OΝΟΜΑ ALBUM: ‘The Brethren Of The Long House‘ – RIOT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΙΑ: Sony Music Japan – Metal Blade
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Mark Reale – Steve Loeb – Rod Hui
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, Πλήκτρα – Mike DiMeo
Κιθάρες – Mark Reale, Mike Flyntz
Μπάσο – Pete Perez
Τύμπανα – John Macaluso
Κάθε φορά που βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να ασχοληθώ με ένα άλμπουμ των μεγάλων (κατά την γνώμη μου πάντα) RIOT, δεν μπορεί παρά να δεσπόζει ένα μεγάλο ερωτηματικό μέσα στο μυαλό μου, για το πως κατάφεραν να μην κάνουν την καριέρα και το όνομα που θα μπορούσαν. Ήταν ατυχία, ήταν κακές επιλογές ή απλά θέμα συγκυριών; Διότι όταν μιλάμε για μπάντα με 15 δουλειές, που με εξαίρεση δύο πιο μέτριες, όλες τους είναι ποιοτικότατες και ορισμένες εξ’ αυτών πραγματικά διαμάντια για το heavy/speed είδος, είναι ν’ αναρωτιέται κανείς.
Το “The Brethren Of The Long House” που κλείνει 20 χρόνια κυκλοφορίας ανήκει λοιπόν στις πλέον εξαιρετικές στιγμές της μπάντας.
Ο μακαρίτης ο Mark Reale, σαν εξαιρετικός ηγέτης που ήταν, ήθελε πάντα να δίνει χώρο στους συνεργάτες του. Έτσι λοιπόν δίνει την κεντρική ιδέα ως προς το που θα κατευθύνεται το άλμπουμ στιχουργικά και μουσικά και μετά μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας γράφουν τις ιδέες τους σαν μια καλοδουλεμένη ομάδα.
Στιχουργικά κινούνται και αφιερώνουν το άλμπουμ στον χαμένο πολιτισμό και στην κουλτούρα των ινδιάνων της Αμερικής, εξιστορώντας ταυτόχρονα και το πώς εκδιώχθηκαν και κυνηγήθηκαν από τους αποικιοκράτες. Άλλωστε το ότι επιλέγουν να ανοίξουν με το αρχικό θέμα αλλά και να κλείσουν το άλμπουμ με όλο το κομμάτι ‘Last Of The Mohicans’ του Trevor Jones σε μια εξαιρετική διασκευή (που αξίζει κάποιος να ακούσει είτε σε στούντιο είτε σε live εκτέλεση) τα λέει όλα από μόνο του.
Άλλη μια πανέμορφη διασκευή που υπάρχει στο άλμπουμ με απόλυτα ταιριαστό στιχουργικό μέρος είναι και το υπέροχο ‘Out In The Fields’ του μεγάλου Gary Moore. Ενώ στα μονοπάτια της ιστορίας κινείται και το παραδοσιακό Αμερικάνικο κομμάτι ‘Shenandoah’.
Βέβαια ο δίσκος δεν έχει μόνο διασκευές έχει και άλλες 9 πολύ καλές και δεμένες συνθέσεις, που πιστώνεται ολόκληρο το σχήμα, οι οποίες συνεχίζουν στο δρόμο του “Nightbreaker”, με μόνη ίσως διαφοροποίηση το κάπως πιο κλασικό heavy ύφος αυτή τη φορά. Κατά τα άλλα, τα speed και power πατήματα είναι πάντα παρόντα με σήμα κατατεθέν τις εκπληκτικές μελωδίες των RIOT ως συνήθως.
Μέσα από αυτές ξεχωρίζουν και πάλι φανταστικές up και mid tempo στιγμές που αφήνουν το στίγμα τους στην μεγάλη καριέρα του συγκροτήματος, όπως τα ‘Glory Calling’, ‘Rolling Thunder’, ‘Wounded Heart’, ‘Ghost Dance’, Holy Land’ και ‘Blood Of The English’.
Ο Mike DiMeo είναι και πάλι αψεγάδιαστος πίσω από το μικρόφωνο δείχνοντας τις φωνητικές του ικανότητες αλλά και το γιατί ήταν ο τραγουδιστής που έμεινε περισσότερο από κάθε άλλον σε αυτή την θέση στην μπάντα.
Οι κιθάρες των Mark Reale και Mike Flyntz προσφέρουν μια ακόμα εκπληκτική κιθαριστική συνεργασία μέσα από το εξαιρετικό riffing και τις υπέροχες δισολίες και εναλλαγές που εκτοξεύουν από τις ταστιέρες τους και δείχνουν το πόσο φανταστικό δίδυμο συνθέτουν οι δυο τους.
Ο Pete Perez στέκει βράχος στο μπάσο και συνεργάζεται άψογα στην δημιουργία ενός σφιχτοδεμένου rhythm section τόσο με τον βασικό ντράμερ της μπάντας εκείνη την περίοδο John Macaluso, όσο και με το θηρίο Bobby Jarzombek που μετέχει ως guest σε τέσσερα κομμάτια αλλά και στη σύνθεση ενός. Ο δεύτερος να μην ξεχνάμε ότι ήταν πολύ γνώριμος του γκρουπ, αφού για χρόνια αποτέλεσε τον βασικό τους ντράμερ.
Η παραγωγή από τους Mark Reale, Rod Hui και Steve Loeb είναι η πρέπουσα και συμβάλει επίσης, στο τελικό προϊόν.
Η ένατη αυτή δουλειά των RIOT προσθέτει ένα ακόμη, υψηλού επιπέδου άλμπουμ στην καριέρα τους δείχνοντας και πάλι πως η μετριότητα για αυτούς ήταν ανέκαθεν μια μάλλον άγνωστη λέξη στην μουσική που συνέθεταν.
Did you know that:
– Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1995 μόνο στην Ιαπωνία, σε Αμερική και Ευρώπη κυκλοφόρησε κάποιους μήνες μετά, περίπου στις αρχές του 1996.
Χαρά Νέτη & Παναγιώτης “The Unknown Force” Γιώτας
