a
ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Progressions of power” – TRIUMPH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1980
ΕΤΑΙΡΙΑ: Attic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Triumph
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Rik Emmet, Gil Moore
Κιθάρες – Rik Emmet
Μπάσο – Michael Levin
Τύμπανα – Gil Moore
Τεράστιο συγκρότημα! Τεράστια άλμπουμ, μαγικά πράγματα από την τριάδα που μας έρχεται από τον Καναδά! Μπορεί εδώ στην Ελλάδα να μην του γνωρίζει αρκετός κόσμος, αλλά διάολε, ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό το πράγμα. Μιλάμε για συγκρότημα με ασύλληπτη ποιότητα δίσκων, 7 συνεχόμενων παρακαλώ, με τούτο εδώ το αριστούργημα να κυκλοφορεί μία μέρα σαν σήμερα πριν από 40 χρόνια.
Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν για αυτούς εδώ τους λεβέντες, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έμπαιναν στην σύγκριση με τους RUSH. Εντελώς διαφορετικά πράγματα πάνω στη μουσική, το μόνο που τους συνέδεε ήταν ο αριθμός των μελών και η χώρα προέλευσης! Το “Progressions of power” είναι ακόμα ένα κομψοτέχνημα που στα εννέα τραγούδια του δε θα βρεις μέτρια στιγμή! Τρομερές συνθέσεις, που ακροβατούν ανάμεσα στο radio friendly και την ποιότητα που απομακρύνει τέτοια τραγούδια από το ραδιόφωνο, εναλλαγές φωνητικών δουλεμένες στην εντέλεια, κιθαριστικά μέρη όπου η φαντασία περισσεύει, 41 λεπτά μουσικής κορύφωσης, μάθημα για τους νεότερους για το πώς πρέπει να ακούγεται η σωστή μουσική!
Ο δίσκος είναι αψεγάδιαστος και για ακόμα μία φορά επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι μπάντα από τον Καναδά ισούται με μπαντάρα. Αν καταλαβαίνεις έστω και λίγα πράγματα πάνω στη μουσική, δεν γίνεται να μην καταλάβεις την μαεστρική ενορχήστρωση στο “Take my love”! Άκου προσεκτικά την σύνθεση, βράδυ με ακουστικά. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να αντιληφθείς το μεγαλείο της σύνθεσης και της ευρηματικότητας των τριών αυτών ιδιοφυιών! Αιώνιοι ύμνοι όπως τα “In the night”, “Woman in love”, “I can survive”, το heavy metal που βρίσκει τέλεια εφαρμογή στο “Tear the roof off”, η πεμπτουσία του hard rock στο “I live for the weekend”, ένας δίσκος που έφτασε για πλάκα μέχρι το Νο32 του Billboard σε μία εποχή που οι δισκάρες διαδέχονταν η μία την άλλη!
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω τα ίδια και τα ίδια, μα θα τα ξαναπώ. Οι TRIUMPH αν δεν είχαν την ατυχία να πέσουν στην σύγκριση με τους RUSH και αν η Ευρώπη δε τους σνόμπαρε τόσο πολύ, αυτή τη στιγμή θα υπολογίζονταν σαν μία από τις μεγαλύτερες μπάντες που έχει δει ο πλανήτης! Και δε το λέω έτσι αυθαίρετα! Μιλάει η μουσική τους από μόνη της! Γιατί δεν ξέρω πολλές μπάντες εν έτη 1980, μη και πω και πιο μετά, να συνδύασαν το latin με το rock έστω και για δύο λεπτά! Αυτοί το έκαναν! Γιατί μπορούσαν!
Δισκάρα!
Ντίνος Γανίτης
