνο, αλλά οι εμφανίσεις μας είναι καλύτερες, θα το προτιμούσα, αντί να είμαστε στην Ευρώπη τρεις μήνες σερί και να καούμε. Είναι πολύ ταξίδι. Πρόσφατα γυρίσαμε από την Αυστραλία και κάναμε έντεκα πτήσεις σε είκοσι μέρες. Όταν γύρισα σπίτι είχα γαμ****. Και αυτό ήταν μόνο το jetlag.
Για την Ελλάδα συγκεκριμένα;
Θέλουμε πολύ να έρθουμε στην Ελλάδα, αλλά δεν εξαρτάται μόνο από εμάς, αλλά και από τους promoters και αν όντως μας θέλουν εκεί…
Αν σας θέλουν λέει! Σας περιμένουν από την εποχή των PANTERA!
Αυτό θέλω κι εγώ, θέλω να παίξουμε γενικότερα στην ανατολική Ευρώπη, ίσως στην Πράγα, δεν έχουμε πάει ποτέ, στην Πολωνία, αλλά στον ερχόμενο χρόνο κάποια πολύ πολύ μεγάλα ονόματα στο χώρο της μουσικής μας θα κυκλοφορήσουν καινούργια δουλειά και θα υπάρξει κάτι πολύ ενδιαφέρον εκεί πέρα. Μας έχουν γίνει κάποιες προτάσεις, αλλά δεν μπορώ να σου πω τίποτα γιατί δεν μπορείς να γράψεις γι’ αυτό. Πάντως, ναι, ξέρω, ούτε με τους PANTERA δεν ήρθαμε στην Ελλάδα. Είχαμε κάνει τόσες συναυλίες εκείνη την εποχή, που όταν μας πρότειναν ακόμα μεγαλύτερες περιοδείες κοιταζόμασταν και τους λέγαμε ότι δεν υπάρχει καμία γαμ***** περίπτωση. Θέλαμε να πάμε στο σπίτι μας, να κάτσουμε λίγο στον καναπέ μας.
Κάτι έχει ακουστεί σχετικά με ένα ακουστικό άλμπουμ από τους DOWN. Ισχύει ακόμα κάτι τέτοιο;
Κάτι συζητήσαμε σχετικά μ’ αυτό, όταν κάτσαμε κάτω και αποφασίσαμε για το τι θέλουμε να κάνουμε. Όλοι πρότειναν πράγματα, απλά αυτό που θέλουμε να κάνουμε τώρα είναι να συγκεντρωθούμε στην καινούργια μας κυκλοφορία. Το acoustic άλμπουμ, ασφαλώς θα το κάνουμε, δεν έχω ιδέα πότε, πάντως δεν θα κάνουμε πάλι πέντε χρόνια διάλειμμα. Τώρα πια στήσαμε μια πολύ πιο ολοκληρωμένη μπάντα, είναι η βασική μας απασχόληση, η μουσική είναι ο τρόπος ζωής μας, οπότε το θέμα είναι το πότε θα βρούμε το χρόνο να συγκεντρώσουμε όλη μας την προσοχή πάνω σ’ αυτό. Έχουμε πολλά υπόλοιπα κομμάτια από το δίσκο που μόλις τελειώσαμε, πίστεψέ με ούτε τρεις βδομάδες δεν θα μας έπαιρνε να το γράψουμε. Θα το δούμε όταν γυρίσουμε από τις περιοδείες.
Φημολογείται επίσης ότι θα επανεκδοθούν οι πρώτοι δύο δίσκοι και θα επαναηχογραφηθεί το μπάσο στο ντεμπούτο “Nola”. Έχετε ήδη κάνει κάτι τέτοιο ή ακόμα βρίσκεται στο πρόγραμμα για το μέλλον.
Είναι κι αυτό στο πρόγραμμα. Δεν είχαμε ούτε δυο βδομάδες ρεπό από τη στιγμή που τελειώσαμε την ηχογράφηση. Το mastering έγινε δυο μέρες πριν φύγουμε για Αυστραλία και τώρα που γυρίσαμε βρισκόμαστε στις πρόβες. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή αυτό σίγουρα θα γίνει, θα μου πάρει μόλις μιάμιση μέρα για να ηχογραφήσω το μπάσο. Γενικά το μπάσο που παίζω σε αυτόν το δίσκο έχει αλλάξει κάπως τη ροή του. Ίσως φτιάξουμε ένα box set που θα συμπεριλαμβάνει το acoustic άλμπουμ με τις επανανεκδόσεις του πρώτου και δεύτερου δίσκου, εφόσον κατέχουμε ακόμα τα δικαιώματα τους. Ειδικά για το δεύτερο δίσκο η δισκογραφική εταιρία δε μας στήριξε καθόλου. Θέλανε εγώ κι ο Phillip να ασχοληθούμε με τους PANTERA γιατί ξέρανε ότι αν βγάζαμε νέο δίσκο θα πουλούσαν πεντακόσιες χιλιάδες αντίτυπα. Ήταν όλα θέμα πολιτικής σ’ αυτόν το δίσκο και μας άφησε πολύ δυσάρεστες εντυπώσεις.
Στην περσινή ευρωπαϊκή σας περιοδεία κάνατε αρκετές λήψεις για ένα DVD. Αναμένεται η κυκλοφορία του σύντομα;
Βασικά μαζέψαμε πολύ υλικό από την ευρωπαϊκή περιοδεία, αλλά ο τύπος που έχει αναλάβει αυτήν τη δουλειά είχε κάποια νομικά μπλεξίματα και βρίσκεται στη φυλακή. Τώρα όπου να ‘ναι θα βγει, οπότε μπορεί να κάνει το DVD ακόμα πιο ενδιαφέρον.
Τελικά, Rex, πες μου πώς νιώθεις που βρίσκεσαι σε μια μπάντα στην οποία είσαι ο μόνος Τεξανός, όταν οι άλλοι τέσσερις είναι από τη Νέα Ορλεάνη και σε σύγκριση με την εποχή των PANTERA που αποτελούνταν από τέσσερις Τεξανούς και έναν από τη Νέα Ορλεάνη;
Ε, είμαστε φίλοι τόσο καιρό, δε μου τη λένε πια (γέλια). Κοίτα, βρίσκομαι απλά σε άλλη πολιτεία. Δεν πρόκειται να το αλλάξω αυτό, είμαι μόνο μια ώρα μακριά με το αεροπλάνο. Ο Phillip ήταν σε αυτή τη θέση για κάποιο καιρό, τώρα είναι η σειρά μου. Πάντως θα σου πω μια φάση που μου την πέσανε οι άλλοι. Έπαιζε η ομάδα μου, οι Dallas Cowboys με τους New Orleans Saints αμερικάνικο ποδόσφαιρο και σε σχέση με τους Saints, το Dallas έχει πολύ καλή ομάδα. Οπότε είμαστε όλοι μαζί και βλέπουμε το παιχνίδι, εγώ έχω κάτσει σε μια γωνιά μακριά απ’ τους άλλους και μου βρίζουνε τους παίκτες, μου βρίζουνε την ομάδα και τελικά καταφέρνουν οι Saints να νικήσουν με μεγάλη διαφορά. Και λέω τώρα τη βάψαμε… Είναι το μόνο χοντρό που έχει συμβεί. Αυτά τα παίρνουν πολύ σοβαρά εκείνοι. Τα είχα πάρει άγρια στο κρανίο.
Gus Αυγουστάκης
DOWN – “III: Over the under” (Roadrunner)
H συνομοταξία μελών συγκροτημάτων όπως οι PANTERA, C.O.C., CROWBAR και EYEHATEGOD και γνήσια τεκνά της Νέας Ορλεάνης, κυκλοφορεί το τρίτο της άλμπουμ έχοντας περάσει πέντε χρόνια από το “II: A bustle in your hedgerow”, ενώ προηγήθηκαν και κάποιες περιοδείες, πράγμα που δεν το συνηθίζουν ως μπάντα. Οι DOWN είναι η μπάντα που παίζει το καλύτερο southern heavy metal που υπάρχει εκεί έξω, με το ντεμπούτο της “NOLA” άξια να θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των 90’s, με το ενδιαφέρον του κόσμου να είναι τόσο μεγάλο που τους ανάγκασαν να επαναλάβουν το εγχείρημα άλλες δύο φορές σε διάστημα δώδεκα χρόνων. Καταφέρνουν ως μπάντα να βγάλουν έναν πολυποίκιλο χαρακτήρα και αυτό γιατί συμμετέχουν και τα τέσσερα μέλη ενεργά στη σύνθεση των τραγουδιών και αποστασιοποιούνται συνειδητά από τις μουσικές φόρμες των βασικών τους συγκροτημάτων. Ο larger-than-life Phil Anselmo (ex-PANTERA, SUPERJOINT RITUAL) τραγουδάει και νιώθει τον κάθε στίχο, μιας στο διάστημα που μεσολάβησε βρέθηκε κολλημένος στο τοίχο αντιμετωπίζοντας κατηγορίες ότι ήταν ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Dimebag Darrell τον Δεκέμβριο του 2004, ενώ μαζί με τα υπόλοιπα μέλη βίωσαν την καταστροφή της περιούσιας τους από τον τυφώνα Katrina που θέρισε τη Νέα Ορλεάνη το Αύγουστο του 2005. Οι κιθάρες των Pepper Keenan (C.O.C.) και Kirk Windstein (CROWBAR) φέρνουν τους BLACK SABBATH του “Vol. 4” όσο πιο κοντά γίνεται με το Νότο, φλερτάροντας με πιο blues κλίμακες, ενώ το rhythm section των Rex Brown και Jimmy Bower κάνει το όλο ηχητικό αποτέλεσμα όσο γίνεται πιο συμπαγές. Σε καμία περίπτωση δεν αφήνουν τη “βλαχιά” τους να βγει στο προσκήνιο ή τουλάχιστον δεν στηρίζουν την μουσική τους πάνω σε αυτό το στοιχείο, αφού οι DOWN αποτελούν τρανή απόδειξη ότι για να παίξεις αυτήν τη μουσική πρέπει πραγματικά να βιώνεις τον αμερικάνικο νότο καθημερινά και αν σε στιγμές βγαίνει κάτι τέτοιο τουλάχιστον δεν ακούγεται επιτηδευμένο. Άλλο ένα πολύ καλό άλμπουμ για τους DOWN λοιπόν…
8,5 / 10
Κώστας Αλατάς
