a
ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Give Me Your Soul…Please” – KING DIAMOND
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: Massacre
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: King Diamond
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – King Diamond
Κιθάρα – Andy LaRocque
Μπάσο – Hal Patino
Κιθάρα – Mike Wead
Τύμπανα – Matt Thompson
O King Diamond όπως έχω αναφέρει και σε παλιότερο review είναι από τους μουσικούς που πάντα αδημονούσα για να ακούσω τις κυκλοφορίες του, είτε σαν MERCYFUL FATE είτε σαν KING DIAMOND και αποτελεί μία από τις αγαπημένες μου περσόνες. Η συνεισφορά του αλλά και η επιρροή του στο μουσικό ιδίωμα της metal είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ και είναι από τους καλλιτέχνες που έχει το «δικαίωμα» μετά από τόσα χρόνια να κυκλοφορήσει και κάτι, κατώτερο των προσδοκιών μου αλλά και των περισσότερων KING DIAMOND οπαδών εκεί έξω. Ο δίσκος “Give Me Your Soul…Please” που κυκλοφόρησε το 2007 με άφησε με μία γλυκόπικρη γεύση καθώς μετά το μέτριο “The Puppet Master” του 2003, περίμενα κάτι πιο δυνατό και με περισσότερη ενέργεια.
Ο δίσκος όπως είναι αναμενόμενο είναι μία full concept horror ιστορία. Διηγείται την ιστορία ενός αδελφού και μιας αδελφής που δολοφονήθηκαν από τον πατέρα τους. Τα αδέλφια παγιδεύονται σε έναν κόσμο μεταξύ ζωντανών-νεκρών, περιμένοντας να φτάσουν στην άλλη πλευρά, αλλά το πρόβλημα είναι σε ποια πλευρά θα καταλήξουν. Οι δυνάμεις που υπαγορεύουν την αποδοχή των ψυχών, κατηγορούν λανθασμένα το μικρό αγόρι για αυτοκτονία και ότι πρέπει να πάει στην κόλαση, ενώ η αδελφή του έγινε δεκτή στον Παράδεισο. Η αδελφή επινοεί ένα σχέδιο για να πάρει τον αδερφό της στον Παράδεισο, κλέβοντας μια αθώα ψυχή, εξ ου και ο τίτλος του άλμπουμ “Give Me Your Soul…Please”.
Μουσικά λείπουν οι επιθετικές κιθάρες του παρελθόντος και ίσως ο δίσκος αυτός να είναι ο πιο μελωδικός που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Ο Andy LaRocque έχει γράψει εξαιρετικά σημεία, τα πλήκτρα είναι δημιουργούν ωραία ατμόσφαιρα και ο King Diamond επιλέγει να μην τραγουδήσει στους εξαιρετικά υψηλούς τόνους που μας έχει συνηθίσει στο παρελθόν αλλά κάνει καλή δουλειά. Όλα τα τραγούδια γράφηκαν από τον King Diamond ή τον King Diamond μαζί με τον Andy LaRocque και ενδιαφέρουσα πινελιά είναι και τα φωνητικά της Livia Zita, όπου ήταν εξαιρετική ιδέα του King Diamond με χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο τραγούδι “Moving On”. Το παράδοξο με αυτό τον δίσκο είναι ότι όταν τον πρωτοάκουσα είχε τραγούδια που με «σκάλωσαν» και τα είχα μόνιμα στο νου μου όπως το ομώνυμο, το “Moving On” ή το “The Floating Head”. Παρόλα αυτά, αυτό που με χάλαγε κι εξακολουθεί να με «ενοχλεί» είναι η παραγωγή του δίσκου όπου είναι πολύ καθαρή μεν και ακούς όλα τα μουσικά όργανα πεντακάθαρα, αλλά την ίδια στιγμή είναι ανίσχυρη, χωρίς νεύρο κάνοντας τον δίσκο να υστερεί σε ενέργεια παρόλο τα εξαιρετικά riffs και τραγούδια που έχει. Η επιλογή του King Diamond να γράψει και να κάνει την παραγωγή από το studio που ο ίδιος έχει, δεν νομίζω ότι αυτή την φορά βγήκε σε καλό στο τελικό αποτέλεσμα (πέρα από την εξοικονόμηση χρημάτων).
Ο δίσκος είναι πολύ καλύτερος από τον προκάτοχο του, το “The Puppet Master” (2003) και αν κάποιος δεν έχει ακούσει άλλον δίσκο από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, είμαι σίγουρος ότι θα τον χαρακτηρίσει «καλό». Βέβαια, για όλους τους KING DIAMOND οπαδούς που έχουν τον πήχη ψηλά και οι απαιτήσεις για καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς είναι επίσης ψηλά, το αποτέλεσμα φαντάζει μέτριο (για KING DIAMOND) με αυτή την άνευρη παραγωγή, παρόλο που κάποια τραγούδια είναι εξαιρετικά. Όπως και να έχει ο “Give Me Your Soul…Please” είναι δίσκος που δεν τίθεται σε σύγκριση με τα μεγαθήρια του παρελθόντος αλλά σίγουρα αποτελεί μία από τις καλύτερες δουλειές του από τον “The Graveyard” και μετά.
Did you know that:
1. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι από έναν πίνακα με τον τίτλο “My Mother’s Eyes” που είχε αγοράσει ο KING DIAMOND. Στον πίνακα το κοριτσάκι κρατούσε δύο μάτια στα χέρια της, που αφαιρέθηκαν από το εξώφυλλο του δίσκου καθώς δεν σχετιζόταν κάπου με την ιστορία που μας διηγείται. Το κάδρο γύρω από τον πίνακα, είναι το κάδρο που έχει ο KING DIAMOND σπίτι του, γύρω από έναν καθρέπτη.
2. Στο Billboard 200, ο δίσκος “Give Me Your Soul…Please” έφτασε στη θέση 174.
3. Το τραγούδι “Never Ending Hill” προτάθηκε για βραβείο Grammy στην κατηγορία “Best Metal Performance”. Για την ιστορία, νικητές της κατηγορίας εκείνη την χρονιά ήταν οι SLAYER με το “Final Six”.
“Than Thanoz” Κολοκυθάς
